[Ocena starszej wersji z 1978 roku]
Starsza, o wiele krótsza wersja Filipa II pióra Parkera to i tak pozycja niesamowita i legendarna. Niewiele książek jest tak napisanych by wbrew mojej woli nakłonić mnie do czytania ich na jednym wdechu przez pół nocy. Niesamowite umiejętności ludzkiego przedstawienia władcy w sposób inspirujący. Parker przedstawia nam Filipa jako niezwykle ciekawą osobowość, wielkiego monarchę, a zarazem tytana pracy - pod tym względem Najpotężniejszy Władca Europy może stanowić wielki autorytet dla czytelnika.

[Ocena starszej wersji z 1978 roku]
Starsza, o wiele krótsza wersja Filipa II pióra Parkera to i tak pozycja niesamowita i legendarna. Niewiele książek jest tak napisanych by wbrew mojej woli nakłonić mnie do czytania ich na jednym wdechu przez pół nocy. Niesamowite umiejętności ludzkiego przedstawienia władcy w sposób inspirujący. Parker przedstawia nam Filipa jako...

Okres rządów syna Karola V (w sumie w Hiszpanii był on Karolem I) w Hiszpanii to ponad 40 lat (1556-1598),w których mamy do czynienia z takimi wydarzeniami jak bunt Niderlandów, rywalizacja z Francją, bankructwo Hiszpanii, drenowanie krajów za Atlantykiem, rywalizacja Ligii z Turcją w której doszło do oblezenia Malty, czy bitwy pod Lepanto, rywalizacja z Elżbieta I, której kwintesencją była wyprawa Wielkiej Armady, zdobycie Filipin, przejęcie Portugalii, rywalizacja z protestantami, polityka wobec Moryskow czy Żydów. Ogrom wydarzeń ale Autor książki nie zagłębia się w nie detalicznie, ta książka to nie jest historia Hiszpanii, Autor nie traci z oczu głównego bohatera. Historia jest tlem do opowiadania o Filipie II, jego rozterkach, charakterze, podejściu do wielu kwestii. Poznajemy go prywatnie, podejście do religii, do rodziny, kolejne małżeństwa, dzieci jak ukochane córki Izabela czy Catalina, ale też dramatyczne wydarzenia związane z synem Don Carlosem. Widzimy trudne decyzje kiedy Hiszpania bankrutuje, czy kiedy trzeba podjąć działania przeciw buntującym się Niderlandom, Portugalii czy Aragonii. Ciekawa biografia bardzo interesującego króla nad którego królestwem nie zachodziło słońce. W ostatnim rozdziale Autor rozprawia się z czarna legendą jaką owiany był Filip II głównie dzięki pracom spisanym przez jego wrogów jak choćby Wilhelma Oranskiego, czy Pereza. Parker stara się być sprawiedliwy pisząc w dużej mierze w oparciu o "osobiste papiery" króla. Warto. Ja książkę Parkera zakupiłem w antykwariacie za śmieszne 9 zł. Jest to stare (1985) wydanie z PiWu. Wiem, że niedawno na rynku pojawiła się odświeżona biografia Filipa II pióra Parkera, miałem w rękach, objętościowo wydaje się dużo grubsza.

Okres rządów syna Karola V (w sumie w Hiszpanii był on Karolem I) w Hiszpanii to ponad 40 lat (1556-1598),w których mamy do czynienia z takimi wydarzeniami jak bunt Niderlandów, rywalizacja z Francją, bankructwo Hiszpanii, drenowanie krajów za Atlantykiem, rywalizacja Ligii z Turcją w której doszło do oblezenia Malty, czy bitwy pod Lepanto, rywalizacja z Elżbieta I, której...

Biografia niemal kompletna nieprzeciętnego władcy.
Na szczęście nie jest to biografia czysto polityczna i znalazło się w niej miejsce na życie rodzinne, religijne i prozę codzienności. Autor wykonał tytaniczną pracę komasując zachowane archiwa dworskie. Dzięki temu mamy wgląd w osobiste rachunki i listy władcy. Na podstawie na przykład rachunków za świece i wosk jesteśmy w stanie prześledzić jak zapracowanym władcą był Filip i jak wiele wziął na barki. Dzisiaj powiedzielibyśmy, że uprawiał micromanagement tyle, że jego firmą było imperium, nad którym nie zachodziło słońce. No właśnie przy imperium będąc żałuję, że autor tak pobieżnie potraktował sprawy związane z koloniami zamorskimi stanowiącymi o bogactwie habsburskiej Hiszpanii.

Biografia niemal kompletna nieprzeciętnego władcy.
Na szczęście nie jest to biografia czysto polityczna i znalazło się w niej miejsce na życie rodzinne, religijne i prozę codzienności. Autor wykonał tytaniczną pracę komasując zachowane archiwa dworskie. Dzięki temu mamy wgląd w osobiste rachunki i listy władcy. Na podstawie na przykład rachunków za świece i wosk jesteśmy...

Bardzo dobra biografia, której niewiele brakuje do wybitnej, wymagająca jednak dobrej znajomości historii. Chyba nie jest to pozycja dla przeciętnego, niezainteresowanego tematem czytelnika.
Niezwykle szczegółowe przedstawienie losów niebagatelnego władcy, rządzącego sporą częścią znanego wówczas świata.

Jeśli miałbym skupić się na walorach wymieniłbym:

- dużą ilość zgrabnie umieszczonych cytatów. Z listów, pamiętników, urzędowej korespondencji. Bez wrażenia natłoku, układające się w opisy działania króla, obrazujące jego charakter.

- bardzo dobrze oddana psychika króla. W zasadzie stajemy się Filipem. Myślimy jak on. Tak trochę jak byśmy mieli go na podsłuchu. Analizujemy go jako: syna, męża, ojca, dziadka, brata, władcę, rozjemcę, cynika, zabójcę, dowódcę. Stopniowo przeraża nas ogrom rzeczy z jakimi ten władca zmagał się przez pracowite życie.

- umiejętność zainteresowania czytelnika tą postacią, bez lania wody, uciekania od tematu i szukania sensacji.

- bardzo dobry epilog, który stanowi podsumowanie całości, rozwiewające wątpliwości i ponowne ujęcie króla w pewne psychologiczne ramy.

Uwagi krytyczne? Miałbym niewielkie:

- można by trochę bardziej rozbudować tło historyczne. Zwłaszcza jeśli chodzi o stosunki gospodarcze, społeczne i inne historyczne postacie (np. Wilhelm Orański). O tym co się wówczas działo wokoło dowiadujemy się niewiele i to tylko tyle, ile miał z tym do czynienia Filip. Liczyłem np. na interesujące przedstawienie genezy Morysków. Oczywiście, idąc tym tropem można wpaść w pułapkę i odbiec od tematu. Cenię jednak biografie z dobrze oddanym tłem, choćby miały być bardzo obszerne.

- w większej części autor poszedł tropem chronologicznym. W niewielkim zakresie problemowo. Taki lekki dysonans rodzi pewne powtórzenia, mylą się papierze i żony. Wolę jednak tryb chronologiczny choć doceniam próbę ujęcia w jednym rozdziale życia rodzinnego.

- pomimo bardzo ciekawego przedstawienia wątku z don Carlosem (ten rozdział czyta się jak ekstra kryminał),jego zakończenie rodzi mini niedosyt. Autor przedstawił, dowodowo i poszlakowo, pobudki działania króla i jego syna. Co do śmierci księcia, po prostu zacytował 2 przeciwstawne źródła z epoki. I tyle. Nie zajął więc stanowiska, choćby otwartego.

Polecam. Na pewno w piątce najlepszych biografii jakie przeczytałem (a trochę przeczytałem). Mocne 8.

Bardzo dobra biografia, której niewiele brakuje do wybitnej, wymagająca jednak dobrej znajomości historii. Chyba nie jest to pozycja dla przeciętnego, niezainteresowanego tematem czytelnika.
Niezwykle szczegółowe przedstawienie losów niebagatelnego władcy, rządzącego sporą częścią znanego wówczas świata.

Jeśli miałbym skupić się na walorach wymieniłbym:

- dużą ilość...

Są książki historyczne, które czyta się raz i takie, do których z chęcią się wraca. Oryginalnie opublikowana pod koniec lat 70. praca Parkera należy zdecydowanie do tych drugich. Autor jest wybitnym specjalistą od epoki nowożytnej i czuć to na każdej stronie. Choć jego biografia Filipa II jest bardzo zwięzła i można ją spokojnie przeczytać w dwa popołudnia, to obejmuje ogromną liczbę faktów z życia tego fascynującego, choć zarazem odpychającego władcy. Parker skupia się na życiu codziennym i osobistym króla, akcentując jego ludzkie oblicze. Nie pomija ani tych ciemnych, ani jasnych stron. Zatem obok religijnego zacietrzewienia Filipa, czy zlecenia morderstwa jednego z dostojników poznajemy także dowody na ogromną miłość króla do zwierząt, czy jego wyrafinowane gusta literackie i kulturalne. Kwestie polityki zagranicznej i wewnętrznej "imperium w którym nie zachodzi Słońce" zajmują tu znacznie mniej miejsca, ale nie są pominięte. To naprawdę świetna książka, dająca jednocześnie spory ładunek wiedzy, jak i przyjemność z lektury.

Opinia dotyczy pierwszej, starszej wersji książki.

Są książki historyczne, które czyta się raz i takie, do których z chęcią się wraca. Oryginalnie opublikowana pod koniec lat 70. praca Parkera należy zdecydowanie do tych drugich. Autor jest wybitnym specjalistą od epoki nowożytnej i czuć to na każdej stronie. Choć jego biografia Filipa II jest bardzo zwięzła i można ją spokojnie przeczytać w dwa popołudnia, to obejmuje...

Jako biografia bardzo wciągająca, w czym zdecydowanie pomaga bogate życie i nietypowa osobość Filipa II. Zdecydowanie najlepsza biografia o tym monarsze, poza tym dla osób zainteresowanych upadkiem Hiszpanii habsburskiej ta książka to must-have!

Jako biografia bardzo wciągająca, w czym zdecydowanie pomaga bogate życie i nietypowa osobość Filipa II. Zdecydowanie najlepsza biografia o tym monarsze, poza tym dla osób zainteresowanych upadkiem Hiszpanii habsburskiej ta książka to must-have!

Gdy dowiedziałem się, że PIW wydaje nową wersję biografii Filipa II, bardzo się ucieszyłem. Jak napisali poprzednicy, to bardzo wartościowa książka i dobrze, że się ukazało na polskim rynku. Mam jedno, jedyne zastrzeżenie i apel do Wydawcy. Czcionka jest zdecydowanie za mała. Taka, jak była np. w Ferdynandzie II jest w porządku, ale ta z Filipa powoduje, że czytanie jest męczące, a dla starszych osób myślę, wręcz niemożliwe. Strasznie mi przykro, że tak oczekiwana pozycja ma niestety taki duży minus.

Gdy dowiedziałem się, że PIW wydaje nową wersję biografii Filipa II, bardzo się ucieszyłem. Jak napisali poprzednicy, to bardzo wartościowa książka i dobrze, że się ukazało na polskim rynku. Mam jedno, jedyne zastrzeżenie i apel do Wydawcy. Czcionka jest zdecydowanie za mała. Taka, jak była np. w Ferdynandzie II jest w porządku, ale ta z Filipa powoduje, że czytanie jest...

Autora biografii Filipa II można nazwać najznamienitszym specjalistą tej tematyki. Prace nad publikacją rozpoczął on w latach 60tych, zbierając tysiące różnych materiałów i tworząc iście epokowe ponad 1600 stronnicowe dzieło. Potrzeba było więc wiele czasu i wytężonej pracy zaufanych redaktorów, aby ten materiał skrócić do „racjonalnych” rozmiarów. Pierwsza książka pojawiła się na rynku w 1978 roku. Z biegiem kolejnych lat odkrywano jednak nowe dokumenty i fakty związane z życiem Filipa II. Skłoniło to autora do napisania kolejnej publikacji, tym razem uzupełnionej o najnowsze odkrycia. To właśnie ta edycja dostępna jest w ofercie Państwowego Instytutu Wydawniczego.

Śmiało można stwierdzić, że mamy tutaj do czynienia z wytrawnym, głębokim i kompleksowym spojrzeniem na życie Filipa II. Naprawdę na naszym rynku mało jest biografii znanych historycznych postaci, które tak szczegółowo analizowałyby każdy najdrobniejszy aspekt życia danej osoby. Parker nie tylko opisuje ważne dla historii wydarzenia, ale również decyduje się na analizę niektórych faktów i jednocześnie stara się ukazać złożoność charakteru Filipa, który miał niebagatelny wpływ na jego rządy. Autor sam we wstępie przyznaje, że starał się opowiedzieć historię Filipa, używając jego własnych słów. Sprawia to, że publikacja momentami wręcz nabiera sznytu autobiograficznego i pokazuje bardzo osobiste przeżycia/przemyślenia.

W kolejnych rozdziałach można więc znaleźć całe spektrum tematów. Autor daje czytelnikowi głębokie spojrzenie na pochodzenie i wczesne lata życia Filipa II (szczególnie na tle powstawania habsburskiego imperium i kształtowania się polityki XVI wieku). Skupia się na jego zwyczajach, kulturze wytężonej pracy, przekonaniach religijnych czy nawet jego ulubionych rozgrywkach. Drobiazgowo opisuje genetykę i małżeństwa Habsburgów, które wpływały zarówno na ich zdrowie fizyczne, jak i psychiczne. Przedstawia teorię dotyczącą zabójstwa Juana Escobedo, jednego z głównych doradców Filipa. Stara się wytłumaczyć jego nieustającą wrogość do Elżbiety Tudor i tego następstwa. Skupia się na dominacji Hiszpanii w latach 1568-1585 i przyczynach upadku potęgi. To wszystko i tak jest zaledwie małą częścią naprawdę obszernego dzieła.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-ksiazki-filip-2/

Autora biografii Filipa II można nazwać najznamienitszym specjalistą tej tematyki. Prace nad publikacją rozpoczął on w latach 60tych, zbierając tysiące różnych materiałów i tworząc iście epokowe ponad 1600 stronnicowe dzieło. Potrzeba było więc wiele czasu i wytężonej pracy zaufanych redaktorów, aby ten materiał skrócić do „racjonalnych” rozmiarów. Pierwsza książka pojawiła...

„W ciągu pięćdziesięciu pięciu lat panowania Filip był w stanie podjąć tak wiele decyzji dotyczących tak różnorakich kwestii tylko dzięki licznym przymiotom ciała i ducha: inteligencji, dobrej pamięci, wytrzymałości na długą i ciężką pracę, regularnym ćwiczeniom fizycznym i umiarkowaniu we wszystkim, co robił. Za efektywnością krył się jednak zaskakujący brak dyscypliny w ustalaniu priorytetów” (s.150)

„Świat to za mało”. Nie jest to bynajmniej jeden z tytułów filmów z Jamsem Bondem, ale motto monarchii Filipa II, które zostało wybite na medalu upamiętniającym unię iberyjską. Kim był habsburski władca, który rządził pierwszym w historii imperium, nad którym nie zachodziło słońce?

Filipa II (1527-1598) historycy obok jego ojca Karola V, zaliczają do tzw. „Habsburgów większych”, dla podkreślenia ich wybitnych zasług dla dynastii. Biografia hiszpańskiego władcy, autorstwa angielskiego historyka Geoffreya Parkera, ukazała się po raz pierwszy w 1978 r. (polskie wydanie nakładem PIW – 1985). Po odkryciu nowych dokumentów, zawierających m.in. notatki osobiste króla, Parker postanowił zaktualizować swoje dzieło, kreśląc bardziej dogłębny i wyrazisty obraz władcy, który przez ponad 55 lat sprawował władzę nad jednym z największych imperiów w historii.

Dzieje Filipa II poznajemy od chwili jego poczęcia w Sewilli w 1526 r., aż po 1603 r., gdy kilkanaście osób zebranych pod wsią Paracuellos de Jarama (niedaleko Madrytu) miało być świadkiem wstąpienia duszy władcy do nieba. W prowadzonej przez siebie narracji, brytyjski historyk bardzo zręcznie łączy ze sobą wątki polityczno-społeczno-kulturowe z przedstawieniem hiszpańskiego monarchy jako „zwykłego” człowieka. Czytelnik może poczytać o tym, jakim Filip II był ojcem i mężem, jakie miał hobby, dlaczego przywiązywał taką dużą wagę do higieny osobistej lub jakiego rodzaju lubił czytać książki. Portret władcy, który został zaprezentowany w publikacji jest wielowymiarowy. Umiejętne przeplatanie przez autora książki wątków związanych z publiczną służbą władcy i jego życiem prywatnym sprawiają, że dzieło Parkera czyta się błyskawicznie. Autor ma świetne pióro, a o swoim głównym bohaterze pisze z prawdziwą pasją, zachowując przy tym obiektywizm.
„Z dręczącej króla ambicji, by „postępować jak należy”, wyewoluował system rządów, który porównać można do panoptykonu, gdzie pełny obraz widzi tylko osoba ustawiona w samym środku. Miało to oczywiste plusy dla centralnej postaci, lecz stwarzało też szereg niebezpieczeństw. Monarcha jest jak szef firmy – jego nadrzędnym zadaniem jest wytyczyć jasne cele dla swojej organizacji, zaplanować sposoby ich realizacji, a następnie monitorować bieżącą sytuację i w razie potrzeby dostosowywać plan do okoliczności” (s.365)

Pierwsze myśli jakie przychodzą mi po przeczytaniu tej niezwykłej książki, dotyczą kwestii sprawności w zarządzaniu i umiejętnym planowaniu swoich działań. Ustalanie określonych przez siebie priorytetów, kategoryzacja celów, szanowanie swojego czasu i sztuka odmawiania to niezwykłe ważne cechy, bez których trudno jest w życiu coś osiągnąć. Dlaczego o tym piszę? Bynajmniej nie po to, aby zabawić się w mówcę (a raczej pisarza) motywującego, ale zwrócić uwagę na jeden istotny szczegół, który dotyczy postaci Filipa II.

Hiszpański monarcha to postać, która trudno jednoznacznie ocenić. Obok licznych przymiotów osobistych, posiadał tyle samo wad. Niezwykle pracowity, religijny, dbający o każdy detal, a zarazem nie potrafiący oddzielić spraw ważnych od błahych, melancholijny i niezbyt kierujący się racjonalnymi przesłankami w podejmowaniu najważniejszych decyzji mających wpływ na losy państwa. Filip II, stanął przed arcytrudnym zadaniem rządzenia imperium, nad którym „nigdy nie zachodziło słońce”. Można napisać, że był prekursorem zarządzania państwem, które rozciągało swoje wpływy na niemal cały ówcześnie znany świat.

Sprawowanie kontroli nad tak rozległym obszarem było zadaniem niezwykle trudnym. Czytając biografię Parkera, sami możemy się przekonać, że codzienne życie Filipa II jako władcy polegało głównie na czytaniu setek dokumentów i udzielanie na nie (jak najszybciej) stosownej odpowiedzi. Nie można hiszpańskiemu monarsze odmówić pracowitości i wytrwałości. Dzielnie, dopóki zdrowie mu pozwalało, stawiał czoła codziennym wzywaniom i decydował osobiście o niemal każdej z zreferowanej mu spraw. Tu też pojawiał się pewien problem, związany ze stylem jego zarządzania. Filip II, nie potrafił ustalić sobie priorytetów. Potrafił spędzić tydzień nad rozpatrywaniem sprawy rozmieszczenia … toalet dla mnichów w jednym z klasztorów. Poświęcając swój czas i zaangażowanie na takie błahostki, mocno na tym cierpiały znacznie ważniejsze kwestie związane z „gaszeniu pożarów” w różnych zakątkach jego olbrzymiego imperium.

„Król starannie planował zajęcia każdego dnia. Doradców, spotkania z którymi nie dało się uniknąć informował: „Przyjdź jutro wieczorem”, albo: „Jutro, po moim obiedzie”, albo: „Powiesz mi, jak sprawy stoją, jutro w porze obiadu, a ja dam znać, kiedy mogę cię wysłuchać”. Kiedy się dało, ustalał swój grafik z tygodniowym wyprzedzeniem. (…) Wściekał się, kiedy bez ostrzeżenia przesyłano mu pilne dokumenty. „Wykańczają mnie te <>, żalił się, dodając: „Nie mogę przez nie wykonać tego, co sobie na dany dzień zaplanowałem”. (…) Nim złożył swój podpis, Filip uważnie czytał każdy podsunięty mu przez ministrów dokument” (s.90)

Ciekawie prezentuje się sprawa religijności Filipa II. Jego przywiązanie do wiary katolickiej, było bardzo silne. Nie wynikało to wyłącznie z tego, że jako „chrześcijański władca” musiał dawać odpowiedni przykład swoim poddanym. Hiszpański monarcha autentycznie szukał pociechy i natchnienia w Bogu. To w nim upatrywał swoich inspiracji i rozwiązania wszelkich problemów, z którymi się zmagał jako król. To bezgraniczne oddanie Stwórcy, nie zawsze przynosiło jednak dobre skutki. Filipowi II, często brakowało racjonalnego podejścia do rozwiązania określonych problemów. Zrzucanie wszelkich niepowodzeń na karb „woli bożej” nie może tłumaczyć podjętych przez niego błędnych decyzji.

Z postacią hiszpańskiego monarchy, spędziłem kilka czytelniczych wieczorów. Książka mimo swojej dużej objętości, wciągnęła mnie bez reszty. Zastanawiające jest to jak wiele spraw, z którymi zmagali się ludzie z epoki Filipa II, można odnieść do współczesności. Biografia Geoffrey’ego Parkera, to nie tylko świetnie napisany życiorys jednego z „Habsburgów większych”, ale również zbiór arcyciekawych refleksji o tym jak zarządzać swoim czasem, aby móc koncertować się na naprawdę ważnych dla nas sprawach. Gorąco zachęcam do lektury!

„Dlatego też Filip przebył drugi okres nauki i praktyki władzy: od 1543 roku aż do śmierci Karola V w 1558 roku, przy okazji wykształcając w sobie głębokie przeświadczenie, że musi osiągać sukcesy oraz że porażka przynosi hańbę. Jego psychika była zatem od początku przygnieciona ciężarem wymagań, jakie miał wobec samego siebie, oraz miażdżącą potrzebą okazywania się godnym ojca, a także wypełnieniem życiowej misji, jaką mu tenże przekazał” (s.454)

„W ciągu pięćdziesięciu pięciu lat panowania Filip był w stanie podjąć tak wiele decyzji dotyczących tak różnorakich kwestii tylko dzięki licznym przymiotom ciała i ducha: inteligencji, dobrej pamięci, wytrzymałości na długą i ciężką pracę, regularnym ćwiczeniom fizycznym i umiarkowaniu we wszystkim, co robił. Za efektywnością krył się jednak zaskakujący brak dyscypliny w...

Pewien Anglik określił Filipa II "najpotężniejszym monarchą chrześcijaństwa", wszak panował nad imperium, nad którym nigdy nie zachodziło słońce. Biografia pióra Geoffreya Parkera jest o tyle ciekawa, że koncentruje się mocno na królu jako osobie. Tło polityczne jest tylko zarysowane, nie jest to więc praca opisująca dzieje Hiszpanii w tamtym okresie. Autor pokazuje króla z "ludzkiej" perspektywy. Pokazuje upodobania architektoniczne monarchy, zwyczaje żywieniowe, angażowanie się Filipa II w sferę sądowniczą, miłość do przyrody, która objawiała się w postaci tworzenia ogrodów, a nawet zoo czy nawet wpływom astrologii na życie władcy. Do tej pory król miał raczej kiepską opinię wśród historyków, w tym jednak wypadku Parker napisał obiektywną biografię. Wskazuje na sukcesy monarchy, ale nie pomija również klęsk czy kontrowersyjnych epizodów z życia władcy. Podkreślić należy, że autor dobrze się czuję w tematach gospodarczych. Dużo miejsca poświęcono stopniowemu pogłębianiu się kryzysu gospodarczego, na który niebagatelny wpływ miały rządy właśnie Filipa II.
Po kilkunastu miesiącach muszę dopisać epilog, gdyż pojawiło się nowe wydanie biografii, związane z odkryciem nowych dokumentów dotyczących króla Hiszpanii, w związku z czym objętość książki wzrosła prawie trzykrotnie.

Pewien Anglik określił Filipa II "najpotężniejszym monarchą chrześcijaństwa", wszak panował nad imperium, nad którym nigdy nie zachodziło słońce. Biografia pióra Geoffreya Parkera jest o tyle ciekawa, że koncentruje się mocno na królu jako osobie. Tło polityczne jest tylko zarysowane, nie jest to więc praca opisująca dzieje Hiszpanii w tamtym okresie. Autor pokazuje króla z...