Zaskakująco dobra! Duży ładunek czarnego humoru przeplatany z chwilami zadumy. Przeczytana na jednym posiedzeniu.

Zaskakująco dobra! Duży ładunek czarnego humoru przeplatany z chwilami zadumy. Przeczytana na jednym posiedzeniu.

Jedna z lepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku. Natknęłam się zupełnie przypadkowo, buszując po empik go i przyciągnięta przez tytuł postanowiłam zajrzeć.

Nie jest to obszerna lektura, więc na zapoznanie z autorką w sam raz, żeby wyrobić sobie zdanie. „W zakątku cmentarza" to książka z genialnym stylem, pomysłowo wykreowanymi bohaterami i sporą dawką humoru.

Zdecydowanie polecam przeczytać przed nadchodzącym świętem zmarłych.

Jedna z lepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku. Natknęłam się zupełnie przypadkowo, buszując po empik go i przyciągnięta przez tytuł postanowiłam zajrzeć.

Nie jest to obszerna lektura, więc na zapoznanie z autorką w sam raz, żeby wyrobić sobie zdanie. „W zakątku cmentarza" to książka z genialnym stylem, pomysłowo wykreowanymi bohaterami i sporą dawką humoru....

Muszę zaznaczyć, że książkę odsłuchałem. Pierwsze odczucie, że to taka lekka powieść, ale po zastanowieniu śmiem twierdzić, że autorka podjęła się ciekawego wyzwania, jakim jest refleksja, a co po śmierci?

Tyle że to nie są dywagacje egzystencjalne, a po prostu przygody z duchami w roli głównej. "Bliżniaczki", Maryś, Górnik, Pasażerka, Artystka, Pan Rodzina i inni mierzą się z rozmaitymi wyzwaniami. Bywa śmiesznie, bo często łapią się na tym, że są duchami, a nie ludźmi. Akcja dotycząca koguta wprawiła mnie w najlepszy z możliwych nastrojów. Przekozacko została opisana i jedynie pani Eulalii szkoda.

I to mi się podobało!

Muszę zaznaczyć, że książkę odsłuchałem. Pierwsze odczucie, że to taka lekka powieść, ale po zastanowieniu śmiem twierdzić, że autorka podjęła się ciekawego wyzwania, jakim jest refleksja, a co po śmierci?

Tyle że to nie są dywagacje egzystencjalne, a po prostu przygody z duchami w roli głównej. "Bliżniaczki", Maryś, Górnik, Pasażerka, Artystka, Pan Rodzina i inni mierzą...

Pomysł wykorzystany już przez wielu innych autorów - oto "mieszkańcy" cmentarza mogą ze sobą rozmawiać, podejmują różne misje, dyskutują o życiu. Przyjemna lektura, ale bez wysokich lotów.

Pomysł wykorzystany już przez wielu innych autorów - oto "mieszkańcy" cmentarza mogą ze sobą rozmawiać, podejmują różne misje, dyskutują o życiu. Przyjemna lektura, ale bez wysokich lotów.

Liczyłam na coś lepszego...

Liczyłam na coś lepszego...

Wysłuchana.
Duży potencjał, ale jakoś tak bez polotu. Jeżeli wcześniej przeczytało się "Księgę cmentarną" Gaimana, to jednak ma się troszeczkę inne oczekiwania.

Wysłuchana.
Duży potencjał, ale jakoś tak bez polotu. Jeżeli wcześniej przeczytało się "Księgę cmentarną" Gaimana, to jednak ma się troszeczkę inne oczekiwania.

“Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią się im płaci.
Chwiejna waluta, nie ma dnia, by ktoś wieczności swej nie stracił” (Wisława Szymborska).
🔸️
Jak ja ogromnie to polecam!
Idealna książka na ten czas zadumy pomieszanej z nostalgią i wspomnieniami napływającymi do nas z przeszłości.
I nie, nie spodziewajcie się tutaj smutku, tylko raczej swego rodzaju zabawnego spojrzenia na to, co dla nas śmiertelników jest niewidoczne. Ale za to jaki piękny przekaz za tym idzie.

To było świetne i napisane z tak ogromnym poczuciem humoru,że słuchało się samo.
Teksty z życia wzięte przeniesione w ten pozagrobowy świat bawią do łez.Książka sprawiła, że i uśmiałam się i wzruszyłam. Czasem parsknęłam śmiechem, co dla mojego otoczenia mogło wydawać się dość niepokojące.

Mówi się, że gdy człowiek odchodzi z tego świata,to nic go już nie martwi,nie kłopocze,nie ma na głowie żadnych problemów.Ale czy rzeczywiście?

A jeśli się było poetą, który teraz walczy o każdy kawałek papieru, by zapisywać swoje wiersze?
A jeśli się było artystką, która wciąż stara się o zachowanie urody, by nieustannie przyciągać uwagę wielbicieli?
A jeśli się ma za głęboki grób, albo taki, na którym ktoś wciąż zamalowuje twoje nazwisko?
A jeśli się ma siostrę bliźniaczkę straszą o 60 lat, leżącą w jednej mogile i do tego jakże złośliwą zołzę?
A jeśli się jest kimś kto stracił głowę i to dosłownie?

Takie “nieżycie” toczy się nocną porą,gdy bramy cmentarza zamkają się na głucho.
Są podziały na stary i nowy cmentarz. Na tych co już tu byli i na tych co dopiero dołączyli.Jest też spojrzenie na żywych z tej pozagrobowej perspektywy. Są kłótnie,złośliwości,animozje, zazdrości, przyjaźnie i miłostki.
Zorganizowana akcja przeciwko wydzierającemu się o świcie kogutowi?- proszę bardzo, są na to gotowi.
Pogrzebać dłonią w damskich torebkach- nie ma problemu. Przecież i szminka potrzebna i puder,a jak trafi się telefon to i pokusa by zadzwonić do żony.
Postraszyć? A jakże!
Ale i oni mają swoje strachy, swoje obawy i niepokoje. Przerażające bezbyt i bezczas, które mogą prowadzić ich do końca wieczności, do zapomnienia.

To ciepła, pełna humoru i optymistyczna historia. I to cudne przesłanie- wieczność to pamięć.

“Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią się im płaci.
Chwiejna waluta, nie ma dnia, by ktoś wieczności swej nie stracił” (Wisława Szymborska).
🔸️
Jak ja ogromnie to polecam!
Idealna książka na ten czas zadumy pomieszanej z nostalgią i wspomnieniami napływającymi do nas z przeszłości.
I nie, nie spodziewajcie się tutaj smutku, tylko raczej swego rodzaju zabawnego...

Napisano już sporo książek o duchach. Ale pierwszy raz spotkałam się z tym, co może dziać się na cmentarzu, tuż po zamknięciu jego bram. Poeta, Artystka, Pasażerka, Trendy Roman, Maryś i pozostali bohaterowie, którzy pozornie zniknęli, po śmierci wiodą drugie życie. Autorka miała ciekawy pomysł, dotyczący tego, dlaczego ktoś przechodzi za łąki wcześniej, a duch kogoś innego "żyje" już bardzo długo. Myślę, że pozycja jest dosyć interesująca i warto czasami zastanowić się nad tym, co czeka nas po śmieci, wybrać się na cmentarz zapalić lampkę i tak po prostu poświęcić chwilę na wspomnienie kogoś nam bliskiego, kto odszedł. Książka jest dosyć cienka, czcionka duża. Czyta się szybko i całkiem przyjemnie. Polecam każdemu w wolnej chwili, być może ta pozycja skłoni kogoś do refleksji nad życiem i tym, co jest po nim.

Napisano już sporo książek o duchach. Ale pierwszy raz spotkałam się z tym, co może dziać się na cmentarzu, tuż po zamknięciu jego bram. Poeta, Artystka, Pasażerka, Trendy Roman, Maryś i pozostali bohaterowie, którzy pozornie zniknęli, po śmierci wiodą drugie życie. Autorka miała ciekawy pomysł, dotyczący tego, dlaczego ktoś przechodzi za łąki wcześniej, a duch kogoś...

To co czułam podczas czytania, było rewelacyjne. Myślałam, że będzie to okropna nuda, a tu... miłe zaskoczenie! Ile razy się na niej uśmiałam. Polecam z całego serca i... uwaga na torebki, ha ha!

To co czułam podczas czytania, było rewelacyjne. Myślałam, że będzie to okropna nuda, a tu... miłe zaskoczenie! Ile razy się na niej uśmiałam. Polecam z całego serca i... uwaga na torebki, ha ha!

'' Niewidzialnych istot tłumy sąsiadują z nami wszędzie .
I kto kogo ujrzy pierwej ? I kto komu duchem będzie ?
Błąkają się między nami i po nocy i o świcie -
I nie wiedzą, że to właśnie jest wzajemność i współżycie ''


Magdalena Kawka napisała książkę, której już sam tytuł jest zastanawiający , bo jak może być koniec wieczności ? To przecież jakaś sprzeczność, wieczność to wieczność i już. Jak się okazuje nie do końca tak jest z tą wiecznością . Jak mawia jedna z postaci w tej historii '' Wasza wieczność mieści się w małym skrawku pamięci, gdzieś na wewnętrznej stronie powiek waszych bliskich ''...

Jak często nasi bliscy zmarli goszczą w naszym '' małym skrawku pamięci '' w czasie innym niż pierwszy listopada ? Jak często o nich myślimy ciepło i z nostalgią , jak często wspominamy wspólne chwile ? Zwłaszcza teraz, w tym zabieganym , pędzącym na oślep świecie . Poświęcamy im odgórnie '' nakazany '' jeden dzień w roku . Maszerujemy wtedy z wielką donicą chryzantem , z tuzinem pobrzękujących w reklamówce zniczy , czasem może jeszcze z małą miotełką by zmieść opadłe na grób liście. Czasami ktoś nawet odklepie jakieś '' wieczne odpoczywanie '' albo inną modlitwę za zmarłych i już gotowe , odfajkowane , można wrócić do świata żywych , tam przecież tyle na nas czeka...

A na cmentarzu toczy się '' życie '' , to właśnie życie pokazała nam autorka w swojej książce . Kilkoro zmarłych z których właściwie jeden tylko Maryś posiada imię , reszta z nich to na przykład : Poeta , Górnik , Artystka , Pasażerka , Dziecko czy Trendy Romek . Wydawało by się , jakież oni mogliby mieć łopoty czy zmartwienia , otóż mają i to wcale nie małe kłopoty, ale jakie to już musicie sobie sami poczytać , ja tylko dodam iż pani Magdalena opisuje to wszystko z taktem i wyczuciem. Cmentarz to nie jest wesołe miejsce , zmarli rezydujący tam też są już powiedzmy '' nadgryzieni '' mijającym czasem , jednak stanowią zgrany kolektyw i wszelkie poczynania uskuteczniają całą grupą . Mimo różnych niesnasek i animozji (jak to w życiu):) wszyscy trzymają się razem . A wieczorami lubią rozsiąść się pod drzewkiem i posłuchać opowieści i ciekawych historii jak chociażby tej o Kobiecie z Klasą , zwaną też czasami mniej subtelnie, Umrzycą .

Podobała mi się ta nie gruba książeczka, w moim przypadku zadziałała trochę jak '' leżący policjant '' na drodze , czyli tak zwany próg zwalniający dla samochodu . Zwolniłam i zastanowiłam się, kiedy ja odwiedziłam swoich zmarłych ? Kiedy o nich pomyślałam z czułością ? Jednak, jeśli ktoś oczekuje smętnej historii ze łzami w tle, to się zawiedzie srodze , bowiem jest to historia zabawna , ale nie prostacka , nie wywołuje rubasznego rechotu , lecz subtelny delikatny uśmiech , nostalgię i wspomnienia . Polecam, ja osobiście dostałam w tej pozycji , dokładnie to ,czego oczekiwałam i czego się spodziewałam .

'' Niewidzialnych istot tłumy sąsiadują z nami wszędzie .
I kto kogo ujrzy pierwej ? I kto komu duchem będzie ?
Błąkają się między nami i po nocy i o świcie -
I nie wiedzą, że to właśnie jest wzajemność i współżycie ''


Magdalena Kawka napisała książkę, której już sam tytuł jest zastanawiający , bo jak może być koniec wieczności ? To przecież jakaś sprzeczność,...