#mojaopinia #trzeciaczescczlowieka #debiut #krzysztofmatkowski
Uwaga będzie długo...
Sięgnęłam po tę książkę z przekory. Nie lubię SF ani w książkach ani w filmach. No i debiut 25- latka. Więc co znalazłam w środku ?, opowieść pełną metafor , dociekliwą analizę socjologiczną młodego człowieka. Żyjemy w czasach, gdzie wszystko trzeba mieć, na już karierę, pieniądze, dom, rodzinę. Żyjemy pod presją aby spełniać czyjeś oczekiwania rodziny, nauczycieli, szefów, partnerów.
Damian Kot, bohater książki ,poszukując swoich korzeni natrafia na rodzinną tajemnicę .W odkryciu widzi szansę dla siebie. Rozdarty młody, inteligentny i zdolny Damian stoi przed życiowym wyborem. Kim być?
Lekarzem i mieć ustatkowane życie , czy artysta rządnym poklasku wyrażającym siebie poprzez rysunek a może podróżnikiem, wiecznym trampem bez rodziny, domu, ojczyzny?
Odkrywa że może się sklonować, tworząc aż dwa swoje alter ego. I tak powstaje trzech Damianów, którzy dzieląc się doświadczeniami i marzeniami rozdzielają się by żyć osobno i po swojemu. Pisarz bardzo wnkliwą analizą próbuje odpowiedzieć na pytanie ,, Co by było"?
Książka nie jest na pewno tym co nosi opis na okładce,
świetnie ze młodzi pisarze pragną stwarzać nowe style łamiąc określone zasady ( lubię to) i tak jest właśnie tutaj.
Książka jest mądra, trafia do czytelnika, zmusza do myślenia . Inteligentnie napisana o co w debiutach trudno. Zastanawiam się skąd w tak młodym człowieku taka ,,stara" mądrość czyżby miał już kilka żyć ,,przeżytych"?
Dla mnie czytanie tej książki było intelektualną ucztą. Książka bardzo dobra Mimo że sama opowieść jest nierzeczywista to jednak bardzo realistyczna. Polecam i zapraszam do dyskusji

#mojaopinia #trzeciaczescczlowieka #debiut #krzysztofmatkowski
Uwaga będzie długo...
Sięgnęłam po tę książkę z przekory. Nie lubię SF ani w książkach ani w filmach. No i debiut 25- latka. Więc co znalazłam w środku ?, opowieść pełną metafor , dociekliwą analizę socjologiczną młodego człowieka. Żyjemy w czasach, gdzie wszystko trzeba mieć, na już karierę, pieniądze, dom,...

Długo czekałem (biblioteka) i w końcu pojawiła się i przeczytałem.
Ciekawy pomysł i ogólnie na tak.
Raziły trochę wulgaryzmy. Jak akcja dzieje się wśród bandytów, budowlańców lub wojskowych, to ok. Tutaj nie pasowały.

Długo czekałem (biblioteka) i w końcu pojawiła się i przeczytałem.
Ciekawy pomysł i ogólnie na tak.
Raziły trochę wulgaryzmy. Jak akcja dzieje się wśród bandytów, budowlańców lub wojskowych, to ok. Tutaj nie pasowały.

"Trzecia część człowieka" Krzysztofa Matkowskiego to jedna z tych wyjątkowych książek, która może połączyć miłośników fantastyki i po prostu dobrej literatury, dotykającej najważniejszych dla naszej egzystencji spraw – tożsamości i poczucia spełnienia. Jeżeli jeszcze nie czytaliście tej powieści, polecam Wam gorąco ten nawiązujący do tradycji realizmu magicznego, intrygujący debiut, napisany pięknym językiem i sprawnie przechodzący od ponurego do wesołego nastroju, w którym wraz z Damianem Kotem wyruszcie w podróż w głąb siebie.

Cała recenzja do przeczytania tu: https://glodnawyobraznia.blogspot.com/2021/09/recenzja-krzysztof-matkowski-trzecia.html

"Trzecia część człowieka" Krzysztofa Matkowskiego to jedna z tych wyjątkowych książek, która może połączyć miłośników fantastyki i po prostu dobrej literatury, dotykającej najważniejszych dla naszej egzystencji spraw – tożsamości i poczucia spełnienia. Jeżeli jeszcze nie czytaliście tej powieści, polecam Wam gorąco ten nawiązujący do tradycji realizmu magicznego,...

Ta książka zmusza do myślenia. Do zastanowienia się jak brzemienne w skutkach mogą być nasze decyzję. Jak bez przygotowania je podejmujemy. Żałujemy ich i zastanawiamy się czy nasze życie mogło być inne? Czy jesteście najlepszym wariantem siebie?

Napiszę za Alanem Ricmanem: "Jesteśmy, kim jesteśmy. Sumą naszych niedostatków".

Napiszę za Trentem Reznorem: "Jestem tylko kopią kopii kolejnej kopii".

Ta książka zmusza do myślenia. Do zastanowienia się jak brzemienne w skutkach mogą być nasze decyzję. Jak bez przygotowania je podejmujemy. Żałujemy ich i zastanawiamy się czy nasze życie mogło być inne? Czy jesteście najlepszym wariantem siebie?

Napiszę za Alanem Ricmanem: "Jesteśmy, kim jesteśmy. Sumą naszych niedostatków".

Napiszę za Trentem Reznorem: "Jestem tylko...

„Trzecia część człowieka” to książka z gatunku realizmu magicznego, choć jakoś bardziej mi pasuje określenie „fantastyka obyczajowa”. Główną postacią w powieści jest Damian Kot – człowiek, który tak bardzo nie może się zdecydować, czego chce od życia, że aż rozpada się na trzy części. Nie wychodzi mu to jakoś specjalnie na zdrowie, ale w sumie komu by wyszło?
Nie chcąc więcej zdradzać, napiszę krótko: to jest zwyczajnie dobra książka. Jeszcze nie wybitna, lecz widać duży potencjał autora (wiele zdań-perełek, cały fragment o poniedziałkach to cudo, ale chyba moje ulubione to soczyste: „Takie już te marzenia, zdradliwe kurwy”). Nie dla fanów pościgów i wybuchów, ale zdecydowanie dla kogoś, kto ma ochotę się zastanowić nad tym, co w życiu ważne.
Zalety:
❇️ potoczysty, miejscami wręcz piękny język;
❇️ naturalne dialogi;
❇️ intrygująca, trochę dziwaczna, ale czyta się szybko;
❇️ postać ojca głównego bohatera – świetna.
Wady:
✴️ trudno tu którąkolwiek postać lubić i pod koniec było to już nieco męczące;
✴️ brak rozwinięcia historii dziadka, który był jednym z ciekawszych wątków;
✴️ nie wszystkie motywacje bohaterów do mnie przemawiały, ale to już bardzo personalna rzecz.
Najchętniej dałabym 7,5/10, a skoro połówki zaokrąglamy w górę, to wychodzi 8 🙂

„Trzecia część człowieka” to książka z gatunku realizmu magicznego, choć jakoś bardziej mi pasuje określenie „fantastyka obyczajowa”. Główną postacią w powieści jest Damian Kot – człowiek, który tak bardzo nie może się zdecydować, czego chce od życia, że aż rozpada się na trzy części. Nie wychodzi mu to jakoś specjalnie na zdrowie, ale w sumie komu by wyszło?
Nie chcąc...

Mając na uwadze, że autorem jest tak młody człowiek i debiutant, uważam, ze poszło mu bardzo dobrze. Widać potencjał, fabuła ciekawa, język nienaganny. Jeśli mogę coś doradzić, proponowałabym popracować nad psychologiczną stroną bohaterów, oraz nad dialogami.
Sądzę jednak, ze jeśli autor zamierza podążać tą drogą to ma szanse dojść do świetnych rezultatów.
Powodzenia.

Mając na uwadze, że autorem jest tak młody człowiek i debiutant, uważam, ze poszło mu bardzo dobrze. Widać potencjał, fabuła ciekawa, język nienaganny. Jeśli mogę coś doradzić, proponowałabym popracować nad psychologiczną stroną bohaterów, oraz nad dialogami.
Sądzę jednak, ze jeśli autor zamierza podążać tą drogą to ma szanse dojść do świetnych rezultatów.
Powodzenia.

Ciekawy debiut, autor, na któego warto zwrócić uwagę. Powieść intrygjąca , dziwaczna, inna niż większość polskiej fantatstyki (tylko czy to jest na prwno fantastyka?). Nie należę do osób, które całkiem zachwyciła ale na pewno jest jedną z ciekawszych propozycji tego roku.

Ciekawy debiut, autor, na któego warto zwrócić uwagę. Powieść intrygjąca , dziwaczna, inna niż większość polskiej fantatstyki (tylko czy to jest na prwno fantastyka?). Nie należę do osób, które całkiem zachwyciła ale na pewno jest jedną z ciekawszych propozycji tego roku.

Książkę przeczytałam już jakiś czas temu,ale musiałam ją "przegryźć" ,przemyśleć ,żeby zbyt pochopnie nie osądzić .

Już piszę dlaczego ,bo z jednej strony ,jest to bardzo spokojna książka,tam praktycznie nic się nie dzieje .
Ale po głębszym przemyśleniu ,wywnioskowałam że autor chce nam tu coś przekazać .
A mianowicie to że jeśli mamy jakieś marzenia ,pasje to starajmy się je realizować .
Bo jeśli podążymy w jednym kierunku ,to w pewnym momencie będziemy wypaleni,będziemy wrakiem człowieka i nic nas w życiu nie będzie cieszyło .

Jak na debiut to jest naprawdę dobra książka .

Książkę przeczytałam już jakiś czas temu,ale musiałam ją "przegryźć" ,przemyśleć ,żeby zbyt pochopnie nie osądzić .

Już piszę dlaczego ,bo z jednej strony ,jest to bardzo spokojna książka,tam praktycznie nic się nie dzieje .
Ale po głębszym przemyśleniu ,wywnioskowałam że autor chce nam tu coś przekazać .
A mianowicie to że jeśli mamy jakieś marzenia ,pasje to starajmy się...

"Papier, kamień, nożyce… bomba atomowa"

Tak w to grają moje dzieciaki. To ostatnie, wiadomo, rozwala system i gwarantuje wygraną, ale używane jest tylko w sprawach najistotniejszych.
Autor „Trzeciej części człowieka” zaskoczył mnie. Zamiast powieści fantastycznej dostałam obyczajową, a nawet psychologiczną, gdzie nierealistyczny element jest tylko punktem wyjściowym. Opowieść wciąga od pierwszej sceny – pewnie za sprawą nienagannego języka, gładkiej narracji, wiarygodnych postaci męskich, ze sprawnie nakreślonymi charakterami. Tu mały zarzut: postacie damskie gdzieś mi się wymykają, rozmywają.
Ciekawe, że matka charakteryzowana jest poprzez swoją nieobecność w kluczowych momentach. Żona – postać bez wad. Koleżanka z przeszłości – dostałam dużo informacji na jej temat, a jednak pozostała dla mnie zagadką.
Ale wracam do mężczyzn, bo tu wręcz przeciwnie: konkretnie, dogłębnie. Czas wyznać, że nie polubiłam głównego bohatera, ani pierwotnego, ani żadnej z jego trzech odsłon. Nie polubiłam jako człowieka – za głupotę i egoizm, lecz jako bohater literacki okazał się pasjonujący. Jednak na największą pochwałę zasługuje postać ojca. Szczególnie urzekająca, odmalowana mistrzowsko. To właśnie on – w rozpisanej na trzech mężczyzn grze bez wyjścia i zwycięzcy – decyduje się użyć „bomby”. I chwała mu za to.
Podsumowując: lektura wielce satysfakcjonująca, z niecierpliwością oczekuję kolejnych dzieł autora.

"Papier, kamień, nożyce… bomba atomowa"

Tak w to grają moje dzieciaki. To ostatnie, wiadomo, rozwala system i gwarantuje wygraną, ale używane jest tylko w sprawach najistotniejszych.
Autor „Trzeciej części człowieka” zaskoczył mnie. Zamiast powieści fantastycznej dostałam obyczajową, a nawet psychologiczną, gdzie nierealistyczny element jest tylko punktem wyjściowym....

Ogromnie mi się podobało. Inteligentna, oryginalna debiutancka powieść, pomysłowo oscylująca między psychologizującym głównym nurtem a fantastyką. Matkowski wychodzi od pytania "Jak dokonywać życiowych wyborów - decyzji o związku, pracy, studiach - tak, żeby ich nie dokonać - i rozwija odpowiedź w zaskakujący, niebanalny sposób. Bardzo polecam.

Ogromnie mi się podobało. Inteligentna, oryginalna debiutancka powieść, pomysłowo oscylująca między psychologizującym głównym nurtem a fantastyką. Matkowski wychodzi od pytania "Jak dokonywać życiowych wyborów - decyzji o związku, pracy, studiach - tak, żeby ich nie dokonać - i rozwija odpowiedź w zaskakujący, niebanalny sposób. Bardzo polecam.