Wow! To się nazywa zakończenie!

Szalone i rozdzierające serce zwroty akcji, niepewność kiedy w końcu tajemnica wyjdzie na jaw i cudowny romans.
Mieszanka, która nie pozwala się oderwać. Ja nie mogłam przestać słuchać, nawet jeśli wolałam poprzednią lektorkę.

Serię zamierzam kupić i przeczytać, zobaczymy czy dalej będę w niej tak zakochana 😆 ale na półki musi trafić!
I pewnie jakbym chciała dałabym radę się przyczepić do szczegółów, ale po co? Bawiłam się świetnie, nic mnie nachalnie nie gryzło, więc nie ma co drążyć 😁

Wow! To się nazywa zakończenie!

Szalone i rozdzierające serce zwroty akcji, niepewność kiedy w końcu tajemnica wyjdzie na jaw i cudowny romans.
Mieszanka, która nie pozwala się oderwać. Ja nie mogłam przestać słuchać, nawet jeśli wolałam poprzednią lektorkę.

Serię zamierzam kupić i przeczytać, zobaczymy czy dalej będę w niej tak zakochana 😆 ale na półki musi trafić!
I...

Ogólnie dużo spoilerów
Ewidentnie z każdym tomem akcja robiła się coraz mniej logiczna.
*Najbardziej rzuciło mi się w oczy to kiedy król czerwonych przez cały chyba 1 tom gadał jak to nie zabije Lethy zaraz po urodzeniu dziecka, a tutaj nagle zabije ją gdy będzie mieszała jego wnukowi w głowie,
*Aidan zaciął się jak stara płyta na haśle „nie pozwolę cię skrzywdzić” ( ja rozumiem baby nie pozwoli skrzywdzić, ale jak to tylko przyjaciel to będzie mu ciężko jak już umrze)
*Dohman na tyle na ile był przedstawiony w poprzednich tomach wydawał się totalnie bezkompromisowy i okrutny, a tutaj po akcji z pojedynkiem upił się i stwierdził, że przegrana Aidana jest wystarczającą karą i tyle (?),
Mogłabym dalej wymieniać co tu dla mnie nie ma sensu, biorąc pod uwagę informacje z poprzednich tomów, ale to są te które najbardziej mi się rzuciły w oczy.
Po Piekielnej narzeczonej oczekiwałam jakiegoś rozwinięcia świata, bo osobiście uwielbiam motywy z żywiołami etc. a tutaj w sumie nic nie wiem no nawet np. Jakie są zwyczaje czerwonych (poza tym, że wszyscy u władzy są źli, ale poddani jak poddani są różni, tyle że głodują).
Podium absurdu przyjmuje jednak panoszenie się po całym pałacu wszystkich i wszędzie. No poważnie, po pierwszym tomie gdzie czułam ciągle delikatny dreszczyk, bo to dwór, ściany mają uszy, ktoś może komuś donieść i tak dalej. Tutaj jednak nie musimy się niczym przejmować, bo każdy krzyczy na prawo i pewno „Letha, Letha” (bo to nie było tak, że tylko nielicznie mieli wiedzieć jak się nazywa?). Gwardziści wchodzący do prywatnych komnat królowej?E tam to normalne w naszych stronach.

Podsumowując, liczyłam na coś na podobnym poziomie do 1 tomu, bo ten skradł moje serduszko i nie mogłam się doczekać do czego nas poprowadzi akcja.
4/10 z czystego sentymentu do 1 tomu

Ogólnie dużo spoilerów
Ewidentnie z każdym tomem akcja robiła się coraz mniej logiczna.
*Najbardziej rzuciło mi się w oczy to kiedy król czerwonych przez cały chyba 1 tom gadał jak to nie zabije Lethy zaraz po urodzeniu dziecka, a tutaj nagle zabije ją gdy będzie mieszała jego wnukowi w głowie,
*Aidan zaciął się jak stara płyta na haśle „nie pozwolę cię skrzywdzić” ( ja...

Świetna seria, ale w tej części było zdecydowanie za dużo trójkąta miłosnego, godzenia się i przepraszania.

Świetna seria, ale w tej części było zdecydowanie za dużo trójkąta miłosnego, godzenia się i przepraszania.

Świetna, żałuję że to już koniec i czekam na inne książki autorki 😁 Z chęcią sprawdzę inne książki od EmpikGo

Świetna, żałuję że to już koniec i czekam na inne książki autorki 😁 Z chęcią sprawdzę inne książki od EmpikGo

Tak jak pisałam pod 1 tomem jestem po skończeniu całej trylogii i jestem zachwycona. Z pewnością kupię książki, aby do nich wracać

Tak jak pisałam pod 1 tomem jestem po skończeniu całej trylogii i jestem zachwycona. Z pewnością kupię książki, aby do nich wracać

Naprawdę... Dawno nie czytałam aż tak złej trylogii. O ile pierwszy tom i jego głupoty, można wybaczyć, mając nadzieję, że następne książki, jakoś naprostują te głupoty, o tyle ten tom położył całą serię Piekielna...

Od czego by tu zacząć?

Zaczniemy od tego, że naprawdę martwie się o profil psychologiczny autorki. I nie, nie chodzi o hejt, czy jechanie at persona, ale jak można tworzyć bohatera - zbrodniarza i romantyzować go tak nieudolnie, jak to robi Klaudia Gregorczyk? Ta seria jest po prostu ohydna. Opisuje morderstwa Aidana Z UŚMIECHEM NA USTACH, by potem robić z niego ofiarę "bo tatuś kazał" Ludzie..... co mają w głowach te wszystkie czytelniczki wstawiające 10/10.... Aidan przez 3 tomu nie przechodzi żadnej przemiany,, a nie, przepraszam, przechodzi... ZAKOCHUJE SIĘ... i to jego jedyne osiągnięcie. Autorka piszę, że będzie lepszym władcą, po czym pokazuje, że jak mały chłopiec tupie nogą, bo ktoś się z nim nie zgadza.... obraża się, jak ktoś nazywa go zbrodniarzem (scena z karczmy) To profil lepszego króla? Jaki on ma na siebie pomysł? Zorganizować bal dla biedoty i rozdać żywność? Poważnie autorka myśli, że to jest coś co załatwa sprawę problemów królestwa?

Letha tak samo, jest kreowana jako dobra i prawa dziewczyna (pomijam już tysiące głupot wokół niej) by potem zabijać bez mrugnięcia okiem - BO JEJ SIĘ WYDAJE (np. Hali)
Autorka w ogóle nie nie umie tworzyć "szarych" postaci. Jak ktoś sprzeciwia się miłości bohaterów, to od razu pokazuje go jako najgorszego śmiecia. No i oczywiście trzeba go zabić. Brutalność dla brutalności, morderstwa, jako objaw miłości - tak nieudolnej, ckliwej i sztucznej, że tych "spojrzeń i wiecznych uśmiechów" nie da się czytać.

Nie ma w tych książkach absolutnie NIC dobrego. Pełno dziur logicznych, niekonsekwentni bohaterowie, pióro autorki GORSZE z każdym tomem, bo w 3 tomie to dosłownie same dialogi... Świat? Przecież my nawet nie znamy nazwy stolicy czerwonych.... nie wiemy o nim nic, poza tym, że "reprezentują" go kolory i żywioły... NIC.... W ciągu kilku dni bohaterowie przemieszczają się na bitwę i z niej wracają (nie używają portali, nie ma takich wzmianek, za to w finale wyskakuje to z kapelusza!) Nie żartuje, jest naprawdę źle...

Finał to już w ogóle jakiś żart.... Tu nic nie jest zbudowane. Rozwiązania wyskakują nie wiadomo skąd, NAGLE pojawia się kryształ nieśmiertelności Domhana.... sieć rybacka blokuje moce (serio...),bohaterka uczy się mrożenia serca skinieniem ręki, mrożąc wodę.... i.... Teraz Hit.... Jak setki statków niebieskich dostały się na ziemie czerwonych? MIAŁY CZERWONE BANDERY!!! Czujecie? Zmiana bandery pozwala wpłynąć niebieskim do wrogiego królestwa!!! Autorka bierze się za tematy dworskie, polityczne i wojenne nie mając o tym zielonego pojęcia.

Autorka nie ma żadnego warsztatu pisarskiego, nie umie planować, nie umie budować, to taka pizza instant, żeby zjeść i zapomnieć i broń boże nie zastanawiać się nad logiką. Jej książki powinny zostać na Wattpadzie. To przykład typowego pisania z tego portalu - Odcinkowego. Autorka wymyśla rzeczy na poczekaniu, żeby kolejny rozdział był ciekawy, ale nie myśli o tym co już napisała i sama sobie przeczy. Ba.... ona chyba nawet tej książki nie przeczytała po napisaniu. Bo jak można zapomnieć, że pomysł z wysłaniem Lethy na dwór czerwonych to POMYSŁ LETHY, a potem budować, że ona została zdradzona przez swój kraj.... ŻE CO?! Czerwoni mordowali ród niebieskich, terroryzowali tą krainę, to dom bohaterki, za który chciała walczyć, a teraz nagle są źli... bo Letha się zakochała w zbrodniarzu, który jest biedny bo tatuś na niego krzyczy, ale opływa w luskusach, korzysta z kurtyzan i śmieje się wyrywając komuś serce (a nie czekaj, to był zły koleś, czyli tam można odczuwać z tego przyjemnośc, nie? NO LUDZIE)
Cała ludność w tej książce też ma amnezję.... Koleż zyskał przydomek krwawego żniwiarza, nie dlatego, że był biedny... to MORDERCA, ale zrobiła bal, rozdał trochę jedzenia, więc luz, możemy zapomnieć. To w sumie spoko koleś jest.... rozumiecie problem?

Gdzie była redakcja? To jest kopiuj wklej z wattpada. Poszukajcie tej książki i porównajcie.... SZOK!
I człowiek za to płaci pieniądze.... to powinno być karalne...

Podsumowując jeśli chcecie zobaczyć jak NIE PISAĆ KSIĄŻEK, ta pozycja jest po prostu idealna. Nie znajdziecie tu nic dobrego, bo ani świat, ani bohaterowie, ani wydarzenia, intryga... tu dosłownie wszystko leży....

Naprawdę... Dawno nie czytałam aż tak złej trylogii. O ile pierwszy tom i jego głupoty, można wybaczyć, mając nadzieję, że następne książki, jakoś naprostują te głupoty, o tyle ten tom położył całą serię Piekielna...

Od czego by tu zacząć?

Zaczniemy od tego, że naprawdę martwie się o profil psychologiczny autorki. I nie, nie chodzi o hejt, czy jechanie at persona, ale...

Świetna seria!!! Uwielbiam.

Świetna seria!!! Uwielbiam.

Piekielna żona jest trzecim tomem trylogii. Recenzja może więc zawierać wynikające z tego spojlery.
.
Początek książki to odpoczynek. Spokój przed burzą. Obserwujemy jak główni bohaterowie się w sobie zakochują czemu sprzyja chwilowa nieobecność króla. Ciągle jednak mamy z tytułu głowy, że zaraz bajka się skończy. I im dalej brniemy fabułę, tym mniej jest przyjemnych momentów, a więcej tych, która wywołują niepokój i zdenerwowanie. Nie tylko bohaterów, ale też czytelnika, który zdążył się już przyzwyczaić do Lethy i Aidana oraz szczerze ich pokochać. Jest to ogólnie coś, co mi się bardzo podobało, że autorka miesza małe i duże problemy. Z jednej strony król do pokonania, z drugiej strony zwyczajne sprzeczki zakochanych. I wiele różnych.
.
Zaskoczeniem było dla mnie to, że Kenneth też dostał tu swoje pięć minut i już na początku dostajemy, że jest w tajemnicy zakochany, ale nie wiadomo w kim. Nic więcej wam nie powiem. Kto przeczyta to możemy popłakać razem💔
.
W końcu bohaterka spotka się ze swoim bratem. Nie będzie to jednak coś, czego byś ci się spodziewali. Za sprawą królowej i kolejny intrygi Kelvin i Braden wmieszają się między bohaterów. Dwaj mężczyźni, o których Aidan będzie zazdrosny.
To dobry czas, by Letha powiedziała księciu prawdę. Jednak czy się na to odważy? I jak zareaguje, gdy dowie się o wielkim kłamstwie?
.
Autorka pisze bardzo lekkim stylem. Już od pierwszego tomu dałam się pochłonąć światu, który stworzyła. Mamy ciekawie stworzony i dobrze wytłumaczony świat pełen magii i niebezpieczeństw. Poza głównymi bohaterami mamy też kilku pobocznych, które są bardzo wyraziste i ciekawe. Choć książka do krótkich nie należy, to mam wrażenie, że przeczytałam ją w mgnieniu oka. A potem zostałam z wielkim niedosytem. Bo choć autorka zamknęła w tym tomie historię Lethy i Aidana, to ja i tak chciałabym więcej i więcej!

Piekielna żona jest trzecim tomem trylogii. Recenzja może więc zawierać wynikające z tego spojlery.
.
Początek książki to odpoczynek. Spokój przed burzą. Obserwujemy jak główni bohaterowie się w sobie zakochują czemu sprzyja chwilowa nieobecność króla. Ciągle jednak mamy z tytułu głowy, że zaraz bajka się skończy. I im dalej brniemy fabułę, tym mniej jest przyjemnych...

Lekka i przyjemna, dała mi vibe dworów i legendy Aanga. Minus jeden punkt za kilka słodkich scen na początku, ale ja akurat za takimi nie przepadam.

Lekka i przyjemna, dała mi vibe dworów i legendy Aanga. Minus jeden punkt za kilka słodkich scen na początku, ale ja akurat za takimi nie przepadam.

Ta historia zdecydowanie nie jest idealna, ale przyjemnie mi się ją czytało. W końcu jakieś fantasy na polskim rynku, które nie ocieka erotyzmem i naprawdę ma fabułę, która do czegoś dąży. Polecam

Ta historia zdecydowanie nie jest idealna, ale przyjemnie mi się ją czytało. W końcu jakieś fantasy na polskim rynku, które nie ocieka erotyzmem i naprawdę ma fabułę, która do czegoś dąży. Polecam