Językowo dobre i bardzo ciekawe pod kątem klimatu. Z początku miałam wrażenie, że za krótkie, że fabuła nie do końca płynna... Ale potem przemyślałam sprawę, patrząc na tytuł. Baśnie rządzą się swoimi prawami - nie są długie, a zawarte w nich przygody bywają od siebie "nieco oderwane", czasem wręcz trochę absurdalne. To sobie uświadomiwszy, cofam te obiekcje, bo zabiegi z dużym prawdopodobieństwem są celowe. Ciekawa jestem, jaka będzie kolejna książka tej autorki.

Językowo dobre i bardzo ciekawe pod kątem klimatu. Z początku miałam wrażenie, że za krótkie, że fabuła nie do końca płynna... Ale potem przemyślałam sprawę, patrząc na tytuł. Baśnie rządzą się swoimi prawami - nie są długie, a zawarte w nich przygody bywają od siebie "nieco oderwane", czasem wręcz trochę absurdalne. To sobie uświadomiwszy, cofam te obiekcje, bo zabiegi z...

Wiktoria Korzeniewska to blogerka, prowadząca stronę slavicbook.pl o książkach z motywami słowiańskich wierzeń. Wiktoria jest również autorką książki pt. "Czerwona baśń", oparta na motywach baśni "Czerwony kapturek".
W pewnej wiosce raz do roku mieszkańcy wybierają jedną dziewczynkę i wysyłają ją do lasu, tam gdzie mieszka Ta. Kosztem dzieci dorośli kupują sobie spokój. W książce tej mamy do czynienia z wieloma motywami słowiańskimi oraz pojawiają się znane z mitologii słowiańskiej postacie.
Jest to bardzo króciutka książka, która ma 150 stron. Na przeczytanie ich potrzebowałem czterech dni i czterech posiedzeń. Wynik taki plasuje książkę tę na 130 miejscu wśród 206 książek Przeczytanych Na Tronie. Rzecz jasna zdecydowanie polecam.

https://www.instagram.com/czytamnatronie
https://www.facebook.com/czytamnatronie

Wiktoria Korzeniewska to blogerka, prowadząca stronę slavicbook.pl o książkach z motywami słowiańskich wierzeń. Wiktoria jest również autorką książki pt. "Czerwona baśń", oparta na motywach baśni "Czerwony kapturek".
W pewnej wiosce raz do roku mieszkańcy wybierają jedną dziewczynkę i wysyłają ją do lasu, tam gdzie mieszka Ta. Kosztem dzieci dorośli kupują sobie spokój. W...

Książka totalnie inna, hipnotyzująca. Przeczytałam ją w zeszłorocznym wyzwaniu #12książekna12miesięcy z polecenia @inia.create.art i choć totalnie nie mój klimat, to cieszę się że ją poznałam. To książka, która nie ma oceny, ciężko mi napisać coś o tym co we mnie budziła. Nie jest do polecenia czy odradzania- każdy powinien sam się przekonać czy w klimacie słowiańskiego wierzenia autorstwa Wiktorii się odnajdzie:)

Książka totalnie inna, hipnotyzująca. Przeczytałam ją w zeszłorocznym wyzwaniu #12książekna12miesięcy z polecenia @inia.create.art i choć totalnie nie mój klimat, to cieszę się że ją poznałam. To książka, która nie ma oceny, ciężko mi napisać coś o tym co we mnie budziła. Nie jest do polecenia czy odradzania- każdy powinien sam się przekonać czy w klimacie słowiańskiego...

Daję 10, a nawet 11. Pierwszy raz czytałem tak niesamowitą historię. Nie musi mieć 500 stron i więcej, żeby było wow, bo można się zmęczyć. Wystarczy 150, konkretnie napisanych. BRAWO pani Wiktorio !

Daję 10, a nawet 11. Pierwszy raz czytałem tak niesamowitą historię. Nie musi mieć 500 stron i więcej, żeby było wow, bo można się zmęczyć. Wystarczy 150, konkretnie napisanych. BRAWO pani Wiktorio !

przyjemnie się czytało, ale nie dołączam do chóru zachwytów. czytałam już zarówno lepsze słowiańskie książki jak i lepsze mroczne baśnie, więc nie było to dla mnie nic świeżego i nowego.

przyjemnie się czytało, ale nie dołączam do chóru zachwytów. czytałam już zarówno lepsze słowiańskie książki jak i lepsze mroczne baśnie, więc nie było to dla mnie nic świeżego i nowego.

"Dawno, dawno temu, jeszcze zanim jedyny Bóg rozgościł się (...),zanim drzewa zapomniały, jak używać ludzkiej mowy, zanim baśnie na dobre utknęły na kartach książek, w pewnym lesie stała chatka. Chatka ta podobno nie do końca była chatką, ale tego nikt nie wiedział na pewno. Mieszkały w niej starucha i dziewczynka. A wraz z nimi także Kot, Sowa i Lis - wszystkie zwierzęta czarne jak smoła. Powiadano, że pod tą nie-do-końca-chatką zwija się kłębek Horyzont." Chatka otoczona Lasem przesiąkniętym baśniami... Gdzie obowiązują pewne zasady. Magiczne zasady...
***
Nikt tak mocno, jak Wiktoria Korzeniowska, nie wyszedł poza utarte ramy przyjętych definicji, gatunków i znaczeń, a co za tym idzie - nie rozgościł się tak bardzo w mojej głowie.

Świat wykreowany przez Wiktorię fascynuje - pokazuje rzeczy, myśli, znaczenia, tradycje takimi, jakich nigdy bym sobie nie wyobraziła, bo zwyczajnie nie umiem "przekroczyć horyzontu myśli".
Wiktoria przedstawia nam czarowny wywar z baśni braci Grimm zmieszany z mitologią słowiańską, jakiego jeszcze nie miałam okazji w życiu poznać.
Znane nam baśniowe postaci z legend przenikają się, zazębiają i mieszają jak w tyglu z zapomnianymi bogami, upiorami i demonami Słowiańszczyzny. Jest delirycznie, onirycznie, brutalnie, mrocznie, ponuro i przerażająco. Wszystko się splata, wije, przenika wzajemnie. Tutaj nawet leśna cisza onieśmiela, leśny mrok przydusza, leśne powietrze i leśne odgłosy wywołują dreszcze, rządzące światami zasady są bezwzględne, a horyzont ma różny punkt widzenia...

Wiktoria z @slavicbook opowiada jednak przede wszystkim o znaczeniu baśni w świecie współczesnym. Na pierwszy plan wysuwa się tęsknota za tym, co odeszło i pragnienie, aby powrócić do naszych korzeni, do słowiańskości, do przyrody.
Jest tutaj także mowa o szukaniu własnej ścieżki pośród gęstych kniei, bez względu na okoliczności, ludzkie oburzenie i niechęć.
I jest jeszcze mowa o przebaczaniu, o zrozumieniu i przyjęciu ze spokojem tego, co niesie nam życie.

"Czerwona baśń" to udany debiut pisarski Wiktorii Korzeniewskiej. Historia Gretel, Jadis i Wilka zostaną ze mną na długo w sercu, a jak wejdę do lasu to... cóż, postaram się wybrać właściwą ścieżkę.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

"Dawno, dawno temu, jeszcze zanim jedyny Bóg rozgościł się (...),zanim drzewa zapomniały, jak używać ludzkiej mowy, zanim baśnie na dobre utknęły na kartach książek, w pewnym lesie stała chatka. Chatka ta podobno nie do końca była chatką, ale tego nikt nie wiedział na pewno. Mieszkały w niej starucha i dziewczynka. A wraz z nimi także Kot, Sowa i Lis - wszystkie zwierzęta...

Pokochałam Slavic Book-a i Wiktorię i zawdzięczam jej wiele wspaniałych książek na mojej liście przeczytanych i tych, które wciąż czekają na pożarcie. Nic dziwnego więc, że musiałam sięgnąć również po Tę.
I nie zawiodłam się. Wciągająca opowieść, w której przeplata się to co znane z babcinych opowieści z czymś zupełnie nowym i magicznym kryjący się tuż za kolejnym zakrętem niby wydeptanej już w lesie ścieżki. Są cudowne opisy lasu, które przenoszą do wspomnień z dzieciństwa, są momenty, w których cokolwiek byś nie jadł staje w gardle i są momenty, które same w sobie chwytają za to samo gardło. Jest też moment, który okrutnie łapie za serce. Jest to piękna baśń, która jak na prawdziwą baśń przystało niesie ważną życiową lekcję. Wspaniała!

Pokochałam Slavic Book-a i Wiktorię i zawdzięczam jej wiele wspaniałych książek na mojej liście przeczytanych i tych, które wciąż czekają na pożarcie. Nic dziwnego więc, że musiałam sięgnąć również po Tę.
I nie zawiodłam się. Wciągająca opowieść, w której przeplata się to co znane z babcinych opowieści z czymś zupełnie nowym i magicznym kryjący się tuż za kolejnym zakrętem...

Książka... specyficzna. Myślę, że gdybym była w innym momencie swojego życia, nie przemęczona i w lepszym humorze, to bardziej docenilabym ten klimat i baśniowy język, a moja ocena bylaby wyższa. Tymczasem, ciężko mi było w niego wejść - zwłaszcza, że sięgnęłam po tę książkę z myślą, że przeczytam coś lekkiego i poprawię swoje funkcje mózgowe, a skończyłam wymęczona tylko bardziej, niż byłam przed nią. Styl pisania również mi średnio podszedł, bo trochę czuć, że to debiut i, zwłaszcza na początku, męczyło. mnie. ciągłe. szatkowanie. zdań. W historii pełno bylo niedopowiedzeń - taki styl i nie mówię, że to źle, ale tym razem oczekiwałam czegoś nieco innego.

Książka... specyficzna. Myślę, że gdybym była w innym momencie swojego życia, nie przemęczona i w lepszym humorze, to bardziej docenilabym ten klimat i baśniowy język, a moja ocena bylaby wyższa. Tymczasem, ciężko mi było w niego wejść - zwłaszcza, że sięgnęłam po tę książkę z myślą, że przeczytam coś lekkiego i poprawię swoje funkcje mózgowe, a skończyłam wymęczona tylko...

Weszłam do lasu i…
Nie chciałam z niego wychodzić.
Czy zdarzyło się Wam, że po przeczytaniu książki nie mogliście dojść do siebie, pozbierać myśli w spójną całość?
Ja miałam tak w tym przypadku. A mowa książce Wiktorii Korzeniewskiej pt. „Czerwona baśń”
Książkę Wiktorii zaczynałam kilka razy, ale zawsze kończyło się na jednym rozdziale, nie potrafiłam wejść do tego lasu dalej, nie mogłam się skupić. Tak więc książka została odłożona w kąt czekając na odpowiedni moment.
Po jej przeczytaniu wiem, dlaczego tak się stało. To nie jest historia, którą można przeczytać od niechcenia. To książka, której musisz poświęcić czas, zaprzyjaźnić się i pokochać ja całym sercem. Dopiero wtedy, gdy uzna, że jesteś godna/y książka wpuści cię do środka i poznasz las, w którym mieszka Ta oraz wilk.
Czytając stajesz się częścią tej historii. Historii tak tajemniczej i mrocznej, że czujesz na skórze dreszcz niepokoju. Wchodząc głębiej do lasu czujesz zapachy, powiew wiatru. Wiesz, że ten las żyje, jest prawdziwym stworzeniem a Ty właśnie jesteś w jego wnętrzu i zaczynasz swoją podróż. Zacznijmy więc tę podróż…
Poznajcie wioskę, w której ludzie wierzą, że Ta ochrania jej mieszkańców od wielu, wielu lat. Jednak nie robi tego za darmo. Każdego roku mieszkańcy musza wybrać jedną dziewczynkę, która założy czerwoną pelerynę i wyruszy do lasu do polany pełnej maków i chatki na kurzej stopce. W tym roku tą dziewczynką jest Gretel. To właśnie jej towarzyszymy podczas wyprawy w nieznane. Przypomina baśń o Czerwonym Kapturku i Wilku? Ta historia nie jest jednak baśnią dla dzieci. Jest ona pełna mroku, tajemnicy i baśni. Baśni i stworzeń wyciągniętych wprost ze słowiańskiego bestiariusza. Czerwony Kapturek i wilk, no właśnie wilk…
O nim nie można zapomnieć to on jest królem tego baśniowego lasu. Opiekuje się istotami, które Gretel spotka na swojej drodze, jedni przyjaźni jak lis czy domowik inni zaś niebezpieczni jak południca i to w samo południe.
A las ten już wie co się wydarzy, co spotka Gretel i Ciebie, jeśli do niego wejdziesz. Historia napisana przez Wiktorię jest niezwykła, klimatyczna, pełna niepokoju. Polecam ją każdemu kto chce zagłębić się w mrok, każdemu kto kocha las i jego tajemnice.
Proszę Was wejdźcie do lasu, pokochajcie go i usłyszcie, jak oddycha, jak Was prowadzi.

Weszłam do lasu i…
Nie chciałam z niego wychodzić.
Czy zdarzyło się Wam, że po przeczytaniu książki nie mogliście dojść do siebie, pozbierać myśli w spójną całość?
Ja miałam tak w tym przypadku. A mowa książce Wiktorii Korzeniewskiej pt. „Czerwona baśń”
Książkę Wiktorii zaczynałam kilka razy, ale zawsze kończyło się na jednym rozdziale, nie potrafiłam wejść do tego lasu...

Klimat słowiański jak najbardziej, pomysł też super. Ale niestety trochę fabuła przekombinowana, za bardzo napchana niedopowiedzeniami. No i język nie taki, jakbym się spodziewała, niestety zupełnie współczesny.

Klimat słowiański jak najbardziej, pomysł też super. Ale niestety trochę fabuła przekombinowana, za bardzo napchana niedopowiedzeniami. No i język nie taki, jakbym się spodziewała, niestety zupełnie współczesny.