Bardzo słaba, fabuła nie wciąga, mnóstwo bohaterów, - już trudno się połapać, oczywiście też powielanie stereotypu o złych Polakach i nazwa naziści, którzy dziwnym trafem nigdy nie mają narodowości.

Bardzo słaba, fabuła nie wciąga, mnóstwo bohaterów, - już trudno się połapać, oczywiście też powielanie stereotypu o złych Polakach i nazwa naziści, którzy dziwnym trafem nigdy nie mają narodowości.

26 lipca br. debiutował kolejny, 23 już tom z serii z Inspektorem Rebusem Ian’a Rankin’a pt. „Pieśń na mroczne czasy„. Wydawnictwo Albatros. Książka premierę światową miała pod koniec 2020 i jak sam autor napisał w posłowiu pisana była w okresie lockdownu. Ciekawa jestem kiedy na polskim rynku ukaże się 24 część serii, która światową premierę miała 18.10.2022r. Oczekiwać jej będę z utęsknieniem. Wracając do cyklu, tak jak wspomniałam w zapowiedzi, przeczytałam tomy od 21 do 23 oraz po wznowieniu od 3 do 5. Trochę tak czytam o Rebusie w czynnej służbie i trochę będącego już na emeryturze. I jeden, i drugi mi się podoba. I jeden, i drugi prowadzi swoje śledztwa. I jeden, i drugi jest ciekawym bohaterem klastycznego, detektywistycznego kryminału.

„Rebus pomyślał ponownie o książkach, których nigdy nie przeczyta, ale bez których – jak mu się zdawało – nie mógł żyć, o płytach, których nie chciał się pozbyć, choć wysłuchał ich raz albo dwa w ciągu dekady, o pudłach z aktami spraw, które wydawały się z nim zrośnięte niczym dodatkowa kończyna. Dlaczego miałby je wyrzucać…” – „Pieśń na mroczne czasy” Ian Rankin.

I właśnie borykającego się z takimi dylematami poznajemy Rebusa w 23 części cyklu. Rebusa, który przez COPD, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc musi przenieś się ze swoim wiernym psem Brillem do mieszkania na parterze, z mini ogródkiem na tyłach budynku. Rebusa, który będąc na emeryturze musi zmierzyć się chyba z jednym z największych wyzwań, a mianowicie śmiercią Keitha Granta, partnera jego córki Samanthy i ojca jego wnuczki, Carrie. Rebusa, który współpracując nawet na odległość z Siobhan Clarke dostrzega pewne zbieżne punkty prowadzonego przez siebie śledztwa z postępowaniem w sprawie morderstwa bogatego Saudyjczyka.


Kolejny tom serii w stylu Ian’a Rankin’a. Męska perspektywa. Krótkie, zwięzłe dialogi. Szybka akcja. Śledztwo toczone w stylu klasycznego dochodzenia detektywistycznego. Upierdliwy Rebus rozpytujący wszystkich i o wszystko, którego sława dotarła nawet do małego miasteczka, w którym zamieszkała jego córka z partnerem.

Ogromnym dla mnie zaskoczeniem w fabule było połączenie dwóch równolegle toczonych śledztw, tego prywatnego Rebusa oraz dochodzenia Siobhan Clarke prowadzonego razem z Malcolmem Foxem. Ze zdziwieniem przyglądałam się rozwinięciu, w którym losy lorda Meiklejohn i jego córki lady Isabelli skrzyżowały się z życiem zaginionego, a następnie zamordowanego Keitha Granta, parntera córki Rebusa. Ciekawy wątek, który w zakończeniu mógł się rozwinąć w inny sposób. Rankin postawił chyba jednak na prawdopodobieństwo. Wątek historyczny z niemieckimi obozami jenieckimi na terenie Szkocji też mnie zaciekawił. Jeńcy, oprawcy, który się zasymilowali, którzy pozostali w miejscu, w które rzucił ich wojenny los. Którzy musieli zmienić nazwisko.

Kolejny przeczytany przeze mnie tom serii nie był sensacją, mimo wielu ciekawych pobocznych wątków. Fabuła rozwijała się jak to w serii. Powolne wypytywanie, czasem tych samych świadków. Sprawdzanie poszlak, na które śledczy wpadali później, niż wydawać by się mogło czytelnikowi. Przesłuchania ze skutecznymi unikami pokazującymi słabość policji. No i oczywiście to przenikanie się świata kryminalnych ze światem przestępczym. Narkotyki, ludzie z pierwszych stron gazet, prymitywne uciechy i rozrywki. I zazdrość, która zawsze się sprawdza w powieści kryminalnej.

Zachęcam do czytania Ian’a Rankin’a – szkockiego, powściągliwego pisarza powieści kryminalnych, który stworzył Inspektora Johna Rebusa, lekko już podstarzałego, ale ciągle skutecznego śledczego.

ps. tylko czy ja gdzieś wcześniej przeczytałam, że Rebus jest fanem książek z Reacherem autorstwa Lee Childa?

26 lipca br. debiutował kolejny, 23 już tom z serii z Inspektorem Rebusem Ian’a Rankin’a pt. „Pieśń na mroczne czasy„. Wydawnictwo Albatros. Książka premierę światową miała pod koniec 2020 i jak sam autor napisał w posłowiu pisana była w okresie lockdownu. Ciekawa jestem kiedy na polskim rynku ukaże się 24 część serii, która światową premierę miała 18.10.2022r. Oczekiwać...

Niezła. Trochę się ciągnęła momentami i czasami miałam problem ze zrozumieniem w którym miejscu akcji i z którymi bohaterami jestem w danym momencie, ale generalnie na plus :).
Cieszy mnie zwłaszcza, że nie było wzajemnego podkładania sobie nóg w zespole śledczym.
I że mordercą nie okazał się policjant :)
Chociaż motywy obu współczesnych morderstw wydają mi się naciągane ;)

Niezła. Trochę się ciągnęła momentami i czasami miałam problem ze zrozumieniem w którym miejscu akcji i z którymi bohaterami jestem w danym momencie, ale generalnie na plus :).
Cieszy mnie zwłaszcza, że nie było wzajemnego podkładania sobie nóg w zespole śledczym.
I że mordercą nie okazał się policjant :)
Chociaż motywy obu współczesnych morderstw wydają mi się naciągane ;)

Inspektor Rebus to jeden z najbardziej charyzmatycznych bohaterów powieści kryminalnych. Ostatnio pisałam o Włochu - komisarzu Montalbano z powieści A. Camilleriego. Tak więc dla kontrastu. Rebus, Szkot, jest postacią znacznie mroczniejszą, poza pracą, kocha muzykę, nie jest szczególnie rodzinny, jego małżeństwo rozpadło się, to samotnik, który ma problemy nawet z budowaniem przyjaźni, kocha zwierzęta, ma psa. U Rebusa mało jest tej radosnej strony życia.
Tytułowa pieśń na mroczne czasy to wybór kawałków muzycznych, odpowiednich do słuchania wówczas, gdy komuś wszystko się wali, gdy nastaje przysłowiowa zima. Nie ma oczywiście uniwersalnych pieśni na mroczne czasy, każdy ma swoje, takie które najbardziej do niego przemawiają. W tym tomie dla Rebusa nastały naprawdę straszne czasy. Jest już na emeryturze, a z pracą nie potrafił się rozstać, siadło mu zdrowie, ponieważ miał problemy nawet z wejściem po schodach, musiał zmienić mieszkanie. W tym tomie zadzwoniła do niego dorosła córka i zwierzyła się, że jej partner zaginął.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2023/09/ian-rankin-piesn-na-mroczne-czasy.html

Inspektor Rebus to jeden z najbardziej charyzmatycznych bohaterów powieści kryminalnych. Ostatnio pisałam o Włochu - komisarzu Montalbano z powieści A. Camilleriego. Tak więc dla kontrastu. Rebus, Szkot, jest postacią znacznie mroczniejszą, poza pracą, kocha muzykę, nie jest szczególnie rodzinny, jego małżeństwo rozpadło się, to samotnik, który ma problemy nawet z...

Uwielbiam książki Iana Rankina, przeczytałem z nich większość, szczególnie tych z Johnem Rebusem w roli głównej. Uważam, że jest to najlepszy pisarz kryminałów na wyspach. Jego książki przypominają mi kryminały Raymonda Chandlera z legendarnym detektywem Philipem Marlowe.

Uwielbiam książki Iana Rankina, przeczytałem z nich większość, szczególnie tych z Johnem Rebusem w roli głównej. Uważam, że jest to najlepszy pisarz kryminałów na wyspach. Jego książki przypominają mi kryminały Raymonda Chandlera z legendarnym detektywem Philipem Marlowe.

Inspektora Rebusa chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Jest on tak znany, że gdy tylko pojawi się kolejna lektura z tym bohaterem, czytelnicy zacierają ręce, wiedzą, że emocje będą niesamowite. Wiedzą, że on jest niezłomny i nieugięty w swojej pracy, chociaż nie zawsze jest mu po drodze z drobiazgowymi przepisami prawa …
W dotychczasowym życiu Rebus zatracał się w pracy, rodzina została odsunięta na dalszy plan, często nie miał dla niej czasu. Małżeństwo się rozpadło, córka żyła obok, nie mając u boku swojego ojca. Ale czas zmienia ludzi, zmieniają się też priorytety. I taka sytuacja dotyka inspektora, gdy otrzymuje telefon od córki Samanthy z informacją, że jej partner i ojciec córeczki, Keith, zaginął. Wyszedł i już nie wrócił. Czy Samantha będzie podejrzana, że miała coś wspólnego z tą sprawą? Gdy się okazuje, że przed zdarzeniem się pokłócili, śledczy bliżej się przyglądają dziewczynie. Ale ojciec nie może pozwolić na takie jej traktowanie, przecież jego córka nie może mieć z tym nic wspólnego. Rebus wkracza do akcji, odnajduje się w tej sprawie nie tylko jako ojciec, ale przede wszystkim jako śledczy. Nie zawsze działa zgodnie z literą prawa, czasami nagina pewne fakty i zdarzenia, nie zawsze wszystko pamięta, tak jak powinien. Ale jedno jest pewne, walczy jak wilk o najbliższych, nie pozwoli zrobić im krzywdy, nie pozwoli na bezpodstawne rzucanie podejrzeń na jego córkę. Czy w tym ciągu nieoczekiwanych zdarzeń, wykaże się bardziej jako ojciec czy jako policjant? Która dusza weźmie górę i poprowadzi do źródła prawdy?
Równolegle ma miejsce druga sprawa, w Edynburgu zostaje zamordowany bogaty Saudyjczyk. Wszystko wskazuje na morderstwo na tle rasowym. Dochodzenie prowadzi doświadczona Siobhan, ale czy poradzi sobie bez Rebusa? Tym bardziej, że osoby spoza kręgu policji naciskają na szybkie efekty. Czy będzie musiał wrócić z pomocą? Czy te dwie sprawy są ze sobą powiązane i mają wspólny mianownik? Czy tym łącznikiem jest właśnie Rebus?
Każda powieść z kultowym Rebusem zapewnia mocne wrażenia, świetne dochodzenie, nie zawsze takie książkowe i prawe, ale przez to emocjonalne. Bohater igra z ogniem, ale zazwyczaj zwycięsko wychodzi z tych opresji. Zapewnia dreszczyk wrażeń na najwyższym poziomie, przenikliwych i czyhającym niespodziewanie na czytelnika. Pieśń na mroczne czasy to ciekawe dochodzenie, w którym Rebus musi stawić czoła ogromnych wyzwaniom. Musi znaleźć równowagę między rodziną i sprawiedliwością. Musi być ponad wszystkim, z jednej strony jako ojciec, a z drugiej jako policjant. Przed nim egzamin z życia. Czy zda bezbłędnie czy będzie musiał go poprawiać? Czy będzie potrafił zachować obiektywizm, mając cień podejrzeń co do winy swojej córki? Przekonajcie się, czy doskonały i intrygujący komisarz jest również odpowiedzialnym ojcem ...
Ciekawa fabuła, z mnóstwem zaskakujących zwrotów akcji i masą pytań, na które długo nie poznamy odpowiedzi. Ale nasza cierpliwość i wnikliwość zostanie nagrodzona w finale, na który już teraz zapraszam ...

Inspektora Rebusa chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Jest on tak znany, że gdy tylko pojawi się kolejna lektura z tym bohaterem, czytelnicy zacierają ręce, wiedzą, że emocje będą niesamowite. Wiedzą, że on jest niezłomny i nieugięty w swojej pracy, chociaż nie zawsze jest mu po drodze z drobiazgowymi przepisami prawa …
W dotychczasowym życiu Rebus zatracał się w pracy,...

"Pieśń na mroczne czasy", to kolejna bardzo dobra książka Iana Rankina na czele z inspektorem Rebusem. Tym razem naszego inspektora czekają prawdziwe rodzinne kłopoty. Czy stanie na wysokości zadania i pokaże, że jest kochającym ojcem? W tej części, to jego córka Samantha będzie miała sporo problemów. Zaginie jej życiowy partner i zarazem ojciec jej córki, Keith Grant. Co się z nim stało? Czy to Samantha ma coś wspólnego z jego zaginięciem? Inspektor John Rebus będzie miał ręce pełne roboty. Nigdy się nie poddaje, więc podejmie rękawice. Pozostanie z pytaniem, czy może ufać własnej córce? Jak wiecie lub nie wiecie, nasz główny bohater nie był bardzo rodzinny. Na pierwszym miejscu zawsze była praca. Tym razem musi udowodnić córce, że jest jej ojcem. Z pracy wyniósł, to, że wszystko jest możliwe, dlatego nie za bardzo ufa swojemu dziecku. Czy ma rację?
W międzyczasie poznajemy równolegle toczące się śledztwo w sprawie zabójstwa bogatego Saudyjczyka. Prawdopodobnie było to morderstwo na tle rasowym. Czy w rozwiązaniu tej sprawy edynburska policja, poradzi sobie bez inspektora Rebusa? Za tę sprawę odpowiedzialna jest Siobhan. Ta kobieta podobnie jak John nie daje sobie w kaszę dmuchać i mimo swojego wieku potrafi postawić na swoim. Zmartwiło mnie jedno. Co chwilę mówiła, że odda ukochanego psa Rebusa do schroniska. Tak się nie robi. Sprawa, którą prowadzi Siobhan, również nie będzie prosta. Powiem wam, że nawet istnieje zagrożenie życia. Czy ataki się powtórzą? Czy ktoś tu jeszcze zginie?
Ciekawy i wciągający kryminał, który nie pozwala o sobie zapomnieć. Uwielbia książki z Johnem Rebusem. Przy nim nie da się nudzić. Ten  bohater udowadnia, że mimo dojrzałego wieku jest lepszy niż niejeden młodszy. Zawsze doprowadza sprawy do końca. Oczywiście wciska się tam, gdzie nie może i ryzykuje własnym życiem. Czy i tym razem jego życie będzie zagrożone?
Jeżeli lubicie klasykę kryminału, to książka "Pieśń na mroczne czasy" oraz inne dzieła Iana Rankina są odpowiednie dla was.
Przy tej książce nie miałam czasu na nudę. Dobrze bawiłam się, czytając. Podobała mi się fabuła jak i akcja. Na głównego bohatera nie mam co narzekać. No może poza jednym. Własnemu dziecku powinno się ufać i okazywać miłość. Nie ważne ile ma lat. Mam nadzieję, że John Rebus to zrozumie.
Was odsyłam do książki "Pieśń na mroczne czasy", a ja już z niecierpliwością wypatruję kolejnego dzieła Iana Rankina.
Z czystym sercem polecam tę powieść.

"Pieśń na mroczne czasy", to kolejna bardzo dobra książka Iana Rankina na czele z inspektorem Rebusem. Tym razem naszego inspektora czekają prawdziwe rodzinne kłopoty. Czy stanie na wysokości zadania i pokaże, że jest kochającym ojcem? W tej części, to jego córka Samantha będzie miała sporo problemów. Zaginie jej życiowy partner i zarazem ojciec jej córki, Keith Grant. Co...

Kolejny bohater serii, który się zestarzał, przeszedł na emeryturę, a autor nadal próbuje go zatrudniać. Wychodzi to średnio. Książkę jednak czyta się całkiem dobrze, a obie połączone jakoś tam z sobą historie zaciekawiają. Finalnie jednak sprawy rozwiązują się w sposób mało zaskakujący i nie do końca wiarygodny.

Kolejny bohater serii, który się zestarzał, przeszedł na emeryturę, a autor nadal próbuje go zatrudniać. Wychodzi to średnio. Książkę jednak czyta się całkiem dobrze, a obie połączone jakoś tam z sobą historie zaciekawiają. Finalnie jednak sprawy rozwiązują się w sposób mało zaskakujący i nie do końca wiarygodny.

Wysłuchane jako audiobook
Książka 9/10
Lektor 10/10 (Przemysław Bluszcz)
Ciekawa koncepcja Dwa różne śledztwa a jednak się zazębiają. Jak zawsze Rebus nie poddaje się i dochodzi do prawdy broniąc swojej córki. A jego była współpracowniczka Siobhan ne daje sobie dmuchać w kaszę
Absolutnie genialna interpretacja audio przez Pana Bluszcza. Naprawdę warto wysłuchać. Ale jedna uwaga. Niektóre dialogi są tak ciche że trzeba podgłośnić
A teraz ciekawostka. Tłumacz trochę się nie popisał. W którymś momencie Rebus pokazuje policjantowi "dwa palce" a policjant wkurza się . W Wielkiej BrytaniiJeden palec to fuck, dwa palce to double fuck - jeden z najbardziej obraźliwych gestów na Wyspach. I tak to powinno być przetłumaczone
Bardzo polecam

Wysłuchane jako audiobook
Książka 9/10
Lektor 10/10 (Przemysław Bluszcz)
Ciekawa koncepcja Dwa różne śledztwa a jednak się zazębiają. Jak zawsze Rebus nie poddaje się i dochodzi do prawdy broniąc swojej córki. A jego była współpracowniczka Siobhan ne daje sobie dmuchać w kaszę
Absolutnie genialna interpretacja audio przez Pana Bluszcza. Naprawdę warto wysłuchać. Ale jedna...

Dla mnie to była strata czasu. Wyjątkowo mi się nie podobała.

Dla mnie to była strata czasu. Wyjątkowo mi się nie podobała.