Na pewno życie młodej wampirki nie jest proste, a do tego zamiast stawać się łatwiejsze coraz bardziej się komplikuje. Zoey jest szczęśliwa, że jej najlepsza przyjaciółka jednak żyje, ale nie wie komu może powierzyć ten sekret. Dziewczyna nie może być pewna czy jej przyjaciele nie okażą się wrogami. Jednak co do jednego nie ma wątpliwości - to ona została wybrana, aby pomóc Stevie Rea tylko kompletnie nie wie jak to zrobić. Jak potoczą się losy głównej bohaterki? Kto okaże się wrogiem, a kto sprzymierzeńcem? Tego wszystkiego dowiecie się czytając trzeci tomu cyklu Domu Nocy.

Muszę przyznać, że wciągnęłam się w tę książkę. O ile w drugim tomie miałam częste momenty gdzie musiałam odkładać książkę to tutaj już tego nie doświadczyłam. Byłam ciekawa jak potoczą się losy głównej bohaterki i tak naprawdę nie wiedziałam czego się spodziewać co oczywiście jest plusem tej powieści. Akcja momentami obracała się o sto osiemdziesiąt stopni i bardzo mnie zaskakiwała. Cały wątek ze Stevie Rea jest naprawdę bardzo interesujący, ponieważ autorki pokazały nam mroczne oblicze wampiryzmu.

Myślę, że nikt się nie zdziwi jeśli napiszę, że język autorek jest dalej bardzo ubogi, ale zdążyłam się do tego przyzwyczaić i starałam się nie zwracać na niego uwagi, żeby wyciągnąć jak największą przyjemność z czytania. W drugiej części cyklu starłam się tolerować Zoey, choć od początku nie za bardzo ją lubiłam, ale w trzecim tomie dziewczyna naprawdę tak strasznie działała mi na nerwy, że gdybym miała okazję ją spotkać to chyba walnęłabym ją w głowę i powiedziała, żeby zastanowiła się nad tym co robi. Chodzi mi tutaj o jej życie uczuciowe. Nie wystarczyłby jej jeden chłopak prawda? Dwóch to w zasadzie też za mało, więc musi chodzić z trzema naraz. To chyba największy minus tej części. Czytając opisy, w których Zoey myślała o swoich chłopakach myślałam, że naprawdę rzucę książką o ścianę. Nikomu nie życzę żeby spotkał taką osobę na swojej drodze, ponieważ jest to doskonały przykład na to jak bardzo można być zakłamanym i fałszywym i tak naprawdę taka właśnie dla mnie jest główna bohaterka.

Oczywiście pod koniec książki dziewczyna dostaje za swoje co absolutnie jej się należy i w ogóle nie jest mi jej żal. Po prostu nie toleruję takich ludzi w prawdziwym życiu dlatego też i w książkach nie wzbudzają mojej sympatii. Może gdy przyjaciele odwrócą się od niej Zoey trochę zmądrzeje co byłoby bardzo miłym zaskoczeniem w kolejnym tomie.

Może wydać wam się to dziwne, ale coraz bardziej lubię Afrodytę. Może i jest wredna, ale przynajmniej nie jest zakłamana jak główna bohaterka. Poza tym, w niektórych sytuacjach zachowuje się naprawdę w porządku przez co czytelnik może się do niej przekonać. Jeśli chodzi o Neferet to w pierwszej części bardzo ją polubiłam i dlatego trochę jest mi przykro, że jest ona tą złą postacią przez co mój pozytywny stosunek do niej gwałtownie spadł, ale nic na to nie poradzę. Jestem bardzo ciekawa co będzie się działo dalej z tą postacią.

Podsumowując książka pod względem akcji bardziej mi się podobała niż jej poprzednia część, ale nadal uważam, styl pisania autorek jest nadal kiepski co nie znaczy, że komuś nie przypadnie do gustu. Zdążyłam się już przywiązać do bohaterów tej powieści przez co nie mogę przerwać tej serii w połowie i mam nadzieję, że będę miała okazję przeczytać wszystkie tomy, a jeśli tak się stanie to oczywiście ich recenzje pojawią się na moim blogu.

Na pewno życie młodej wampirki nie jest proste, a do tego zamiast stawać się łatwiejsze coraz bardziej się komplikuje. Zoey jest szczęśliwa, że jej najlepsza przyjaciółka jednak żyje, ale nie wie komu może powierzyć ten sekret. Dziewczyna nie może być pewna czy jej przyjaciele nie okażą się wrogami. Jednak co do jednego nie ma wątpliwości - to ona została wybrana, aby pomóc...