Krótki, ale jakże męczący esej (bo tak chyba trzeba określić książkę Tessona),traktujący w zamierzeniu o Iliadzie i Odysei. W teorii miały to być zapewne lekkie, zaprawione poezją, luźne rozważania o obu homeryckich eposach, ich świecie, uniwersalności przesłania Odysei i Iliady czy ich znaczeniu we współczesnym świecie etc. W praktyce Tesson napisał dość grafomański tekst, zaprawiony licznymi powtórzeniami, nieścisłościami, z dość luźnym podejściem do historii antyku i filologii antycznej. Ani nie dowiemy się tu specjalnie o Antyku jako takim, ani o mitologii greckiej, ani o historii eposów. Niespecjalnie Tessona interesuje również literacka strona Iliady i Odesei-wychodząc choćby od strony analizy formalnej tekstu. Autor oferuje nam za to liczne wtręty i komentarze w niejasny często sposób odnoszące się do aktualnej polityki, problemów społecznych czy ekologicznych (najczęściej dotyczących francuskiego podwórka, co czyni aluzje nieco mniej zrozumiałymi). Po co te często wątpliwej jakości komentarze w tekście o antycznych eposach? Nie wiem, ale sprawiają one, że miejscami rozważania o antyku i literaturze przechodzą w kwasi publicystyczny felieton. Ogólnie "Lato z Homerem" sprawia wrażenie z jednej strony teksu wysilonego, z drugiej niedopracowanego, niedbale zredagowanego (stąd liczne powtórzenia i błędy merytoryczne). Tesson nie jest takiego typu erudytą jak na przykład Patrick Deville, nie mówiąc już o nieodżałowanym Umberto Eco. Nawiązania do poezji i literatury-owszem są, ale dlaczego tylko do francuskiej? Jeśli chodzi o powtórzenia i błędy-autor jak mantrę powtarza, niemalże w każdym z rozdziałów przeciwstawiając współczesną zgniliznę i dekadencję świata (według autora oczywiście),antyczną werwę i energię Hellenów, którzy to "dwa i pół tysiąca lat temu...". Do czego odnosi się to stwierdzenie? Czy pisząc rozważania o eposach Homera, autor odnosi się do świata klasycznej Grecji V w. p.n.e., zapominając, że świat przedstawiony w eposie jest światem Achajów z epoki mykeńskiej? Czy też zapomina, ze Homer żył w VIII w p.n.e., a domniemana wojna trojańska wydarzyła się około 1200 r. p.n.e.? Pisząc o świecie eposów, o antycznej Grecji, jej mitologii czy domniemanych ideałach Greków, Tesson stosuje liczne uproszczenia, to co niewygodne pomija, to co mu pasuje do narracji uwypukla, wyolbrzymia jedne, a pomniejsza inne zjawiska, co nie przydaje książce powagi.
Koniec końców po lekturze tej książki można sobie zadać pytanie: po co ją napisano? Doprawdy nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Mogę co najwyżej domniemywać, że Tesson siedząc na Cykladach, nudził się nieco i chciał zachwycić świat swą erudycją i przenikliwością oraz zmysłem poetyckim. Wyszło średnio...

Krótki, ale jakże męczący esej (bo tak chyba trzeba określić książkę Tessona),traktujący w zamierzeniu o Iliadzie i Odysei. W teorii miały to być zapewne lekkie, zaprawione poezją, luźne rozważania o obu homeryckich eposach, ich świecie, uniwersalności przesłania Odysei i Iliady czy ich znaczeniu we współczesnym świecie etc. W praktyce Tesson napisał dość grafomański...

OCENA - 8/10 REWELACJA

Dziś podzielę się z Wami spostrzeżeniami po zapoznaniu się z treścią książki „LATO Z HOMEREM”. Muszę przyznać, że Sylvain Tesson odwalił kawał dobrej roboty i uczynił z Iliady i Odysei Homera strawny koktail, ułatwiając zrozumienie tych antycznych dzieł, które mają już dwa i pół tysiąca lat.

Książka ta powstała na kanwie audycji Lato z Homerem, którą prowadził sam autor. Tekst, który wpadł w moje ręce udowodnił, że opisywane poematy stały się nieśmiertelne oraz, że warto do nich wrócić, by nabrać pewnego dystansu i dojrzalszego spojrzenia bo ta lektura zdecydowanie nam to ułatwia. Pamiętam z lat młodzieńczych, że zanurzenie się w poezji o homeryckim rytmie były ciężko przyswajalne i nie niezrozumiałe, a nawet nudne.

Dziś wiem, że przyczyną tego stanu rzeczy było niewłaściwie podejście pedagogiczne oraz forma przekazu, ponieważ ta książka przełamuje pewne tabu oraz pozwala cieszyć się tym co się aktualnie czyta i jest to interesujące. Tesson przeprowadził swoistą analizę twórczości Homera i rozprawił się z Iliadą i Odyseją, rozbierając je na czynniki pierwsze. Podał na tacy konkretne wybrane przykłady, sceny oraz sytuacje, pozwalając czytelnikowi zaznać nieco rozkoszy zanurzając się w tej poezji.

Okazuje się, że Iliada i Odyseja i tak też twierdzi Tesson, pozwala mądrzej żyć oraz stanowi swoisty komentarz do bieżących wiadomości ze świata. Potwierdzam, że ma rację przedstawił bowiem tekst omawianych dzieł w odniesieniu do współczesności, posługując się niesamowicie przemyślanym językiem trafiając w serce czytelnika, udowadniając zarazem, że Homer ofiarował światu mądrości, które są wciąż żywe mimo mijających wieków. Genialna książka oraz fantastyczne przemyślenia i interpretacje autora w odniesieniu do współczesności. Warto sięgnąć po tę pozycję, trzeba tylko niespiesznie się nią delektować i chłonąć treść w swoim rytmie, aby wyciągnąć najwięcej dla siebie, a przede wszystkim zrozumieć fenomen tych antycznych dzieł.

Ta opowieść jest intelektualnym zjawiskiem, lekcją historii, przyswajalna, przystępna i mądrze napisana. Jednym słowem literatura w najlepszym wydaniu, trzeba tylko wiedzieć jak to zrobić, a Tesson’owi to się niewątpliwie udało. Polecam. Jack_

OCENA - 8/10 REWELACJA

Dziś podzielę się z Wami spostrzeżeniami po zapoznaniu się z treścią książki „LATO Z HOMEREM”. Muszę przyznać, że Sylvain Tesson odwalił kawał dobrej roboty i uczynił z Iliady i Odysei Homera strawny koktail, ułatwiając zrozumienie tych antycznych dzieł, które mają już dwa i pół tysiąca lat.

Książka ta powstała na kanwie audycji Lato z Homerem,...

Książka jest swego rodzaju analizą twórczości Homera - Iliady i Odysei. Tesson najpierw rozkłada na czynniki pierwsze sztukę i kunszt pisarski Homera, a potem, jak zwykle, posługując się niesamowicie przemyślanym językiem i swoim własnym kunsztem opisuje, porównuje i odnosi homerycki świat do obecnych warunków. Skupia się na naturze ludzkiej, wierze, po części polityce i codziennym życiu, ale przede wszystkim na wartościach, które opisywał Homer, a które towarzyszą nam przez tysiące lat niezmiennie. W przypadku Tessona mogę nie być obiektywny, bo wielbię nad wyraz jego styl pisarski i przemyślenia dotyczące świata, ale zawsze zdecydowanie polecam!

Książka jest swego rodzaju analizą twórczości Homera - Iliady i Odysei. Tesson najpierw rozkłada na czynniki pierwsze sztukę i kunszt pisarski Homera, a potem, jak zwykle, posługując się niesamowicie przemyślanym językiem i swoim własnym kunsztem opisuje, porównuje i odnosi homerycki świat do obecnych warunków. Skupia się na naturze ludzkiej, wierze, po części polityce i...

Lato z Homerem. Nie można wybrać bardziej adekwatnej chwili na lekturę tak zatytułowanej książki. Choć ja zacząłem jeszcze wczesną wiosną, gdy zaczynało się szaleństwo zwane dalej pandemią.

Czytałem na raty. Czasami odkładając książkę na dłużej. Jej struktura i forma usprawiedliwia podobne podejście i pozwala na pauzy. Nie ma tu fabuły, lecz leniwie snute rozważania nad Homerem i jego dwoma dziełami w zestawieniu ze współczesnością, ale także z czasem mieszczącym w sobie wydarzenia od powstania Iliady i Odysei aż po dzień dzisiejszy. Autor zakochany w homerowskich frazach posuwa się do stwierdzenia, że twórczość literacka mogłaby się zakończyć na Iliadzie i Odysei, a cała reszta zawartości jest snuciem niezbitych dowodów, iż tak właśnie jest. Że ponadczasowość i aktualność omawianych dzieł jest przemożna i oczywista. Zapewne Sylvain Tesson do końca i na poważnie tak nie myśli... Ale z drugiej strony, czy na pewno? Nie jestem pewny.
 
Trochę obrazoburcze i aroganckie stwierdzenie. Wszak o Biblii mówi się tak samo, że zawiera się w niej cała prawda o świecie i naturze człowieka. Wszystko zaś co powstało po niej jest tylko mniej lub bardziej nieudolną kalką, wariacją, wersją wydarzeń już opisanych i dawno opowiedzianych.
A tu ni z gruszki, ni z pietruszki autor twierdzi, że jego świecką (pogańską) Biblią jest dwu ksiąg Homera. Próbuje udowodnić, że epos o wojnie i epos o powrocie do domu są wszystkim i zawierają wszystko co potrzebne nam do życia. Wiedza starożytna i uniwersalna na każdy czas, każdą epokę.
Interesujące teza, z którą do pewnego stopnia można się zgodzić, spojrzeć przychylnym okiem, przyznać trochę racji.
Ale czy identyfikuję się w całości z wywodem autora? Nie. Niespecjalnie. Szczególnie naiwne i niepotrzebne wydają się paralele zastosowane w odniesieniu do zmian klimatycznych, "umęczonej i wyeksploatowanej planety" i innych w tym tonie idiotyzmów.
 
W ostatnich latach nastał taki trend, moda wręcz obowiązek, że każdy pisarz, aktor, muzyk, piosenkarz lub innej maści celebryta musi raz na jakiś czas zabrać głos i wyrazić arbitralną opinię przeważnie w temacie, na którym kompletnie się nie zna, ale skoro inni alarmują, pouczają, karcą, nie ma powodu aby owa „gwiazda” nie mogła śmiało wyartykułować swoją „opinię”, będącą najczęściej zużytą aż nadto kalką.
 
Porównanie szeroko rozumianej kondycji ludzkiej dziś i wówczas, ze wskazaniem jak wypadamy na tle greckich bohaterów, jest jak najbardziej uprawniona i zmuszająca do refleksji. Uwypuklenie faktu przekierowania naszych dążeń, celów, oczekiwań, roszczeń- trafne i potrzebne. Na tym i kilku innych zabiegach poprzestałbym, nie siląc się na więcej niż niezbędnie konieczne i zasadne.
 
Dlatego summa summarum mam mieszane uczucia po zakończeniu lektury. Szczególnie ostatni rozdział zniesmaczył mnie i zadziałał jak łyżka dziegciu w beczce miodu.
 
Mimo wszystko polecam. Każdy może wyrobić sobie własną opinię, a dla wielu naprawdę świetnych, trafnych i ciekawych fragmentów, warto.
 

Lato z Homerem. Nie można wybrać bardziej adekwatnej chwili na lekturę tak zatytułowanej książki. Choć ja zacząłem jeszcze wczesną wiosną, gdy zaczynało się szaleństwo zwane dalej pandemią.

Czytałem na raty. Czasami odkładając książkę na dłużej. Jej struktura i forma usprawiedliwia podobne podejście i pozwala na pauzy. Nie ma tu fabuły, lecz leniwie snute rozważania nad...

Ładna, ale pusta, pretensjonalna i niepotrzebna. Miejscami nie wiedziałem, o co chodzi autorowi.

Ładna, ale pusta, pretensjonalna i niepotrzebna. Miejscami nie wiedziałem, o co chodzi autorowi.