Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Komedie kryminalne rządzą się swoimi prawami. Tu było wszystko, co być powinno w tej konwencji, ale chyba nieco za dużo. W pewnym momencie już mnie zaczął chaos w wydawnictwie przytłaczać. W serii z Tereską treść jest bardziej logiczna i zrozumiała a humor i tak przebija się na pierwszy plan.
Ale daję 6, bo to na ten moment moja ulubiona polska autorka komedii kryminalnych.
Polecam wielbicielom gatunku.

Komedie kryminalne rządzą się swoimi prawami. Tu było wszystko, co być powinno w tej konwencji, ale chyba nieco za dużo. W pewnym momencie już mnie zaczął chaos w wydawnictwie przytłaczać. W serii z Tereską treść jest bardziej logiczna i zrozumiała a humor i tak przebija się na pierwszy pl...

Rozwiń

Zwiń

Intryga w tej książce była dla mnie zbyt przewidywalna. Tożsamości zabójczyni można się domyślić w momencie, gdy pierścionek zostaje w kieszeni...
Ale spokojny, szlachetny styl tej Autorki sprawia, że zawsze sięgam po jej książki z przyjemnością i nie czuję rozczarowania nawet gdy dana pozycja okazuje się trochę słabsza :).

Intryga w tej książce była dla mnie zbyt przewidywalna. Tożsamości zabójczyni można się domyślić w momencie, gdy pierścionek zostaje w kieszeni...
Ale spokojny, szlachetny styl tej Autorki sprawia, że zawsze sięgam po jej książki z przyjemnością i nie czuję rozczarowania nawet gdy dana poz...

Rozwiń

Zwiń

Ależ mi się ta książka podobała! Świetny styl, przemyślana intryga, ciekawe postaci, subtelny humor.
Fajne spostrzeżenia społeczne, nawiązanie do Agathy Christie, klarowna fabuła, brak jakichś przesterowanych akcji, częstych w kryminałach (np. detalicznych opisów scen erotycznych) - po prostu bardzo dobra książka. Nie wiem czy zasługuje aż na 8 gwiazdek, ale to było po prostu coś, co w 100% trafiło w moje potrzeby.

Ależ mi się ta książka podobała! Świetny styl, przemyślana intryga, ciekawe postaci, subtelny humor.
Fajne spostrzeżenia społeczne, nawiązanie do Agathy Christie, klarowna fabuła, brak jakichś przesterowanych akcji, częstych w kryminałach (np. detalicznych opisów scen erotycznych) - po pr...

Rozwiń

Zwiń

No nie wiem. Liczyłam na kryminał retro, a dostałam raczej powieść obyczajową/ romans. Trochę ciekawe ze względu na portret kobiety na przełomie XIX i XX wieku (mam ogromną słabość do tego okresu), która usiłuje się wyzwolić z obowiązujących konwenansów, z naszego punktu widzenia całkowicie anachronicznych i bezsensownych.
To było napisane interesująco i przekonująco.
Ale te wszystkie wątki miłosne były raczej nudne, a to czego szukam w kryminałach, to rozwiązywanie zagadki "kto zabił" i mam wrażenie, że nie na tym był położony główny nacisk powieści.
Na plus: ładny język i nawiązanie do Prusa - w "Lalce" Maleski i Patkiewicz byli studentami medycyny, tu są szanowanymi lekarzami :). Tak samo jak wspomnienie o sklepie Szlangbauma na Krakowskim Przedmieściu - to mnie ujęło :).
Nie czytałam pierwszej części i to chyba był błąd, bo z tego co zrozumiałam, nie są to tomy niezależne od siebie. Długo gubiłam się w przedstawionych osobach i wątkach.

No nie wiem. Liczyłam na kryminał retro, a dostałam raczej powieść obyczajową/ romans. Trochę ciekawe ze względu na portret kobiety na przełomie XIX i XX wieku (mam ogromną słabość do tego okresu), która usiłuje się wyzwolić z obowiązujących konwenansów, z naszego punktu widzenia całkowici...

Rozwiń

Zwiń

Fajna, krótka powiastka. Zakończenie trochę rozczarowujące, ale czytało się fajnie: ciekawa rodzina, dynamiczna akcja, interakcje pomiędzy ludźmi i odcięcie danego układu od świata.
Ciekawe było też umieszczenie, jako głównego śledczego, Martina, który do tej pory we Fjallbace grał drugie skrzypce.

Fajna, krótka powiastka. Zakończenie trochę rozczarowujące, ale czytało się fajnie: ciekawa rodzina, dynamiczna akcja, interakcje pomiędzy ludźmi i odcięcie danego układu od świata.
Ciekawe było też umieszczenie, jako głównego śledczego, Martina, który do tej pory we Fjallbace grał drugie ...

Rozwiń

Zwiń

Nie przepadam za thrillerami, ale ten był dobrze napisany. Ciekawa byłam wyjaśnienia tego wszystkiego, jednak w pewnym momencie męczyły mnie już opisy tych tortur.
No i nie da się ukryć, że jest to trochę recycling innych thrillerów. No i nie sposób nie zgodzić się z Czytelniczką Agnieszka: skąd Millie miała pomysł akurat na zęby? Co się okazało całkiem dobrym pomysłem w świetle wydarzeń na pogrzebie?
Bo "kary", stosowane przez Andrew miały jakiś związek z "przewinieniem". Ale nie przypominam sobie nic o zębach.
Na pewno jest to niezła książka, generalnie polecam.

Nie przepadam za thrillerami, ale ten był dobrze napisany. Ciekawa byłam wyjaśnienia tego wszystkiego, jednak w pewnym momencie męczyły mnie już opisy tych tortur.
No i nie da się ukryć, że jest to trochę recycling innych thrillerów. No i nie sposób nie zgodzić się z Czytelniczką Agnieszka...

Rozwiń

Zwiń

Świetna książka, mimo że bardzo skomplikowana i porusza tematy tak skrajnie trudne, że aż się na nie percepcja zamyka.
Generalnie za dużo się tu działo "w jednostce czasu" i trudno mi uwierzyć, że śledczy dali radę fizycznie i psychicznie udźwignąć.
Zwłaszcza Pia, która nie dość, że wyczerpana śledztwem, to jeszcze w pewnym momencie musiała odnaleźć się w sytuacji ataku na jej dom i rodzinę.
Tym niemniej, styl Autorki gwarantuje, że bez względu na to, jak koszmarny jest temat kolejnej powieści i czy wszystkie fakty i rozwiązania w niej są wiarygodne, będzie się tę książkę czytało dobrze.
Wielki plus za kilka postaci drugoplanowych, jak np. Hanna, Meike czy Bernd - o nieoczywistej charakterystyce, mieszance cech pozytywnych i negatywnych - bardzo ludzkich. Moment, gdy Meike rozbroiła i związała zbira jest mało wiarygodny, ale czytało się świetnie - zwłaszcza, że do tej pory nie budziła zbytniej sympatii czytelnika.

Ciekawy był zabieg z grupą nastolatków, którzy znaleźli ciało, od czego zaczęła się cała akcja, a którzy potem okazali się kompletnie nieistotni dla fabuły (zanosiło się na co innego).

Świetna książka, mimo że bardzo skomplikowana i porusza tematy tak skrajnie trudne, że aż się na nie percepcja zamyka.
Generalnie za dużo się tu działo "w jednostce czasu" i trudno mi uwierzyć, że śledczy dali radę fizycznie i psychicznie udźwignąć.
Zwłaszcza Pia, która nie dość,...

Rozwiń

Zwiń