Wyzwanie LC kwiecień 2023 - Przeczytam (auto)biografię
Gertrude Stein napisała biografię Alice B. Tolkas, nazywając ją autobiografią, przez pryzmat korowodu postaci, z którymi spotykały i przyjaźniły się obie panie. Efektem jest smakowite połączenie znanych nazwisk z codziennymi faktami i fakcikami. Jak ich kucharka podająca jajka sadzone zamiast omletu Matisse’owi, bo go nie lubiła lub Picasso rysujący dla Alice szablony do gobelinów.
Mimo autorskiej składni i interpunkcji czytało mi się dobrze, choć wyjątkowo długo. Cóż, słaby człowiek nie oparł się pokusie spojrzenia w twarz artystom i ich małżonkom czy obejrzenia opisywanych obrazów. Co było ciekawym poszerzeniem percepcji, wprawdzie czytanie z jedną ręką na klawiaturze, co kilka zdań wspomagając się wiedzą internetu, nie jest ani wygodne, ani nie ułatwia skupienia się na tekście. Jednak było warto, choćby dla odkrycia, że specyficzny styl malarki może wynikać z jej krótkowzroczności.
Kończąc proszę, jako amatorka porządnych finałów, czego niestety ja nie potrafię, a Gertrude Stein, owszem, potrafi, zwróćcie uwagę na zakończenie, nieco przewrotnie, z mrugnięciem oka do czytelnika i wyjątkowo udanym ostatnim zdaniem*.
Polecam.
W szczególności zainteresowanym sztuka początku XXw.

*Aczkolwiek nic nie przebije mistrzowskiego finału cyklu Mrocznej Wieży Kinga.

Wyzwanie LC kwiecień 2023 - Przeczytam (auto)biografię
Gertrude Stein napisała biografię Alice B. Tolkas, nazywając ją autobiografią, przez pryzmat korowodu postaci, z którymi spotykały i przyjaźniły się obie panie. Efektem jest smakowite połączenie znanych nazwisk z codziennymi faktami i fakcikami. Jak ich kucharka podająca jajka sadzone zamiast omletu Matisse’owi, bo go...

Ponoć o wiele przyjemniej jest czytać o Gertrude, niż czytać samą Gertrude, nie wspominając o Gertrude piszącej jako Alice B. Toklas o życiu z Gertrude. Osąd, do którego nieprzepastnie mi daleko. Zwłaszcza gdy Gertrude piszącą charakteryzuje bezpretensjonalna radość, żywość!, a także eksperyment i zerwanie z tradycją – sztywną akademickością z naddatkiem mola. Plotkowanie tylko dodaje rumieńców i autentyczności narracji, wszak pisać ma to Alice-kucharka?, która tym samym może niewłasnoręcznie, a jednak zyskuje miejsce w historii, nawet jeśli miałby to być tylko zydelek przy długim stole wielkich awangardzistów.

Ponoć o wiele przyjemniej jest czytać o Gertrude, niż czytać samą Gertrude, nie wspominając o Gertrude piszącej jako Alice B. Toklas o życiu z Gertrude. Osąd, do którego nieprzepastnie mi daleko. Zwłaszcza gdy Gertrude piszącą charakteryzuje bezpretensjonalna radość, żywość!, a także eksperyment i zerwanie z tradycją – sztywną akademickością z naddatkiem mola. Plotkowanie...

Mogę podpisać się pod opinią o tej książce- Pana Remigiusza Kozińskiego:" W książce Stein - co jest pewnie stwierdzeniem banalnym - zaklęte jest życie, jakie się już nigdy nie wydarzy. "
I wielki żal,że takie życie już przeminęło, a z nim wartości- ukochanie sztuki, dyskusje o niej, spotkania towarzyskie prawdziwych artystów i ich wielbicieli.
Z zazdrością czytałam o barwnym życiu Stein (bo to jest właściwie Jej biografia),podróżach, przemieszczaniu się po Europie i nie tylko (głównie pociągami!) i myślałam o swoim życiu- nudnej raczej codzienności.
Polecam tę książkę- czyta się z wielką przyjemnością.

Mogę podpisać się pod opinią o tej książce- Pana Remigiusza Kozińskiego:" W książce Stein - co jest pewnie stwierdzeniem banalnym - zaklęte jest życie, jakie się już nigdy nie wydarzy. "
I wielki żal,że takie życie już przeminęło, a z nim wartości- ukochanie sztuki, dyskusje o niej, spotkania towarzyskie prawdziwych artystów i ich wielbicieli.
Z zazdrością czytałam o...

O miłości do Paryża, sztuki, ale chyba przede wszystkim do ludzi.

Tak trzeba żyć.

O miłości do Paryża, sztuki, ale chyba przede wszystkim do ludzi.

Tak trzeba żyć.

To nie jest recenzja książki; Stein znajduje się w tym panteonie, o którym pisze się prace, a nie który się recenzuje - zasłużyła na to. To recenzja polskiego wydania: tłumaczka i autorka przedmowy, Mira Michałowska, straightwashuje związek Stein i Toklas, uparcie nazywając jedną z najbardziej ikonicznych par lesbijskich w kulturze "przyjaciółkami" i "towarzyszkami". I to w książce, która przyczyniła się umocnienia reputacji Stein jako pisarski lesbijskiej, w książce, której klucz odczytania jest z gruntu lesbijski, która jest możliwa w całym swoim potencjale - mnożenia punktów widzenia, autorstwa, załamywania kulturowych i społecznych dychotomii - tylko dlatego, że jest lesbijska. Michałowska dopuszcza się nie tylko ohydnie homofobicznej praktyki, ale też czegoś, co podważa jej kompetencje jako tłumacza, bo daje powody do kwestionowania, czy zrozumiała (i z konsekwencji przełożyła sensownie) tekst Stein. Przedmowa, niby próbująca przybliżyć życie Stein, milczy na temat decyzji tłumaczki, chociaż jest się z czego - nomen omen - tłumaczyć. Czy rasistowski język wyraża wrażliwość społeczną tłumaczki czy ma oddawać rasizm samej Stein? Czy Michałowska celowo dobrała semantycznie pusty i jednoznacznie pejoratywny przymiotnik na opis sztuki afrykańskiej czy to tylko wyraz jej słownictwa? To bym chciała wiedzieć, jako polski czytelnik.

To nie jest recenzja książki; Stein znajduje się w tym panteonie, o którym pisze się prace, a nie który się recenzuje - zasłużyła na to. To recenzja polskiego wydania: tłumaczka i autorka przedmowy, Mira Michałowska, straightwashuje związek Stein i Toklas, uparcie nazywając jedną z najbardziej ikonicznych par lesbijskich w kulturze "przyjaciółkami" i "towarzyszkami". I to w...

Polecam czytelnikom, którzy interesują się sztuką początku XX wieku, szczególnie środowiskiem malarzy postimpresjonistów i kubistów. Nie zdobędą tu systematycznej wiedzy, raczej poznają różne "smaczki" i anegdoty z tego okresu. Czasami opowieść nuży: "pojechałyśmy tu i tu...jadłyśmy to i to..., rozmawiałyśmy...". Zawsze miałam problem z interpunkcją, ale w tej opowieści brak przecinków jest świadomym założeniem autorki. Dziwnie się to czyta.

Polecam czytelnikom, którzy interesują się sztuką początku XX wieku, szczególnie środowiskiem malarzy postimpresjonistów i kubistów. Nie zdobędą tu systematycznej wiedzy, raczej poznają różne "smaczki" i anegdoty z tego okresu. Czasami opowieść nuży: "pojechałyśmy tu i tu...jadłyśmy to i to..., rozmawiałyśmy...". Zawsze miałam problem z interpunkcją, ale w tej opowieści...

Przewrotna biografia, a właściwie jej wycinek, Gertrudy Stein, autorstwa Gertrudy Stein opowiedziana iustami wieloletniej partnerki autorki - Alice B. Toklas. narratorka opowiada o życiu Gertrudy Stein od pierwszych lat XX wieku po czasy po Ii wojnie światowej, podróżach i spotkaniach z malarzami, pisarzami, ludźmi, o których teraz się uczymy, podziwiamy ich dzieła w muzeach. Ciekawa lektura, w trakcie której nie sposób sięgać do internetu, aby sprawdzić jak np. wyglądał dany obraz czy postać.

Przewrotna biografia, a właściwie jej wycinek, Gertrudy Stein, autorstwa Gertrudy Stein opowiedziana iustami wieloletniej partnerki autorki - Alice B. Toklas. narratorka opowiada o życiu Gertrudy Stein od pierwszych lat XX wieku po czasy po Ii wojnie światowej, podróżach i spotkaniach z malarzami, pisarzami, ludźmi, o których teraz się uczymy, podziwiamy ich dzieła w...

Strasznie dlugo sie meczylam. Nudna potwornie.

Strasznie dlugo sie meczylam. Nudna potwornie.

Gertruda pisze o Alicji udaje że to Alicja o Alicji a to nieprawda bo Gertruda o Gertrudzie pisze a nie Alicja o Alicji. Gertruda o Gertrudzie pisze i udaje też że Alicja o Gertrudzie. Alicja to co Gertruda o Gertrudzie pisze przepisuje. Kto czytał Gertrudę, ten Enigmę zrozumie. Od przecinków wara :).

Gertruda pisze o Alicji udaje że to Alicja o Alicji a to nieprawda bo Gertruda o Gertrudzie pisze a nie Alicja o Alicji. Gertruda o Gertrudzie pisze i udaje też że Alicja o Gertrudzie. Alicja to co Gertruda o Gertrudzie pisze przepisuje. Kto czytał Gertrudę, ten Enigmę zrozumie. Od przecinków wara :).

oj umęczyła mnie ta paplanina bez przecinków, bez ładu i składu. Nic nie wyniosłam, żadnej głębi nie ma dla mnie ta książka.

oj umęczyła mnie ta paplanina bez przecinków, bez ładu i składu. Nic nie wyniosłam, żadnej głębi nie ma dla mnie ta książka.