#1379 - „Restauracja na końcu wszechświata” - Douglas Adams - Zysk i S-ka Wydawnictwo
#49/2024

"Dotknięty do żywego pogardliwymi spojrzeniami, które raz za razem rzucał mu Martvin, wziął wreszcie głęboki wdech i wypełz na ostro pochyloną zewnętrzną ścianę. Robot poszedł za nim."

Książka ma 320 stron. Swoja premierę miała dnia 27.02.2024 roku. Jest to drugi tom cyklu: Autostopem przez Galaktykę.

Warto sięgnąć po tą książkę, nie tylko ze względu na jej treść, ale także cudowną grafikę.

Wybierz się na wspólną wycieczkę, razem z bohaterami tej powieści science fiction, by odnaleźć odpowiedzi na różne, ważne pytania.

Polecam i dziękuję Zysk i S-ka Wydawnictwo.

https://www.facebook.com/photo?fbid=1161444875151252&set=a.782581979704212

#1379 - „Restauracja na końcu wszechświata” - Douglas Adams - Zysk i S-ka Wydawnictwo
#49/2024

"Dotknięty do żywego pogardliwymi spojrzeniami, które raz za razem rzucał mu Martvin, wziął wreszcie głęboki wdech i wypełz na ostro pochyloną zewnętrzną ścianę. Robot poszedł za nim."

Książka ma 320 stron. Swoja premierę miała dnia 27.02.2024 roku. Jest to drugi tom cyklu:...

„Restauracja na końcu wszechświata” autorstwa Douglasa Adamsa to kontynuacja przygód Artura Denta, którego mogliśmy poznać w „Autostopem przez galaktykę”.

Powieść napisane jest lekko, barwnie i wyraziście. Autor dzięki plastycznym opisom doskonale wprowadza Czytelnika w świat pełen obcych istot i galaktycznych podbojów. Wiele motywów, które prezentuje Autor znamy z klasyki gatunku science fiction. Jednak to w jaki sposób przerabia je Autor i ukazuje Czytelnikowi jest czymś niesamowitym. To dzięki temu okazuje się, że powieść ta jest pełna przygód i zwrotów akcji, od których naprawdę ciężko się oderwać.

Całej fabule dodają smaczku niesamowite postacie i to nie tylko te pierwszoplanowe. Jak mało kto Adams skupia się także, aby postacie drugo-, trzecioplanowe, a nawet te epizodyczne były bardzo dobrze dopracowane. Sprawia to, że nawet w opisie Vogonów z łatwością możemy odnaleźć opis ludzkiego gatunku, który znamy z naszej codzienności i nie byłoby w tym niczego przykrego gdyby nie fakt, że Autor uwydatnia tutaj wszystkie nasze wady. Vogonowie to niejeden obywatel Ziemi, którego zachowanie składania do refleksji, ale i o zgrozo momentami bawi w tym iście „angielskim humorze”.

Jednak trzeba przyznać, że to wydanie jest wyjątkowe nie tylko ze względu na fabułę, ale i świetne tłumaczenie oraz… ILUSTRACJE. Ilustracje Chrisa Riddella, czyli jednego z najbardziej znanych rysowników, który roztoczył przed Czytelnikami niesamowitą wizję świata wykreowanego przez Adamsa.

„Restauracja na końcu wszechświata” to udana kontynuacja, a to konkretne wydanie jest cudowne. Wraz z pierwszym tomem tworzą niesamowity duet, który pokocha nie tylko młodszy, ale i straszy Czytelnik. Serdecznie 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠!

„Restauracja na końcu wszechświata” autorstwa Douglasa Adamsa to kontynuacja przygód Artura Denta, którego mogliśmy poznać w „Autostopem przez galaktykę”.

Powieść napisane jest lekko, barwnie i wyraziście. Autor dzięki plastycznym opisom doskonale wprowadza Czytelnika w świat pełen obcych istot i galaktycznych podbojów. Wiele motywów, które prezentuje Autor znamy z...

Miałam okazję wypić z Arturem Dentem Pangalaktycznego Gardłogrzmota, więc teraz czas pójść o krok dalej i pokusić się o jakąś kolację. A tę, oczywiście, należy spożyć w Restauracji na końcu wszechświata, która ponoć serwuje najlepsze i najbardziej wykwintne jedzenie, a szefem kuchni jest sam Douglas Adams. Restauracja na końcu wszechświata

Gdzie jest najlepsza kuchnia?”
Kilka sekund przed zniszczeniem Ziemi w celu przygotowania terenu pod budowę drogi szybkiego ruchu Arthur Dent zostaje zabrany z Ziemi przez swojego przyjaciela Forda Prefecta, specjalistę od badań terenowych nowego wydania encyklopedii Autostopem przez Galaktykę, który ostatnie piętnaście lat spędził na Ziemi, udając bezrobotnego aktora. Dynamiczna para zaczyna wspólną podróż w przestrzeni kosmicznej, wspomagana przez pełne humoru cytaty z encyklopedii oraz masę innych podróżników.
A kiedy zostaną już rozwiązane wszystkie problemy dotyczące przestrzeni, czasu, materii oraz istoty życia, pozostanie pytanie: ,,Gdzie jest najlepsza kuchnia?” Restauracja na końcu wszechświata oferuje niepowtarzalne wrażenia gastronomiczne, zwłaszcza że nie ma co martwić się o dzień jutrzejszy…

Pomieszanie z poplątaniem. ;)
Pomieszanie kolorów i smaków. Tak w sumie mogłabym określić danie, jakie zaserwowała mi Restauracja na końcu wszechświata Douglasa Adamsa. ;)

Gdyż logicznie nie da się wytłumaczyć tych wszystkich cudów i innych wywijasów, które dzieją się na planszy. Trzeba podejść do nich z odpowiednim humorem, by docenić chociażby przewrotność rozmowy ze zwierzęciem, które samo chce być zjedzone.

Tak, iście montypythonowski humor robi robotę, a pędząca do przodu akcja, która po drodze zalicza liczne, niekontrolowane wygibasy, jednocześnie czerpiąc ze znanych motywów science fiction, nie pozwala nawet na minutę wytchnienia.

Dodatkowo bohaterowie nadal mają w sobie to coś, choć przyznaję, że Marvin odrobinę za dużo marudzi, a Ford i Trillian po prostu są.

Dlatego jeżeli macie ochotę na odrobinę angielskiego humoru, albo po prostu chcielibyście wstąpić do osławionego klubu 42, to koniecznie musicie przeczytać Restaurację na końcu wszechświata Douglasa Adamsa. Myślę, że wśród tej ilości absurdu możecie znaleźć coś dla siebie, albo po prostu dobrze bawić. ;)

Polecam!

https://unserious.pl/2024/03/restauracja-na-koncu-wszechswiata/

Miałam okazję wypić z Arturem Dentem Pangalaktycznego Gardłogrzmota, więc teraz czas pójść o krok dalej i pokusić się o jakąś kolację. A tę, oczywiście, należy spożyć w Restauracji na końcu wszechświata, która ponoć serwuje najlepsze i najbardziej wykwintne jedzenie, a szefem kuchni jest sam Douglas Adams. Restauracja na końcu wszechświata

Gdzie jest najlepsza...

AUTOSTOPEM PRZEZ GALAKTYKĘ Douglasa Adamsa, to była istna jazda bez trzymanki. RESTAURACJA NA KOŃCU WSZECHŚWIATA jest równie odjechana, nietypowo szalona, pełna akrobacji wyobraźni. Uważam, że sam pomysł na tę serię jest wprost doskonały - i zdaje się, że nie jestem odosobniona w tym względzie. Czasem nie siadły mi żarty, ale ogólnie, to wyjątkowo interesująca seria.
Tom drugi kontynuuje przygody Artura Denta, któremu udało się ocaleć, podczas gdy Ziemia została zniszczona, bo była przeszkodą w planach budowy międzygalaktycznej autostrady. Może i ten scenariusz wydaje się oderwany od rzeczywistość, ale w gruncie rzeczy jest oparty na prawdzie o ludzkim gatunku. Ja np. w opisie Vogonów dostrzegam (niestety) oblicza wielu obywateli Ziemi. Ta książka jest i śmieszna i refleksyjna - myślę, że to najlepsze z możliwych połączeń, a gdy dodamy do tego WSZECHŚWIAT, to wychodzi nam pyszne danie. Danie dnia! Można rzec... bo przecież rzecz się rozchodzi o RESTAURACYJNE PRZYSMAKI.
Jestem pod naprawdę dużym wrażeniem wyobraźni Adamsa i zupełnie się nie dziwię, że ta seria stała się hitem i obecnie to niemalże klasyk. Styl pisarza jest urzekający, oryginalny, nie do pomylenia z żadnym innym twórcą - a to wielka sprawa.
Jednak w tym konkretnym wydaniu nie chodzi wyłącznie o znakomitą treść, świetne tłumaczenie (Paweł Wieczorek),filozoficzne, metaforyczne aspekty, ale także o ILUSTRACJE. Chris Riddell, to postać znana w świecie rysowników i nie bez przyczyny, bo jego talent jest niepodważalny. Jestem urzeczona wizjami, jakie roztoczył przed czytelnikami.
Książka została fantastycznie wydana i tworzy zwartą, spójną całość z tomem pierwszym. Te pozycje to perełki i myślę, że każdy, kto lubi SF powinien je mieć na swojej półce. W tej opowieści jest coś ze ŚWIATA DYSKU Terryego Pratchetta. Polecam!

filiżanka herbaty - poproszę...
tom 2
AUTOSTOPEM PRZEZ GALAKTYKĘ
Wydawnictwo Zysk i S-ka
egzemplarz recenzencki

AUTOSTOPEM PRZEZ GALAKTYKĘ Douglasa Adamsa, to była istna jazda bez trzymanki. RESTAURACJA NA KOŃCU WSZECHŚWIATA jest równie odjechana, nietypowo szalona, pełna akrobacji wyobraźni. Uważam, że sam pomysł na tę serię jest wprost doskonały - i zdaje się, że nie jestem odosobniona w tym względzie. Czasem nie siadły mi żarty, ale ogólnie, to wyjątkowo interesująca seria.
Tom...

Autostopem przez Galaktykę Douglasa Adamsa jest jedną z tych powieści, które darzę sentymentem i do których rzeczywiście co jakiś czas wracam. Nie pamiętam nawet, kiedy czytałam ją po raz pierwszy ani ile razy sięgałam po nią później, jednak choć zdaje mi się, że nam ją na wylot, odświeżanie treści zawsze przynosi sporo frajdy. Na mojej półce stoi stare wydanie powieści z 2005 roku, które dostałam w prezencie, a obok niego zupełnie nowe, sprowadzone do Polski przez wydawnictwo Zysk i S-ka, a przygotowane z okazji 42. (tak, 42.!!!) jubileuszu wydania powieści, wzbogacone ilustracjami Chrisa Riddella. Choć dalsze tomy też mam w starym wydaniu, nie ukrywam, że czekałam na kolejny krok wydawcy i uzupełnienie kolekcji o równie wspaniałe wydanie Restauracji na końcu wszechświata.

Książka jest już właściwie klasyką science fiction (choć jest też w pewnym stopniu parodią gatunku) i dla wielu czytelników ma status dzieła kultowego, choć nie każdy się odnajdzie w jej specyficznym stylu. Mnie zdecydowanie przypadł on do gustu, do tego stopnia, że jeśli spojrzycie na nagłówek bloga, zobaczycie tam jego motto, które tak naprawdę jest parafrazą tytułu trzeciej części cyklu - Życie, wszechświat i cała reszta (choć słowa te padają także w niniejszej powieści).

Poczucie humoru Adamsa jest specyficzne i pewnie nie każdemu będzie pasować tak samo. Ale jeśli lubicie to, co można określić jako "angielski humor" i zabawy z gatunkową konwencją - jest szansa, że cykl Adamsa pokochacie. To powieść o wartkiej akcji, pełna niesamowitych postaci drugo- i trzecioplanowych, a nawet epizodycznych, przesycona nieco absurdalnym, a momentami iście montypythonowskim humorem, który nie przestaje bawić nawet przy wielokrotnym czytaniu. I choć nie reaguję już może wybuchami śmiechu podczas lektury, wciąż uważam powieść za zabawną, a lektura wyjątkowo mnie relaksuje i nastraja pozytywnie.

Sama powieść nie jest może zbyt obszerna, za to pełna przygód i zwrotów akcji. Napisana w sposób barwny i wyrazisty, doskonale wprowadza czytelnika w świat przedstawiony, a także pomaga wyobrazić sobie niesamowite istoty, które bohater spotka na swojej drodze. Autor z lekkością prowadzi czytelnika przez tę historię, czerpiąc ze znanych w science fiction motywów i przerabiając je na swój własny, niepowtarzalny sposób. To takie trochę krzywe zwierciadło gatunku, ale bardzo przyjemne w odbiorze.

Wydanie z ilustracjami, za które odpowiada Chris Riddel, jest naprawdę atrakcyjne, choć druga część pozbawiona jest już grafik w kolorze. Ale charakterystyczna kreska rysownika (i autora książek dla dzieci takich jak W krainie Absurdii) sprawdza się w zestawieniu z tekstem znakomicie. To zdecydowanie jest wydanie, które warto mieć w biblioteczce, zwłaszcza jeśli jest się fanem autora.

Jeśli jednak nie znacie jeszcze książki, jest to doskonały moment, żeby po nią sięgnąć i sprawdzić, czy wasze poczucie humoru jest kompatybilne z humorem Douglasa Adamsa. Kto wie, może i wy wstąpicie do klubu 42 :-D

Autostopem przez Galaktykę Douglasa Adamsa jest jedną z tych powieści, które darzę sentymentem i do których rzeczywiście co jakiś czas wracam. Nie pamiętam nawet, kiedy czytałam ją po raz pierwszy ani ile razy sięgałam po nią później, jednak choć zdaje mi się, że nam ją na wylot, odświeżanie treści zawsze przynosi sporo frajdy. Na mojej półce stoi stare wydanie powieści z...

2020.01.31
2021.01.08

2020.01.31
2021.01.08

Zabawna, miejscami zupełnie absurdalna lecz inteligentna satyra autorstwa Douglasa Adamsa. Jednocześnie książka stawia przed czytelnikiem również wiele ciekawych tematów do przemyśleń. Bardzo przyjemna lektura z naprawdę dużą dawką specyficznego humoru.

Zabawna, miejscami zupełnie absurdalna lecz inteligentna satyra autorstwa Douglasa Adamsa. Jednocześnie książka stawia przed czytelnikiem również wiele ciekawych tematów do przemyśleń. Bardzo przyjemna lektura z naprawdę dużą dawką specyficznego humoru.

Fabularne i narracyjne niedostatki skutecznie skompensowane absurdalnym humorem.

Fabularne i narracyjne niedostatki skutecznie skompensowane absurdalnym humorem.

Douglas Adams dalej ma zajebiste pomysły. Sama idea tytułowej "Restauracji" - zajebioza. Plot twist na samym końcu książki - złoto. Ale w przeciwieństwie do pierwszego tomu cyklu, "Restauracja..." męczyła mnie przy lekturze i z pewnym wysiłkiem dobrnąłem do końca.

Douglas Adams dalej ma zajebiste pomysły. Sama idea tytułowej "Restauracji" - zajebioza. Plot twist na samym końcu książki - złoto. Ale w przeciwieństwie do pierwszego tomu cyklu, "Restauracja..." męczyła mnie przy lekturze i z pewnym wysiłkiem dobrnąłem do końca.

Mimo lekkiego tonu, książka przenosi dużo przemyśleń o sensie życia i dokąd zmierzamy.

Mimo lekkiego tonu, książka przenosi dużo przemyśleń o sensie życia i dokąd zmierzamy.