" - Czy człowiek w ogóle może być szczęśliwy? - zapytałam na głos, obserwując, jak wypowiedziane słowa zamieniają się w wątłe kłębki oddechu i po chwili rozpierzchają się , jakby były pozbawione jakiegokolwiek znaczenia i wagi."

Tęsknica to magiczna ksiażka, mamy tu gusła, słowiańskie wierzenia i demony.
Iga, mieszkając u Nadzieji powoli wciąga się w jej świat. Nie spodziewa się nawet że odbędzie mistyczną podroż mająca na celu odnalezienie Nadzieji, która nagle znika, a ktorą Iga odbywa w towarzystwie tajemniczego Kity, leśniczego i przyjaciela Nadzieji. Podczas podróży Iga odkrywa świat o którym nie miała pojęcia że istnieje... Stawia też czoła własnym lęką i obawą, odkrywa zagubione części samej siebie.

"Ludzie zawsze pragną tego czego nie mają."

Fabuła jest intrygująca i wciągająca, piękno i sielanka Polskiej wsi przeplata się z fantastycznymi, mrocznymi i czasami niebezpiecznymi słowiańskimi wierzeniami co w połączeniu daje oszałamiający efekt.

Zdecydowanie warto przeczytać. 9/10

" - Czy człowiek w ogóle może być szczęśliwy? - zapytałam na głos, obserwując, jak wypowiedziane słowa zamieniają się w wątłe kłębki oddechu i po chwili rozpierzchają się , jakby były pozbawione jakiegokolwiek znaczenia i wagi."

Tęsknica to magiczna ksiażka, mamy tu gusła, słowiańskie wierzenia i demony.
Iga, mieszkając u Nadzieji powoli wciąga się w jej świat. Nie...

Gdy długoletni pracoholizm, spotyka się z nałogami, nie trudno o sprzeciw własnego organizmu. Iga niedawno przeszła zawał. Jej czterdziestoletnie życie przez chwilę zawisło na włosku, a teraz, tylko od niej zależy, jak się to dalej potoczy. Kilkumiesięczny urlop postanawia spędzić w niewielkim gospodarstwie pod lasem o nietypowej nazwie - „Pomiędzy”. Szybko zaprzyjaźnia się z Nadzieją - nieco tajemniczą właścicielką tego wyjątkowego miejsca. Czas, jakby się tutaj zatrzymał. Seria dziwnych zdarzeń, a także niespodziewane zniknięcie Nadziei, zmienia wszystko w życiu Igi. To dopiero początek…
**
„Tęsknica” to książka, która zostaje w głowie. To książka pełna emocji, tajemnicy i magii. To jakby baśń, która łączy realizm, słowiańskie tajemnice, melancholię i przecudne opisy przyrody. Przez Tęsknicę się płynie. Powoli, esencjonalnie, pochłaniając kolejne słowa, zdania i przemyślenia, które wybrzmiewają na stronicach. Mała wioska, przesądni ludzie, rytuały i las. Taki ciemny, wilgotny, pełen dźwięków i szelestów. Jestem zauroczona, jak mało kiedy. Jest tu mrocznie, tajemniczo i niepokojąco, ale jednocześnie pięknie i fascynująco. Gdzieś przeczytałam, że tą książką się nasiąka. I naprawdę, coś w tym jest. Polecam

Gdy długoletni pracoholizm, spotyka się z nałogami, nie trudno o sprzeciw własnego organizmu. Iga niedawno przeszła zawał. Jej czterdziestoletnie życie przez chwilę zawisło na włosku, a teraz, tylko od niej zależy, jak się to dalej potoczy. Kilkumiesięczny urlop postanawia spędzić w niewielkim gospodarstwie pod lasem o nietypowej nazwie - „Pomiędzy”. Szybko zaprzyjaźnia się...

„Tęsknica” Anny Sokalskiej to mistyczna podróż do serca słowiańskich wierzeń, wplątana w historię bohaterki, która zmuszona jest zmierzyć się ze swoimi demonami w poszukiwaniu uzdrowienia. Fabuła rozpoczyna się od dramatycznego zdarzenia, które zmusza Igę, główną bohaterkę powieści, do zastanowienia się nad sensem własnego życia. Po przeżytym zawale serca Iga postanawia przerwać dotychczasowy szaleńczy tryb życia i znaleźć ukojenie na polskiej wsi, gdzie poznaje tajemniczą Nadzieję, właścicielkę gospodarstwa „Pomiędzy”. To spotkanie staje się początkiem serii niezwykłych wydarzeń, które wplątują Igę w świat ludowych obrzędów i dawnych wierzeń.

Sokalska mistrzowsko buduje atmosferę tajemnicy i grozy, wprowadzając czytelnika w malowniczy, ale zarazem niepokojący świat polskiej prowincji. Wraz z Igą odkrywamy kolejne aspekty życia Nadziei i jej otoczenia, które są głęboko zakorzenione w miejscowych legendach i podaniach. Autorka umiejętnie wplata w snutą przez siebie opowieść elementy magii, tajemniczych zjawisk oraz refleksji nad kondycją ludzkości, tworząc z „Tęsknicy” nie tylko baśń dla dorosłych, ale także opowieść o sile ludzkich więzi, ich tęsknotach i destrukcyjnej sile tych z marzeń, które wymykają się spod kontroli.

Jednym z największych atutów powieści są wyraziste postaci, które są zarówno realistyczne, jak i tajemnicze. Iga przechodzi przez głęboką transformację pod wpływem swojego nowego środowiska i różnych od dotychczas zdobywanych doświadczeń. Jej wewnętrzna podróż od osoby zagubionej i przerażonej do silnej i odważnej kobiety stanowi serce tej opowieści. Nadzieja natomiast, choć na pierwszy rzut oka wydaje się ekscentryczną postacią, stopniowo odsłania swoje wewnętrzne zmagania i tajemnice, co sprawia, że staje się dla czytelnika fascynującym i wielowymiarowym charakterem. Ważnym elementem „Tęsknicy” jest również ukazanie kontrastu między światem miejskim a wiejskim oraz refleksja nad znaczeniem natury i kobiecości. Autorka prowadzi czytelnika przez labirynt ludowych wierzeń i praktyk, pokazując, jak głęboko zakorzenione są one w polskiej kulturze i tradycji.

Niezwykła w powieści jest atmosfera. Mroczny, tajemniczy klimat wsi, zanurzony w legendach i historiach, wprawia czytelnika w stan niepokoju i ciekawości. Opisy natury, lasów i pól dodają głębi narracji, tworząc wrażenie, że lasy skrywają wiele tajemnic, a sama wieś jest miejscem pełnym sekretów. Jednym z aspektów, który warto podkreślić, jest również sposób, w jaki autorka wplata wątki słowiańskiej mitologii i kultury ludowej w fabułę. Przesądy, obrzędy, istoty ze słowiańskiego folkloru – wszystko to tworzy fascynujący kontekst dla historii Igi i Nadziei, czyniąc ją jeszcze bardziej interesującą. Jedynym, co może przeszkadzać w powieści jest tempo narracji. Fabuła rozwija się raczej powoli, a niektóre wątki mogą wydawać się rozmyte lub niepotrzebnie rozwleczone. Mimo to powieść czyta się sprawnie, bo jest to ciekawa, niezbyt obszerna, przystępnie podana lektura.

„Tęsknica” to fascynująca, mistyczna podróż przez świat słowiańskiej magii, legend i ludowych wierzeń. Mroczny klimat, dobrze wykreowane postacie i mistyczna atmosfera sprawiają, że wciąga od pierwszej strony. Z pewnością będzie niezapomnianym doświadczeniem literackim dla miłośników fantasy i opowieści inspirowanych folklorem słowiańskim.

„Tęsknica” Anny Sokalskiej to mistyczna podróż do serca słowiańskich wierzeń, wplątana w historię bohaterki, która zmuszona jest zmierzyć się ze swoimi demonami w poszukiwaniu uzdrowienia. Fabuła rozpoczyna się od dramatycznego zdarzenia, które zmusza Igę, główną bohaterkę powieści, do zastanowienia się nad sensem własnego życia. Po przeżytym zawale serca Iga postanawia...

Iga całą swoją energię życiową przeznacza na pracę i obowiązki. Nie zostawiając miejsca na żadne sentymenty i uczucia, stara się każdego dnia brnąć do przodu i wierzyć, że gdzieś w tym ukryty jest sens i cel.
Pewnego dnia jej serce nie wytrzymuje. Nagły zawał i poważne pogorszenie się zdrowia zmusza ją do zmiany życia.
Na paromiesięczny urlop wybiera ,,Pomiędzy". Niepozorną ofertę agroturystyczną, gdzieś w zapomnianej wsi, z dala od miasta, na skraju lasu.
Tam poznaje Nadzieje.

Historia Igi jest wspaniałą fantastyką przepełnioną ludowym folklorem i wierzeniami słowiańskimi. Świat ,,Pomiędzy" zabiera czytelnika na wieś, piękne i głębokie opisy sprawiają, że można poczuć się jak w prawdziwej chacie gdzieś... pomiędzy. Ale pomiędzy czym? Pomiędzy światem ludzkim a magicznym? Pomiędzy racjonalnością a sentymentem? Pomiędzy tęsknotą i całą resztą.

Anna Sokalska, niczym Orzeszkowa, poświęca ogrom uwagi opisom natury. I w tej książce jest to niezwykle kompatybilne z całością. Wiejski klimat nie istnieje bez dzikiej przyrody i ona właśnie odgrywa tu ogromną rolę.
Należą się duże wyrazy uznania dla autorki za wyśmienite wykorzystanie ludowych wierzeń i folkloru. Znaleźć tu możemy demony, fantastyczne światy, przesądy, wiejskie zwyczaje, a także ludowe rzemiosło i przyśpiewki.
Nie jest to oczywiście pozycja realistycznie opisująca życie na wsi, bo emanuje niespotykanym już regionalizmem no i oczywiście fantastycznością.
Ale klimat wsi w połączeniu z ludową kulturą duchową robi ogromne wrażenie. Książka wciąga bezlitośnie i aż robi ochotę na posiedzenie przy kaflowym piecu czy spacer po polach.

Iga całą swoją energię życiową przeznacza na pracę i obowiązki. Nie zostawiając miejsca na żadne sentymenty i uczucia, stara się każdego dnia brnąć do przodu i wierzyć, że gdzieś w tym ukryty jest sens i cel.
Pewnego dnia jej serce nie wytrzymuje. Nagły zawał i poważne pogorszenie się zdrowia zmusza ją do zmiany życia.
Na paromiesięczny urlop wybiera ,,Pomiędzy". Niepozorną...

„Wiesz, dlaczego się czeka i tęskni? (…) Czasami z miłości, czasami z przyzwyczajenia i wygody, bo nie zna się niczego innego i nie chce się już próbować. Czasami z lęku przed tym, co przed nami, przed wysiłkiem, jakiego wymaga od nas zmiana. Czasami tęskni się za tym, co było złe, bo bez tego nagle otacza nas pustka. A czasem tęskni się dla samej słodyczy tęsknoty.”

Główna bohaterka Iga pracuje jako manager w korporacji, przemęczenie i życie w ciągłym biegu sprawiły, że stan jej zdrowia się pogorszył. Kobieta przeszła zawał, który wymusił na niej wypoczynek. Brzmi źle, ale tylko pracoholik może zrozumieć jak ciężko oderwać się od biurka.. Iga wyjeżdża na wieś w poszukiwaniu spokoju. Właśnie tak trafia do gospodarstwa „Pomiędzy”, którego właścicielką jest ekscentryczna Nadzieja. Lokalna społeczność uważa ją za znachorkę; często służy pomocą i dobrą radą. Życie toczy się spokojnie do czasu kiedy właścicielka znika bez śladu.

Okolicę otacza las, który okazuje się przepustką do nieznanego świata. Iga nie mogąc liczyć na pomoc policji, udaje się w podróż w poszukiwaniu Nadziei. Spotyka na swojej drodze znajomych właścicielki, dzięki nim poznaje historię jej życia, rodzinne tajemnice i dzieje całego gospodarstwa. Wisi nad nią widmo tęsknoty i walka o utraconą duszę, ale na szczęście nie jest sama.

„Przeszłość potrafi być okrutna. Aby korygować tory ludzkich losów, podsuwa nam dobre bądź złe wspomnienia, a inne ukrywa w niepamięci. Jednak jej możliwości są ograniczone (…). Przyszłość cóż.. możesz pomyśleć, że jest najsurowsza, bo kończy ludzkie żywoty lub przynajmniej osłabia je chorobami. Ale śmierć wyzwala ludzi z reżimu Czasu, a jeśli nadchodzi w odpowiednim momencie, może być szczęśliwa. Teraźniejszość to ciągłe cierpienie. (…)Nawet na śmierć czasem mówią Kuma, bo rzadko, ale bywa litościwa, a wręcz przyjazna. Przeszłość? Jest kapryśna, potrafi dręczyć człowieka, ale cokolwiek by powiedzieć, już przeminęła. Nikt nawet nie pamięta jej imienia! Tak, teraźniejszość jest zdecydowanie najgorsza.”

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Muszę przyznać, że powieść napisana jest dobrze. Język, którym posługuje się Pani Anna wpisuje się w klimat, który stworzyła; enigmatyczny ale w jakiś sposób prastary co podkreśla magię zarówno słów jak i przedstawionego świata. Czytało się przyjemnie. Długość została idealnie dopasowana do przekazywanej treści; nie było „sztucznych” wypełniaczy, za co ogromny plus. Powieść niesie również przesłanie o destrukcyjnej siły marzeń, które potrafią wymknąć się spod kontroli. Jeśli lubicie połączenie słowiańskiego folkloru i fantastyki to gwarantuję, że „Tęsknica” będzie dla Was idealnym wyborem. Polecam :)

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Zysk i Ska
 

„Wiesz, dlaczego się czeka i tęskni? (…) Czasami z miłości, czasami z przyzwyczajenia i wygody, bo nie zna się niczego innego i nie chce się już próbować. Czasami z lęku przed tym, co przed nami, przed wysiłkiem, jakiego wymaga od nas zmiana. Czasami tęskni się za tym, co było złe, bo bez tego nagle otacza nas pustka. A czasem tęskni się dla samej słodyczy...

"TĘSKNICA" ANNA SOKALSKA

Jeśli macie ochotę na książkę nieoczywistą, niebanalna, magiczną - to właśnie ta jest taką.
Jestem pod wielkim wrażeniem klimatu, jaki stworzyła w niej autorka.
Absolutnie genialna powieść sięgająca do słowiańskich historii, opowieści, wierzeń, rytuałów.
Dużo tu magi zaklętej w przyrodzie, która nas otacza - w lesie, w drzewach, szumie liści.
Jest bardzo tajemniczo, mrocznie, intrygująco i niebezpiecznie.
Niezwykle plastyczny język pozwala wskoczyć w wykreowany świat z ogromną radnością i łatwością.
Powieść przeczytałam na raz, musiałam poznać zakończenie.

Ot, niby prosta fabuła- pewna młoda i bardzo ambitna menadżerka Iga, traci przytomność w pracy.
Jest pracoholiczką i już dawno zapomniała o czasie dla siebie, o swoich marzeniach i pragnieniach.
Aby zająć się własnym zdrowiem musi zmienić otoczenie.
Wie, że musi zatrzymać się, zwolnić i przemyśleć swoje życie. Przypomnieć sobie kim jest, jaka jest i czego pragnie.
Gdy nasze zdrowie szwankuje trzeba się sobą zająć, zaopiekować bardziej, mocniej.
Wyjeżdża do pensjonatu o nazwie "Pomiędzy", którego właścicielką jest bardzo ekscentryczna Nadzieja.
Co się wydarzy ?
Kim jest tytułowa Tęsknica ?

Iga zaczyna wędrówkę po miejscach mało odwiedzanych, zajrzy w zakamarki, gdzie nie dosięga światło.
Stawi czoło swoim lękom, marzeniom, pragnieniom.
Ta podróż okaże się podróżą jej życia, cudowną i niebezpieczną podróżą w głąb siebie.


Cudowna baśń dla dorosłych, ukazująca naturalne piękno polskiej wsi.
Przyrodę, która zniewala i powoduje, że nasze serce zaczyna bić szybciej.

ABSOLUTNIE P O L E C A M przeczytać :)

"TĘSKNICA" ANNA SOKALSKA

Jeśli macie ochotę na książkę nieoczywistą, niebanalna, magiczną - to właśnie ta jest taką.
Jestem pod wielkim wrażeniem klimatu, jaki stworzyła w niej autorka.
Absolutnie genialna powieść sięgająca do słowiańskich historii, opowieści, wierzeń, rytuałów.
Dużo tu magi zaklętej w przyrodzie, która nas otacza - w lesie, w drzewach, szumie liści.
Jest...

„Mi­łość jest pięk­na z da­le­ka, gdy się o niej sły­szy i ją pod­glą­da, ale z bli­ska, gdy się zaj­rzy do jej środ­ka, po­tra­fi obez­wład­nić”.

„Tęsknica” napisana przez Annę Sokalską stanowi dla mnie pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki oraz z powieściami opartymi na słowiańskich wierzeniach. Po zapoznaniu się z opisem przekonana byłam, że to właśnie ta książka powinna być moim pierwszym zanurzeniem w tematykę słowiańską. Mimo że ta powieść obyczajowa wzbogacona jest elementami i wątkami fantastycznymi, trochę brakuje w niej samej magii. Niemniej jednak udało mi się wydobyć z niej tyle, że po zakończeniu lektury odczuwam subtelny rodzaj nostalgii. Co sądzę o „Tęsknicy”? Odpowiedź na to pytanie znajdziecie w poniższej recenzji!

Fabuła przenosi nas do świata poukładanego i ustatkowanego, a jednocześnie napiętego i intensywnego życia Igi, menadżerki w jednej z firm. Po poważnym wypadku, który skutkuje zawałem serca, Iga trafia do szpitala. Ten moment staje się przełomowy w jej życiu, zmuszając ją do natychmiastowej zmiany trybu pracy. Młoda kobieta musi teraz zacząć dbać o swoje zdrowie, skupiając uwagę na sobie i podejmując kroki, które pozwolą jej ocalić to, co jeszcze pozostało jej z życia. Zdecydowawszy się na to, postanawia na kilka tygodni zmienić otoczenie i odpocząć w zaciszu polskiej wsi, gdzie trafia do gospodarstwa o nazwie „Pomiędzy”, będącego własnością tajemniczej Nadziei. Lokalni mieszkańcy wsi przypisują właścicielce rolę ekscentrycznej i dziwacznej znachorki, która mieszka na uboczu i unika kontaktu z ludźmi. Iga, pomimo wszystko, odnajduje nić porozumienia z Nadzieją, a w trakcie rozwoju historii nieświadoma niczego menadżerka zostaje wplątana w świat ludowych obrzędów, tajemniczych praktyk oraz lasu, stanowiący bramę do innej rzeczywistości, ukrywającej za sobą niejedną tajemnicę.
Książka ta w niewielkim stopniu wprowadziła mnie w świat mitologii słowiańskiej. Pomimo obecności baśni i legend, brakowało tutaj istot słowiańskich, z którymi wcześniej nie miałam okazji się zetknąć. Niemniej jednak, „Tęsknica” była nasączona nostalgią, rodzajem uczucia, którego każdy poszukuje, choć nie zawsze potrafi precyzyjnie określić jego źródło. Mając na uwadze, że to moje pierwsze zetknięcie z powieścią zawierającą elementy wierzeń słowiańskich, uważam je za poprawne, chociaż prawdopodobnie także ostatnie. Anna Sokalska starała się snuć historię Igi w formie pamiętników bohaterki, co może pozwolić jeszcze głębiej wczuć się w rolę protagonistki, odkrywając historię Nadziei, gospodarstwa „Pomiędzy” i pozostałych postaci.

Fabuła rozwija się dość spokojnie. Brak tutaj chaosu, nic nie posuwa się zbyt szybko, co daje nam szansę na chwilę oddechu, podobnie jak Idze. Z drugiej strony, można by zauważyć, że w książce praktycznie nic się nie dzieje, co również w pewnym stopniu ujawnia pewien mankament tej powieści. W „Tęsknicy” odnajdziemy nutkę tajemnicy, intrygi oraz malownicze opisy lasów i pól. Nie zabraknie także lisów czy wilków, aczkolwiek można by zauważyć pewien niedosyt w kwestii słowiańskiego charakteru oraz samej obecności istot ze słowiańskiego folkloru.

Przez długi czas zastanawiałam się, co chciałabym napisać o tej książce, co zdarza mi się rzadko. „Tęsknica” to powieść, która zapewnia refleksję i moment do zastanowienia się nad własnym życiem, podobnie jak Iga. Nie ukrywam, że jako pierwsze spotkanie z literaturą słowiańską, oczekiwałabym czegoś bardziej złożonego, z lepiej wykreowanymi postaciami czy samą Nawią, ponieważ opowieść nie powinna opierać się jedynie na emocjach. Niemniej jednak, jeżeli cenicie taki klimat, zachęcam do wyprawy na wieś i odwiedzenia gospodarstwa „Pomiędzy”, chociażby na chwilę.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Zysk i S.

„Mi­łość jest pięk­na z da­le­ka, gdy się o niej sły­szy i ją pod­glą­da, ale z bli­ska, gdy się zaj­rzy do jej środ­ka, po­tra­fi obez­wład­nić”.

„Tęsknica” napisana przez Annę Sokalską stanowi dla mnie pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki oraz z powieściami opartymi na słowiańskich wierzeniach. Po zapoznaniu się z opisem przekonana byłam, że to właśnie ta książka...

Życie to nieustanna walka, zmaganie się ze sobą, światem, przeciwnościami losu, wyzwaniami, które sobie stawiamy. W całej tej walce bardzo łatwo zgubić siebie, przestać się wsłuchiwać we własne potrzeby, skupić na zdobywaniu kolejnych stopni awansu, powiększaniu majątku. Zwłaszcza, kiedy ma się kiepskie relacje z bliskimi i wie się, że można liczyć wyłącznie na siebie. W takiej sytuacji jest główna bohaterka „Tęsknicy” Anny Sokalskiej.
Historię otwierają tragiczne wydarzenia. Iga w pracy traci przytomność. Autorka świetnie oddaje uczucie dezorientacji bohaterki, która z przepracowania i stresu dostaje zawału w biurze pełnym współpracowników. Zobaczymy jak bardzo przez to wydarzenie jej życie zostaje przewrócone do góry nogami. Nagle codzienność pełna pracy, obowiązków, zabiegania zmienia się w czas spędzany w mieszkaniu. W czasie chorobowego ma dużo czasu na myślenie, analizowanie, przyglądanie się otoczeniu i uświadamia sobie jak wiele przedmiotów zgromadziła z myślą o odpoczynku, na który nigdy sobie nie pozwoliła. Czas zaczyna inaczej płynąć, Iga daje sobie możliwość odpoczynku i wyjeżdża z dala od miejskiego zgiełku. I zaczyna robić się coraz bardziej tajemniczo, mrocznie, niebezpiecznie.
Anna Sokalska od pierwszych stron buduje nastrój grozy. Mamy tu napięcie, niepewność, zagubienie. Widzimy jak bardzo młoda kobieta jest pozostawiona samej sobie musi sobie radzić. Bez wsparcia bliskich pracując kończy studia, robi karierę, wije swoje gniazdko, do którego nikogo nie wpuszcza, bo relacje międzyludzkie wydają jej się nietrwałe. Ciągła praca zakończona utratą zdrowia skłania ją do zmiany otoczenia. Wyjazd na wieś do gospodarstwa prowadzonego przez Nadzieję odmienia jej życie. Klimatyczna chatka oraz specyficzna młoda właścicielka, która mogłaby zyskać miano znachorki, uzdrowicielki czy wiedźmy stają się ważnymi elementami jej życia. Iga jest stopniowo wtajemniczana i przygotowywana do nowej roli. Nadzieja, u której mieszka jest niczym barwny ptak. Będąca absolwentką szkoły artystycznej właścicielka agroturystyki wytwarza piękne przedmioty, przemyca ludowe wzory i jednocześnie posiada dużą wiedzę, dzięki czemu pomaga tam, gdzie lekarze i ksiądz są bezsilni. Szybko dowiemy się, że pod maską radości i szczęścia kryje się tragiczna historia i związana z nią tęsknota. Nadzieja stopniowo wtajemnicza Igę w swoje zajęcia, przygotowuje do ważnego zadania. Czy bohaterka podejmie wyzwanie? Jak wybory, które podejmie wpłyną na jej życie?
Czytając historię miałam wrażenie zła czyhającego na bohaterkę z każdej strony. Opowieść jest mroczna, zabiera nas do świata ludowych wierzeń, przesądów, rytuałów. Dziwne sploty zdarzeń, cudowne uzdrowienia, męczące ludzi zjawy, opowieści o znaczeniu osobowości, duszy i konieczności wszechstronnego dbania o siebie stają się elementem codzienności Igi. Kiedy wydaje się, że do jej życia wkracza już równowaga i może powrócić do miasta znika Nadzieja. Kobieta czuje, że musi wyruszyć na poszukiwanie właścicielki gospodarstwa. Zwłaszcza, że policja niewiele robi w tej sprawie.
"Tęsknica" to powieść zabierająca nas do świata słowiańskich wierzeń. Mamy tu dużo magii, tajemniczych wydarzeń, podań oraz wiarę w to, że człowiek składa się z kilku części, o które trzeba dbać. Śmierć jednej z nich prowadzi do obumierania kolejnych. Stworzona przez Annę Sokalską historia jest tu czymś w rodzaju przypowieści o naszym życiu, znaczeniu wielu elementów, skutkach zaniedbania.
Polska prowincja jest tu miejscem specyficznym, ale nie pokazanym pejoratywnie. Raczej jako coś innego, odmiennego. Życie nieufnej wobec obcych i inności ludności toczy się wokół przyziemnych spraw i korzystania z aury panującej wokół domostwa Nadziei, która zawsze pozostaje gdzieś na boku społeczności, ale jednocześnie stanowi jej ważny element. Do tego stopniowo jesteśmy wtajemniczani w wielopokoleniową wiedzę. Zobaczymy jak bardzo kolejne kobiety z rodziny Nadziei są ze sobą związane, jak wielkie znaczenie miała w ich życiu magia i wiedza o tajemniczych zjawiskach. Wieś to świat pełen różnorodnych duchów i demonów, które mogą pomagać lub szkodzić, ale wszystkie wymagają karmienia energią żywych. Całość fantastyczna i fascynująca. Powieść wciąga od pierwszych stron. Zdecydowanie polecam miłośnikom fantasy i opowieści o ludowych wierzeniach.

Życie to nieustanna walka, zmaganie się ze sobą, światem, przeciwnościami losu, wyzwaniami, które sobie stawiamy. W całej tej walce bardzo łatwo zgubić siebie, przestać się wsłuchiwać we własne potrzeby, skupić na zdobywaniu kolejnych stopni awansu, powiększaniu majątku. Zwłaszcza, kiedy ma się kiepskie relacje z bliskimi i wie się, że można liczyć wyłącznie na siebie. W...

W "Tęsknicy" spotkamy się na początku z obyczajówką. Zwykłe życie Igi, głównej bohaterki, zmienia się pod wpływem pobytu w tajemniczym gospodarstwie, w którym Nadzieja, właścicielka, wciąga ja wir wydarzeń, od którego nie będzie odwrotu. I właśnie w tej drugiej części książki spotkamy się z niezwykłą magią, baśniowością i fantastyką w najlepszym wydaniu. Powieść pani Sokalskiej jest przemyślana i doprecyzowana w najmniejszym szczególe, tak że wszystkie wątki układają się w świetną całość. Nic tu nie jest przypadkowe, ani zbędne,czy chaotyczne. Odnajdziemy tu również piękne opisy natury, ale nie tylko. Stanowią one świetne uzupełnienie do toczącej się, dynamicznej akcji. Powieść działa na wyobraźnię, pobudzając ją do granic możliwości. Myślę też, że cała podróż, ukazana w książce jest pięknie przemyślaną metaforą ludzkiej natury. Bo kto z nas nie czuje się czasem pogubiony w swoich emocjach i uczuciach? A czasem marzenia powinny pozostać tylko marzeniami... "Tęsknica" to bardzo dobra powieść i pomimo fantastycznej fabuły, jest jednocześnie życiowa, skłania do przemyśleń i wprawia w pewien szczególny, melancholijny nastrój. Jak jest ta książka? Nietuzinkowa, klimatyczna, tajemnjcza, zaskakująca, czarująca,z uniwersalnym przesłaniem!

W "Tęsknicy" spotkamy się na początku z obyczajówką. Zwykłe życie Igi, głównej bohaterki, zmienia się pod wpływem pobytu w tajemniczym gospodarstwie, w którym Nadzieja, właścicielka, wciąga ja wir wydarzeń, od którego nie będzie odwrotu. I właśnie w tej drugiej części książki spotkamy się z niezwykłą magią, baśniowością i fantastyką w najlepszym wydaniu. Powieść pani...

"Tęsknota może przybrać różne formy i postaci. Może być delikatna, albo uderzy z siłą huraganu. Może dotyczyć osób, przedmiotów, miejsc, wspomnień, nawyków i właściwie wszystkiego innego. To, jak bardzo nam czegoś brakuje, ma znaczący wpływ na to jak funkcjonujemy w codziennym życiu. Im większa tęsknota, tym trudniej. I trzeba uważać, bo tęsknica tylko czeka, by zaburzyć harmonię naszego świata.

Czterdziestoletnia Iga ciężką pracą robi to, o czym marzyła. Jako menadżerka korporacji ma wiele na głowie i coraz większe ambicje. Nadgodziny, dodatkowe projekty i niezdrowy tryb życia są jej codziennością. Wszystko idzie w miarę z planem do czasu. W pewnym momencie Iga musi przewartościować to, co jest dla niej najważniejsze ze względu na zdrowie. Chcąc dać sobie moment wytchnienia i spokoju pakuje walizkę i wyjeżdża na wieś, licząc na to, że tam pozbiera myśli i będzie wiedziała co robić dalej. W Pomiędzy poznaje Nadzieję, która jest równocześnie serdeczna i otwarta, ale też tajemnicza i skryta. Igę ciekawi życie nowopoznanej kobiety..."

Więcej tutaj:
https://www.czytelnika.pl/2024/01/tesknica-anna-sokalska.html

"Tęsknota może przybrać różne formy i postaci. Może być delikatna, albo uderzy z siłą huraganu. Może dotyczyć osób, przedmiotów, miejsc, wspomnień, nawyków i właściwie wszystkiego innego. To, jak bardzo nam czegoś brakuje, ma znaczący wpływ na to jak funkcjonujemy w codziennym życiu. Im większa tęsknota, tym trudniej. I trzeba uważać, bo tęsknica tylko czeka, by zaburzyć...