Kilkoro bohaterów i skomplikowane relacje międzyludzkie. Jest duszno, niepokojąco, ironicznie.
Książka porusza wiele tematów, przyjaźń, zdrada, miłość, odtrącenie i zmęczenie życzeń.
To bardzo gorzka literatura, wymagająca, monumentalna i wspaniała. Chociaż nie jest to pozycja, którą wciągnie się w 2 dni. Wymaga uwagi, czasu i pewnej refleksji. Ale warto po nią sięgnąć.

Kilkoro bohaterów i skomplikowane relacje międzyludzkie. Jest duszno, niepokojąco, ironicznie.
Książka porusza wiele tematów, przyjaźń, zdrada, miłość, odtrącenie i zmęczenie życzeń.
To bardzo gorzka literatura, wymagająca, monumentalna i wspaniała. Chociaż nie jest to pozycja, którą wciągnie się w 2 dni. Wymaga uwagi, czasu i pewnej refleksji. Ale warto po nią sięgnąć.

Przygoda moja z tą książką trwała dosyć długo. Sięgnęłam po nią około rok temu, po czym po przeczytaniu mniej więcej połowy z powodu natłoku innych, obowiązkowych, lektur, a także niedostatecznej ilości zainteresowania, odłożyłam na półkę. I tak sobie tam czekała, czekała, czekała. Aż do przedwczoraj, kiedy to sięgnęłam po nią ponownie.

O ile przeczytanie pierwszej połowy zajęło mi około miesiąca, o tyle z drugą uporałam się w dwa dni. Nie jestem teraz w stanie obiektywnie stwierdzić, czy pierwsza część jest słabsza, czy po prostu trafiła na nieodpowiedni moment w mym czytelniczym życiu.

Książka Murdoch jest raczej imponujących rozmiarów, ale koncentruje się na stosunkowo krótkim okresie czasu i ograniczonej ilości postaci. W sposób typowy dla autorki śledzimy ich losy, raz mając dostęp do ich myśli i motywacji, innym razem znowuż obserwując ich oczami ich przyjaciół czy znajomych. Jedyną postacią do jakiej ani razu nie otrzymujemy dostępu jest demoniczny poniekąd David Crimmond, który jest pośrednią, bądź bezpośrednią przyczyną większości dramatycznych zwrotów fabularnych, a także nieustannych obaw, rozterek i skrajnych emocji innych bohaterów. Jest on jedną z ciekawszych postaci, także ze względu na swą tajemniczość. Z jednej strony człowiekiem niezwykle inteligentnym, zdolnym i ambitnym. Z drugiej - radykalnym do granic opętania. Zmusza bohaterów swymi czynami do zaglądania w głąb siebie i często podważania najbardziej podstawowych dla nich prawd.

Obszerność dzieła sprawia, że mamy możliwość zapoznania się drobnymi czasem szczegółami, pozwalającymi na budowanie atmosfery i przybliżenie nam postaci, także za pomocą takich drobiazgów jak ich wygląd, sposób ubierania się, czy aktualny stan zadbania.

Wydarzenia typowo obyczajowe łączą się w tej książce zarówno z przemyśleniami polityczno-historiozoficznymi, filozoficznymi, jak i przede wszystkim etycznymi. Jest to kolejna cecha charakterystyczna Murdoch, łączącej w swej karierze rolę pisarki z rolą filozofki.

Można więc dzieło to traktować jedynie jako piękny, obyczajowy fresk, co samo w sobie nie powinno dostarczać rozczarowania. Języki pisarki jest dopracowany, lekki i zaspokaja estetyczne zapotrzebowanie nawet wymagającego czytelnika. Można jednakże zejść głębiej i w trakcie lektury, a także po jej zakończeniu snuć refleksje dotyczące roli przypadku, mistycyzmu, miłości, przyjaźni i innych ważkich zjawisk, w życiu człowieka. Wielbicielom autorki gorąco polecam, nie powinni być zawiedzeni. Nowych czytelników odesłałabym jednak na początek do innego dzieła Murdoch.

Przygoda moja z tą książką trwała dosyć długo. Sięgnęłam po nią około rok temu, po czym po przeczytaniu mniej więcej połowy z powodu natłoku innych, obowiązkowych, lektur, a także niedostatecznej ilości zainteresowania, odłożyłam na półkę. I tak sobie tam czekała, czekała, czekała. Aż do przedwczoraj, kiedy to sięgnęłam po nią ponownie.

O ile przeczytanie pierwszej połowy...

Ostrzegam-sporo tu meandrów, nie tylko uczuciowych ale i filozoficznych. Erudycja bohaterów chwilami przerastała moją skromną zdolność pojmowania, niemniej- czytało się to wyśmienicie!

Ostrzegam-sporo tu meandrów, nie tylko uczuciowych ale i filozoficznych. Erudycja bohaterów chwilami przerastała moją skromną zdolność pojmowania, niemniej- czytało się to wyśmienicie!