W "Córce" wałkowanie tych samych "istotnych" dla fabuły informacji , które chyba zaczną śnić mi się po nocach, trwa w najlepsze przez 2/3 książki. Końcówka jest nieco lepsza i da się ją czytać bez wywracania oczami. Fabularnie... tak sobie. Autorka skupia się w tej części na najmniej ciekawych bohaterach i chociaż i tym razem nie szczędzi im łez, to żadnych dramatów tutaj nie ma. Można nawet powiedzieć, że jest lekko i przyjemnie. A zakończenie? Otwarte na oścież. Czyżby to jeszcze nie był koniec historii?

W "Córce" wałkowanie tych samych "istotnych" dla fabuły informacji , które chyba zaczną śnić mi się po nocach, trwa w najlepsze przez 2/3 książki. Końcówka jest nieco lepsza i da się ją czytać bez wywracania oczami. Fabularnie... tak sobie. Autorka skupia się w tej części na najmniej ciekawych bohaterach i chociaż i tym razem nie szczędzi im łez, to żadnych dramatów tutaj...

"Ostatnia karta rodu Neshov to ona, zarówno tu w gospodarstwie, jak i w biurze pogrzebowym."

Właściwie to mniej więcej takiego zakończenia tej sagi się spodziewałam. Wyciszenia zdarzeń i emocji. Owszem jakieś zdarzenia są i nawet są emocje, ale to bardzo nikłe przypadki bez zbytniego znaczenia. Jakieś oczko w rajstopach Torunn, nienawykłej do noszenia ani spódnic, ani rajstop. Jakaś upalona haszem kościelna organistka po przejściach.

Ośmiodniowe odwiedziny duńskiej rodziny w gospodarstwie tytułowej "Córki". No i ci nieszczęśni Polacy jedzący cebulę jak jabłka i jeżdżący po Norwegii na łysych oponach, których przywołała w swojej recenzji @Antytoksyna. Szczerze powiedziawszy, to mnie tylko rozśmieszyło, ponieważ, niestety dużo "mocniejsze" i dużo mniej powściągliwe epitety pod adresem naszych rodaków czytałam u wielu innych pisarzy zagranicznych.

Nie jest to miłe, ale dobrze, że chociaż informacje Torunn, na temat Polaków i naszego kraju nie kończą się na stwierdzeniu, że po ulicach naszych miast biegają samopas białe niedźwiedzie 😁. Reasumując, dla mnie to wciąż fajnie czytająca się książka, chociaż nie najlepsza z całej serii.

"Ostatnia karta rodu Neshov to ona, zarówno tu w gospodarstwie, jak i w biurze pogrzebowym."

Właściwie to mniej więcej takiego zakończenia tej sagi się spodziewałam. Wyciszenia zdarzeń i emocji. Owszem jakieś zdarzenia są i nawet są emocje, ale to bardzo nikłe przypadki bez zbytniego znaczenia. Jakieś oczko w rajstopach Torunn, nienawykłej do noszenia ani spódnic, ani...

Najlepszy z wszystkich tomów i bardzo fajne zakończenie ale cała saga słaba

Najlepszy z wszystkich tomów i bardzo fajne zakończenie ale cała saga słaba

No i koniec sagi. Szczęśliwe zakończenie i ogólnie sielanka. Podobała mi się ta książka. No może z małymi szczegółami był kłopot i niezadowolenie. Ogólnie życiowa i dobrze scharakteryzowane postacie. Polecam.

No i koniec sagi. Szczęśliwe zakończenie i ogólnie sielanka. Podobała mi się ta książka. No może z małymi szczegółami był kłopot i niezadowolenie. Ogólnie życiowa i dobrze scharakteryzowane postacie. Polecam.

Najsłabsza ze wszystkich części. Szkoda

Najsłabsza ze wszystkich części. Szkoda

Sześciotomowa „Saga rodziny Neshov” Anne B. Ragde. To pierwsze moje spotkanie z Anne B. Ragde i myślę, że nie ostatnie.
Od pierwszego do ostatniego tomu książkę czytałam z ogromnym zainteresowaniem.
Wciągająca fabuła, utrzymana w surowym, skandynawskim klimacie, dosyć mroczna, nie należy do lektur lekkich i łatwych w odbiorze a jednak czyta się dobrze. To ciekawie opisana historia o Skandynawii, o Norwegii, o jej mieszkańcach, zimnym i pięknym krajobrazie.
Opowieść o zwykłej, przeciętnej rodzinie, o ich trudnych relacjach rodzinnych, o tajemnicach i kłamstwach, w jakich przez wiele lat żyli jej członkowie, o ludziach pogubionych we własnym życiu, o przebaczaniu, o relacji międzyludzkich i relacji człowieka ze zwierzętami.
Niby opowieść o zwykłych ludziach i ich problemach, a jednak oryginalny klimat sprawia, sprawia iż powstała naprawdę ciekawa historia, którą jak się zacznie czytać, to trudno się od niej oderwać. Saga mnie urzekła, czytając czułam, jakbym przebywała, tam na dalekiej północy, wśród świetnie wykreowanych - przez autorkę - sylwetek bohaterów. Gorąco polecam!

Sześciotomowa „Saga rodziny Neshov” Anne B. Ragde. To pierwsze moje spotkanie z Anne B. Ragde i myślę, że nie ostatnie.
Od pierwszego do ostatniego tomu książkę czytałam z ogromnym zainteresowaniem.
Wciągająca fabuła, utrzymana w surowym, skandynawskim klimacie, dosyć mroczna, nie należy do lektur lekkich i łatwych w odbiorze a jednak czyta się dobrze. To ciekawie...

Minęły cztery lata odkąd przeczytałam poprzednie pięć części tej historii, która urzekała realizmem. Każdy z bohaterów był "jakiś", autorka umiała tchnąć w nich życie, opisywała ich uczucia i nie zawsze logiczne zachowania, przez co łatwo było wczuć się w ich sytuację i z sympatią obeserwować ich codzienność. Miałam wrażenie, że dobrze ich znam, przez co nie było ciężko wrócić do Neshov na ostatnie spotkanie. Niestety, może dlatego, że kilku z dobrze nam znanych bohaterów odeszło, ta część była jednak dość nudna i skupiała się głównie na Torunn. Wątek Erlenda i jego dużej teraz rodziny został trochę na siłę wpleciony w połowie książki. Mam wrażenie, że autorka bardzo chciała wzbogacić tę historię o nowe postaci, pojawia się więc pastor Frank, moim zdaniem dość antypatyczny i irytujący. Szkoda, że Kaj Roger po raz kolejny nie zasłużył na miano postaci pierwszoplanowej. Tylko szóstka - do dziewiątki, na jaką oceniłam dwie pierwsze części serii, zabrakło po prostu akcji.

Minęły cztery lata odkąd przeczytałam poprzednie pięć części tej historii, która urzekała realizmem. Każdy z bohaterów był "jakiś", autorka umiała tchnąć w nich życie, opisywała ich uczucia i nie zawsze logiczne zachowania, przez co łatwo było wczuć się w ich sytuację i z sympatią obeserwować ich codzienność. Miałam wrażenie, że dobrze ich znam, przez co nie było ciężko...

Saga o rodzinie Neshov zakończona. Szkoda, bo bardzo, bardzo się z nimi zżyłam. Cieszę się, że Torunn wreszcie się ogarnęła i że dziadkowi też się poukładało. Smutno tylko, że już nic więcej nie ma o Neshov.

Saga o rodzinie Neshov zakończona. Szkoda, bo bardzo, bardzo się z nimi zżyłam. Cieszę się, że Torunn wreszcie się ogarnęła i że dziadkowi też się poukładało. Smutno tylko, że już nic więcej nie ma o Neshov.

Dobre zakończenie całej serii, która mnie wciągnęła do cna. Cieszę się, że było mało wątku duńczyków, bo nie ukrywam, że w 3 ostaynich częściach bardzo mnie nudził. Nie ma fajerwerków na końcu, ale też ich nie oczekiwałam, jestem zadowolona z tego, jak się potoczyły losy rodziny Neshov. Będę miło wspominać te książki.

Dobre zakończenie całej serii, która mnie wciągnęła do cna. Cieszę się, że było mało wątku duńczyków, bo nie ukrywam, że w 3 ostaynich częściach bardzo mnie nudził. Nie ma fajerwerków na końcu, ale też ich nie oczekiwałam, jestem zadowolona z tego, jak się potoczyły losy rodziny Neshov. Będę miło wspominać te książki.

Bardzo żałuję że to koniec tej opowieści. Bardzo wzruszył mnie wątek dziadka Torunn odzyskiwania przez niego godności i jego pożegnania z Dieterem. Również przyznanie Torunn że wolała być sama by nikt ją nie zranił ale zaryzykowała wyjście naprzeciw Kaja Rogera. Polecam wszystkie części i historię tej niezwykłej rodziny.

Bardzo żałuję że to koniec tej opowieści. Bardzo wzruszył mnie wątek dziadka Torunn odzyskiwania przez niego godności i jego pożegnania z Dieterem. Również przyznanie Torunn że wolała być sama by nikt ją nie zranił ale zaryzykowała wyjście naprzeciw Kaja Rogera. Polecam wszystkie części i historię tej niezwykłej rodziny.