Trudno ocenić chociaż trochę wciąga ta historia i przeczytałem do końca!

Trudno ocenić chociaż trochę wciąga ta historia i przeczytałem do końca!

Taka sobie sympatyczna opowiastka akurat na gorące letnie dni. Bez aspiracji do bycia wielką literaturą, dobrze opowiedziana, absolutnie nienudna historia.

Mamy oto koniec XIX wieku, młoda dwudziestotrzyletnia Hanna Kabała jest telefonistką. Hania jest osóbką "nienachalną z urody" jak by powiedziała pewna znana Pani Maria, za to o pięknej "urodzie" telefonicznej, czyli dźwięcznym i donośnym głosie.

Ponieważ telefon i w ogóle elektryczność, to wciąż jeszcze dość młody wynalazek i dzwoniących jest nie specjalnie dużo, panny telefonistki czasami się w pracy nudzą. A z nudy, jak powszechnie wiadomo, czasami mogą wyniknąć dziwne, a nawet niebezpieczne zdarzenia... Tak więc i nasza panna Hanna pakuje się w niezłą kabałę.

Czytało się dobrze, to jedna z nielicznych książek z półki tak zwanej "literatury kobiecej", której nie odłożyłam po kilku stronach i która mnie nie wynudziła. Podobały mi się charakterne warszawskie dziewczyny i spacer po Warszawie u progu nowego wieku.

Taka sobie sympatyczna opowiastka akurat na gorące letnie dni. Bez aspiracji do bycia wielką literaturą, dobrze opowiedziana, absolutnie nienudna historia.

Mamy oto koniec XIX wieku, młoda dwudziestotrzyletnia Hanna Kabała jest telefonistką. Hania jest osóbką "nienachalną z urody" jak by powiedziała pewna znana Pani Maria, za to o pięknej "urodzie" telefonicznej, czyli...

Telefonistka z ulicy próżnej" to retro kryminał . Akcja jest osadzona w Warszawie w 1899 roku . Główna bohaterka to Hanka która pracuje jak telefonistka ,poznajemy też jej koleżanki z pracy Zosię i Marysię które później będą jej pomagały w śledztwie . Odważne dziewczyny będą tropiły psychopatę z wyższych sfer , ich śledztwo będzie obfitowało w momenty grozy ale również w zabawne sytuacje . Książka lekka , łatwa i przyjemna . Polecam 😀

Telefonistka z ulicy próżnej" to retro kryminał . Akcja jest osadzona w Warszawie w 1899 roku . Główna bohaterka to Hanka która pracuje jak telefonistka ,poznajemy też jej koleżanki z pracy Zosię i Marysię które później będą jej pomagały w śledztwie . Odważne dziewczyny będą tropiły psychopatę z wyższych sfer , ich śledztwo będzie obfitowało w momenty grozy ale również w...

Powieść babska, historyczna, z humorem i tajemnicą – pozwól Weronice Wierzchowskiej przenieść się do Warszawy końca XIX wieku.

Już w „Służącej” Weronika Wierzchowska ujęła mnie swoją umiejętnością obrazowania epoki w taki sposób, że czytelnik od raz przenosi się w tamten jakże odległy świat. Wtedy na daleką Syberię, teraz, w „Telefonistce z ulicy Próżnej” na znajome ulice Warszawy spowite mgłą sekretów, narkotycznych oparów i szeptanych po nocach spisków. Całość podrasowana jest błyskotliwym humorem, ciętymi dialogami, a wisienką na torcie jest tu sama postać Hanki, która wyprzedza swoją epokę i trafia prosto do serca czytelnika. Z początku może się wydawać, że to opowieść niespieszna, szybko jednak przekonacie się, że jak Weronika Wierzchowska rozpędzi fabułę, jak podkręci intrygi i akcję, to ani się obejrzycie, a przyjdzie czas na porywający finał. Pozwólcie autorce przenieść się na dawne ulice Warszawy i uwieść smakowitą tajemnicą.

Jest ciekawie, niebanalnie, z humorem – „Telefonistka z ulicy Próżnej” to jedna z tych lektur z historią w tle, które pozwolą uciec od szarej, jesiennej rzeczywistości.

Powieść babska, historyczna, z humorem i tajemnicą – pozwól Weronice Wierzchowskiej przenieść się do Warszawy końca XIX wieku.

Już w „Służącej” Weronika Wierzchowska ujęła mnie swoją umiejętnością obrazowania epoki w taki sposób, że czytelnik od raz przenosi się w tamten jakże odległy świat. Wtedy na daleką Syberię, teraz, w „Telefonistce z ulicy Próżnej” na znajome ulice...

Kryminał retro z końca XIX wieku. Pojawiają się wynalazki takie jak telefony, elektryczność, fonograf, narkotyki. Hania pracuje jako telefonistka, wynajmuje mały, zimny pokoik. Jest taką szarą myszką. Kiedyś przez przypadek podsłuchuje rozmowę i wikła się w sprawę kryminalną. Ratuje Julkę, którą brat leczy lodem i znajomy doktor wypróbowuje na niej teorie Freuda. Książka warta przeczytania ze względu chociażby na historię.

Kryminał retro z końca XIX wieku. Pojawiają się wynalazki takie jak telefony, elektryczność, fonograf, narkotyki. Hania pracuje jako telefonistka, wynajmuje mały, zimny pokoik. Jest taką szarą myszką. Kiedyś przez przypadek podsłuchuje rozmowę i wikła się w sprawę kryminalną. Ratuje Julkę, którą brat leczy lodem i znajomy doktor wypróbowuje na niej teorie Freuda. Książka...

Uśmiałem się z opisu tych sen erotycznych, które przytrafiły się głównej bohaterce u schyłku XIX wieku. Nie mogę jakoś sobie wyobrazić kobiet tamtych lat uprawiających niezobowiązujący seks. Wielka szkoda, że tak znikome informacje zamieszcza autorka o życiu drobnomieszczaństwa warszawskiego w 1899 roku. Nie przeczytacie tutaj o nierówności klasowej, panującym głodzie, biedzie i panoszącej się rosyjskiej żandarmerii. Wybieliła sobie autorka na potrzeby swojej obyczajowo- romantycznej powieści wydarzenia historyczne tamtych lat. Na różne sposoby natomiast usiłowała przekonać mnie do swojej dwudziestotrzyletniej bohaterki Hani. Pomijając fakt, że w tamtych odległych czasach kobietę w jej wieku uznawano już za stara pannę. Ale „nasza” Hania to przecież „nowoczesna” dziewczyna, której w łóżku dobrze zarówno z mężczyzną jak i kobietą. Świat przyszłości to dla Hani praca w roli telefonistki, bo przecież telefony uchodziły wtedy za nowoczesny luksus na, który stać było raptem dwa tysiące abonamentów. Do zadań telefonistki należało przyjmowanie rozmów oraz łączenie między abonentami. Tutaj Wierzchowska podkreśla jak bardzo ciekawe są z natury kobiety. Choć przyznam, że ta chorobliwa damska ciekawość nic a nic mnie nie dziwi. Czego dowiedziała się Hania z podsłuchanej nocnej rozmowy zdradzić już nie mogę, ale powiem, że to był taki wątek, który mógł posłużyć autorce do zbudowania zawiłej akcji kryminalnej. Mógł, ale niestety coś poszło nie tak z tą pożal się Boże kryminalną intrygą.
Powieść mniej więcej od drugiej połowy staje się nudna, pozbawiona realizmu i śledczego wątku kryminalnego. To bieganie Hani z dziennikarzem śledczym po Warszawie sprawiło, że musiałem odłożyć książkę na jeden wieczór. Próbowałem ułożyć to sobie jakoś w myślach i wyobrazić jak wygląda Hania. Niestety nie pomógł mi w tym opis autorki, która twierdzi, że Hania to po prosu szara myszka. Szare włosy, szare ponoć oczy, szare ciuchy i tylko twarz nijaka. Przez tę szarości niepozorność nie byłem w stanie wyobrazić sobie głównej bohaterki pozbawionej urody.
Myślę, że osoby, które mają mniejsze wymagania czytelnicze potraktują z przymrużeniem oka pozbawioną logiki opowieść. Jedyny plus tej powieści to wcielenie autentycznej postaci pani doktor. To było naprawdę świetne posunięcie. Jednak cała ta batalia technicznych nowinek, elektryczności, psychoanalizy, narkotyków i eksperymentów z użyciem prądu wypada blado, wręcz mizernie. Myślę, że ktoś, kto lubi czytać ckliwy romans może poczuć się usatysfakcjonowany. Nie żebym odradzał, ale nie ma tutaj czegoś, co zostałoby ze mną na dłużej. To jedna z tych powieści, o których długo się nie pamięta. Zresztą to była pierwsza moja przeczytana książka tej autorki, może powinienem po coś jeszcze sięgnąć, by wyrobić sobie zdanie o twórczości Wierzchowskiej ?

Uśmiałem się z opisu tych sen erotycznych, które przytrafiły się głównej bohaterce u schyłku XIX wieku. Nie mogę jakoś sobie wyobrazić kobiet tamtych lat uprawiających niezobowiązujący seks. Wielka szkoda, że tak znikome informacje zamieszcza autorka o życiu drobnomieszczaństwa warszawskiego w 1899 roku. Nie przeczytacie tutaj o nierówności klasowej, panującym głodzie,...

Warszawa. Kolejny zmarnowany przez autorkę temat. Wszystkiego po trochu, w efekcie nic. Świetny początek, a później tylko muł.
Po kolejną książkę tej autorki już nie sięgnę,

Warszawa. Kolejny zmarnowany przez autorkę temat. Wszystkiego po trochu, w efekcie nic. Świetny początek, a później tylko muł.
Po kolejną książkę tej autorki już nie sięgnę,

"TELEFONISTKA Z ULICY PRÓŻNEJ" WERONIKA WIERZCHOWSKA

Bardzo byłam ciekawa tej powieści, ponieważ przeczytałam trzy poprzednie i muszę to przyznać wprost - pióro autorki mnie oczarowało.
"Po nowe życie", "Nadchodzą czasy nowe" i "Nie spadłam z nieba" to były trzy zupełnie inne powieści, z innymi historiami i bohaterami, jednak łączy jest fakt, że zostały świetnie napisane i są bardzo klimatyczne.
Od razu na wstępnie napiszę, że do tego grona dołącza "Telefonistka z ...".

Niebanalna historia, bardzo ciekawy pomysł na powieść, przemyślana i dopracowana fabuła.
Mega intryga, ciągła akcja i niesamowite jej zwroty. Gdy już sądziłam, że wiem kto i co, okazywało się, że się myliłam.
Niezwykle plastyczny język oraz styl, dzięki któremu mogłam przenieść się w wykreowany świat z niebywała łatwością.
Razem z naszą bohaterką widziałam, słyszałam i czułam to co ona.
Realistyczni bohaterowie z tym wszystkim co nasze, lidzkie.

Warszawa i wieku dziewiętnasty, rok 1899. Świat czeka wiele przemian politycznych, społecznych i technologicznych. Mamy też niezwykle intrygujący wątek kryminalny.

Nasza główna bohaterka to Hania - jest młoda, niezwykle odważna i bystra.
Kobieta pracuje w centrali jako telefonistka i praca ta na samym początku była dla niej wyzwaniem i powodem do dumy. W tamtych czasach niezależna kobieta to rzadkość.
Szara myszka mająca "telefoniczną urodę" jest zadowolona, że zarabia na siebie. Jednak po pewnym czasie praca ta staje się nudna i nie daje jej już satysfakcji. Każdy dzień taki sam i nic ciekawego się nie dzieje.
Jednak pewnego dnia z czystej ciekawości i nudów Hania łamie najważniejszą zasadę w pracy i podsłuchuje jedną rozmowę telefoniczną.
Od teraz nic już nie będzie takie samo.
Jak dobrze, że Hania ma swoje przyjaciółki na które zawsze może liczyć. Teraz razem będą mogły iść za tropem i spróbować rozwiązać niezwykle niebezpieczną zagadkę.
Co się wydarzy ? Ja już wiem i zachęcam Was do poznania tej historii.

Autorka w niezwykle naturalny i realistyczny sposób pokazała nam jak wyglądało życie w tamtym czasie. Nierówności społeczne, życie ponad stan bogaczy i życie w biedzie i ciężkiej pracy robotników.

Przy tej lekturze nie będzie się nudzić, jestem pewna, że historia wciągnie Was ogromnie.
Poczucie humoru i cięte riposty powodują uśmiech i zachwyt.

Zapraszam WAS do siebie www.ostatniastrona.com.pl

"TELEFONISTKA Z ULICY PRÓŻNEJ" WERONIKA WIERZCHOWSKA

Bardzo byłam ciekawa tej powieści, ponieważ przeczytałam trzy poprzednie i muszę to przyznać wprost - pióro autorki mnie oczarowało.
"Po nowe życie", "Nadchodzą czasy nowe" i "Nie spadłam z nieba" to były trzy zupełnie inne powieści, z innymi historiami i bohaterami, jednak łączy jest fakt, że zostały świetnie napisane i...

Wow, wow, WOW!!! Takiej intrygi, tylu zwrotów akcji i wydarzeń, że tak się wyrażę, niezbyt pruderyjnych się nie spodziewałam. Była elektryczność, była telefonia (analogowa, ale akcja toczy się tuż przy końcu XIX w.) była kokaina, były sztuczne lalki do celów wiadomych ;) i była, chwilowo, ale jednak, Anna Tomaszewicz-Dobrska. Jestem pod ogromnym wrażeniem wyobraźni Autorki (pani Weroniko, pozdrawiam!) i chcę jeszcze! Polecam!

Wow, wow, WOW!!! Takiej intrygi, tylu zwrotów akcji i wydarzeń, że tak się wyrażę, niezbyt pruderyjnych się nie spodziewałam. Była elektryczność, była telefonia (analogowa, ale akcja toczy się tuż przy końcu XIX w.) była kokaina, były sztuczne lalki do celów wiadomych ;) i była, chwilowo, ale jednak, Anna Tomaszewicz-Dobrska. Jestem pod ogromnym wrażeniem wyobraźni Autorki...

To nie jest komedia kryminalna :) lecz wciągająca, intrygująca opowieść z wątkiem kryminalnym, z ciekawymi zwrotami akcji, czyta się bardzo szybko.

To nie jest komedia kryminalna :) lecz wciągająca, intrygująca opowieść z wątkiem kryminalnym, z ciekawymi zwrotami akcji, czyta się bardzo szybko.