https://www.kawaiksiazki.pl/2024/02/strata-iwona-wilmowska.html

https://www.kawaiksiazki.pl/2024/02/strata-iwona-wilmowska.html

Kolejny tom perypetii Agaty Brok, która wpada w kłopoty, gdziekolwiek się nie znajdzie. Trochę przypomina w tym Tereskę Trawną z serii komedii kryminalnych Marty Kisiel. Tylko że książki Ilony Wilmowskiej komediami nie są. Nie są też krwawymi opowieściami, z rodzaju tych, jakimi częstuje nas ostatnimi czasy wielu pisarz. Są takie pośrodku. Letnie. Nie wiem, czy w przypadku literatury można to uznać za komplement.

Kolejny tom perypetii Agaty Brok, która wpada w kłopoty, gdziekolwiek się nie znajdzie. Trochę przypomina w tym Tereskę Trawną z serii komedii kryminalnych Marty Kisiel. Tylko że książki Ilony Wilmowskiej komediami nie są. Nie są też krwawymi opowieściami, z rodzaju tych, jakimi częstuje nas ostatnimi czasy wielu pisarz. Są takie pośrodku. Letnie. Nie wiem, czy w przypadku...

Całkiem niezła. Agata się już wyrobiła, nie zachowuje się tak naiwnie jak w poprzednich częściach. Wątek kryminalny jest niczego sobie. Ogółem książka jest przyjemna, wciągająca.

Całkiem niezła. Agata się już wyrobiła, nie zachowuje się tak naiwnie jak w poprzednich częściach. Wątek kryminalny jest niczego sobie. Ogółem książka jest przyjemna, wciągająca.

Kolejna lekka lektura autorki. Szybko i miło się czyta. Dobra książka o nieskomplikowanej fabule.

Kolejna lekka lektura autorki. Szybko i miło się czyta. Dobra książka o nieskomplikowanej fabule.

Lubię serię o Agacie Brok, o czym wspominałam już przy okazji recenzji dwóch poprzednich części – „Nikt nie słucha starych ludzi” oraz „Gwiaździsta noc”. Przyszedł czas sięgnąć po kolejną część „Strata”. A po książki (a właściwie audiobooki) Iwony Wilmowskiej sięgam zazwyczaj, kiedy potrzebuję fajnego „akompaniamentu” do codziennych czynności. I znów się nie zawiodłam 👌

U Agaty i Kermita same nowości -przeprowadzili się na przedmieścia Warszawy, oczekują dziecka, remontują dom… I jak to na „szczęście” Agaty przystało, szykuje się też nowa sprawa do rozwiązania.

Bolo to znany w okolicy pijaczek, niestety, pewnego ranka znaleziono go martwego. Jak przystało na małe miejscowości – cała okolica zadrżała – wszyscy szepczą po kątach, wszyscy mają swoje teorie, wszyscy są ciekawi, co się stało? Agata nie jest w tym przypadku wyjątkiem, jednak z małą różnicą – u niej znów uruchomiła się detektywistyczna smykałka.

Śledztwo nie będzie łatwe – Agata mieszka w nowym miejscu, nie ma tu jeszcze znajomych, starzy mieszkańcy nie ufają „świeżakom”, a w dodatku co to za pomysł, żeby obca i to jeszcze w ciąży mieszała się w takie sprawy? Jednak nasz główna bohaterka ma przeczucie. Czy i tym razem intuicja jej nie zawiedzie? Co takiego mogło przydarzyć się w podwarszawskich Michałowicach? Czy faktycznie Agata nie powinna wtrącać się w sprawy hermetycznej społeczności?

„Znów się nie zawiodłam” tak zakończyłam wstęp tego wpisu. Teraz może czas trochę rozwinąć tę myśl - autorka ma dar pisania lekko, miejscami zabawnie ale miejscami i poważnie. Ma dar do nadawania postaciom wyraźnych cech i sprawiania, że człowiek wkręca się w historię jak za młodu nogawka w łańcuch roweru. Mimo tego, że w serii o prywatnych śledztwach Agaty Brok nie ma spektakularnego rozlewu krwi, nie ma ciśnienia 460/320 i potu na całym ciele podczas czytania, to mądrze poprowadzona akcja sprawia, że stwierdzam jednogłośnie – to kolejna dobra książka z wątkiem kryminalnym.

Lubię serię o Agacie Brok, o czym wspominałam już przy okazji recenzji dwóch poprzednich części – „Nikt nie słucha starych ludzi” oraz „Gwiaździsta noc”. Przyszedł czas sięgnąć po kolejną część „Strata”. A po książki (a właściwie audiobooki) Iwony Wilmowskiej sięgam zazwyczaj, kiedy potrzebuję fajnego „akompaniamentu” do codziennych czynności. I znów się nie zawiodłam 👌

U...

Rereed 05.2022

Rereed 05.2022

Czyta się lekko... książka nie "zmusza" do przemyśleń i rozważań więc jeśli chcemy coś poczytać dla zabicia czasu np w pociągu... to będzie idealna ;)
jednak - w mojej subiektywnej ocenie - poza lekkością żadnych innych walorów tu nie znajdziemy.
Pomijając fakt, że nasza bohaterka - nawet nie tyle, że uzyskuje informacje od śledczych o prowadzonym śledztwie... to oni wręcz ją informują jakby była co najmniej współpracującym z policją profilerem!
I oczywiście zakończenie - podobnie jak w poprzednich częściach - "czarny charakter" opowiada Agacie o przyczynach i pobudkach swojego postępowania, przedstawia co i jak zrobił...

Czyta się lekko... książka nie "zmusza" do przemyśleń i rozważań więc jeśli chcemy coś poczytać dla zabicia czasu np w pociągu... to będzie idealna ;)
jednak - w mojej subiektywnej ocenie - poza lekkością żadnych innych walorów tu nie znajdziemy.
Pomijając fakt, że nasza bohaterka - nawet nie tyle, że uzyskuje informacje od śledczych o prowadzonym śledztwie... to oni wręcz...

Trochę lepsza niż dwa poprzednie tomy.
Przyjemnie się czyta książki Autorki, chociaż zawsze są odrobinę naiwne.
Agata, jak zwykle, wkurza swoim irracjonalnym, momentami infantylnym zachowaniem i zupełnie niepotrzebnie naraża się na niebezpieczeństwo. Z taką jej postawą trochę kontrastuje jej wybitna zdolność kojarzenia faktów i dedukcji.
Osoba zabójcy, a zwłaszcza motyw zabójstwa mało wiarygodny. Nie do końca też rozumiem związek tytułu z treścią, podobnie jak w przypadku poprzedniej powieści.
Za to bardzo ładny język, wbrew pozorom nie wszystkie polskie kryminały są napisane poprawną polszczyzną.
Miło poczytać taki kryminał, w którym nie ma epatowania brutalnością, raczej się trzeba skupić na wzajemnych powiązaniach postaci, na szczegółach.

Trochę lepsza niż dwa poprzednie tomy.
Przyjemnie się czyta książki Autorki, chociaż zawsze są odrobinę naiwne.
Agata, jak zwykle, wkurza swoim irracjonalnym, momentami infantylnym zachowaniem i zupełnie niepotrzebnie naraża się na niebezpieczeństwo. Z taką jej postawą trochę kontrastuje jej wybitna zdolność kojarzenia faktów i dedukcji.
Osoba zabójcy, a zwłaszcza motyw...

Trzeci tom serii o Agacie Brok bardzo mnie ciekawił, głównie z tego powodu, iż poprzednia część okazała się rewelacyjna. Z niecierpliwością więc czekałam na wolną chwilę, bym mogła w końcu zapoznać się z tą częścią. Kiedy zaczęłam już jej lekturę, wciągnęła mnie od pierwszej strony. Jednak czy była ona równie dobra co Gwiaździsta noc? O tym w dzisiejszej recenzji.

Agata i Kermit właśnie przeprowadzili się na przedmieścia Warszawy, ale to dopiero początek wielkich zmian w ich wspólnym życiu. Pewnego dnia, kiedy Agata wraca z zakupów, natrafia na zbiegowisko – w śniegu znaleziono zamarzniętego lokalnego pijaczka. Kobieta zaczyna przyglądać się tej sprawie z większą uwagą, a w efekcie okazuje się, że śmierć mężczyzny nie była tylko przypadkiem. Czy uda się rozwiązać tę zagadkę do końca, nim będzie za późno?

Powiem tak. Choć ta część wciągnęła mnie od samego początku, to gdzieś po drodze ta moja ekscytacja zaczęła gwałtownie spadać. Nie zrozumcie mnie źle - nie mogę zarzucić autorce złego prowadzenia akcji, nagłego pogorszenia warsztatu pisarskiego czy czegoś innego w tym stylu, absolutnie nie. Po prostu historia w pewnym momencie przestała mnie interesować tak, jak na początku, a zagadka związana ze śmiercią pijaczka też niespecjalnie mnie ekscytowała. Czym było to spowodowane? Nie wiem, może był to nieodpowiedni dzień na czytanie takich książek?

Co do głównej bohaterki i jej ukochanego nie mam absolutnie żadnych uwag. Jak zawsze Agata Brok zachwyciła mnie swoją zdolnością obserwacji otoczenia i wyciągania trafnych wniosków ze spotkań nawet z przypadkowymi ludźmi. Ukłon również w stronę autorki za to, że pokazała, iż kobieta w takiej sytuacji, w jakiej znalazła się Agata, może podejmować się tak ekstremalnych momentami czynności i nie musi cały dzień zalegać na kanapie.

W Stracie Iwona Wilmowska dość skutecznie wodzi czytelnika za nos, przez co nie potrafi on już sam dojść do tego, kto jest winny. Mnie również udało się wpuścić w maliny, do czego przyznaję się bez bicia. Mimo ciekawej fabuły i chwilami zaskakującej akcji, niestety nie mogę napisać, że jest to powieść, którą czytałam z wypiekami na policzkach. Czy oznacza to, że nie będę polecać tej książki? Oczywiście, że nie! Uważam, że jest to pozycja dobra i z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom powieści obyczajowych z rozbudowanym wątkiem kryminalnym oraz samym wielbicielom kryminałów.

Dlatego też, jeżeli poszukujecie ciekawej i dobrej lektury na zimowy wieczór, to jak najbardziej poleca się Strata oraz poprzednie części serii Prywatne śledztwo Agaty Brok. Sama nie mogę doczekać się momentu, gdy opowiem Wam o czwartej części cyklu.

Trzeci tom serii o Agacie Brok bardzo mnie ciekawił, głównie z tego powodu, iż poprzednia część okazała się rewelacyjna. Z niecierpliwością więc czekałam na wolną chwilę, bym mogła w końcu zapoznać się z tą częścią. Kiedy zaczęłam już jej lekturę, wciągnęła mnie od pierwszej strony. Jednak czy była ona równie dobra co Gwiaździsta noc? O tym w dzisiejszej recenzji.

Agata i...

swietna seria, polecam

swietna seria, polecam