To jedna z tych serii, gdzie z każda książka jest tylko lepiej. A to nie zdążą się często.
Wiec tajemnic rozwikłanych, ale nadal jest tak kilka zagadek. Akcja wydaje się szybka, choć wiem, ze w gruncie rzeczy nie jest. Idzie to dość stonowanie, zarówno sama fabuła jak i relacje miedzy bohaterami.
Nadal moim ulubionym jest Nox, choć jest dupkiem. Rozdziały z innych punktów widzenia są świetne, bo w końcu można dowiedzieć się więcej. Wiem juz dlaczego miałam jakieś ale do Atlasa od początku, a za to North urósł w moich oczach. Choć wcześniej i tak był na drugim miejscu na równi z Gryphonem.
Strasznie podoba mi się motyw Więzi. Tego jak działają, jak się rozwiajają i jak różne potrafią być. To co przeszła Oleander jest… ale dzięki temu teraz jest tak silna i stawia czoło przeciwnościom. Ciekawi mnie do czego jeszcze jest zdolna.

To jedna z tych serii, gdzie z każda książka jest tylko lepiej. A to nie zdążą się często.
Wiec tajemnic rozwikłanych, ale nadal jest tak kilka zagadek. Akcja wydaje się szybka, choć wiem, ze w gruncie rzeczy nie jest. Idzie to dość stonowanie, zarówno sama fabuła jak i relacje miedzy bohaterami.
Nadal moim ulubionym jest Nox, choć jest dupkiem. Rozdziały z innych punktów...

Denerwują mnie te ciągłe powtórzenia - jest wiele rzeczy, które można by naprawdę pominąć, bo jesteśmy już w trzecim tomie i ciągłe powtarzanie niektórych spraw naprawdę nie jest potrzebne. Do tego mam wrażenie, że przynajmniej na początku stanęliśmy w miejscu. Niby akcja posuwa się na przód, a ja mam wrażenie, że w tym tomie niewiele się działo i podobał mi się zdecydowanie mniej, niż dwa poprzednie... Objętość, a zawartość to w tym przypadku dwie różne rzeczy, bo to tomiszcze ma ponad 500 stron, a ja jestem prawie pewna, że dałoby to radę zmieścić w około 350...

Ale!

Bardzo doceniam rozwój postaci Noxa - do tej pory omijamy, tutaj w końcu dostajemy dużo informacji, nowe spojrzenie na tą postać i jej dar i jestem zachwycona. W ogóle podoba mi się, jak mocny nacisk był na background postaci. Mam tylko poczucie, że było tego za mało w stosunku do całości. Nie zmienia to faktu, że ta historia jest uzależniająca!

Denerwują mnie te ciągłe powtórzenia - jest wiele rzeczy, które można by naprawdę pominąć, bo jesteśmy już w trzecim tomie i ciągłe powtarzanie niektórych spraw naprawdę nie jest potrzebne. Do tego mam wrażenie, że przynajmniej na początku stanęliśmy w miejscu. Niby akcja posuwa się na przód, a ja mam wrażenie, że w tym tomie niewiele się działo i podobał mi się...

Minus 1 gwiazdka przez to ze jest bardzo malo Noxa a czuje ze to wlasnie on okaze sie rycerzem na bialym koniu, nie wiem jak u was ale mnie troche irytuje ciagle zapieranie sie NO BONDING po to zeby po 5 minutach to wlasnie zrobic, ah te kobiety. W porownaniu z dwiema pierwszymi czesciami troche za duzo sie dzieje a postac Atlasa mnie przytlacza, z nim to same tecze i jednorozce, sama Oli tez wydaje sie byc troche bezbarwna w porownaniu do i w 1 i 2 czesci, pic, jesc, spac jak tamagochi odrobine nudne. Autorka wspomina niezliczona ilosc razy o jej nap time a nawet zasypainiu na ramionach swoich bonded. Czekam na 4 czesc-

Minus 1 gwiazdka przez to ze jest bardzo malo Noxa a czuje ze to wlasnie on okaze sie rycerzem na bialym koniu, nie wiem jak u was ale mnie troche irytuje ciagle zapieranie sie NO BONDING po to zeby po 5 minutach to wlasnie zrobic, ah te kobiety. W porownaniu z dwiema pierwszymi czesciami troche za duzo sie dzieje a postac Atlasa mnie przytlacza, z nim to same tecze i...

Lubiana przeze mnie autorka wzięła się za fantastykę i całkiem dobrze jej to wyszło... Nawet więcej niż dobrze. Jeśli lubicie bully i RH, to pewnie przepadniecie w tej historii tak samo jak ja.

Niesamowite, że wiele spraw wyjaśniło się dopiero w trzecim tomie. Zazwyczaj nie lubię takiego zawieszenia w niepewności, ale w tym wykonaniu naprawdę dobrze się to czytało. Moją ulubioną postacią jest oczywiście największy dupek - Nox. No i to zakończenie... naprawdę nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji i jestem zadowolona, iż nie mogę zarzucić fabule przewidywalności (przynajmniej nie pod każdym względem).

Lubiana przeze mnie autorka wzięła się za fantastykę i całkiem dobrze jej to wyszło... Nawet więcej niż dobrze. Jeśli lubicie bully i RH, to pewnie przepadniecie w tej historii tak samo jak ja.

Niesamowite, że wiele spraw wyjaśniło się dopiero w trzecim tomie. Zazwyczaj nie lubię takiego zawieszenia w niepewności, ale w tym wykonaniu naprawdę dobrze się to czytało. Moją...