Jesteśmy społecznością, która kocha książki

POPKulturowy Kociołek:
Już sam tytuł Frontier – z angielskiego granica – w połączeniu z krótkim opisem komiksu mnie zaciekawił. ”Komiks opowiada o codzienności ludzi żyjących w nowym świecie, gdzieś na rubieżach znanego wszechświata, w całkowitym oderwaniu od swojej

kolebki” – brzmi to naprawdę interesująco. Potem zacząłem lekturę i już na starcie opadła mi szczęka. Spodziewasz się, że będziesz miał do czynienia z poważną, szczegółową eksploracją pewnych elementów przestrzeni kosmicznej i tak też jest. Zaskakujące jest jednak fakt, że autor całą historię przedstawia nam w stylu chibi.

Czym jest styl chibi? To swego rodzaju karykaturalne wyolbrzymienie wyglądu postaci, charakterystyczne w szczególności dla japońskich animacji i komiksów. Zaznaczam ten fakt, gdyż ów styl niezwykle kontrastuje z kosmiczną tematyką komiksu, a zarazem sprawdza się zaskakująco świetnie. Frontier już na starcie robi czytelnikowi sporą niespodziankę.

Doskonałe jest także wprowadzenie nas do świata przedstawionego oraz wątków głównych bohaterów komiksu. W bardzo przejrzysty sposób Guillaume Singelin zaznacza miejsca akcji oraz głównych graczy. Jest to o tyle ważne, że Frontier obfituje w mnóstwo detali, dzieje się tu dużo, często skaczemy z planety na planetę, czy stacji na stację, więc można poczuć się zagubionym. Na szczęście tak jednak nie jest i łatwo odnajdujemy się w tej historii.

Wstęp jest dość długi, ale pozwala nam wniknąć w przestrzeń kosmiczną. Szybko czujemy się jej częścią. Lepiej rozumiemy mieszkańców kosmosu, z których wielu nigdy nie mieszkało na Ziemi. Poznajemy charakterną panią naukowiec Ji-soo, twardą lecz zarazem bardzo wyluzowaną najemniczkę Caminę oraz dosyć prostego i bardzo sympatycznego górnika Alexa. To niefrasobliwość i raptowność tego ostatniego sprawia, że wraz z Ji-soo musi uciekać ze stacji kosmicznej wraz z małpką, na której przeprowadzano eksperymenty. To zdarzenie rusza akcję do przodu, a nas wysyła na niesamowitą przygodę i eksplorację kosmosu.

Mamy okazję zobaczyć jakie nowe zagrożenia czekają na ludzi przyszłości. Bardzo ciekawym pomysłem okazało się być pokazanie przez autora, jak człowiek całe życie spędzający na stacji kosmicznej nie jest już przystosowany do życia na planecie. Bardzo ciężko może być mu się dostosować do innych warunków, co może przypłacić zdrowiem, a nawet życiem. Z drugiej strony równie fantastyczne jest przedstawienie żerujących na pracownikach firm. W tym miejscu dotykamy też tematyki ochrony środowiska naturalnego. Jak zatem widzicie, w kontraście do stylu ilustracji Frontier porusza naprawdę interesujące i poważne kwestie....

https://popkulturowykociolek.pl/frontier-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Już sam tytuł Frontier – z angielskiego granica – w połączeniu z krótkim opisem komiksu mnie zaciekawił. ”Komiks opowiada o codzienności ludzi żyjących w nowym świecie, gdzieś na rubieżach znanego wszechświata, w całkowitym oderwaniu od swojej

kolebki” – brzmi to na...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Album przenosi nas do Świata Wojny, gdzie Superman i członkowie ekipy Authority wybrali się, aby uwolnić ciemiężonych tam mieszkańców. Miejscem tym rządzi silny i brutalny Mongul, który na pewno nie ma zamiaru łatwo oddać władzy. Doskonale zdaje on sobie sprawę z obecności herosów i ich misji, co ma zamiar wykorzystać na swoją korzyść. Kal-El i jego towarzysze muszą więc stawić czoła naprawdę wielu niebezpiecznym wyzwaniom. Jednym z nich jest tytułowa Arena, z która była świadkiem śmierci wielu potężnych wojowników.

Jak na album z serii Action Comics przystało, na pewno nie brakuje tu mocnej akcji. Dynamika wydarzeń jest dosyć duża, co powinno przyciągnąć uwagę czytelnika. Johnson ponadto stopniowo odkrywa kolejne elementy historii, starając się podtrzymać odbiorcę w napięciu. Sceny walki są widowiskowe, a jednocześnie brutalne i bezwzględne.

Niestety, ale na powyższym akapicie można zakończyć wymienianie zalet recenzowanego komiksu. W przeciwieństwie do poprzedniej odsłony jest on bowiem wyraźnie słabiej dopracowany scenariuszowo.

Główna oś opowieści, czyli konflikt Supermana i Mongula z każdą kolejną przeczytaną stroną wydaje się być coraz bardziej sztucznie pompowany. Sami bohaterowie są tu strasznie sztampowi w swoich rolach, a dręczące ich wewnętrzne rozterki mocno nijakie. Bardzo przeciętnie autorowi wychodzi również poruszanie tu wielu kwestii moralnych. Wątki te często wydają się wepchnięte do samej akcji na siłę i tak naprawdę niczego specjalnie nie wnoszą one do historii (z kilkoma drobnymi wyjątkami)....

https://popkulturowykociolek.pl/superman-action-comics-tom-2-arena-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Album przenosi nas do Świata Wojny, gdzie Superman i członkowie ekipy Authority wybrali się, aby uwolnić ciemiężonych tam mieszkańców. Miejscem tym rządzi silny i brutalny Mongul, który na pewno nie ma zamiaru łatwo oddać władzy. Doskonale zdaje on sobie sprawę z obe...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Trio Miki, Goofy i Donald zdecydowanie nie mają zbyt wielu powodów, aby się nudzić. Zawsze bowiem pojawia się jakieś nowe zlecenie, dzięki któremu mogą udowodnić, jakimi to są doskonałymi detektywami. Tym razem muszą oni odnaleźć archeologa-amatora lorda Pepperminta, który zaginął w tajemniczych okolicznościach podczas swojej wyprawy odkrywczej. Bohaterowie z werwą zabierają się za to zadanie, nie spodziewając się jednak tego, że ich przygoda pełna będzie niebezpiecznych i strasznych wydarzeń.

Niesamowita przygoda Myszki Miki: Straszna Wyspa to nic innego jak współczesny hołd złożony najlepszym bohaterom Disneya oraz ukłon w stronę filmów przygodowych pokroju King Konga czy Indiany Jonesa. Aluzje i odniesienia do kina przygodowego są tu bardzo rozsądnie podane i co najważniejsze nadają one opowieści przyjemnego i angażującego rytmu.

Scenarzysta Alexis Nesme czerpie tutaj również pewne wzorce z albumu Horrifikland. Wykorzystuje on użyte tam mechanizmy, aby zanurzyć młodego czytelnika w dynamicznej i mile zaskakującej narracji. Ponadto wartką przygodę z kilkoma mocniejszymi zwrotami akcji doskonale łączy on z klasycznym uniwersum Disneya, które nigdy się nie starzeje.

Scenariusz pomimo swojej dość ograniczonej objętościowo formy jest więc bardzo przyjemny w odbiorze i zapewnia on chwilę intensywnej kreskówkowej rozrywki z nutką tajemniczości i odpowiednio dobrej grozy...

https://popkulturowykociolek.pl/niesamowita-przygoda-myszki-miki-straszna-wyspa-recenzja/

POPKulturowy Kociołek:
Trio Miki, Goofy i Donald zdecydowanie nie mają zbyt wielu powodów, aby się nudzić. Zawsze bowiem pojawia się jakieś nowe zlecenie, dzięki któremu mogą udowodnić, jakimi to są doskonałymi detektywami. Tym razem muszą oni odnaleźć archeologa-amatora lorda Pepperminta,...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Trafiamy tu do Berlina. Tam poznajemy Rahima. O nastolatku nie sposób powiedzieć złego słowa. Nie obraca się jednak w najlepszym otoczeniu. Bardzo chce zaimponować Woodowi, lokalnemu gangsterowi. Na jego drodze staje przebojowy nastolatek Era. Tak oto nasz bohater stara się opracować plan, by wkraść się w łaski szefa i pozbyć się swojej konkurencji.

Gdy sporo wolnego czasu spędza się na jaraniu jointów, do głowy mogą przyjść głupie pomysły. Na taki właśnie wpada Rahim. Mocny w gębie pokazuje nam, jak pozostawieni samym sobie nastolatkowie spędzają wolny czas, wpatrując się jak w obrazek w szemrane postacie. Choć przez większość komiksu dominuje bardzo pogodna, a wręcz sielankowa atmosfera, to Bartosz Sztybor potrafi nieoczekiwanie sprowadzić nas na ziemię. Przypomina nam wtedy, że rzeczywistość to nie jest bajka i ponosimy konsekwencje własnych czynów.

Choć zamysł komiksu jest naprawdę ciekawy, to nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że niewystarczająco zanurza się w poruszanej tematyce. Nie wiemy, co motywuje dzieciaki do wkroczenia na ścieżkę przestępczości. Choć historia jest wciągająca i momentami naprawdę zabawna to jest krótka. W zasadzie nie mamy, kiedy nawiązać relacji z bohaterami. Tym bardziej że w bardzo dużej mierze autor koncentruje się na Rahimie, a w znacznie mniejszym stopniu na pozostałych.

Nie jesteśmy w stanie przywiązać się do poszczególnych postaci. Czuć, że jest w nich potencjał, a sama relacja między Rahimem i jego przyjaciółmi jest fantastyczna. Ich charakterom nie poświęcono jednak wystarczająco dużo czasu. Co za tym idzie, przez większość historii nie czuć tego dramatyzmu, który jej towarzyszy. Mocny w gębie kończy się bardzo brutalnie. Wracamy do rzeczywistości i przypominamy sobie o kruchości ludzkiego życia, a przede wszystkim o skutkach naszych czynów....

https://popkulturowykociolek.pl/mocny-w-gebie-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Trafiamy tu do Berlina. Tam poznajemy Rahima. O nastolatku nie sposób powiedzieć złego słowa. Nie obraca się jednak w najlepszym otoczeniu. Bardzo chce zaimponować Woodowi, lokalnemu gangsterowi. Na jego drodze staje przebojowy nastolatek Era. Tak oto nasz bohater st...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Sponiewierany na wszystkie możliwe sposoby detektyw Franck Sangaré zdołał uciec z rąk zbirów, pracujących dla rodziny Saxów. W Saint-Elme tom 4 przyglądamy się temu, jakie są tego konsekwencje. Mogłoby się wydawać, że bohater nic już nie wniesie do tej historii. Jest w takim stanie, że ciężko sobie wyobrazić by był w stanie jeszcze coś tutaj zdziałać. Twórcy komiksu mają dla nas jednak niespodziankę i sprawiają, że mężczyzna zaczyna widzieć w zupełnie inny sposób niż do tej pory.

Rodzina Saxów specjalnie nie przejęła się ucieczką detektywa. Po śmierci głowy rodziny mają ważniejsze sprawy na głowie. Ktoś musi przejąć po nim schedę i zająć się biznesem. Nieoczekiwanie wybór pada na córkę Rolanda Tanię. Zjeżdża się cała rodzinka na czele z dziadkiem, który zdaje się mieć najwięcej do powiedzenia. To ciekawa postać, bo już od jej pierwszego pojawienia się na kartach komiksu od mężczyzny czuć negatywną energię. Ma się pewność, że facet ma mnóstwo złego na sumieniu i trzeba z nim uważać.

To jednak nie koniec niespodzianek. W najmniej oczekiwanym momencie pojawia się bowiem dziewczynka z pierwszego tomu. Pamiętacie jak to wszystko się zaczęło? Bandytę, który zwariował i powybijał swoich partnerów, no i ten tajemniczy znak namalowany krwią. Choć sama dziewczynka zbyt wiele nam nie zdradza na ten temat, to otrzymujemy pewne wskazówki od autorów komiksu. Czarna magia, kamień z kosmosu, dużo podpowiedzi, ale wciąż pojawiają się kolejne pytania.

Wizualnie Saint-Elme tom 4 wypada świetnie. Podobnie jak w poprzednich częściach barwy nadają klimatu i tonu poszczególnym scenom z tej historii. Czerwień narzuca agresję, a fiolet tajemnicę. Tym razem duża część fabuły toczy się jednak za dnia, więc miasto oglądamy w jego naturalnych odcieniach. W ogóle ilustracje sprawiają tutaj, że płynnie przemieszczamy się przez kolejne kadry, aż do wybuchowego finału tej części...

https://popkulturowykociolek.pl/saint-elme-tom-4-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Sponiewierany na wszystkie możliwe sposoby detektyw Franck Sangaré zdołał uciec z rąk zbirów, pracujących dla rodziny Saxów. W Saint-Elme tom 4 przyglądamy się temu, jakie są tego konsekwencje. Mogłoby się wydawać, że bohater nic już nie wniesie do tej historii. Jest...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Podobnie jak w przypadku pierwszego tomu, tu również mamy do czynienia ze zbiorczym wydaniem popularnej na zachodzie serii. Twarda oprawa komiksu skrywa przed czytelnikiem trzy historie (oryginalne części 4-6), skupiające się na „legendach” zachodnich terenów Stanów Zjednoczonych.

Na kolejnych stronach poznajemy życie Buffalo Billa, zdolności Dzikiego Billa Hickoka czy wyczyny Butcha Cassidy’ego i Dzikiej Bandy. W dużym uproszczeniu na fana westernu na prawie 200 stronach czeka tu solidna dawka pachnącej prochem rozrywki, gdzie nie brakuje strzelanin, Indian, przemocy i wszystkich innych charakterystycznych dla gatunku elementów.

Album rozpoczyna się opowieścią o prawdziwej legendzie Dzikiego Zachodu, przez naprawdę duże L. Buffalo Bill stał się bowiem chodzącą historią już za swojego życia i wynikało to głównie z jego przemyślanej autopromocji.

Akcja rozgrywa się tu 1897 roku, kiedy to Buffalo Bill wyrusza na polowanie wraz ze swoim przyjacielem, aby zapomnieć o swoich problemach finansowych. Wypad ten szybko zmienia swoje oblicze w momencie, kiedy myśliwi stają się zwierzyną i muszą walczyć o przetrwanie.

Scenarzysta Fred Duval w dosyć krótkiej historii serwuje więc tu opowieść opierającą się na klasycznych założeniach, w której nie brakuje westernowej akcji. Głównym celem scenariusza jest jednak próba przedstawienia złożonej postaci głównego bohatera. Mieszanki prawdziwych zdolności strzeleckich i skrajnie wybujałego ego.

Fabuła nie jest tu więc może nadmiernie zachwycająca, a do jej głębi również można mieć pewne zastrzeżenia (głównie ze względu na ograniczoną ilość stron). Całość czyta się jednak dosyć przyjemnie i nie można historii odmówić mocnego westernowego klimatu. Swoją robotę wykonują tutaj również bardzo ładnie prezentujące się rysunki. Andrei Fattori jak na włoskiego specjalistę od „dzikiego zachodu” przystało, świetnie obrazuje akcję, znacząco przykuwając uwagę czytelnika.

W piątym tomie scenarzysta Nicolas Jarry sięga po autentyczną postać rewolwerowca Billa Hickoka, osadzając go w mniej autentycznie historii.

Akcja rozgrywa się zimą 1869. Dziki Bill Hickok podróżuje pociągiem, gdy dochodzi do wypadku na kompletnym odludziu. Ocaleli z katastrofy pasażerowie włącznie z Billem, szybko zdają sobie sprawę z tego, że zagrożenie nie stanowi tu przyroda, mróz czy Indianie, ale oddział kawalerii Stanów Zjednoczonych, którego przywódca żywi mocną urazę do byłego szeryfa Dodge City i chce za wszelką cenę odzyskać coś, co zabrał mu Hickok, nawet jeśli będzie to oznaczać śmierć niewinnych...

https://popkulturowykociolek.pl/legendy-zachodu-tom-2-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Podobnie jak w przypadku pierwszego tomu, tu również mamy do czynienia ze zbiorczym wydaniem popularnej na zachodzie serii. Twarda oprawa komiksu skrywa przed czytelnikiem trzy historie (oryginalne części 4-6), skupiające się na „legendach” zachodnich terenów Stanów ...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Burzliwe wydarzenia, których bohaterki były uczestniczkami, stały się dopiero początkiem ich koszmaru. Daisy ma poważnie uszkodzoną nogę. Kathleen, Chumani, Abigail i Cassie nie mają zamiaru jej porzucić. Jedynym ratunkiem dla ich towarzyszki jest amputacja, ale do tego potrzeba narzędzi i leków. Są one jednak gotowe na wszystko, aby tylko ocalić przyjaciółkę. Nawet jeśli będzie to oznaczać konieczność stawienia czoła bandytom i łowcom nagród, którzy na nie polują.

Określone ramy całej historii oraz ograniczona ilość stron albumu Ladies with Guns tom 2 sprawiają, że autor od pierwszego kadru od razu przechodzi tu do akcji. Tej zdecydowanie tutaj nie brakuje, a tempo zaprezentowanych wydarzeń mocno angażuje czytelnika.

Strzelaniny, wybuchy, lejąca się krew i wszechobecna adrenalina to oczywiście tylko jedna strona komiksu. Nie można tu również zapomnieć o świetnie nakreślonych bohaterkach, które świadome sytuacji, w jakiej się znalazły, są gotowe zmierzyć się z tym, co przygotował dla nich los. Pojawiają się w nich jednak pewne chwile wątpliwości, które ostatecznie jeszcze bardziej cementują ich niezwykłą przyjaźń.

Z każdym kolejnym przeczytanym kadrem widzimy również, jak bohaterki ewoluują. Z zastraszonych ofiar stają się pewnymi siebie kobietami, które gotowe są na wszystko. Dzięki temu grupa przechodzi próby pojawiające się na ich drodze, częściowo zapominając o swojej dramatycznej przeszłości...

https://popkulturowykociolek.pl/ladies-with-guns-tom-2-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Burzliwe wydarzenia, których bohaterki były uczestniczkami, stały się dopiero początkiem ich koszmaru. Daisy ma poważnie uszkodzoną nogę. Kathleen, Chumani, Abigail i Cassie nie mają zamiaru jej porzucić. Jedynym ratunkiem dla ich towarzyszki jest amputacja, ale do t...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
W serii Orki i gobliny po Turuku i Mythcie przyszła pora na kolejnego bohatera, który zajmuje centralny punkt historii. Jest nim ork Gri’im, doświadczony wojownik, który po wielu latach powraca w rodzinne strony. Celem tej wyprawy jest rozprawienie się ze swoją przeszłością i realizacja złożonej niegdyś obietnicy. Na mroźnych ostępach północy, napotyka on ludzką wyprawę poszukiwaczy złóż naturalnych. Ludzie nieświadomi są tego, że miejsce to skrywa przedwieczne zło, które tylko czeka na nowe ofiary. Tym sposobem orczy wojownik znajdzie się pośrodku pewnych wydarzeń, w których będzie musiał on kolejny raz zademonstrować swoje zdolności bojowe.

Scenarzysta Nicolas Jarry serwuje nam tu historię opartą na pewnych sprawdzonych gatunkowych schematach. Fabuła nie jest więc jakoś nadmiernie oryginalna, sięgając po wątki zdrady i zemsty, stanowiące główną oś opowieści. Nie należy jednak uznawać tego za wadę tytułu, tym bardziej że ta garść sprawdzonych treści nadal mocno angażuje czytelnika i zapewnia mu solidną fantazyjną rozrywkę.

Do tego wszystkiego nieodzownym elementem scenariusza jest tu wszechobecny mrok i bezkompromisowa dawka brutalności. Twórca łączy to z delikatną dawką humoru przejawiającego się w głównie w niektórych dialogach i bezpośrednich refleksjach Gri’ima.

Największym wyróżnikiem komiksu jest jednak bardzo ciekawa i wielce złożona postać tytułowego orka. Znacząco odbiega on od pewnych przyjętych gatunkowych schematów (nawet swoich poprzedników z serii). Nie jest on przedstawiony tylko jako brutalna i trudna do okiełznania siła żądna krwi. Jest on bohaterem naznaczonym traumatyczną przeszłością, z bardzo dużym poczuciem sprawiedliwości i uczciwości. Zdarzają mu się jednak momenty, kiedy pierwotna siła bierze nad nim władanie, a wtedy krew leje się tu strumieniami. Dzięki temu jest on jeszcze bardziej interesujący, gdyż nigdy nie można być pewnym, jak zachowa się on w danej sytuacji....

https://popkulturowykociolek.pl/swiat-akwilonu-orki-i-gobliny-tom-3-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
W serii Orki i gobliny po Turuku i Mythcie przyszła pora na kolejnego bohatera, który zajmuje centralny punkt historii. Jest nim ork Gri’im, doświadczony wojownik, który po wielu latach powraca w rodzinne strony. Celem tej wyprawy jest rozprawienie się ze swoją przes...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Królowie stają się coraz to potężniejsi, a każdy z nich zdeterminowany jest do tego, aby zostać największym władcą. Nic więc dziwnego, że chaos się pogłębia, co ma bardzo negatywne skutki dla świata. Rose, Bridgette i Duncan muszą więc pozyskać jak najwięcej cennych sojuszników. Jednym z nich może być sam Robin Hood. Legendarny łucznik nie jest jednak początkowo skory do współpracy i bardziej widziałby bohaterów jako członków swojej wesołej kompani, która wspiera go w walce z gigantycznym Małym Johnem. Pełne ręce roboty mają również pozostali bohaterowie, którzy muszą wymyślić jak powstrzymać coraz szybciej zbliżającą się katastrofę.

Gillen kolejny raz mistrzowsko buduje tutaj napięcie, stopniowo odkrywając sekrety i motywacje bohaterów. Ponownie można się również zachwycać jego niezwykłym sposobem ukazania znanych legend. Całość podana jest w takiej formie, że nawet ktoś nieobeznany w arturiańskich opowieściach szybko się tu odnajdzie i z wielką przyjemnością zanurzy w wartkiej akcji.

Jeśli to dla kogoś zbyt mała zachęta, to warto pamiętać, że finałowy tom rządzi się pewnymi swoimi prawami. Dla czytelnika oznacza to, że na pewno nie brakuje tu licznych zwrotów akcji, które trzymają w napięciu do samego końca. Autor obok widowiskowości nie stroni tu również od podejmowania trudnych i złożonych tematów poruszających kwestie zdrady, zemsty i poświęcenia.

W scenariuszu nie brakuje również przemyślanego poczucia humoru (które zachwyca od pierwszego albumu), które najczęściej przejawia się w świetnie napisanych kąśliwych dialogach. Całości treści dopełniają także niejednoznaczne i niezwykle angażujące postacie. Gillen świetnie rozwija relacje pomiędzy nimi. Ich przyjaźnie, romanse i konflikty są wiarygodne i poruszające, prowadząc w stronę wielkiego emocjonalnego finału, który jest należycie satysfakcjonujący z delikatną nutką tajemniczości...

https://popkulturowykociolek.pl/raz-i-na-zawsze-tom-5-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Królowie stają się coraz to potężniejsi, a każdy z nich zdeterminowany jest do tego, aby zostać największym władcą. Nic więc dziwnego, że chaos się pogłębia, co ma bardzo negatywne skutki dla świata. Rose, Bridgette i Duncan muszą więc pozyskać jak najwięcej cennych ...

Rozwiń

Zwiń

POPKulturowy Kociołek:
Chyba dla nikogo nie będzie zaskoczeniem, że ostatnia odsłona serii w całości poświęcona jest wyprawie na księżyc i dziejącym się tam wydarzeniom.

Zaserwowane tu treści są na tyle ważne, że nie można w recenzji zagłębiać się w żadne nawet najdrobniejsze szczegóły fabularne. Finał historii powinien być bowiem miłą niespodzianką dla każdego fana cyklu.

Wystarczy jedynie nadmienić, że scenariusz trzyma tu mocno w napięciu. Kolejne obserwowane przez nas wydarzenia potrafią naprawdę mocno zaskoczyć i zapewnić czytelnikowi końską dawkę endorfin. Nie brakuje tu mocnej akcji, technologiczno-naukowego sznytu, wyrazistych emocji czy nawet bardziej dramatycznych momentów. Wszystko to prowadzi do naprawdę wyśmienitego finału z delikatnie otwartą konstrukcją. Twórcy, kończąc tę wspaniałą serię, pozostawiają sobie bowiem pewną furtkę do ewentualnej dalszej kontynuacji...

https://popkulturowykociolek.pl/dr-stone-tom-25-26-recenzja-mangi/

POPKulturowy Kociołek:
Chyba dla nikogo nie będzie zaskoczeniem, że ostatnia odsłona serii w całości poświęcona jest wyprawie na księżyc i dziejącym się tam wydarzeniom.

Zaserwowane tu treści są na tyle ważne, że nie można w recenzji zagłębiać się w żadne nawet najdrobniejsze szczegóły fa...

Rozwiń

Zwiń