Pół na pół. Rozmowy nie dla dzieci

Ciekawa, zabawna, dobrze napisana - dla miłośników obu dziennikarzy. Biografie obu panów w formie rozmowy. Ciekawe czy współcześni 40-latkowie odnajdą w niej swoje doświadczenia?

Ciekawa, zabawna, dobrze napisana - dla miłośników obu dziennikarzy. Biografie obu panów w formie rozmowy. Ciekawe czy współcześni 40-latkowie odnajdą w niej swoje doświadczenia?

Pokaż mimo to

Panowie Marcin Prokop i Szymon Hołownia to jedne z najbardziej znanych twarzy polskiej telewizji. Fantastyczny duet prowadzących "Mam Talent", choć w rzeczywistości bardzo się od siebie różnią. Autorzy podzielili książkę na dekady, w których kolejno opisują swoje życie. W zasadzie "Pół na Pół" jest innego rodzaju autobiografią, w której pominięto zbędne opisy i mało istotne sprawy. Jak tytuł wskazuje jest to dialog między Marcinem Prokopem a Szymonem Hołownią . Odkrywają oni przed społeczeństwem swoje myśli, poglądy, życie prywatne oraz ciąg wydarzeń, które doprowadziły do tego kim są dzisiaj. Są momenty zabawne, ale i smutne.
Niesamowitym i pięknym jest to, iż Panowie Prokop i Hołownia bardzo dobrze się dogadują, mimo ogromnych różnic na wielu płaszczyznach.

Panowie Marcin Prokop i Szymon Hołownia to jedne z najbardziej znanych twarzy polskiej telewizji. Fantastyczny duet prowadzących "Mam Talent", choć w rzeczywistości bardzo się od siebie różnią. Autorzy podzielili książkę na dekady, w których kolejno opisują swoje życie. W zasadzie "Pół na Pół" jest innego rodzaju autobiografią, w której pominięto zbędne opisy i mało...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rozmowy oby dwóch panów bardzo mi się podobały. Wspomnienia Marcina Prokopa z czasów szkolnych momentami bardzo mnie rozbawiły. Chociaż w domu rodzinnym nie miał sielanki. Jego rodzice nie są towarzyszscy ma bardzo małą rodzinę będąc nastolatkiem nie miał wielu przyjaciół mimo to jest człowiekiem lubianym. Do tej pory nie miałam pojęcia o tym że był redaktorem większości gazet jakie ukazywały się na rynku. Oby dwie rozmowy są bardzo szczere z oby dwóch dowiedziałam się czegoś o czym do tej pory nie miałam pojęcia. Nie wiedziałam o tym że Szymon Hołownia ma trzy lata starszego brata króry zmarł podczas porodu. Bardzo podobał mi się ostatni rozdział "co dalej" w którym Marcin Prokop i Szymon Hołownia dyskutują o tym dokąd zmierza ten świat Ogólnie lektura bardzo mnie wciągnęła uważam że jest warta przeczytania.

Rozmowy oby dwóch panów bardzo mi się podobały. Wspomnienia Marcina Prokopa z czasów szkolnych momentami bardzo mnie rozbawiły. Chociaż w domu rodzinnym nie miał sielanki. Jego rodzice nie są towarzyszscy ma bardzo małą rodzinę będąc nastolatkiem nie miał wielu przyjaciół mimo to jest człowiekiem lubianym. Do tej pory nie miałam pojęcia o tym że był redaktorem większości...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę bardzo przyjemnie się czyta. Polecam wszystkim, którzy lubią duet Hołownia&Prokop :)

Książkę bardzo przyjemnie się czyta. Polecam wszystkim, którzy lubią duet Hołownia&Prokop :)

Pokaż mimo to

Pewnie już o tym wspominałam, ale bardzo rzadko sięgam po biografie. Co do zasady nie interesuje mnie życie innych ludzi, nawet tych najbardziej znanych, poza tym bardzo trudno jest mi się zainspirować czyjąś drogą. Gdy już wpada w moje ręce opowieść o historii jakiejś znanej postaci, zwykle kusi mnie ona nie samym bohaterem, a wartością dodaną, na przykład w postaci humoru lub szczególnego spojrzenia autora na świat.

W przypadku duetu Hołownia&Prokop taką spodziewaną wartością są pewne spostrzeżenia na temat szołbiznesu, kondycji społeczeństwa i życia codziennego, nierzadko bardzo trafne i okraszone odpowiednią dawką żartu. Obu Panów bardzo lubię i cenię, czytałam też poprzednie książki, które tworzyli w duecie: Bóg, kasa i rock'n'roll oraz Wszystko w porządku. I choć żadna z nich nie była tak bardzo biograficzna, jak Pół na pół, wszystkie trzy są zasadniczo do siebie podobne: w formie i sposobie wypowiedzi ich autorów.

Tym razem punktem wyjścia dla opowieści jest dzieciństwo obu Panów, które przypadło na lata komunistycznego kryzysu i z tego względu jest wyjątkowo wdzięcznym tematem do opowieści (przynajmniej moim zdaniem). Autorzy starają się dotrzeć do tego, co i w jaki sposób ukształtowało ich osobowości oraz wartości, którymi kierują się w życiu codziennym. W następujących po sobie rozdziałach przepytują się wzajemnie w temacie kolejnych etapów dzieciństwa i dorastania. Choć ich zawodowe losy splotły się więcej niż raz, czytelnik nie będzie zaskoczony, że podejściem do życia i poglądami Panowie różnią się znacznie, przynajmniej w niektórych kwestiach. Dzięki temu dyskusja jest barwna i dynamiczna.

Od samego początku widziałam wyraźną różnicę między rozdziałami – te dotyczące Marcina Prokopa spodobały mi się znacznie bardziej. Powody są dwa. Jego historia, domowe realia, a także osobowość są mi znacznie bliższe niż dzieciństwo Szymona Hołowni, więc łatwiej było mi się utożsamić z opowiadaną historią, przynajmniej w jakimś stopniu. Poza tym to Hołownia jest w tym duecie zdecydowanie lepszym słuchaczem, więc rozdziały, w których to on stawał w roli dziennikarza, wydawały mi się znacznie przyjemniejsze. Choć obaj Panowie mają tendencję do przerywania wypowiedzi kolegi żartami, często złośliwymi (taki już urok ich relacji), Marcinowi Prokopowi takie wtrącenia zdarzają się zdecydowanie częściej. Mniej jest w nim ukierunkowania na drugą osobę, towarzyszenia jej w opowieści, a więcej oceniania i wpychania na siłę w rozmaite umysłowe szufladki.

Na szczęście w miarę upływu kolejnych stron, gdy autorzy przechodzą od dzieciństwa do późniejszych lat, granice między rozdziałami coraz bardziej się zacierają. Wspólne doświadczenia sprawiają, że Panowie nie muszą już tak mocno starać się zrozumieć życiowej sytuacji drugiej strony, a mogą sobie pozwolić na swobodniejszą wymianę myśli, co zdecydowanie służy całej książce. Im dalej, tym więcej rozważań o tym, jak na przestrzeni lat zmieniało się dziennikarstwo, a także społeczeństwo, co obserwujemy na przykładzie pojawiających się na rynku a następnie znikających programów, gazet czy innych mediów. Jako czytelnicy mamy okazję zajrzeć za kulisy i lepiej zrozumieć popkulturowe mechanizmy.

Nie będę ukrywała, że rozmowę Szymona Hołowni i Marcina Prokopa czytałam z przyjemnością. Oprócz historii autorów, miałam też okazję zaobserwować ich wymianę myśli i doświadczeń, a wszystko to w bardzo lekkim stylu. Cieszę się, że sięgnęłam po tę książkę i uważam, że była naprawdę ciekawą lekturą.

------------------------------------------
https://czworgiem-oczu.blogspot.com/2019/12/szymon-hoownia-marcin-prokop-po-na-po.html

Pewnie już o tym wspominałam, ale bardzo rzadko sięgam po biografie. Co do zasady nie interesuje mnie życie innych ludzi, nawet tych najbardziej znanych, poza tym bardzo trudno jest mi się zainspirować czyjąś drogą. Gdy już wpada w moje ręce opowieść o historii jakiejś znanej postaci, zwykle kusi mnie ona nie samym bohaterem, a wartością dodaną, na przykład w postaci humoru...

więcej

mniej

Pokaż mimo to