Nie jest to może kryminał górnych lotów, ale całkiem przyjemnie się to czytało. Wątków komediowych jak raz tutaj brak, ale to z korzyścią dla książki. Słuchało się tego szybko, raczej nie lekko, ale z zaciekawieniem.

Nie jest to może kryminał górnych lotów, ale całkiem przyjemnie się to czytało. Wątków komediowych jak raz tutaj brak, ale to z korzyścią dla książki. Słuchało się tego szybko, raczej nie lekko, ale z zaciekawieniem.

Na Agatę spada niespodziewany cios, a raczej na jej siostrę, a następnie na nią. Jej siostra przyszła z niespodziewaną przykrą nowiną. Jej mąż zakomunikował jej, że ją opuszcza. Nic nie chce, zostawia wszystko jej i dzieciom, ale on musi odjeść. Poza tym pytany o przyczynę tej decyzji, nic nie chce powiedzieć. Agata, znając siostry małżeństwo, nie od dziś wiedziała, że musi się za tym coś kryć. Nie może tego tak zostawić i zaczyna swoje prywatne śledztwo. Co odnajdzie?

To już jest piąta część o Agacie i jej przygodach. Wcześniejszych książek nie miałam okazji przeczytać. Jednak po przeczytaniu tego tomu myślę, że będę musiała to kiedyś nadrobić.
Jest to lekki kryminał z ciekawą zagadką w tle. Przypomina mi to trochę serię o innej Agacie, którą też bardzo lubiłam, i w sumie muszę tę serię skończyć.
Książka jest króciutka więc w sam raz gdy szukamy czegoś, co możemy przeczytać np. w dzień. Jak już wspomniałam, jest ciekawa zagadka z przeszłości, która wpływa na obecne życie. Doskonale autorka oddała nam pewną rzecz. Nigdy nie wiesz kiedy przeszłość może Cię dopaść i upomnieć się o wyrównanie zaległego rachunku. Bardzo dobrze przedstawione jest w tej książce pewien temat, znęcana się dziećmi nad innymi dziećmi. Oraz do czego takie zachowania, oraz brak reakcji może doprowadzić.
Podoba mi się też to, że nie ma tu niepotrzebnego przeciągania, żeby zbudować napięcie. Czasem takie zabiegi są mocno irytujące.
Bohaterowie są sympatyczni, z chęcią sięgnę po poprzednie części, by dowiedzieć się czegoś więcej o nich.
Serdecznie polecam ten kryminał. Szczególnie jak szukamy czegoś niezbyt ciężkiego, krwawego. Wydaje mi się też idealną pozycją na lato. Ja przy książce dobrze się bawiłam.

Na Agatę spada niespodziewany cios, a raczej na jej siostrę, a następnie na nią. Jej siostra przyszła z niespodziewaną przykrą nowiną. Jej mąż zakomunikował jej, że ją opuszcza. Nic nie chce, zostawia wszystko jej i dzieciom, ale on musi odjeść. Poza tym pytany o przyczynę tej decyzji, nic nie chce powiedzieć. Agata, znając siostry małżeństwo, nie od dziś wiedziała, że musi...

Przyjemna książka.
Mam wrażenie, jakby była pisana trochę "na zamówienie" - ktoś podpowiedział, żeby trochę odbrązowić rodzinę Agaty, bo wszyscy tacy poprawni, odpowiedzialni, tak się kochają... No i cóż, próba się powiodła :).
Jak zwykle książki tej Autorki są trochę słodkie, naiwne, napisane ładnymi, okrągłymi zdaniami, jest dużo informacji o tym, co bohaterowie jedzą, co piją i to jest takie apetyczne.
Lubię takie łagodne kryminały. Mimo, że tu od dawna czytelnik się domyśla kto jest sprawcą - osoba jest przedstawiona dosyć jednoznacznie.
Ale czepnę się trochę - nie ma oficjalnie czegoś takiego jak "Święto Zmarłych". Jest Wszystkich Świętych.
Owszem, sporo osób tak mówi, ale co uchodzi w mowie, to w piśmie już niekoniecznie.
Tak czy inaczej, na pewno będę czytać dalsze tomy z serii - oby powstały.

Przyjemna książka.
Mam wrażenie, jakby była pisana trochę "na zamówienie" - ktoś podpowiedział, żeby trochę odbrązowić rodzinę Agaty, bo wszyscy tacy poprawni, odpowiedzialni, tak się kochają... No i cóż, próba się powiodła :).
Jak zwykle książki tej Autorki są trochę słodkie, naiwne, napisane ładnymi, okrągłymi zdaniami, jest dużo informacji o tym, co bohaterowie jedzą, co...

"Dobry chłopak". Dobra książka.

Iwona Wilmowska serwuje piąty już kubek rozgrzewającej lektury, czyli kolejną część serii kryminalnej z Agatą Brok w roli głównej.

Ta książka ciekawi, wciąga i po prostu sama się czyta! Przedstawia sympatycznych bohaterów, z dociekliwą samozwańczą detektywką - obecnie w trakcie macierzyńskiego - na czele. Prowadzi do zakątków bardzo współczesnej Warszawy. Do warsztatu samochodowego na Powiślu, do budynku prywatnej uczelni na Mokotowie, na gocławskie osiedle, do hinduskiej knajpy. Dodatkowo, możemy przeżyć niezbyt sentymentalną podróż do realiów lat 90.

Agata Brok et consortes na tropie złoczyńców. Czytelnicy na tropie zagadek. Iwona Wilmowska na tropie meandrów ludzkiej duszy. Autorka zagląda pod podszewkę nienagannie skrojonego garnituru, pod kurtałkę kolesia z dzielni, za beżową zasłonkę w mieszkaniu czyichś starzejących się rodziców.

Książka obfituje w opisy relacji międzyludzkich i splotów zdarzeń. Przyczyn i skutków. Także tych niepokojących i śmiertelnie poważnych. Jesteśmy w stanie wniknąć w procesy, które zachodzą w ludziach i między ludźmi, bo autorka nie tylko doskonale rozumie, ale też czuje te mechanizmy.

I jest tak, że z jednej strony lektura taka jak ta pozwala zanurzyć się w przygodzie, losach bohaterów i zagwozdce, którą próbują oni rozwikłać. Czytając, wypijamy herbatkę, niekoniecznie przy kominku. Czytamy w kapciuszkach lub wśród jesiennych liści. Poza interesującą fabułą, także świetne poczucie humoru autorki odgrywa tu niebłahą rolę! Po prostu można zapomnieć się na chwilę - a to lubimy, wiadomo.

A z drugiej strony jest pewien mały haczyk. W zwanym tak realu zdarzają się rzeczy nader nieprzyjemne: przemoc rówieśnicza, hejt, prześladowanie. O każdy raz zbyt często słyszymy złowrogie wieści, że nastoletni człowiek podjął dramatyczną decyzję o zakończeniu własnego życia. Bo chciał lub chciała przestać wreszcie cierpieć. Bo brak akceptacji otoczenia był już nie do wytrzymania. Bo za chudy, za gruba, bo nie w tym kolorze tęczy. "Dobry chłopak" nie pozwala nam o tym zapomnieć. I chwała mu za to.

"Dobry chłopak". Dobra książka.

Iwona Wilmowska serwuje piąty już kubek rozgrzewającej lektury, czyli kolejną część serii kryminalnej z Agatą Brok w roli głównej.

Ta książka ciekawi, wciąga i po prostu sama się czyta! Przedstawia sympatycznych bohaterów, z dociekliwą samozwańczą detektywką - obecnie w trakcie macierzyńskiego - na czele. Prowadzi do zakątków bardzo...

Dzieci dzieciom zgotowały ten los. A właśnie! Ten temat rzadko pojawia się w literaturze, a przynajmniej nie tak często jak pedofilia i przemoc domowa. Jak okrutne potrafią być dzieci i jaką krzywdę potrafią sobie nawzajem wyrządzić. Seria o Agacie Brok całkiem mi się podoba, a od tej części nie mogłam się oderwać.

Dzieci dzieciom zgotowały ten los. A właśnie! Ten temat rzadko pojawia się w literaturze, a przynajmniej nie tak często jak pedofilia i przemoc domowa. Jak okrutne potrafią być dzieci i jaką krzywdę potrafią sobie nawzajem wyrządzić. Seria o Agacie Brok całkiem mi się podoba, a od tej części nie mogłam się oderwać.

To właściwie nie jest recenzja.

Lubię w tej serii zarówno historie jak i bohaterów, ale... No właśnie, Agata po urodzeniu dziecka nieco mnie irytuje. Wcisnęłaby to niemowlę każdemu kto tylko nawinie się w pobliżu rodziny, bo ona musi być detektywem ;)
Ale może moje odczucia są przesadzone, bo sama bardzo bym się krępowała zajmować własnym dzieckiem czyjś wolny czas.

To właściwie nie jest recenzja.

Lubię w tej serii zarówno historie jak i bohaterów, ale... No właśnie, Agata po urodzeniu dziecka nieco mnie irytuje. Wcisnęłaby to niemowlę każdemu kto tylko nawinie się w pobliżu rodziny, bo ona musi być detektywem ;)
Ale może moje odczucia są przesadzone, bo sama bardzo bym się krępowała zajmować własnym dzieckiem czyjś wolny czas.

Ta seria rozwija się coraz lepiej. Od tego tomu nie mogłam się oderwać – znakomita intryga kryminalna, przekonująco przedstawione postaci, wartka akcja i pełne napięcia zakończenie. Do tego poruszone są ważne tematy społeczne, mianowicie problem mobbingu w szkole tych osobników, którzy są w jakiś sposób inni, wypadają ze stereotypowych ram. Mobbingu tak radykalnego, że prowadzi do samobójstwa ofiary prześladowań. Drugi temat to reakcja na śmierć dziecka i zaniedbanie żyjącego rodzeństwa. Dobrze, jeżeli literatura rozrywkowa jednocześnie czegoś uczy, na coś uwrażliwia.
Można czytać, nie znając wcześniejszych tomów.
Książkę polecam, a autorka należy do moich ulubionych.

Ta seria rozwija się coraz lepiej. Od tego tomu nie mogłam się oderwać – znakomita intryga kryminalna, przekonująco przedstawione postaci, wartka akcja i pełne napięcia zakończenie. Do tego poruszone są ważne tematy społeczne, mianowicie problem mobbingu w szkole tych osobników, którzy są w jakiś sposób inni, wypadają ze stereotypowych ram. Mobbingu tak radykalnego, że...

Okładka tej książki przedstawia kubek z jakimś specyfikiem w środku. Ogólnie szata graficzna nie odbiega od pozostałych tomów, jedynie tutaj mamy zdecydowanie dużo ciemniejszych kolorów, dominuje na grzbiecie brąz. Nie posiada skrzydełek, więc nie mamy dodatkowej ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi. Stronice są kremowe, czcionka wystarczająca dla oka. Gdzieniegdzie pojawiły się literówki, ale nie przeszkadzały one jakoś bardzo podczas czytania. Odstępy miedzy wersami i marginesy zostały zachowane. Została podzielona na rozdziały, nie za krótkie, nie za długie.

Moje kolejne spotkanie z twórczością pisarki wyszło całkiem nieźle. Już wiem, czego się po niej spodziewać i jak dotąd nie zaskoczyła mnie jeszcze czymś ekstra. Tym razem również było dobrze - czytało się szybko, lekko i przyjemnie. Nie napotkałam jakichkolwiek blokad podczas lektury (te literówki nie przeszkadzały aż tak bardzo). Nie wiem, czy czytaliście moje poprzednie recenzje, czy pamiętacie to, na co się tak uskarżałam... Na przeciąganie niektórych wyrażeń, na przykład "Taaaak" i uwaga, tego tutaj nie było, w ogóle! I jestem z tego powodu bardzo zadowolona. :)

Spotykamy tych samych bohaterów głównych, co w ostatnich częściach - Kermita i Agatę, jej siostrę, dzieciaki i męża. Mamy również ofiary i potencjalnych morderców. Miło było wrócić do losów postaci, o których kiedyś już się czytało i obserwować, co tym razem im się przytrafi. Nie mam jednak jakoś ulubionej postaci w tej części. Niby wszystkich znam, a tu się okazuje, że jednak nie do końca i sami siebie nie znają... Żadne z nich nie podbiło mojego serca do tego stopnia, bym była naprawdę pod wielkim wrażeniem. Są dobrze wykreowani, ale nie powalają swoim charakterem na kolana.

Powiem Wam szczerze, że ta zagadka była całkiem niezła, momentami nieźle zaplątana, ale to akurat dobrze. Akcja też jest w miarę dynamiczna, więc na nudę narzekać nie możemy. Może to też nie była nie wiadomo co za zagadka, która dostarczyłaby mi miliona rożnych emocji - bo tak nie było. Czytało mi się dobrze, ale bez emocji. Może wartałoby coś zrobić w tym kierunku, droga autorko? ;) Czułam zaciekawienie, ale to jeszcze nie to, czego oczekiwałabym po kryminałach, w tym przypadku dosyć lekkich. Jest tutaj historia z przeszłości, która ma ciekawie skonstruowaną treść, ale to jednak jeszcze za mało, wiem, że jestem zbyt wymagająca... Ale i takie lekkie książki też czyta się całkiem nieźle, ale i tak oczekuje się od nich więcej i więcej. Wierzę jednak, że wszystko idzie w dobrym kierunku i kiedyś autorka powali mnie dosłownie, na kolana. ;)

Reasumując uważam, że jest to niezła historia, dobra kontynuacja, ale zdecydowanie należy do dużo luźniejszych powieści kryminalnych, z wątkiem obyczajowym. Nie ma w niej emocji, które chciałabym czuć, nie jest to doskonała powieść, jakiej mogłabym oczekiwać. Jeżeli jesteście bardzo wymagający, może Wam się nie spodobać lub po prostu nie sprosta oczekiwaniom. Do poczytania przed snem, czy na odprężenie po ciężkich dniach - nadaje się świetnie. Polecam czytać od pierwszej części - nie są to grube książki, więc pochłoniecie je w dosyć szybkim tempie. ;)

Okładka tej książki przedstawia kubek z jakimś specyfikiem w środku. Ogólnie szata graficzna nie odbiega od pozostałych tomów, jedynie tutaj mamy zdecydowanie dużo ciemniejszych kolorów, dominuje na grzbiecie brąz. Nie posiada skrzydełek, więc nie mamy dodatkowej ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi. Stronice są kremowe, czcionka wystarczająca dla oka. Gdzieniegdzie...

21/2022 (A)

21/2022 (A)

"Czy można wyobrazić sobie większą porażkę społeczeństwa niż samobójstwo dziecka?"
No właśnie, jako społeczeństwo ponosimy porażkę. Autorka doskonale przypomina niezwykle ważki problem społeczny naszej współczesności - odrzucanie i sekowanie wszelkiej inności w naszym społeczeństwie, samotność i niedobór miłości w rodzinach.
I niech nikogo nie zwiedzie lekki, momentami nasycony humorem i optymizmem język powieści. Autorka ma taki styl i bardzo mi on odpowiada. Jak to mówią jednemu i pół słowa wystarczy, drugiemu epistoły mało...
Powrócili moi ulubieńcy: Agata z Kermitem i Mają. Świetni młodzi ludzie, zwyczajni i bezpretensjonalni.
Lubię twórczość p. Wilmowskiej, taką naturalną, bez patosu i zadęcia, a o naprawdę życiowych sprawach.

"Czy można wyobrazić sobie większą porażkę społeczeństwa niż samobójstwo dziecka?"
No właśnie, jako społeczeństwo ponosimy porażkę. Autorka doskonale przypomina niezwykle ważki problem społeczny naszej współczesności - odrzucanie i sekowanie wszelkiej inności w naszym społeczeństwie, samotność i niedobór miłości w rodzinach.
I niech nikogo nie zwiedzie lekki, momentami...