Ian Rankin

Istnieje spora półka z kryminałami, których bohaterem jest mężczyzna pomiędzy wiekiem dojrzałym a podeszłym, zmęczony, zgaszony, obciążony kilkoma klęskami, wciąż jednak próbujący swoich sił w zmaganiu się z życiem. Colin Dexter tak pisał, Henning Mankell, Magdalen Nabb, Arnaldur Indriðason i pewnie wielu innych. Klimat chłodny i bezsłoneczny zdaje się sprzyjać takiemu podejściu do powieści detektywistycznej, ale nie jest konieczny (Florencja u Nabb!). Przyznam, że bardzo lubię takie powieści, zawsze lubiłem, przeżywam je jak prozę psychologiczną, natomiast wymagających napiętej uwagi i precyzyjnego myślenia zagadek kryminalnych nie lubię, widocznie jestem na nie za leniwy. Tutaj jest jedno i drugie, najpierw więcej pierwszego, potem, niestety, drugiego, ale i tak warto. I ta Szkocja, zmarznięta, przycupnięta gdzieś na krańcu świata...