Lubię Szymona Hołownię i jego styl, dlatego też czytuję jego książki. Teraz jednak jestem bardziej krytyczna wobec tych fikołków logicznych, jakie autor uprawia w publikacjach dot. religii. W istocie rzeczy niczego one nie wyjaśniają - bo też jak można "wyjaśnić" religie, wiarę? W pewnym momencie zawsze dojdzie się do ściany i stwierdzenia, że tego się wytłumaczyć nie da. Że logiki w tym nie ma. Bo na tym polega WIARA. Gdyby wiara polegała na faktach, to nie byłaby wiarą. I w tej książce to mocno widać. Jak sam autor pisze:

"trzeba opędzić się od pokusy zamiany wiary w wiedzę. Współczesne chrześcijaństwo znajduje sie między młotem, a kowadłem - postęp nauki sprawia, że mamy odpowiedzi na coraz więcej pytań, kurczy się sfera tajemnicy. My chrześcijanie wiemy jednak, że istnieje obszar, którego nauka nigdy nie zbada (...)"

Temu absurdalne są oczekiwania, że nagle Hołownia wyjaśni, czym jest życie pozagrobowe i nawróci ateistów. Ok, ale po co w takim razie brać za wyjaśnianie, skoro się nie umie? Więc można sobie poczytać, troszku się zdenerwować niektórymi opiniami i niewiele poza tym. Np. zwróciłam uwagę na kuriozalny cytowany tekst, że "w ówczesnej rodzinie żona była zobowiązana do posłuszeństwa wobec męża. Gdyby więc mężczyzna pierwszy zerwał zakazany owoc i dał żonie do zjedzenia, to miałaby obowiązek posłuchać" - czyli nawet w raju nie było równości płci i istniało małżeństwo z podziałem na pana i służącą? Przecież wtedy nie było w ogóle grzechu, powinności, małżeństwa, ani seksu!

Poza tym książka w niektòrych kwestiach jednak się zdezaktualizowała. No i nie podoba mi się prześmiewczy stosunek autora do innych opinii, z którymi się nie zgadza, a wynikający po prostu z ograniczonych horyzontów. Np.w anioły można wierzyć, ale prawa zwierząt to bzdura? Tak trudno zrozumieć, że zwierzęta też czują i cierpią i że człowiek nie ma żadnego prawa traktować je tak, jak je traktuje?

Lubię Szymona Hołownię i jego styl, dlatego też czytuję jego książki. Teraz jednak jestem bardziej krytyczna wobec tych fikołków logicznych, jakie autor uprawia w publikacjach dot. religii. W istocie rzeczy niczego one nie wyjaśniają - bo też jak można "wyjaśnić" religie, wiarę? W pewnym momencie zawsze dojdzie się do ściany i stwierdzenia, że tego się wytłumaczyć nie da....

Ta książka mnie po prostu zmęczyła. Nie ukrywam, że nie podzielam światopoglądu autora ale w czasach kiedy ją napisał i kiedy ja najbardziej chciałem ją przeczytać (i pewnie lepiej by było gdybym ją przeczytał wtedy, a nie dziś, myślę że lepiej bym ją odebrał),miałem wrażenie, że to taki "swojski katolik" - no chociaż katolik ale taki "do rzeczy". Niestety z tej książki wybija coś innego... Strasznie mnie irytowała ta taka buta autora - jakieś tam inne wierzenia to są bzdury (a nie, przepraszam, to: "rzucająca się w oczy głupota"),a zaraz pisze sobie o aniołach jak o oczywistości... Czy on nie zdaje sobie sprawy jak to brzmi w uszach (albo wygląda w oczach ;) ) np. ateisty? Humor tej książki był też jak dla mnie wymuszony i nieśmieszny. A odpowiedzi na pytania... szczerze to nie zapamiętałem żadnej, po prostu tyle było gawędziarstwa i jakiegoś opisywania wszystkiego naokoło, że już nawet tych odpowiedzi nie wyłuskałem. Ogólnie mam wrażenie, że ta książka powstała tylko dlatego, że autor chciał napisać książkę i najwięcej to ona wnosi do jego życia i niczyjego innego.

(czytana/słuchana: 3-6.02.2023)
3-/5 [5/10]

Ta książka mnie po prostu zmęczyła. Nie ukrywam, że nie podzielam światopoglądu autora ale w czasach kiedy ją napisał i kiedy ja najbardziej chciałem ją przeczytać (i pewnie lepiej by było gdybym ją przeczytał wtedy, a nie dziś, myślę że lepiej bym ją odebrał),miałem wrażenie, że to taki "swojski katolik" - no chociaż katolik ale taki "do rzeczy". Niestety z tej książki...

ale gowno

ale gowno

Absolutnie mi się nie podobała. Rozumiem, że to nie moje klimaty (przeczytałam, ponieważ została mi polecona i podarowana, a nie chciałam odmawiać),ale jak można tak na około odpowiadać na dość proste pytania? Jeżeli autor w ten sposób chciał przekonać do wiary i rozwiać wszelkie wątpliwości, to niestety mu się nie udało, wręcz przeciwnie - jestem jeszcze gorzej nastawiona do osób opowiadających o katolicyzmie niż wcześniej.
Odpowiedź na żadne pytanie mnie nie usatysfakcjonowała i czuję, że zmarnowałam część swojego życia.

Absolutnie mi się nie podobała. Rozumiem, że to nie moje klimaty (przeczytałam, ponieważ została mi polecona i podarowana, a nie chciałam odmawiać),ale jak można tak na około odpowiadać na dość proste pytania? Jeżeli autor w ten sposób chciał przekonać do wiary i rozwiać wszelkie wątpliwości, to niestety mu się nie udało, wręcz przeciwnie - jestem jeszcze gorzej nastawiona...

Rzadko sięgam po książki o tematyce religijnej, chociaż świadomie od niej nie uciekam. Tym razem jednak, nie będę ukrywać, że na książkę Szymona Hołowni skusiłam się z czystej ciekawości. Zainteresował mnie fakt, że autor nie boi się zadawać trudnych pytań i jeszcze do tego, podejmuje próbę odpowiedzi na nie. Dlaczego data końca świata jest tajemnicą? Czy należy klękać oglądając transmisję mszy świętej w telewizji? I dlaczego Jezus nie mógł umrzeć ze starości? Każdy z nas na jakimś etapie życia zadaje sobie podobne pytania. Czy w książce Szymona Hołowni odnajdziemy odpowiedzi na wszystkie nurtujące nas wątpliwości?

Tabletki z krzyżykiem, to książka podzielona na cztery główne rozdziały. Pierwszy skupia się na tematyce sławnych w Biblii (ale nie tylko) ludzi, kolejny opiera się na fundamentalnych prawdach wiary, trzeci porusza około naukową tematykę, a ostatni zawiera pytania na temat śmierci i tego, co po niej następuje. Całość stworzona jest właśnie na zasadzie pytaniań i próbie odpowiedzi na nie, w oparciu o różne naukowe, lub mniej naukowe źródła.

Nie będę ukrywać, że książka Szymona Hołowni trochę mnie rozczarowała. Spodziewałam się rzetelnych, sprawdzonych informacji, które stanowiłyby odpowiedź na wprost postawione pytanie. Jednak większość wypowiedzi była moim zdaniem przegadana i w sumie mało z nich wynikało. Bardzo ciężko z potoku słów wyłuskać jakieś fakty, które naprawdę zaskoczą, czy pozostaną w pamięci. Jedynie na kilka pytań zawartych w książce uzyskałam satysfakcjonującą odpowiedź, taką która nie zawierałaby tylko retorycznych zabaw, ale po prostu fakty. Cały zamysł książki, sposób jej ułożenia jest naprawdę ciekawy, świeży i dający wielki potencjał. Nie czyta się tego źle, jednak po skończeniu lektury nie jestem dużo bogatsza w wiedzę, niż przed jej rozpoczęciem.

Rzadko sięgam po książki o tematyce religijnej, chociaż świadomie od niej nie uciekam. Tym razem jednak, nie będę ukrywać, że na książkę Szymona Hołowni skusiłam się z czystej ciekawości. Zainteresował mnie fakt, że autor nie boi się zadawać trudnych pytań i jeszcze do tego, podejmuje próbę odpowiedzi na nie. Dlaczego data końca świata jest tajemnicą? Czy należy klękać...

Nie ma glupich pytan. Sa za to takie, na ktore niekoniecznie znamy odpowiedz. Jest tez nadzieja, ze kiedys to sie zmieni. Do znudzenia powtarzam, ze ksiazki autorstwa Szymona Holowni maja wielokrotnie wiecej tresci niz stron. "Tabletki z krzyzykiem" nie odstepuja od tej reguly. Polecam wszystkim dociekliwym i ciekawskim, i sceptykom tez.

Nie ma glupich pytan. Sa za to takie, na ktore niekoniecznie znamy odpowiedz. Jest tez nadzieja, ze kiedys to sie zmieni. Do znudzenia powtarzam, ze ksiazki autorstwa Szymona Holowni maja wielokrotnie wiecej tresci niz stron. "Tabletki z krzyzykiem" nie odstepuja od tej reguly. Polecam wszystkim dociekliwym i ciekawskim, i sceptykom tez.

Przeczytane po raz pierwszy 19 lipca 2011 roku.
Drugi raz we wrześniu i w październiku 2018 roku.
Człowiek się zmienia i autor się zmienia.
Czasem warto wrócić i odkryć swoje podkreślenia sprzed lat.

Przeczytane po raz pierwszy 19 lipca 2011 roku.
Drugi raz we wrześniu i w październiku 2018 roku.
Człowiek się zmienia i autor się zmienia.
Czasem warto wrócić i odkryć swoje podkreślenia sprzed lat.

Niezwykle mnie ta książka zdziwiła. Spodziewałam się typowo teologicznych wywodów, a dowiedziałam się o bardzo wielu teoriach i badaniach naukowych. Autor wykonał kawał dobrej roboty biorąc pod uwagę obszerną bibliografię. Wychowałam się w wierze chrześcijańskiej, a po tej lekturze okazało się jak niewiele o niej wiem. Polecam tę książkę chcącym poszerzać wiedzę, nie tylko z zakresu chrześcijaństwa.

Niezwykle mnie ta książka zdziwiła. Spodziewałam się typowo teologicznych wywodów, a dowiedziałam się o bardzo wielu teoriach i badaniach naukowych. Autor wykonał kawał dobrej roboty biorąc pod uwagę obszerną bibliografię. Wychowałam się w wierze chrześcijańskiej, a po tej lekturze okazało się jak niewiele o niej wiem. Polecam tę książkę chcącym poszerzać wiedzę, nie tylko...

Niestandardowe, humorystyczne podejście do zagadnień dotyczących kwestii ostatecznych. Można odnieść wrażenie, że niezależnie od wyznania na każdym etapie życia warto zweryfikować nabytą wiedzę o życiu po życiu.

Niestandardowe, humorystyczne podejście do zagadnień dotyczących kwestii ostatecznych. Można odnieść wrażenie, że niezależnie od wyznania na każdym etapie życia warto zweryfikować nabytą wiedzę o życiu po życiu.

jak zawsze dobrze

jak zawsze dobrze