“I była miłość w getcie” to poruszające wspomnienia z życia w warszawskim getcie. Marek Edelman wspomina swoich przyjaciół, ludzi z którymi był niezwykle blisko, pokazuje czym była prawdziwa przyjaźń, nie taka na pokaz, nie interesowna, ale pełna ufnością w drugiego człowieka, oddania. W przedmowie do tej książki Jacek Bocheński mówi o Edelmanie, że przeżył lekcję XX wieku i ogląda lekkomyślny XXI wiek. Zastanawiam się jak smutne musi być patrzenie na rozkład niektórych wartości. Jak jest teraz? Chodzimy do podstawówki, mamy swoją klasę. Dzisiaj, po iluś latach od skończenia tej szkoły widzę, że są ludzie, którzy siebie nie poznają na ulicy, ale nie dlatego, że ktoś się zmienił, ale może dlatego, że ktoś był bogatszy, lepiej ubrany, ktoś miał okulary albo był gruby. To są powody unikania wzroku, patrzenia pod nogi z nadzieją “a może mnie nie pozna”. Edelman pokazuje inny świat, teraz już chyba z granic prehistorii, gdy po latach ludzie spotykali się i bez słowa sobie pomagali. Oczywiście wiadomo, że w czasie zagłady inaczej się funkcjonuje, ale przyjaźń tamtych lat to była prawdziwa wartość.

“I była miłość w getcie” to poruszające wspomnienia z życia w warszawskim getcie. Marek Edelman wspomina swoich przyjaciół, ludzi z którymi był niezwykle blisko, pokazuje czym była prawdziwa przyjaźń, nie taka na pokaz, nie interesowna, ale pełna ufnością w drugiego człowieka, oddania. W przedmowie do tej książki Jacek Bocheński mówi o Edelmanie, że przeżył lekcję XX wieku...