Fajny, nietypowy kryminał. Historia świetnie łączy przeszłość z teraźniejszością. Fajnie zbudowanie bohaterowie.

Fajny, nietypowy kryminał. Historia świetnie łączy przeszłość z teraźniejszością. Fajnie zbudowanie bohaterowie.

Zapowiadała się bardzo dobrze, ciekawie. Ale potem autor przedobrzył- dobranie faktów z polityki walki z terroryzmem i włożenie ich do życia zwykłych obywateli wydało mi się śmieszne. Takie realia miały miejsce na poziomie służb specjalnych i nigdy przeciętny policjant nie byłby w stanie przewalczyć machiny tajności państwa. Ponadto zaczęło się dłużyć czytanie, za długo staliśmy w miejscu.

Zapowiadała się bardzo dobrze, ciekawie. Ale potem autor przedobrzył- dobranie faktów z polityki walki z terroryzmem i włożenie ich do życia zwykłych obywateli wydało mi się śmieszne. Takie realia miały miejsce na poziomie służb specjalnych i nigdy przeciętny policjant nie byłby w stanie przewalczyć machiny tajności państwa. Ponadto zaczęło się dłużyć czytanie, za długo...

Wątek główny jest intrygujący, ale przyćmiony nadmiernie rozciągniętą fabułą. Książka byłaby dużo lepsza, gdyby ktoś odchudził ją o jakieś 150 nic nie wnoszących stron.

Wątek główny jest intrygujący, ale przyćmiony nadmiernie rozciągniętą fabułą. Książka byłaby dużo lepsza, gdyby ktoś odchudził ją o jakieś 150 nic nie wnoszących stron.

Przeczytałam 15 rozdziałów i mam dość. Beznadziejna. Tam się nic nie dzieje , szkoda mi czasu.

Przeczytałam 15 rozdziałów i mam dość. Beznadziejna. Tam się nic nie dzieje , szkoda mi czasu.

Przeczytałem kilka rozdziałów i jakoś nie porwała mnie monotonnie rozwijająca się historia. Spodziewałem się po tym autorze bardziej zajmującego otwarcia intrygi.

Przeczytałem kilka rozdziałów i jakoś nie porwała mnie monotonnie rozwijająca się historia. Spodziewałem się po tym autorze bardziej zajmującego otwarcia intrygi.

"Człowiek, który wyszedł z mroku"
"Memoria"
Bardzo fajna seria, podobna trochę do cyklu o Bergmanie. Też Skandynawia. Tajemnice, historia, przemoc domowa, manipulacja, trochę klasycznego kryminału, emocje, relacje zawodowe w policji.
Bardzo polecam cały cykl!

"Człowiek, który wyszedł z mroku"
"Memoria"
Bardzo fajna seria, podobna trochę do cyklu o Bergmanie. Też Skandynawia. Tajemnice, historia, przemoc domowa, manipulacja, trochę klasycznego kryminału, emocje, relacje zawodowe w policji.
Bardzo polecam cały cykl!

Nie porwała mnie. Początek się zapowiadał ciekawie, ale po przeczytaniu 3/4 znudzila mnie postać profesorka i zaczęło być beznamiętnie. Autor dał z siebie 100% pisząc dalsze losy Millennium, tutaj było jakoś nudno....

Nie porwała mnie. Początek się zapowiadał ciekawie, ale po przeczytaniu 3/4 znudzila mnie postać profesorka i zaczęło być beznamiętnie. Autor dał z siebie 100% pisząc dalsze losy Millennium, tutaj było jakoś nudno....

Fabuła i bohater niezwykła. Aczkolwiek podczas słuchania audiobooka lektor zabił ciekawość. Szkodaaa

Fabuła i bohater niezwykła. Aczkolwiek podczas słuchania audiobooka lektor zabił ciekawość. Szkodaaa

Dostałam do recenzji drugą część cyklu z Rekke i Micaela Davda Lagercrantza, ale że ne lubię zaczynać od środka serii to musiałam nadrobić. Sięgnęłam zatem z własnej nieprzymuszonej woli po "Człowieka, który wyszedł z mroku" tego samego autora, żeby zobaczyć od czego się wszystko zaczęło i kim są ów Rekke i Micaela.
Jak na szwedzki kryminał przystało jest dość mrocznie i surowo, a dodatkowo okazuje się, że Autor ma wyjątkowo bujną wyobraźnię, bo piętrzył intrygę wprowadzając w niej tyle wątków, że można się było pogubić.
Zacząć może należy od samego postaci autor, gdyż w tym cyklu pracuje on wreszcie na własne imię, a nie kontynuuje schedę po Steigu Larssonie. Jak to zatem u niego wypada? Tematycznie jest odrobine podobnie – jest świat zbrodni i intryg politycznych, ale nie miałam wrażenia kopiowania wcześniej wypracowanych przez Steiga pomysłów, tylko ubranie ich we własny pomysł na fabułę.
Akcja rozpoczyna się tragicznym morderstwem sędziego piłkarskiego w Sztokholmie. Na pierwszy rzut oka winny wydaje się być porywczy ojciec jednego z młodych piłkarzy, ale jak to w kryminalnych historiach bywa – nic nie jest takim jakim na pierwszy zrzut oka się wydaje. Kiedy zatem młoda i zdeterminowana policjantka, Micaela Vargas, zaczyna grzebać głębiej w tej zbrodni, to w rzeczy samej okazuje się, że jej wcześniejsze wątpliwości bynajmniej nie były bezpodstawne. Ponieważ sprawa wymaga jednak wiadomości specjalnych zespół śledczych postanawia skorzystać z pomocy wybitnego specjalisty - profesora psychologii, Hansasa Rekke. I nie ma się co dziwić, gdyż jest to postać o wyjątkowo przenikliwym umyśle i równie bystrym spojrzeniu, która nie tylko potrafi świetnie kojarzyć fakt, ale i dostrzec to, czego inni nie widzą. To nietypowe spojrzenie na sprawę kryminalną z pewnością się tutaj przyda.
I tu zaczyna się przygoda, w której ta dwójka odegra pierwsze skrzypce. Skoro zaś o nich mowa, to duet to nietuzinkowy. On jest przedstawicielem klasy wyższej, żeby nie powiedzieć, że miejscowej arystokracji, ona pochodzi z nizin społecznych. Mimo tak różnych sfer z których się wywodzą, okazuje się że ich zgranie jest wręcz idealne, a oni perfekcyjnie się uzupełniają. W trakcie wspólnego rozwiązywania zagadki między Rekkem a Vargas rodzi się specyficzna relacja, oparta na zderzeniu dwóch różnych charakterów i doświadczeń życiowych, ale i na zgraniu dusz. To dynamika między bohaterami sprawia, że śledztwo nabiera dodatkowego wymiaru, przekraczając granice zwyczajnych kryminałów. Dodatkowo Micaela to silna, niezależna kobieta, gotowa podważać ustalone normy i nieugięta w dążeniu do prawdy. Hans Rekke, z kolei, skrywa w sobie wiele tajemnic, które stopniowo ujawnia się czytelnikowi. Ich wspólna praca, choć pełna konfliktów, staje się siłą napędową fabuły.
Co do samej kryminalnej intrygi to zagadka morderstwa okazuje się być tylko wierzchołkiem góry lodowej, a śledztwo prowadzi śledczych do tajnych więzień, intryg wywiadów, a nawet gier politycznych na najwyższych szczeblach władzy. Co sprawia, że ten kryminał z sukcesem łączy elementy właściwe dla tego gatunku z charakterystycznymi punktami odniesienia spotykanymi w thrillerze politycznym.
Nie ma zatem wątpliwości, że "Człowiek, który wyszedł z mroku" to inteligentny kryminał, który z pewnością wciągnie czytelników w świat zbrodni, a dodatkowo postawi przed nimi pytania o meandry ludzkiej psychiki, granice moralności czy oblicza korupcji. Warto było przeczytać, zatem i Wam polecam.

Dostałam do recenzji drugą część cyklu z Rekke i Micaela Davda Lagercrantza, ale że ne lubię zaczynać od środka serii to musiałam nadrobić. Sięgnęłam zatem z własnej nieprzymuszonej woli po "Człowieka, który wyszedł z mroku" tego samego autora, żeby zobaczyć od czego się wszystko zaczęło i kim są ów Rekke i Micaela.
Jak na szwedzki kryminał przystało jest dość mrocznie i...

"Człowiek, który wyszedł z mroku" to początek nowej serii kryminałów Davida Lagercrantza, którego mogliście poznać, jako pierwszego z autorów zaproszonych do kontynuacji najsłynniejszego cyklu kryminalnego, czyli "Millenium".

Po jedynym z meczów piłkarskich zamordowano sędziującego w nim Jamala Kabira. Ze­zna­nia świad­ków wskazują na Costę, sza­lo­nego i nar­cy­stycz­nego Włocha, ojca jednego z piłkarzy. Miał motyw, okazję i predyspozycje psychicznie, jednak bra­kuje do­wo­dów i przy­zna­nia się do winy.

Początkowo nie mogłam się przekonać do stylu, którym posługiwał się autor, cały czas coś mi zgrzytało, uwierało niczym ziarnko piasku w bucie. Oswojenie przyszło wraz z ilością przeczytanych stron. Na szczęście fabuła, ale przede wszystkim jej bohaterowie, byli niczym magnes, który mimo pewnych tarć nie pozwolił mi na oderwanie się od lektury. Liczyłam jednak na więcej.

"Człowiek, który wyszedł z mroku" to początek nowej serii kryminałów Davida Lagercrantza, którego mogliście poznać, jako pierwszego z autorów zaproszonych do kontynuacji najsłynniejszego cyklu kryminalnego, czyli "Millenium".

Po jedynym z meczów piłkarskich zamordowano sędziującego w nim Jamala Kabira. Ze­zna­nia świad­ków wskazują na Costę, sza­lo­nego i nar­cy­stycz­nego...