Na „Herbatę szczęścia” natknęłam się przypadkiem w bibliotece. Odcięta od Internetu, postanowiłam zapoznać się z losami Szklarki.



Świat stworzony przez panią Grzelak wciągną mnie całkowicie.Realistyczne, barwne opisy przeniosły mnie we wszystkie magiczne miejsca. Byłam w tajemniczej pracowni Szklarki, pełnej barw i cudownych prac, byłam na Wyspie Sierot, gdzie uciekałam przed czujnym okiem instruktorek i przeszukiwałam wielkie archiwum, byłam wreszcie na Wyspie Nut, gdzie przechadzałam się po ogrodzie różanym oraz dzikiej dżungli. Poznałam tam staruszkę Nelly i tajemniczych Corredo…



Fabuła i wartka akcja są niewątpliwym atutem książki. Jednak wszystko byłoby na nic, gdyby nie świetnie wykreowane postacie. Do jednych można zapałać nienawiścią, a w innych poczuć bratnią duszę. Nie wiem, kogo polubiłam najbardziej. Pannę Grimm? Szklarkę? Rossa? Trudny wybór.

Książkę można zaliczyć do dobrego fantasty. Mamy Szklarkę bez przeszłości, zakazaną miłość, dwa światy, walkę dobra ze złem i tajemniczą herbatę szczęścia, której nikt nie widział… Jednak nie to mnie urzekło. Sposób pisania pani Grzelak i miejsca i ci ludzie… och… To wszystko zasługiwał na pochwałę.



Drażniącą mnie rzeczą były instruktorki – najczarniejsze charaktery książki. W niektórych momentach zamiast się bać, chciało mi się śmiać. Po prostu słowo ‘instruktorka’ tu nie pasowało. Już wolałabym nawet, by były ‘czarownicami’ zamiast ‘instruktorkami’. No, ale może się czepiam.

Kolejnym zastrzeżeniem było to, że akcja jest nastawiona tylko na jedną historię. Nie wiemy, co stało się z byłą narzeczoną Scabera, jak poradził sobie marszałek…. Jednak to nie obniża moich ocen, bo sama widzę, że takie problemy są błahe. Dlatego polecam książkę wszystkim. Sama lecę po drugą część.

Na „Herbatę szczęścia” natknęłam się przypadkiem w bibliotece. Odcięta od Internetu, postanowiłam zapoznać się z losami Szklarki.



Świat stworzony przez panią Grzelak wciągną mnie całkowicie.Realistyczne, barwne opisy przeniosły mnie we wszystkie magiczne miejsca. Byłam w tajemniczej pracowni Szklarki, pełnej barw i cudownych prac, byłam na Wyspie Sierot, gdzie...