Książka dzieli się na dwie części "Smokobójca" oraz "Komu wyje pies". W obrębie części pierwszej mamy opowiadania w których bohaterem jest sir Roger z Mons. Są to: "Nagroda", "Zapłata", "Nic osobistego", "Diabelska alternatywa". Druga część to trzy dużo dłuższe opowiadania: "Komu wyje pies", "Wspomnienie", "Dziedzictwo".
Pierwsza część była dla mnie jeszcze do zniesienia, dosyć ciekawie napisane, zabawne puenty, dziwne, ciekawe i zabawne odniesienia do klasyki polskiej literatury. Przeszkadzała mi jednak konstrukcja całości tej części. Nasz rycerz w każdym opowiadaniu był w innym miejscu w czasie a każde opowiadanie zaczynało się od środka wydarzenia by w dalszej części opowiadać o tym jak to się rozpoczęło i w końcówce znów przenieść się do rozwiązania i puenty. Kolejna opowieść to kolejna rama czasowa i ten sam styl opowieści. Rozbijało mnie to, nie do końca mogłam skupić się na samej opowieści, ciągle zastanawiałam się jak to ma się do poprzedniego opowiadania i czy w ogóle będzie miało jakiś z nim związek.
Druga część "Komu wyje pies" to opowiadania które jak dla mnie nie miały żadnego ze sobą związku, a może miały tylko ja go nie dostrzegam. Dziwne sformułowania, język, zagmatwane, przeciągane, słabe.
Jednym zdaniem książka mnie nie powaliła.

Książka dzieli się na dwie części "Smokobójca" oraz "Komu wyje pies". W obrębie części pierwszej mamy opowiadania w których bohaterem jest sir Roger z Mons. Są to: "Nagroda", "Zapłata", "Nic osobistego", "Diabelska alternatywa". Druga część to trzy dużo dłuższe opowiadania: "Komu wyje pies", "Wspomnienie", "Dziedzictwo".
Pierwsza część była dla mnie jeszcze do zniesienia,...