Alison Lurie

Świetnie napisana. Fabuła jest dość prosta i statyczna, gdyż cała akcja rozgrywa się w domu sekty wyznającej wiarę w kosmitów, którzy uczynili jej członków wybrańcami mającymi zbawić świat. Pomimo takiej oszczędnej fabuły książka wciąga i zaciekawia. Dużo fajnego dowcipu. W moim poczuciu jest to po części satyra obrzędu kościelnego. Autorka robi sobie też jaja z socjologów i ich "badań". Zabawne. Cytaty: "Był człowiekiem prostolinijnym - aczkolwiek odrobinę ekscentrycznym i zamkniętym w sobie - i żywym dowodem na to że socjolog może być istotą społeczną." "Pod pretekstem szukania Prawdy chcieliśmy kłamać w żywe oczy Poszukiwaczom Prawdy." "-Tak? - Kobieta, która otworzyła drzwi,była równie przeciętna jak wszystko inne. Biała, protestantka, Amerykanka, klasa średnia, w średnim wieku, gospodyni domowa, w domowym stroju i fartuchu w kwiatki. Około czterdziestu lat, niska i tęgawa, spłowiałe rude włosy i piegowata biała cera. Widok obcego młodego człowieka na jej ganku wzbudził jej podejrzliwość. Chociaż nie miałem walizki, na pierwszy rzut oka na pewno podejrzewała, że chciałem jej sprzedać coś, czego ona nie chce ani nie potrzebuje. Jej "tak" w siedemdziesięciu procentach oznaczało "nie"." "W nagłówku napisał wtedy "Drogi Panie Kretynie" i udzielał mi wskazówek, jak mam zapakować i wysłać mu materiały, jakby miał do czynienia z przygłupem ("... potem wsiądziesz do swojego autka, położysz paczkę na przednim siedzeniu i pojedziesz do najbliższego urzędu pocztowego")."