Opowiadania w kolejności od tych, które oceniam najwyżej, do tych, które oceniam najniżej:

NA SKRAJU ŚWIATÓW - DAWID CIEŚLA
Bardzo fajny pomysł, dobry i ciekawy język, interesująca bohaterka, wszystko super, tylko niestety prowadzi donikąd (trochę jak niektóre ulice w Poznaniu z opowiadania). Brakuje jakiegoś mocnego zakończenia, czegoś, co by historię spięło, pozwoliło jej wybrzmieć. Dostajemy interesujący koncept na świat, ale jednak TYLKO koncept, nie pełną opowieść. Niemniej nawet pomimo tych zastrzeżeń to dobre opowiadanie.

SIEJ KWIATY, ZBIERAJ OGIEŃ - KRZYSZTOF MATKOWSKI
Świetny pomysł na smoka. Język ciekawy. Ale... Opowieść właściwie nie jest opowiadana, raczej streszczana, wydarzenia biegną na łeb, na szyję. Bohaterowie wypadają przez to płasko, emocje również. To w sumie paradoks, bo to opowiadanie ma wszystko, co potrzebne, żeby być świetnym i poruszyć, widzę, co autor chciał osiągnąć, wiem, co powinnam w danych momentach poczuć, ale ostatecznie nie czuję nic. Historia niezwykłego smoka spłynęła po mnie jak po kaczce. Szkoda. Widzę tu potencjał na więcej.

CHOMIK - MARTA POTOCKA
Już gdzieś to widziałam - i to nie raz. Co w żadnym wypadku nie jest zarzutem, wszystko gdzieś już było i tak dalej, ważne jest więc, jak się to wszystko opowiada na nowo. No właśnie, tutaj w sumie nie ma nic na nowo i nic zaskakującego. Całość jest dość sprawna rzemieślniczo i to tyle, nie zostaje w pamięci na dłużej. Autorka zupełnie nie bawi się w subtelności, bohaterowie i świat przedstawiony rysowani są grubą kreską, tak grubą, że aż przerysowaną, żebyśmy przypadkiem nie przeoczyli morału i przesłania. Przydałoby się trochę więcej szarości.

SŁOWA, KTÓRYCH NIE POWIEM ŁUCJI - KRZYSZTOF MATKOWSKI
Znów dużo streszczania. Trudno powiedzieć, że po dwóch tekstach autora wie się już o nim wszystko, ale rzeczywiście "Siej kwiaty..." i "Słowa..." mają wiele punktów stycznych - wspomniane już streszczanie jako główny sposób prowadzenia narracji, dalej: poetyckość, metaforykę, symbolizm, przekrojowość historii. No i niestety w moim wypadku również totalną czytelniczą obojętność. Pomysł na opowiadanie ciekawy, choć tak jak w przypadku "Chomika" zupełnie nienowy i już wielokrotnie odsmażany. Wykonanie wyraźnie gorsze niż w "Siej kwiaty...".

DZIEWCZYNA Z PAPIERU I OGNIA - KRZYSZTOF REWIUK, KRZYSZTOF MATKOWSKI
To opowiadanie pęka w szwach. Za dużo tu wszystkiego, elementy nie składają się w spójną całość, być może to kwestia niedogrania stylu i pomysłów dwóch autorów, być może czegoś innego, nie wiem. W każdym razie w efekcie dostajemy tekst, który nie jest kompletnym opowiadaniem, a kilkoma opowiadaniami pozszywanymi w jedno. Bohaterów jak na rozmiar tekstu jest zbyt wielu, w tym kilku najzwyczajniej niepotrzebnych (Olwidzki na przykład nic nie wnosi do fabuły, jest postacią nudną i pustą z punktu widzenia opowieści). A jeżeli o samą fabułę i pomysł chodzi... No cóż. To jest niestety tekst z rodzaju tych, które zniechęciły mnie do regularnego kupowania i czytania Nowej Fantastyki. Tani patriotyzm. Wielka Polska. Symbol na symbolu. Podane w sposób tak nachalny i łopatologiczny, że w pewnym momencie pomyślałam, że może autorzy ironizują, ale chyba jednak nie. Jak można się więc domyślić - jestem na nie.

Podsumowując, w zbiorze mamy dwa teksty dobre ("Na skraju światów", "Siej kwiaty..."),dwa średniaki ("Chomik", "Słowa...") i jeden ciężkostrawny ("Dziewczyna..."). W sumie nie najgorzej, ale też nie najlepiej. Zabrakło tekstów wybitnych, wybijających się ponad średnią, dających coś więcej, może nie zawsze doskonałych, ale świeżych i innych - a przyznaję, że właśnie tego się spodziewałam po opowiadaniach nominowanych i wybranych jako potencjalnie najlepsze z całego roku. Trochę też zabrakło różnorodności - na pięć opowiadań dwa są autorstwa, a trzecie współautorstwa Krzysztofa Matkowskiego.

I ostatnia uwaga, już formalna, nie związana z samymi opowiadaniami. Trochę szkoda, że Fantazmaty - w przeciwieństwie do innych wydawców - nie pozwoliły na publikację całych opowiadań. Wygląda to niestety jak tani skon ta kliki i (puste) pobrania. Rozumiem chęć zareklamowania swojej inicjatywy, ale uważam, że lepszy skutek pr-owo miałoby udostępnienie całych opowiadań. Jeżeli się spodobają, czytelnicy chętniej sięgną po całe zbiory i rzeczywiście je przeczytają - a nie tylko pobiorą dla przeczytania nominowanego tekstu.

Opowiadania w kolejności od tych, które oceniam najwyżej, do tych, które oceniam najniżej:

NA SKRAJU ŚWIATÓW - DAWID CIEŚLA
Bardzo fajny pomysł, dobry i ciekawy język, interesująca bohaterka, wszystko super, tylko niestety prowadzi donikąd (trochę jak niektóre ulice w Poznaniu z opowiadania). Brakuje jakiegoś mocnego zakończenia, czegoś, co by historię spięło, pozwoliło...

Dawid Cieśla " Na skraju światów" - dobry pomysł, "pogmatwane" w ciekawy sposób, plus na mój rodzinny Poznań i gwarę. 7/10
Krzysztof Matkowski "Siej kwiaty, zbieraj ogień" - fragment, reszta w "Dragonezie"; oryginalny pomysł, 6/10
Krzysztof Matkowski "Słowa, których nie powiem Łucji" - fragment, reszta w "Umieranie to parszywa robota"; moim zdaniem najsłabsze opowiadanie z pięciu, 5/10.
Marta Potocka "Chomik" - ciekawe, chyba najlepsze w zbiorze. Akurat na nasze czasy Covidu i dziwnych pomysłów kontroli nad ludźmi 7/10
Krzysztof Rewiuk, Krzysztof Matkowski - "Dziewczyna z papieru i ognia" - Polska pod zaborami, Dziady i Baron Samedi. 6/10

Zaokrąglając, wychodzi 6/10.

Dawid Cieśla " Na skraju światów" - dobry pomysł, "pogmatwane" w ciekawy sposób, plus na mój rodzinny Poznań i gwarę. 7/10
Krzysztof Matkowski "Siej kwiaty, zbieraj ogień" - fragment, reszta w "Dragonezie"; oryginalny pomysł, 6/10
Krzysztof Matkowski "Słowa, których nie powiem Łucji" - fragment, reszta w "Umieranie to parszywa robota"; moim zdaniem najsłabsze opowiadanie z...