Magdalena Kawka

Idę za ciosem i czytam Lwowską odyseję tom za tomem. Fakt, że nie poprzestałam na pierwszej części już mówi wiele, choć jest to opowieść bardziej poprawna niż wzbudzająca wielkie emocje. Niemniej, czytać się da. Druga część największą uwagę poświęca Gustawowi i jego losom w syberyjskim obozie pracy, co jest ciekawe, ale równie mocno interesowała mnie rzeczywistość pozostałych członków rodziny, którzy zostali we Lwowie, a im poświęciła autorka znacznie mniej kartek książki. Syberyjskie piekło więźniów, korupcja wśród obozowych strażników i pomysły więźniów na przeżycie, głód i terror w okupowanym przez Niemców Lwowie, dobry Niemiec/ Rosjanin/ Ukrainiec i rozważania na temat zbiorowej odpowiedzialności narodów za czyny i decyzje ich przywódców, zdrada i życie po zdradzie. Sporo jest w książce lwowskiej gwary, trochę brakowało mi przypisów lub wyjaśnień autorki do zastosowanego słownictwa, bo nie wszystko dla mnie było jasne z takich: chabal, chirus, binia, aliwo, halukać. Dodatkowo, spodziewałam się, że autorka doda jakieś posłowie i wyjaśni czy cokolwiek z przedstawionej opowieści ma źródło w jej rodzinnej historii, tym bardziej, że część druga dedykowana jest babci Lili, stąd skojarzenie z Lilką z książki jest duże, ale nic na ten temat od autorki nie dostajemy.