Wybrana

Seria o Zoey jest mocno młodzieżowa ale sięgając po ten cykl zdawałam sobie z tego sprawę i nie przeszkadza mi to, dalej dobrze się bawię.

Seria o Zoey jest mocno młodzieżowa ale sięgając po ten cykl zdawałam sobie z tego sprawę i nie przeszkadza mi to, dalej dobrze się bawię.

Pokaż mimo to

Widzę, że autorki nie zmieniły podejścia i cała książka to najczęściej wydarzenia kilku nocy. Naprawdę jestem pod wrażeniem ile w życiu nastolatki może się wydarzyć w ciągu dwóch miesięcy.
Na plus jest doprowadzenie bohaterki do momentu, że stała się wredniejsza niż Afrodyta z pierwszej części. Afrodyta za to bije wszystkich i jest dla mnie postacią numer jeden w tej serii.
Przyjaciele za to niewiele mają wspólnego z prawdziwymi przyjaciółmi, owszem do oglądania filmów i picia piwa są ok, a to, że Zoey ich okłamywała to pikuś przy tym, że ani razu nie zauważyli jak źle się czuje.
I mistrzostwo w powtórzeniach, chociaż fabuła nie jest zawiła to i tak trzeba co chwilę o wszystkim przypominać czytelnikowi.
I na koniec - wzmianka o Harrym Porterze nie była potrzebna. Wcześniej Zo przyznała, że jeszcze coś czyta i się tego wstydzi, ale już nie szukam ;)

Widzę, że autorki nie zmieniły podejścia i cała książka to najczęściej wydarzenia kilku nocy. Naprawdę jestem pod wrażeniem ile w życiu nastolatki może się wydarzyć w ciągu dwóch miesięcy.
Na plus jest doprowadzenie bohaterki do momentu, że stała się wredniejsza niż Afrodyta z pierwszej części. Afrodyta za to bije wszystkich i jest dla mnie postacią numer jeden w tej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najlepsza z pierwszych trzech czesci💖
Przeczytałam ją w ciągu jednego wieczoru 💙💜🖤❤️

Najlepsza z pierwszych trzech czesci💖
Przeczytałam ją w ciągu jednego wieczoru 💙💜🖤❤️

Pokaż mimo to

Młodzieżówka w stylu zmierzchu

Młodzieżówka w stylu zmierzchu

Pokaż mimo to

Robi się coraz ciekawiej, nie ukrywam, że pod koniec aż pisnęłam parę razy. Choć od początku nie podobał mi się ten cały Loren i wiedziałam, że może okazać się kimś innym niż myśli Zoey, to nie spodziewałam się takiego przebiegu wydarzeń. Coraz bardziej lubię główną bohaterkę i jestem mega ciekawa jak potoczą się jej losy. Rzadko się zdarza, żeby kolejne tomy tego typu powieści były lepsze od poprzedniczek, jednak ta seria zaczynała z bardzo niskiego poziomu i udało jej się wyrobić.

Robi się coraz ciekawiej, nie ukrywam, że pod koniec aż pisnęłam parę razy. Choć od początku nie podobał mi się ten cały Loren i wiedziałam, że może okazać się kimś innym niż myśli Zoey, to nie spodziewałam się takiego przebiegu wydarzeń. Coraz bardziej lubię główną bohaterkę i jestem mega ciekawa jak potoczą się jej losy. Rzadko się zdarza, żeby kolejne tomy tego typu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Naprawdę ta serię czyta się szybko ale ten kolokwialny język strasznie mnie męczy a jeśli raz jeszcze usłyszę "pinda" to nie ręczę za siebie... Jeśli zas chodzi o samą treść to faktycznie sytuacja jest nieciekawa a Zoey musi się zmierzyć z takimi rzeczami. Żal mi Erika a Neferet jest naprawdę podła. Mam nadzieję że przyjaciele się nie odwrócą od Zoey i co dalej z Afrodyta? Zobaczymy w kolejnym tomie.

Naprawdę ta serię czyta się szybko ale ten kolokwialny język strasznie mnie męczy a jeśli raz jeszcze usłyszę "pinda" to nie ręczę za siebie... Jeśli zas chodzi o samą treść to faktycznie sytuacja jest nieciekawa a Zoey musi się zmierzyć z takimi rzeczami. Żal mi Erika a Neferet jest naprawdę podła. Mam nadzieję że przyjaciele się nie odwrócą od Zoey i co dalej z Afrodyta?...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyznaję, mam do tego duży sentyment. Myślę, że ta seria byłaby lepsza, gdyby trochę inaczej ją napisać, bo jest tu kilka całkiem niezłych pomysłów.

Przyznaję, mam do tego duży sentyment. Myślę, że ta seria byłaby lepsza, gdyby trochę inaczej ją napisać, bo jest tu kilka całkiem niezłych pomysłów.

Pokaż mimo to

Trzy gwiazdki dlatego, że jest to trzeci tom serii. Idealnie pasuje, czego nie można powiedzieć o wątkach tej książki.
Od zawsze wiedziałam, że serie powyżej trzech tomów to ogromne ryzyko. Pomysły mogą się powielać, a nawet nie łączyć i niepotrzebnie wydłużać cykl. Ale autorka/autorki tej serii niestety znalazła/ły na to "wspaniałe" rozwiązanie. Przecież wystarczy tłumaczyć uniwersum książki w każdym tomie. Wiadomo, że każdy kto dotrwał do tego tomu musi już być idiotą i trzeba mu np. przypomnieć kim jest Heath; opowiedzieć czym jest skojarzenie; wspomnieć, że wampiry nie mogą się upić alkoholem. To tylko nieliczne elementy które są dublowane z poprzednich tomów. Ile można czytać o tym samym? Chyba po to autor kreuje świat w pierwszym tomie, by nie tłumaczyć go w każdym kolejnym. Na to miał czas na początku i skoro nie wprowadza niczego nowego to lepiej przemilczeć niektóre aspekty. Dociekliwy czytelnik poszuka odpowiedzi, nie trzeba mu tego pisać - najlepiej na czole.

O głównej bohaterce nie będę się nawet wypowiadać. Nie moja sprawa, że autorki przemieniły miłą i zagubioną dziewczynę w zdzirę. Dobrze przynajmniej, że w książce sama bohaterka myśli tak o sobie wielokrotnie.Przynajmniej wiadomo, że efekt był zamierzony.
Tylko czy ktokolwiek może mi powiedzieć po co to wszystko? Po co nastolatki mają czytać o innych nastolatkach, które robią wiadomo co z każdym kto się im nawinie, bo jest "przystojny"? Jedna dziewczyna na trzech chłopaków? Bardzo dziękuję za ten "normalny schemat". A myślałam, że Bella ze "Zmierzchu" była przegięciem.
Dziękuję też, za wspomnienie Harrego Pottera w tekście:
"To był Dom Nocy, nie jakiś Hogwart. (Owszem, jestem kompletną kretynką i czytam Pottera, a za filmami dosłownie szaleje.) Trzeba jednak umieć odróżnić prawdę od fikcji."
I kto to mówi?
Szkoła, odtrącony przez rodzinę nastolatek, wyjątkowe umiejętności, nowa szkoła, wampiry?
Brzmi znajomo? A tak.. to elementy z powieści J.K. Rowling. Niewiarygodny przypadek.
Też jestem zaskoczona, że to się tu pojawia. Przeceniłam autorki, które nie wierzą nawet we własnych czytelników i w to, że zapamiętają oni cokolwiek z poprzednich tomów. Mój błąd.

Trzy gwiazdki dlatego, że jest to trzeci tom serii. Idealnie pasuje, czego nie można powiedzieć o wątkach tej książki.
Od zawsze wiedziałam, że serie powyżej trzech tomów to ogromne ryzyko. Pomysły mogą się powielać, a nawet nie łączyć i niepotrzebnie wydłużać cykl. Ale autorka/autorki tej serii niestety znalazła/ły na to "wspaniałe" rozwiązanie. Przecież wystarczy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Coraz bardziej mu się podoba ta seria. Przestaje być typową młodzieżówką. Nie mogę doczekać się kiedy przeczytam kolejne tomy.

Coraz bardziej mu się podoba ta seria. Przestaje być typową młodzieżówką. Nie mogę doczekać się kiedy przeczytam kolejne tomy.

Pokaż mimo to

Czytałam tą książkę parę lat temu. Wtedy miałam inne spojrzenie na świat, inne myśli. Postanowiłam wrócić znowu do tej serii i zobaczyć co mnie kiedyś w niej kręciło. Bardzo podoba mi się (po tylu latach nadal) prosty (moim zdaniem), luźny styl pisania, różne zachowania, teksty. Jednak nie o tym chciałam pisać tutaj. Parę lat temu wspołczułam Zoey, bo przecież musiała sama się zmagać z tyloma sprawami. Nie mogła praktycznie nikomu powiedzieć o swoich obawach, bała się. Miała też na głowie skojarzenie z człowiekiem, chłopaka jeszcze nie wampira i nauczyciela, który też ,,kocha" się w Zoey. Nawet jej zazdrościłam. Też tak chciałam. Miałam też za wredną Afrodyte. A teraz ? Rozumiem zachowanie Afrodyty, trochę jest podobna do mnie. Jest pesymistka, nikomu nie ufa, ale też jest paniusią z bogatej rodziny, która praktycznie ma wszystko podane na tacy. Przynajmniej do jakiegoś czasu. Natomiast Zoey.. lubię ją, ale momentami mam dość jej głupiego zachowania. Po jakimś czasie zaczęłam się wręcz denerwować, że tak się bawi uczuciami chłopaków. Tu zna od dziecka i ciężko się odkleić. Tam seksowny wampir, ale nastolatek, więc też tak nie do końca. No i mamy wisienke na torcie, nauczyciela. Dorosły wampir, seksowny, ma coś w sobie, czego nie mają tamci. Traktuje ją jak dorosłą. Wystarczyło to, by się z nim kochać, a później wielki płacz, bo chodziło tylko o jedno - wyciągnięcie informacji dla Neferet. ,,Nie wszystko, co jasne jest dobre, a co ciemne jest złe" . Cieszę się, że znowu wróciłam do tej serii i że mogę na nowo poczuć te wszystkie emocje, ale inne niż parę lat temu. Z dystansem podejść do niektórych rzeczy.

Czytałam tą książkę parę lat temu. Wtedy miałam inne spojrzenie na świat, inne myśli. Postanowiłam wrócić znowu do tej serii i zobaczyć co mnie kiedyś w niej kręciło. Bardzo podoba mi się (po tylu latach nadal) prosty (moim zdaniem), luźny styl pisania, różne zachowania, teksty. Jednak nie o tym chciałam pisać tutaj. Parę lat temu wspołczułam Zoey, bo przecież musiała sama...

więcej

mniej

Pokaż mimo to