Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W moim życiu leje jak z cebra od dziesięciu lat. Nauczyłam się żyć w deszczu. Nie czekam już na słońce.

W moim życiu leje jak z cebra od dziesięciu lat. Nauczyłam się żyć w deszczu. Nie czekam już na słońce.

I gdybym wówczas wiedział, że życie to suma oddechów, częściej przykładałbym ucho do jej piersi. Zamiast odwracać się do niej plecami, gdy zasypialiśmy, patrzyłbym na unoszącą się kołdrę, słuchałbym śmiesznego świstu, który zawsze wydobywał się z jej nosa, kiedy wypuszczała powietrze.

I gdybym wówczas wiedział, że życie to suma oddechów, częściej przykładałbym ucho do jej piersi. Zamiast odwracać się do niej plecami, gdy z...

- Aż tak? - Tak. Ludzie to świnie. - Nie obrażałbym świń. Są naprawdę inteligentne i wbrew pozorom czyste. - To do jakich zwierząt najlepiej przyrównać ludzi w tym przypadku? Janson myśli przez chwilę. - Hm. Ludzie to po prostu cholerni ludzie.

- Aż tak? - Tak. Ludzie to świnie. - Nie obrażałbym świń. Są naprawdę inteligentne i wbrew pozorom czyste. - To do jakich zwierząt najlepi...

- Cii... już dobrze. Mamy czas. Dużo czasu. - Chcę, żebyś mnie uzdrowił. Chcę zapomnieć. - Zapłakała bezgłośnie, czułem to. - Ale tego nie da się wyrzucić z głowy tak na zawołanie. Nie mogę wcisnąć resetu i pójść dalej. - Wiem, ale każdego dnia będę się starał, żeby te wydarzenia się zacierały.

- Cii... już dobrze. Mamy czas. Dużo czasu. - Chcę, żebyś mnie uzdrowił. Chcę zapomnieć. - Zapłakała bezgłośnie, czułem to. - Ale tego nie...

Obejmował mnie mocno, przytulając i głaszcząc po plecach oraz głowie, gdy ja wyłam z bezsilności i jednocześnie ze szczęścia, że spotkałam na swojej drodze właśnie jego. Mężczyznę, który sklejał moją duszę kawałek po kawałeczku. Wiedziałam, że zostało jeszcze mnóstwo części, pewnie kilka już się nie odnajdzie, a inne będą zbyt ostre, by nadawały się do naprawy, ale on był wspaniałym lekarzem mojej zszarganej psychiki.

Obejmował mnie mocno, przytulając i głaszcząc po plecach oraz głowie, gdy ja wyłam z bezsilności i jednocześnie ze szczęścia, że spotkałam n...

Do tamtego feralnego wieczoru nie zdawałam sobie sprawy, że przeszłam na mroczniejszą stronę świata, że tam nie jest tak bezpiecznie, jak w krainie odbiorców platformy Netlix.

Do tamtego feralnego wieczoru nie zdawałam sobie sprawy, że przeszłam na mroczniejszą stronę świata, że tam nie jest tak bezpiecznie, jak w ...

Słucham go i doskonale rozumiem, co ma na myśli. To tak jakbym pisząc obecną książkę, albo chociażby krótki artykuł do gazety, zastanawiała się przy każdym zdaniu, czy spodoba się ono czytelnikom i wydawcy - czy to się sprzeda. Jaka wówczas byłaby dla mnie przyjemność z pisania? Żadna. Byłabym tylko maszyną do pisania, byłabym spalona w roli twórczej pisarki, a tego za żadne skarby bym nie chciała.

Słucham go i doskonale rozumiem, co ma na myśli. To tak jakbym pisząc obecną książkę, albo chociażby krótki artykuł do gazety, zastanawiała ...

Moja pasja do wykonywania masek narodziła się trzy lata temu. W szpitalnym sklepiku kupiłam brokatowy kolorowy papier, blok, tasiemkę, nożyczki i mocny klej. Pamiętam współczujący wyraz twarzy sprzedawczyni, gdy podawała mi resztę. Nigdy więcej nie chciałam, aby ktoś znowu tak na mnie patrzył. Na Bestię.

Moja pasja do wykonywania masek narodziła się trzy lata temu. W szpitalnym sklepiku kupiłam brokatowy kolorowy papier, blok, tasiemkę, nożyc...

- Aż tak bardzo mnie nienawidzisz? Usłyszałam w jego głosie rozczarowanie i smutek. Nie chciałam odpowiadać. Nie chciałam, a jednak... - Tak. - To jedno słowo samo wpłynęło z ust, podczas gdy gardło paliło żywym ogniem, protestując.

- Aż tak bardzo mnie nienawidzisz? Usłyszałam w jego głosie rozczarowanie i smutek. Nie chciałam odpowiadać. Nie chciałam, a jednak... - Tak...