Najlepszy (moim zdaniem) zbiór opowiadań Zelaznego, eklektycznie łączący wiele podgatunków s-f i fantasy. Zbuntowane samochody, anioły śmierci, potwór z Loch Ness oraz miologiczne zwierzęta to tylko niektórzy z wielobarwnych bohaterów tych zaskakujących opowieści.

Pierwszy raz po książkę sięgałem pod koniec ubiegłego tysiąclecia, gdzieś w latach 1997-1998 i wtedy w pamięć zapadły mi zaledwie dwa-trzy opowiadania. Teraz, po latach dwudziestu z małym hakiem, do "Wariantu..." podszedłem kolejny raz i... przeczytałem zupełnie inną książkę.
Ergo, do Zelaznego, tak jak do Dicka, Ellisona, Herberta, trzeba czasem, po prostu, dojrzeć.

Gdybym miał układać ranking. to byłoby to niezwykle trudne. Każde opowiadanie zasługuje na chwilkę zadumy, nie ma tu opowiadań lepszych-gorszych. One po prostu SĄ.

Zelazny bierze na warsztat mnóstwo zagadnień znanych z literatury s-f, zadaje futurystyczne pytania, zmusza do refleksji. Choć kilka miniatur porusza tematy już do bólu oklepane, to Pan Roger wplata w nie swoistego ducha humanisty zmieniając je w pastisz lub odwrotnie, moralizując. ("Walpurgisnaht" - zabawniejsza i lepsza wersja "Ubika", "Ostatnia z dzikich" - postapokalipsa a'la "odwrócony" Mad Max).
"Powrót Kata", nagrodzony kiedyś HUGO i NEBULĄ nadal robi wrażenie, jednakże po latach, dużo, dużo mniejsze (pomysł wykorzystywano potem tyle razy, np. "V jak Vendetta", że się po prostu zużył). Niemniej jednak finał "Powrotu..." wzrusza, podnosi na duchu, jest po prostu mądry, a zarazem... piękny.

Reasumując: Klasyka przez duże K. Do tego się wraca!

Najlepszy (moim zdaniem) zbiór opowiadań Zelaznego, eklektycznie łączący wiele podgatunków s-f i fantasy. Zbuntowane samochody, anioły śmierci, potwór z Loch Ness oraz miologiczne zwierzęta to tylko niektórzy z wielobarwnych bohaterów tych zaskakujących opowieści.

Pierwszy raz po książkę sięgałem pod koniec ubiegłego tysiąclecia, gdzieś w latach 1997-1998 i wtedy w pamięć...