Halftime, półmetek, pięćdziesiątka, połowa życia, moment, który skłania do rozliczeń, podsumowań. I tak też mamy w tej książce. Monolog narratorki o jej doświadczeniach od dzieciństwa sięgającego wczesnego PRLu do dnia współczesnego. Kopalnia wiedzy na temat codziennego życia w Szczecinie - podwórko, szkoła, zdobywanie pożądanych rzeczy, układy, wzajemne zobowiązania, mniej lub bardziej szczęśliwe związki miłosne, śmierć matki, itd., itp.

Nostalgiczna, czasem poetycka podróż w głąb PRLu. Wspomnienia snujące się od zapachu do dotyku, od dotyku do słowa. Obrazy płynnie przechodzą jeden w drugi i ta sentymentalna opowieść tylko nią byłaby, gdyby nie to, że pięćdziesiątka to również miara wielkości kieliszka z wódką.

Narratorka to wysokofunkcjonująca alkoholiczka, która rozliczając się z przeszłością nie pozostawia w tle tego fragmentu swojego życia. A w zasadzie leitmotivu swojego życia. Tak jak stara się nic nie uronić ani kropli pitego alkoholu, tak i w swej opowieści nie pomija żadnego szczegółu.

Dna, zejścia, upiorne poranki, nerwowe popołudnia, pijane wieczory. Życie koncentruje się na tworzeniu okazji do wypicia, ukrywaniu stanu po, fantazjowaniu o piciu. Najważniejszy jest plan, gdzie, kiedy, jak długo, co… chyba że jest weekend lub urlop. Wtedy można pozwolić sobie na więcej.

"Alkoholizm jest dziwnie niewidoczny, jeśli pijący przestrzega kilku zasad: wypełnia obowiązki i nie opowiada nachalnie o swoim upadku, a jeśli to zrobi, wymusza zapewnienia, że nikt się o niczym nie dowie. Wszystko zostanie w rodzinie, między nami, w gabinecie terapeuty."

Sugestywne, realistyczne, odpychające, przytłaczające emocjonalnie i psychicznie, ale też wywołujące współczucie, litość, złość. Żadne uczucie nie jest pominięte.

Halftime, półmetek, pięćdziesiątka, połowa życia, moment, który skłania do rozliczeń, podsumowań. I tak też mamy w tej książce. Monolog narratorki o jej doświadczeniach od dzieciństwa sięgającego wczesnego PRLu do dnia współczesnego. Kopalnia wiedzy na temat codziennego życia w Szczecinie - podwórko, szkoła, zdobywanie pożądanych rzeczy, układy, wzajemne zobowiązania, mniej...

Inga Iwasiów pokazuje nam tą mroczną stronę życia...ale czyni to w genialny sposób!
Zanurza nas w klimaty PRL -u , i w tym sosie nas nasącza (alkoholem szczególnie)!
I tak sobie zaczynamy odpływać, strona po stronie...
I już nigdy nie zapomnimy tej lekcji "pływania"...

Inga Iwasiów pokazuje nam tą mroczną stronę życia...ale czyni to w genialny sposób!
Zanurza nas w klimaty PRL -u , i w tym sosie nas nasącza (alkoholem szczególnie)!
I tak sobie zaczynamy odpływać, strona po stronie...
I już nigdy nie zapomnimy tej lekcji "pływania"...

[...]
Rozumiem zamysł, rozumiem, że niektórym może się podobać, robić wrażenie ale czytałem beznamiętnie, tak jak – mam wrażenie – opowiada narratorka o swoim życiu w alkoholizmie. Bohaterka ma podobne doświadczenia życiowe, czyli młodość przypadająca na czasy PRLu, więc obrazki z tamtego życia są mi znane – meblościanki, sklepy, organizowanie różnych produktów. Ale mam za mało nostalgii, żeby mnie to ruszało. Zaś sam alkoholizm wiwisekcyjny, raportowy. Bez emocji.
[...]
http://www.speculatio.pl/piecdziesiatka/

[...]
Rozumiem zamysł, rozumiem, że niektórym może się podobać, robić wrażenie ale czytałem beznamiętnie, tak jak – mam wrażenie – opowiada narratorka o swoim życiu w alkoholizmie. Bohaterka ma podobne doświadczenia życiowe, czyli młodość przypadająca na czasy PRLu, więc obrazki z tamtego życia są mi znane – meblościanki, sklepy, organizowanie różnych produktów. Ale mam za...

Historia alkoholiczki.
Historia osoby, której nałóg zdeterminował całe życie, prywatne relacje, pracę, miłość, plany i marzenia.
Historia ku przestrodze.
.

Historia alkoholiczki.
Historia osoby, której nałóg zdeterminował całe życie, prywatne relacje, pracę, miłość, plany i marzenia.
Historia ku przestrodze.
.

Książka o alkoholizmie.

Jak dla mnie - wynurzenia nieuleczalnej alkoholiczki, wspomnienia swojego życia które nie zrobiły na mnie większego wrażenia; książka nudna.

Książka o alkoholizmie.

Jak dla mnie - wynurzenia nieuleczalnej alkoholiczki, wspomnienia swojego życia które nie zrobiły na mnie większego wrażenia; książka nudna.

masakra tragedia!!!Ciężko się uporać z taką treścią i z takim życiem tęż.

masakra tragedia!!!Ciężko się uporać z taką treścią i z takim życiem tęż.

Pięćdziesiątka – wiek graniczny, pół-wiek i miarka wódki. Gram w toaście za każdy rok. W takim momencie nie warto oszczędzać życia, dbać o pozory. Bohaterka wyleczona z alkoholizmu opowiada o swoich kolejnych urodzinach, przełomach w życiu, terapiach, przyjaźniach i związkach. Szczerze, bo zostało jej niewiele czasu, a plan popełnienia samobójstwa w razie zniedołężnienia okazał się nierealny.

Pięćdziesiątka – wiek graniczny, pół-wiek i miarka wódki. Gram w toaście za każdy rok. W takim momencie nie warto oszczędzać życia, dbać o pozory. Bohaterka wyleczona z alkoholizmu opowiada o swoich kolejnych urodzinach, przełomach w życiu, terapiach, przyjaźniach i związkach. Szczerze, bo zostało jej niewiele czasu, a plan popełnienia samobójstwa w razie zniedołężnienia...

Ponura..

Ponura..

Smutna, tragiczna, potworna opowieść kobiety przed 50-tką, sprawnej, zaradnej, wykształconej, ale... alkoholiczki. Czułam w sobie tę jej walkę i niemoc jednocześnie. Takie życie to koszmar! Autorka doskonale weszła w rolę.

Smutna, tragiczna, potworna opowieść kobiety przed 50-tką, sprawnej, zaradnej, wykształconej, ale... alkoholiczki. Czułam w sobie tę jej walkę i niemoc jednocześnie. Takie życie to koszmar! Autorka doskonale weszła w rolę.

Dopiero trzy dni temu odkryłam Ingę Iwasiów i zdaje się, że zostanę wierną czytelniczką. Podbiła mnie "Blogotonami", poprawiła "Pięćdziesiątką" - sama się dziwię, że aż tyle z siebie odnajduję w tych książkach, ale na tym chyba właśnie polega siła literatury, że potrafi celnie wypunktować te cechy, których człowiek nawet się u siebie nie domyślał. A tu przychodzi pisarz, pokazuje palcem, i nagle olśnienie: "Ja też tak mam, tak samiuśko! Jakim cudem ten autor tyle o mnie wie? Przecież kompletnie wszystko nas różni!" :D

Dopiero trzy dni temu odkryłam Ingę Iwasiów i zdaje się, że zostanę wierną czytelniczką. Podbiła mnie "Blogotonami", poprawiła "Pięćdziesiątką" - sama się dziwię, że aż tyle z siebie odnajduję w tych książkach, ale na tym chyba właśnie polega siła literatury, że potrafi celnie wypunktować te cechy, których człowiek nawet się u siebie nie domyślał. A tu przychodzi pisarz,...