Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„- […] Kto wie, może kierowało nim szaleństwo, ale było to jego szaleństwem. […] - Ale czy szaleństwo nie oznacza, że jest mniej odpowiedzialny za własne czyny? - Istnieje kilka rodzajów obłędów”. Zagadkowa fabuła, tropy pełne zawiłości i tajemnicza bohaterka, która sama przed sobą musi odkryć własną tożsamość. Zaintrygowała mnie ta powieść. Powiodła w głąb fabuły do najczarniejszych dziur i zagadek razem z samymi bohaterami. „Krew i księżyc” okazała się pasjonującą historią, której sztuczki umiejętnie manipulowały czytelnikiem i zabierały go w wir grozy. Catrin, jako główna bohaterka, jest pełna wyjątkowości. Wydaje się to oczywistym już przy pierwszym zderzeniu z jej osobowością. Jednak do samego końca jej postać trzyma czytelnika w zawieszeniu, sprawiając, że magię owiewa tajemnica. Podoba mi się kontrast pomiędzy dniem a nocą, gdzie promienie słońca, a światło księżyca niosą za sobą pewną specyfikę. To mroczne, powodujące dreszcze uczucie zagnieździło się w fabule podtrzymując jej klimat. Nie wiem, czy mogę napisać, że „podobała mi się zabawa w detektywa”, ale cała fabuła skupiająca się na kryminalnych zagadkach i rozwikłaniu tajemniczych morderstw niosły za sobą ten mroczny dreszcz. Doświadczenie i jego brak mieszały się ze sobą dając co rusz nowe zagadki, ale też zapędzając bohaterów (jak i czytelnika) w kozi róg. Jedno jest pewne, aby wczuć się w „Krew i księżyc” trzeba odnaleźć się w jej specyfice. Mi to chwilę zajęło, ale im bardziej ją czułam, tym bardziej podobał mi się jej zamysł! : ) [REKLAMA WYDAWNICTWO JAGUAR]