Jakże zawsze smutne są losy miłości w powieściach Iris Murdoch! Mam niekiedy wrażenie, że autorka jakby specjalnie stwarza swoim bohaterom te upragnione sytuacje, te możliwości i okazje. A potem, bez gniewu ale i bez współczucia, pokazuje, jak wielu z nich wszystkie te szanse zaprzepaszcza. Ale nie to najsmutniejsze, bo przeciwności losu czasem faktycznie krzyżują wszelkie plany człowieka. Gorsze to, gdy właściwie stojąc już w otwartych drzwiach do szczęścia, już na progu, ludzie nagle rezygnują. Tłumaczą się, że to w imię jakichś wyższych wartości albo dla czyjegoś dobra, tak, zawsze znajdzie się ładne wytłumaczenie. Tymczasem, myślę, to po prostu małość i tchórzostwo, nasze zajęcze serca każą nam rezygnować z siebie, ze swoich marzeń, pragnień, ze szczęścia. Dlaczego - nie wiem. Może boimy się odpowiedzialności i trudów, jakie nałożyłoby na nas nowe szczęście, które - jak wiele innych dobrych rzeczy - zapewne ostatecznie łatwiej zdobyć niż potem utrzymać. Iris Murdoch ukazuje tę naszą bojaźń i małoduszność bez znieczulenia, jakby z chłodem laboratoryjnego badacza.

Rezygnacja jest chyba przeoczonym przez katechizm ósmym grzechem głównym.

Jakże zawsze smutne są losy miłości w powieściach Iris Murdoch! Mam niekiedy wrażenie, że autorka jakby specjalnie stwarza swoim bohaterom te upragnione sytuacje, te możliwości i okazje. A potem, bez gniewu ale i bez współczucia, pokazuje, jak wielu z nich wszystkie te szanse zaprzepaszcza. Ale nie to najsmutniejsze, bo przeciwności losu czasem faktycznie krzyżują wszelkie...

Ogromną przyjemnością było czytanie "Skromnej róży", w której poruszony jest temat miłości, tej młodzieńczej i dojrzałej, niespełnionej i tkwiącej w duszy przez całe życie, a także tej odmiennej. Autorka bardzo subtelnie i wnikliwie przedstawia psychikę swoich bohaterów oraz stawia ich przed moralnymi dylematami, dążyć za wszelką cenę za upragnionym szczęściem czy go odrzucić. Czy zaspokojenie swoich pragnień jest możliwe bez krzywdy drugiego człowieka ?
Klimatyczny sposób narracji, nieprzewidywalność i kaprysy bohaterów, manipulacje czy wręcz intryganctwo, czyni tę powieść bardzo interesującą. Mężczyźni tutaj postrzegają miłość w sposób romantyczny , są niepewni i zagubieni, kobiety zaś, za fasadą niewinności, sprytnie potrafią manipulować innymi. Za wyjątkiem Anny, zranionej , rozdartej uczuciowo ,oddanej rodzinie i delikatnej jak skromna róża. Dużą rolę odgrywają również atrybuty, takie jak obraz Tintoretta, porcelanowe lalki czy niemiecki sztylet, spinające całość powieści.
Do tego akcja toczy się na angielskiej wsi, w drugiej połowie XX wieku, wśród pachnących krzewów róż, często padającego deszczu a także obowiązkowej herbatki.
Kunszt Autorki ( 1919-1999 ) polega na tym, że pisząc o miłości, potrafiła ustrzec się przed zwykłym romansidłem, które ostatnimi czasy zalewają rynek, a wiele książek z klasyki czy ubiegłego wieku znikają z pólek bibliotecznych czy księgarskich. Tą znalazłam wśród innych porzuconych.

Ogromną przyjemnością było czytanie "Skromnej róży", w której poruszony jest temat miłości, tej młodzieńczej i dojrzałej, niespełnionej i tkwiącej w duszy przez całe życie, a także tej odmiennej. Autorka bardzo subtelnie i wnikliwie przedstawia psychikę swoich bohaterów oraz stawia ich przed moralnymi dylematami, dążyć za wszelką cenę za upragnionym szczęściem czy go...

"Wiele twarzy miłości" , taki podtytuł dodałabym do dość zagadkowego tytułu powieści wybitnej brytyjskiej pisarki drugiej połowy XX wieku, Iris Murdoch.

Szósta ksiązka Iris, wydana w 1962, to filozoficzne spojrzenie na dziewięcioro bohaterów, w wieku od kilkunastu do ponad 60 latków, którzy przezywaja rozterki miłosne.
Mamy tu więc obraz odczuwania miłosnych tragedii , wzlotów i upadków w odniesieniu do osób w róznym wieku. Także , po dokładnej analizie autorki, poznajemy jakże złozone charaktery tych osób, ich poglady życiowe i różnorodne problemy.
Ten obszar pisarstwa Murdoch porównywany jest z twórczościa francuskich egzystencjanalistów, takich jak Jean-Paul Sartre, stanowiąc przyczynek do analizy francusko-angielskich powiązań literackich.

Murdoch w intrygujący sposób analizuje na przykładzie kilku par , a w szczególności małżonków Anny i Randalla, więzi i miłość małżenską..
Niektórzy krytycy literaccy uznali ten okres twórczości Iris za fazę romantyzmu, gdyż autorka opisuje głównie szaleństwa, kaprysy, nieprzewidywalność i zagadkowość miłości bohaterów książek, stworzonych w tym czasie.
Polecać fanom Iris Murdoch nie muszę, ale zachęcam wszystkich miłosników prozy angielskiej ( a zwłaszca XIX i XX wieku),do przeczytania tej pieknej i pełnej intryg, powieści miłosnej.
PS. Czy ktos oglądał serial z lat 70tych BBC2 , nakręcony na podstawie tej powieści?

"Wiele twarzy miłości" , taki podtytuł dodałabym do dość zagadkowego tytułu powieści wybitnej brytyjskiej pisarki drugiej połowy XX wieku, Iris Murdoch.

Szósta ksiązka Iris, wydana w 1962, to filozoficzne spojrzenie na dziewięcioro bohaterów, w wieku od kilkunastu do ponad 60 latków, którzy przezywaja rozterki miłosne.
Mamy tu więc obraz odczuwania miłosnych tragedii ,...

Na tej autorce nigdy się nie zawiodłam, czytałam ją dawno temu i postanowiłam do Murdoch powrócić - również i tym razem czytałam z przyjemnością! Powieść o miłości i zakochaniu z dużym przymrużeniem oka ;) Mogę tylko powiedzieć: fajna, fajna!!! Ale... widocznie nie dla każdego, bo miałam egzemplarz z antykwariatu, wydany strasznie dawno temu i kilka kartek pod koniec książki było nierozciętych :o Nie mogłam się temu nadziwić, bo naprawdę świetnie mi się tę książkę czytało. Jak to możliwe, że innym nie?!...

Na tej autorce nigdy się nie zawiodłam, czytałam ją dawno temu i postanowiłam do Murdoch powrócić - również i tym razem czytałam z przyjemnością! Powieść o miłości i zakochaniu z dużym przymrużeniem oka ;) Mogę tylko powiedzieć: fajna, fajna!!! Ale... widocznie nie dla każdego, bo miałam egzemplarz z antykwariatu, wydany strasznie dawno temu i kilka kartek pod koniec...

Bohaterowie Iris Murdoch przypominają motyle schwytane w siatkę przez wnikliwego entomologa. Rozkrzyżowane i przyszpilone do ściany w gablocie ogląda autorka w przybliżeniu, jakby przez lupę, badając i analizując reakcje: nakłuty szpilką obiekt łopocze skrzydłami, a spod kolorowego pyłu wyłania się ażurowy szkielet połączeń nerwowych. Autorka-badacz zagląda do wnętrza człowieka-motyla i nazywa kolejno poszczególne emocje, opisuje mechanizmy ich powstawania, przeobrażanie i wreszcie konsekwencje powodowanych nimi czynów. Czytelnik, będący świadkiem owych operacji, kiwa głową z aprobatą, myśląc "tak jest w istocie".

"Skromna róża" to książka o miłości, a w zasadzie wielu miłościach: zakazanych, niespełnionych, świeżych i "zleżałych". Te ostatnie Murdoch-badacz wygrzebuje z jakiejś trzeszczącej szuflady spod zwałów kurzu, otrzepuje nieco wymięte marionetki i każe im kołysać się w niewczesnym tańcu. I one niezdarnie podrygują, lecz są przy tym trochę jak zombie, ożywione nagle i wprawiane w ruch poszturchiwaniem, z całym bagażem swoich lat i doświadczeń.

Dojrzała, elegancka proza. Znakomite sceny (np. scena z lalkami).

Bohaterowie Iris Murdoch przypominają motyle schwytane w siatkę przez wnikliwego entomologa. Rozkrzyżowane i przyszpilone do ściany w gablocie ogląda autorka w przybliżeniu, jakby przez lupę, badając i analizując reakcje: nakłuty szpilką obiekt łopocze skrzydłami, a spod kolorowego pyłu wyłania się ażurowy szkielet połączeń nerwowych. Autorka-badacz zagląda do wnętrza...

Dopiero zazpoznaję się z twórczoscią Iris Murdoch, ale po raz kolejny jestem zachwycona jej stylem i wspaniałym sposobem snucia rozwazań o ludziach i obserowaniu ich zachowań. Akcja książki rozpoczyna się...pogrzebem nestorki rodu. Na pogrzebie poznajemy całe grono bohaterów,których perypetie miłosne będa nam towarzyszyły przez najbliższe strony. Pogrzeb uruchamia lawinę wydarzeń miłosnych, w których zaplatanych sieciach wić się będą bohaterowie niczym ryby wyrzucone na ląd. Zagmatwane losy, które komplikują się z chwili na chwilę sprawiają, że ciężko się oderwać od lektury. Dodatkowo wspaniały styl Murdoch, jej obserwacje ludzich przywarów, wplatanie szczegółow które z pozoru nieistotne stają się kluczowe na kolejnych stronach książki sprawiają, że lektura jest czystą literacką przyjemnością. Poza tym różnorodność ludzkich osobowości, daje duże pole do popisu wyobraźni.

Dopiero zazpoznaję się z twórczoscią Iris Murdoch, ale po raz kolejny jestem zachwycona jej stylem i wspaniałym sposobem snucia rozwazań o ludziach i obserowaniu ich zachowań. Akcja książki rozpoczyna się...pogrzebem nestorki rodu. Na pogrzebie poznajemy całe grono bohaterów,których perypetie miłosne będa nam towarzyszyły przez najbliższe strony. Pogrzeb uruchamia lawinę...

Znakomita powieść; niezwykle wiarygodna i złożona psychologia postaci (jak zwykle u Murdoch). Polecam.

Znakomita powieść; niezwykle wiarygodna i złożona psychologia postaci (jak zwykle u Murdoch). Polecam.

http://czytankianki.blogspot.com/2010/06/skromna-roza-iris-murdoch.html

http://czytankianki.blogspot.com/2010/06/skromna-roza-iris-murdoch.html

Znakomita - Pani Murdoch to wspaniała pisarka - niestety trochę zapomniana.

Znakomita - Pani Murdoch to wspaniała pisarka - niestety trochę zapomniana.

Plątanina uczuć i emocji. Słabość człowieka wobec miłości, która spada na niego w różnych, nie zawsze sprzyjających okoliczności. Bohaterowie błądzą, cierpią, szukają, odnajdują , gubią. Bardzo prawdziwa , pięknie napisana , mądra książka

Plątanina uczuć i emocji. Słabość człowieka wobec miłości, która spada na niego w różnych, nie zawsze sprzyjających okoliczności. Bohaterowie błądzą, cierpią, szukają, odnajdują , gubią. Bardzo prawdziwa , pięknie napisana , mądra książka