Książka o podrózy w czasie, w której nie ma paradoksów, sama jest paradoksem.
Ot taki paradoks.
Jest o jakieś 350 stron za długa. Owszem życie w średniowiecznej Anglii jest opisane dokładnie i dzięki temu zżywamy się z bohaterami, ALE TAM NIC SIE NIE DZIEJE! Dokładnie to samo z akcją we współczesności(przyszłosći?) - dużo gadania, dużo nieodebranych telefonów i takie to wszystko miałkie jakieś jest. Jednym słowem mówiąć - NUDA.
Ale to nic, bo jako czytelnik wiesz w jakim kierunku to zmierza a mimo to jak już śmierdząca substancja wpadnie w wiatrak to nie ma czego zbierać. 3cia część ksiązki jest fascynująca i przerażająca jednocześnie. Czyta się ja z zapartym tchem, mimo że przecież wszyscy spodziewaliśmy się takiego finiszu.
Bardzo mocno polecam. To jedna z tych historii, które mogą załączyć w czytelniku pstryczek pt "chcę wiedzieć więcej". U mnie tak właśnie jest i już szukam kolejnych pozycji z dżumą w roli głownej.
PS. Książkę całkiem inaczej czytałoby się ze dwa lata temu, kiedy Covid był rozpędzony jak TGV i w sumie to sie nawet cieszę, że zapoznałem się z nią dopiero teraz.

Książka o podrózy w czasie, w której nie ma paradoksów, sama jest paradoksem.
Ot taki paradoks.
Jest o jakieś 350 stron za długa. Owszem życie w średniowiecznej Anglii jest opisane dokładnie i dzięki temu zżywamy się z bohaterami, ALE TAM NIC SIE NIE DZIEJE! Dokładnie to samo z akcją we współczesności(przyszłosći?) - dużo gadania, dużo nieodebranych telefonów i takie to...

Pewnie będziecie mocno zaskoczeni słysząc, że niejaka Connie Willis jest najbardziej utytułowaną pisarką fantastyki naukowej w historii (11 x Hugo i 6 x Nebula!). „Księga sadu ostatecznego” to jedna z najlepszych powieści pani Willis, którą udowadnia, że zdobyte przez nią nagrody to absolutnie żaden przypadek.

Autorka zabiera nas w niedaleką przyszłość, gdzie zdolna studentka Oxfordu Kivrin Engle w ramach projektu naukowego dokonuje „przeskoku” do XIV wiecznej Anglii. Pomimo wszechstronnego szkolenia i dokładnych przygotowań średniowieczna rzeczywistość okazuje się całkowicie odmienna od wyobrażeń Kivrin. Dodatkowo, w wyniku serii nieprzewidzianych komplikacji, podróż w czasie została zakłócona w wyniku czego Kivrin znalazła się w niebezpieczeństwie.

Równocześnie śledzimy zdarzenia we współczesnym Oxfordzie, gdzie energiczny profesor Dunworthy stara się dociec co właściwie poszło nie tak i jak sprowadzić Kivrin z powrotem do XXI wieku.

Powieść ujęła mnie przede wszystkim ciekawym konceptem podroży w czasie oraz znakomicie skonstruowaną intrygą. Powieść jest spójna, czyta się bardzo płynnie i trzyma czytelnika w napięciu do ostatniej strony. Autorka umiejętnie balansuje pomiędzy stylem lekkim, prawie komediowym opisując wydarzenia we współczesnym Oxfordzie, a znacznie cięższym i poważniejszym kiedy śledzimy dramatyczne przygody Kivrin w XIV wiecznej Anglii. Świetne są zwłaszcza szczegółowe opisy XIV wiecznej angielskiej wioski i jej mieszkańców widzianych oczami przybysza z przyszłości.

Dodatkowym smaczkiem jest pojawienie się nieznanego wirusa, który niespodziewanie zakłóca Boże Narodzenie we współczesnym Oxfordzie. Obserwując działania podejmowane przez władze i służby medyczne w obliczu rozszerzającej się epidemii nieznanej choroby podobnej do grypy, nie sposób nie przypomnieć sobie rozgrywających się dramatycznych wydarzeń podczas pandemii Covid-19.

Fantastyka naukowa na bardzo dobrym poziomie, polecam.

Pewnie będziecie mocno zaskoczeni słysząc, że niejaka Connie Willis jest najbardziej utytułowaną pisarką fantastyki naukowej w historii (11 x Hugo i 6 x Nebula!). „Księga sadu ostatecznego” to jedna z najlepszych powieści pani Willis, którą udowadnia, że zdobyte przez nią nagrody to absolutnie żaden przypadek.

Autorka zabiera nas w niedaleką przyszłość, gdzie zdolna...

Pomimo pewnej dziury w fabule, książka ma dobry rytm i opowiada ciekawą historię. W 2020r., naszym roku zarazy, pokazała jak rozwiązania sytuacji epidemii lub pandemii są znane od dawna i jak negacjoniści i spiskowcy zawsze myślą i działają w ten sam sposób.

Pomimo pewnej dziury w fabule, książka ma dobry rytm i opowiada ciekawą historię. W 2020r., naszym roku zarazy, pokazała jak rozwiązania sytuacji epidemii lub pandemii są znane od dawna i jak negacjoniści i spiskowcy zawsze myślą i działają w ten sam sposób.

Jeśli chce się napisać powieść dziejącą się w przyszłości trzeba posiadać choćby podstawową wiedzę dotyczącą nowinek technicznych.
Powieść powstała w 1992 roku. W tym samym, którym wysłano pierwszego SMSa. Cztery lata później 16% gospodarstw domowych w Wielkiej Brytanii posiadała już telefon komórkowy.
Autorka współczesną część powieści sytuuje w połowie XXI wieku. Są książki z hologramami, przenośne czytniki filmów, a nawet biologiczny translator w czasie rzeczywistym. Można też podróżować w czasie. Niestety przez pół książki bohaterowie usiłują bezskutecznie dodzwonić się do kogoś stacjonarnymi telefonami, zostawiają informacje, proszą o oddzwonienie itp. Jest to na tyle częste i w sprawach istotnych dla ciągłości akcji, że irytuje. Współczesna część powieści jest nudna, napakowana niepotrzebnymi, nic nie wnoszącymi wątkami.
Powieść ratuje XIV wieczna część. Przyznam, że to ona utrzymała mnie do ostatniej strony.

Jeśli chce się napisać powieść dziejącą się w przyszłości trzeba posiadać choćby podstawową wiedzę dotyczącą nowinek technicznych.
Powieść powstała w 1992 roku. W tym samym, którym wysłano pierwszego SMSa. Cztery lata później 16% gospodarstw domowych w Wielkiej Brytanii posiadała już telefon komórkowy.
Autorka współczesną część powieści sytuuje w połowie XXI wieku. Są...

Epicka podróż w czasie...Książkę pochłonęłam w niecały tydzień. I to już 2 raz. Miałam do wyboru czytać ją, albo "Bastiona" od S.Kinga (pewnie ze względu na naszą obecną sytuację na świecie). Uważam, że jest to najlepsza powieść o podróży w czasie. Świetni bohaterowie zarówno z czasów "naszych'' jak i z tych po drugiej stronie...
Cudowna, wzruszająca opowieść o odwadze, przyjaźni, lojalności i poświęceniu. Czyta się z zapartym tchem. Za 1 razem pamiętam, że kartki dosłownie darłam, żeby dowiedzieć się co dalej... nic nie istniało poza tą historią... pełna emocji i trzyma w napięciu do ostatniej strony. Niestety bardzo smutna, wzruszająca, ale taka też jest historia tamtych czasów - szaleje tam śmiertelna epidemia...
i w te czasy została wysłana pomyłkowo główna bohaterka...

Czytając płakałam i śmiałam się, można zapomnieć o całym świecie. Nie mniej jednak przygotujcie paczkę chusteczek. Dziękuję autorce za te powieść. Przepiękne opisy, dialogi, ale i przejmujące, trzymające za serce opisy odchodzenia umierających na dżumę, ukochanych ludzi...

Wrócę do niej kolejny raz z pewnością jak przeczytam swoje stosy;) ale ciekawe kiedy to nastąpi pewnie za 100 lat ;) będę ją zawsze trzymać i traktować jako swoją Perełkę na półce.

Jest stara, zniszczona, pożółkła, okładkę ma w stanie tragicznym, ale kocham ją całym sercem.

Po przeczytaniu jej tęskniłam do głównych bohaterów i można stwierdzić, że mnie powieść mnie totalnie zaczarowała. Ponad 800 stron samych uczuć. Obezwładniająca. I o to chodzi w książkach;) cudowna ;)
Końcówka rzuca na kolana...

Wrócę kolejny raz ;)
Uważam, że byłaby wspaniała ekranizacja.
dziękuję i polecam

Epicka podróż w czasie...Książkę pochłonęłam w niecały tydzień. I to już 2 raz. Miałam do wyboru czytać ją, albo "Bastiona" od S.Kinga (pewnie ze względu na naszą obecną sytuację na świecie). Uważam, że jest to najlepsza powieść o podróży w czasie. Świetni bohaterowie zarówno z czasów "naszych'' jak i z tych po drugiej stronie...
Cudowna, wzruszająca opowieść o odwadze,...

Za pierwszym razem, sporo lat temu - zachwyciło. Za drugim podejściem - rozczarowało. Po części dlatego, że wizja niedalekiej przyszłości okazała się całkiem nietrafiona, ale w większym stopniu ze względu na luki logiczne i naiwność fabularną. Pomysł jest bardzo dobry, niemniej Willis nie uniknęła pułapek związanych z podróżami w czasie, a na dodatek akurat sposób, w jaki są one przeprowadzane w tej chwili dramatycznie trąci myszką i sprawia wrażenie, jakby powieść powstała w złotej erze fantastyki, a nie raptem ćwierć wieku temu, pod koniec XX stulecia. Irytowały mnie też za tym drugim podejściem wątki poboczne, zwłaszcza z "teraźniejszości" - takie niby zabawne, komiczne, rozładowujące atmosferę, ale było ich po prostu za dużo. Wątek średniowieczny lepszy, choć i tu momentami trochę zbyt naiwnie. Najlepiej wychodzą te sceny, kiedy wkrada się beznadzieja związana z zarazą i różnice między podróżniczką w czasie a ludźmi z XIV w., które sprawiają, że wydaje się im ona istotą nadprzyrodzoną. W sumie najbardziej rozczarowało mnie zakończenie - chyba wolałabym, żeby bohaterka została w tym średniowieczu, byłoby to jakoś fabularnie bardziej konsekwentne. No i to, że nikt nie przejął się tym, że wraz z nią do XX wieku wędruje cała masa przedmiotów z przeszłości - co jest złamaniem podstawowej zasady podróży w czasie w tej książce. Wystarczyłoby, żeby bohaterowie tę zasadę świadomie złamali, ze względu na wyższe dobro, ale całkowicie olana drażni. Niemniej to kawał porządnej fantastyki, nawet jeśli się nieco zestarzał.

Za pierwszym razem, sporo lat temu - zachwyciło. Za drugim podejściem - rozczarowało. Po części dlatego, że wizja niedalekiej przyszłości okazała się całkiem nietrafiona, ale w większym stopniu ze względu na luki logiczne i naiwność fabularną. Pomysł jest bardzo dobry, niemniej Willis nie uniknęła pułapek związanych z podróżami w czasie, a na dodatek akurat sposób, w jaki...

Księga nie jest w żadnym razie dziełem wybitnym, ale bardzo solidnym, co w dzisiejszych czasach jest już czymś rzadkim (powstała 20 lat temu, więc może powinienem napisać „jak na dzisiejsze czasy”, a nie „w dzisiejszych”). Tak się dziwnie składa, że dokładnie tak widzę każdy aspekt powieści: budowanie postaci, dialogi, intrygę, styl. Niema co się więc rozpisywać. Obiektywnie na szóstkę, ale subiektywnie czytało mi się to tak dobrze (może jestem mało wymagający, a może ta powieść o czasach zarazy ma akurat teraz szczególna moc),że daję siedem. W końcu i tak wszystko jest subiektywne.

Księga nie jest w żadnym razie dziełem wybitnym, ale bardzo solidnym, co w dzisiejszych czasach jest już czymś rzadkim (powstała 20 lat temu, więc może powinienem napisać „jak na dzisiejsze czasy”, a nie „w dzisiejszych”). Tak się dziwnie składa, że dokładnie tak widzę każdy aspekt powieści: budowanie postaci, dialogi, intrygę, styl. Niema co się więc rozpisywać....

Rewelacyjna książka. Jestem odrobinę zawiedziona zakończeniem, mimo to całość czyta się jednym tchem.

Rewelacyjna książka. Jestem odrobinę zawiedziona zakończeniem, mimo to całość czyta się jednym tchem.

Ona, przeniesiona w czasie do średniowiecza i On, starający się za wszelką cenę Ją stamtąd wyciągnąć. I nie, nie jest to mdły romans, ale niezwykła przygoda.

Książka jest R E W E L A C Y J N A. Szybka, wciągająca akcja tocząca się równolegle w teraźniejszości i w przeszłości. Nie mogłam się od niej oderwać.
Kirvin, którą pokochałam, Colin, który jest kapitalny, William, któremu zazdroszczę (no może nie matki) i Pan Dunworthy którego podziwiam, stworzyli genialną mieszkankę bohaterów. Z resztą inni też są znakomici... Dzwonniczki, pan Finch... ach, długo by wymieniać. Pani Willis odwaliła kawał dobrej roboty. Już nie mogę się doczekać, kiedy przeczytam ją ponownie :D
Polecam

Ona, przeniesiona w czasie do średniowiecza i On, starający się za wszelką cenę Ją stamtąd wyciągnąć. I nie, nie jest to mdły romans, ale niezwykła przygoda.

Książka jest R E W E L A C Y J N A. Szybka, wciągająca akcja tocząca się równolegle w teraźniejszości i w przeszłości. Nie mogłam się od niej oderwać.
Kirvin, którą pokochałam, Colin, który jest kapitalny, William,...

Bardzo dobra. Podróże w czasie, epidemie. Swoją drogą jedno z najlepszych przedstawień współczesnej epidemii z czasów przedkowidowych - wtedy dominował zupełnie inny obraz, a tu - maseczki, brak papieru toaletowego... :)

Bardzo dobra. Podróże w czasie, epidemie. Swoją drogą jedno z najlepszych przedstawień współczesnej epidemii z czasów przedkowidowych - wtedy dominował zupełnie inny obraz, a tu - maseczki, brak papieru toaletowego... :)