Niewesołe miasteczko

W „Artefaktach” wydawnictwa Mag pojawiła się kolejna książka Ray’a Bradbury’ego – „Kroniki marsjańskie. Człowiek ilustrowany. Złote jabłka słońca”. Zajmiemy się nią za jakiś czas – dzisiaj, będąc jeszcze po lekkim wpływem „Letniej nocy” Dana Simmonsa, czytamy inną króciutką powieść autora – „Jakiś potwór tu nadchodzi”. Jest to druga część nieformalnej trylogii, której akcja dzieje się w małym, spokojnym, amerykańskim miasteczku Green Town, gdzieś mniej więcej w połowie dwudziestego wieku. Bohaterami są chłopcy walczący z nadnaturalnym złem wpełzającym niepostrzeżenie do miasta i stanowiącym śmiertelne zagrożenie. Brzmi znajomo?

Ray Bradbury wyprzedził Stephena Kinga o ćwierćwiecze a Dana Simmonsa o trzydzieści lat. W jego opowieści o latach dzieciństwa, wytrawionych we wspomnieniach w bardzo niejednoznaczny i fantastyczny sposób, wybrzmiewają nieco poważniejsze nuty o bardziej uniwersalnym wydźwięku. Akcja powieści toczy się w ostatnich dniach października (Bradbury najwyraźniej uwielbiał ten miesiąc) tuż przed czternastymi urodzinami dwóch głównych bohaterów. Will Halloway i Jim Nightshade, dwaj przyjaciele mieszkający po sąsiedzku, urodzili się tej samej nocy w odstępie dwóch minut. Jim jest niecierpliwy, podatny na wpływy, emocjonalny, porywczy, kierujący się sercem. Will jest spokojny, asertywny, chłodny, przezorny, kierujący się umysłem.

Na tydzień przed ich urodzinami, w środku nocy, o godzinie trzeciej (nazywanej godziną rozpaczy), kiedy to najgęstszy mrok spowija śpiących ludzi, przy wtórze dziwnej, niepokojącej melodii, pod niebem zasnuwającym się coraz ciemniejszymi chmurami, do miasteczka przybywa wędrowny lunapark. Gęsto ustawione, wielkie namioty, budząca bliżej nieokreślony niepokój trupa dziwolągów, magnetyzujący labirynt luster i podejrzana karuzela budzą w chłopcach zarówno fascynację i odrazę. Dopiero gdy poznają dwójkę przerażających indywiduów, kierujących wesołym miasteczkiem, sprawa staje się jasna. Przerażający, płomiennowłosy pan Cooger i pokryty w całości poruszającym się tatuażem pan Dark, nazywany „ilustrowanym człowiekiem” (tak, to ten typ ze zbioru o tej samej nazwie, będącego środkową częścią wspomnianego wyżej Artefaktu) to diabły, demony, mroczne byty, inkarnacje zła mające na celu opanowanie umysłów mieszkańców Green Town i pasożytowanie na ich strachu, bólu i cierpieniu. I jak to zwykle bywa – jedynym ratunkiem okazują się dwaj chłopcy, którzy po prostu widzą więcej niż dorośli ludzie. No, w sumie nie jedynym, ponieważ ramię w ramię z nimi złu stawia opór ojciec jednego z nich (Willa) – starzejący się i cierpiący na nieustanny żal po utraconej młodości, pan Charles Halloway.

Ciąg dalszy na:
http://plejbekpisze.blogspot.com/2019/01/jakis-potwor-tu-nadchodzi.html

Niewesołe miasteczko

W „Artefaktach” wydawnictwa Mag pojawiła się kolejna książka Ray’a Bradbury’ego – „Kroniki marsjańskie. Człowiek ilustrowany. Złote jabłka słońca”. Zajmiemy się nią za jakiś czas – dzisiaj, będąc jeszcze po lekkim wpływem „Letniej nocy” Dana Simmonsa, czytamy inną króciutką powieść autora – „Jakiś potwór tu nadchodzi”. Jest to druga część nieformalnej...