Jedenastoletnia Marusia wyrusza w podwodne zaświaty, do Car-Dna na poszukiwanie swoich utraconych rodziców. Wkracza w dziwaczny i groźny świat, gdzie ziemskie reguły funkcjonowania są wyśmiane i dla niej, jako nieumarłej są trudne do pojęcia. Tak rozpoczyna się niezwykła podróż po fantasmagorycznych krainach. Marusia będzie zmuszona stawić czoło wielu wyzwaniom. Czy Marusi uda się odnaleźć w świecie umrzyków i uratować swoich rodziców?

To jest współczesna, surrealistyczna baśń dla dorosłych, momentami okrutna i perwersyjna. Napisana jest lekkim językiem, nie brak tu zabawy słowem i czarnego humoru. Przesycona elementami groteski i absurdu. Pokazuje świat w krzywym zwierciadle, w fabułę wplecione są wątki polityczne, czuć tu ducha Rosji.

Okraszona jest nawiązaniami intertekstualnymi do literatury, spotkamy tu znane nam baśniowe postaci, takie jak Alicja z Krainy Czarów, Puchatek, Mały książę i wielu innych. Bohaterowie są nietuzinkowi, świetnie zarysowani. Skłania do refleksji na temat czasu, dojrzewania i końca dzieciństwa.

To uczta dla wyobraźni. Jazda bez trzymanki w oparach absurdu. Bawiłam się przy niej świetnie, dawno czegoś tak zwariowanego nie czytałam. Moim zdaniem jest o niej zdecydowanie za cicho.

Jedenastoletnia Marusia wyrusza w podwodne zaświaty, do Car-Dna na poszukiwanie swoich utraconych rodziców. Wkracza w dziwaczny i groźny świat, gdzie ziemskie reguły funkcjonowania są wyśmiane i dla niej, jako nieumarłej są trudne do pojęcia. Tak rozpoczyna się niezwykła podróż po fantasmagorycznych krainach. Marusia będzie zmuszona stawić czoło wielu wyzwaniom. Czy Marusi...

„Różowa mysz”, Wiktora Jerofiejewa, to pełna absurdów i rosyjskiego ducha siostra „Alicji w Krainie Czarów”. Chociaż ile tutaj jest podobieństw, tyle też jest różnic. Poznajemy jedenastoletnią Marusię Mendelejewą, której rodzice zostają wciągnięci pod wodę. Wciągnięci nie przypadkiem – podwodny egzekutor, posiadający umiejętności anihilacji i orwellowskiej ewaporacji każdego, Krab-Olbrzym, znany także jako Gitarzysta lub Brzdęk-Dźwięk, jest bezgranicznie zakochany w Lenie, matce Marusi. Korzysta więc z okazji, by ściągnąć ją do siebie. Rezolutna dziewczynka nie zamierza jednak przejść nad śmiercią rodziców do porządku dziennego, rusza więc z nowymi znajomymi, Smykiem i Mariną, z poznanymi kilka godzin wcześniej zjawami, i ze swoją nianią, Dianą, w wyprawę na Dno.

Już sama podróż do miejsca docelowego uświadamia ją, że poszukiwania będą niezwykle trudne. Tym bardziej, że otrzymuje coraz więcej informacji na temat całego imperium i zasad, jakie w nim panują, a te mogą być trudne do pojęcia dla żywczyka, jak nazywa się tych, którzy dotarli na Dno jeszcze żyjąc. Przede wszystkim Car-Dnem dowodzi Król, który jednocześnie jest Sułtanem, Carem, Imperatorem i każdym innym ludzkim przywódcą, w zależności od potrzeb. I choć jego władza jest nieograniczona, to jednak nawet on zależny jest od kaprysów Kraba, który może w każdej chwili anihilować nawet całą rodzinę królewską.

W imperium panuje wieczny bezczas. Nikt się nie starzeje, ani nikt nie rodzi, zabronione jest bowiem rozmnażanie się i seks prowadzący do prokreacji. Wszyscy mieszkańcy Dna muszą być w pewien sposób nieżywi, czemu przeczyłby naturalny akt narodzin. Przeciwko tym prawom wystąpił swego czasu jeden z synów Króla, Starszy Książę, wszczynając pierwszą i jak dotąd jedyną Wielką Nieudaną Rewolucję, za co został wygnany. Wszechpotężna władza Króla sięga w końcu także jego własnych dzieci. Jest jednak jedno miejsce w imperium, gdzie nie dociera żadna obca władza – Dzielnica Rosyjska, której armia będzie próbowała pozbyć się intruzów z żywego świata.

Jerofiejew tworzy powieść wyjątkową. „Różowa Mysz” jest do granic przepełniona absurdem, w który wplecione zostały wątki polityczne i najróżniejsze nawiązania literackie, zarówno w warstwie tekstowej, jak i w samej formie. „Różowa Mysz” łączy bowiem znane doskonale wątki z „Alicji w Krainie Czarów”, Lewisa Carrolla, jak choćby wątek dorastania, rośnięcia i kurczenia się, fikcyjny świat, do którego trzeba się dostać, mówiące zwierzęta czy psychodeliczne krainy, z „Rokiem 1984”, George’a Orwella – Brzdęk-Dźwięk ze nieograniczoną niczym zdolnością usuwania jednostek z istnienia, jak i sama wizja niezdobytego imperium, z którego nie można się wydostać, to tylko kilka z nasuwających się skojarzeń. Gdyby tego było mało, całość okraszona jest tu i ówdzie Freudowskimi i Jungowskimi teoriami z psychoanalizy, a wiele wątków nosi w sobie ukryte perwersje, z którymi przychodzi się zmierzyć niedoświadczonej jeszcze bohaterce.

Co jednak najistotniejsze, „Różowa Mysz” jest satyrą na współczesną Rosję. Jest odzwierciedleniem tego kraju, zamieszkujących go narodów, jego władzy i polityki, choć zwierciadło, w którym zostają one odbite, jest bez wątpienia krzywe i wypaczone. Albo jest też zupełnie odwrotnie i zwierciadło jest całkowicie proste, a Marusia nie tylko wskoczyła do króliczej nory, jak jej starszy, literacki pierwowzór, a przeszła na jego drugą stronę? To wie chyba tylko sam Wiktor Jerofiejew. Zresztą, jak głosi hasło z okładki: „Od Rosji nie da się uciec, nawet na dno”.

Po bardziej szczegółową recenzję zapraszam do siebie - https://kulturalnynihilista.pl/rozowa-mysz-wiktor-jerofiejew-rosja-cz-2/

„Różowa mysz”, Wiktora Jerofiejewa, to pełna absurdów i rosyjskiego ducha siostra „Alicji w Krainie Czarów”. Chociaż ile tutaj jest podobieństw, tyle też jest różnic. Poznajemy jedenastoletnią Marusię Mendelejewą, której rodzice zostają wciągnięci pod wodę. Wciągnięci nie przypadkiem – podwodny egzekutor, posiadający umiejętności anihilacji i orwellowskiej ewaporacji...

Niepokojąco dziwna.

Przeczytana w ramach kwietniowego wyzwania czytelniczego LC.

Niepokojąco dziwna.

Przeczytana w ramach kwietniowego wyzwania czytelniczego LC.

Interesujące doświadczenie. Przy stronie tytułowej wydumałam sobie ukryte znaczenie, przez co z początku czytało się opornie. Cała para szła mi na dopasowywanie fabuły do mojego, jak się okazało, nietrafionego konceptu, więc przyjemność z lektury mi umykała. Finał z kolei był trochę dezorientujący. Za to pomiędzy zabawa była przednia. Wyobraźcie sobie bajkę z elementami groteski i absurdu, napisaną lekko i ze swadą. Do tego świeży, czasem zaskakujący humor. Smakowity tekst. Zdanie "Puchatek zarepetował swojego kałasznikowa" zapada w pamięć.
Polecam do czytania i na prezent (bardzo ładne wydanie).

Interesujące doświadczenie. Przy stronie tytułowej wydumałam sobie ukryte znaczenie, przez co z początku czytało się opornie. Cała para szła mi na dopasowywanie fabuły do mojego, jak się okazało, nietrafionego konceptu, więc przyjemność z lektury mi umykała. Finał z kolei był trochę dezorientujący. Za to pomiędzy zabawa była przednia. Wyobraźcie sobie bajkę z elementami...

Fragmenty rewelacyjne. Wyobraźnia, poczucie humoru i totalny odjazd. Córka Alicji z Krainy Czarów i Mistrza i Małgorzaty. Na pewno warto zacząć czytać. A może się spodoba. Mnie się bardzo podobała.

Fragmenty rewelacyjne. Wyobraźnia, poczucie humoru i totalny odjazd. Córka Alicji z Krainy Czarów i Mistrza i Małgorzaty. Na pewno warto zacząć czytać. A może się spodoba. Mnie się bardzo podobała.

Lektura magicznie niepokojąca, tak pełna metafor współczesności, że napawa lękiem. Czytało się ją wyśmienicie, ale i z wielkim niepokojem.

Tej książki nie czyta się tak po prostu. Czyta się ją w kontekście współczesności, wtedy dopiero można ją w pełni zrozumieć.

Polecam, bo czytanie "Różowej myszy" to niecodzienna przygoda.

Lektura magicznie niepokojąca, tak pełna metafor współczesności, że napawa lękiem. Czytało się ją wyśmienicie, ale i z wielkim niepokojem.

Tej książki nie czyta się tak po prostu. Czyta się ją w kontekście współczesności, wtedy dopiero można ją w pełni zrozumieć.

Polecam, bo czytanie "Różowej myszy" to niecodzienna przygoda.

Tytułowa różowa mysz to przyjaciółka, opiekunka głównej bohaterki Marusi. Dziewczynka ta ma 11 lat, oszpeconą przez Brzdęka-Dźwięka twarz i rodziców, których musi odzyskać z Car-Dna. Na tę wyprawę wyrusza wraz z rodzeństwem Smykiem i Marinką - filozofką oraz oczywiście z różową myszą. Car-Dno to kraina, do której odchodzą zmarli i pozornie rządzi się swoimi, odmiennymi od ziemskich prawami. Jednak wszystkie obyczaje Car-Dna to wyśmianie reguł panujących na świecie. Wiktor Jerofiejew z ironią pokazuje życiowe sytuacje. To mądra bajka dla dorosłych z dużą dawką groteski. O dojrzewaniu, ludziach i życiu. Polecam.

Tytułowa różowa mysz to przyjaciółka, opiekunka głównej bohaterki Marusi. Dziewczynka ta ma 11 lat, oszpeconą przez Brzdęka-Dźwięka twarz i rodziców, których musi odzyskać z Car-Dna. Na tę wyprawę wyrusza wraz z rodzeństwem Smykiem i Marinką - filozofką oraz oczywiście z różową myszą. Car-Dno to kraina, do której odchodzą zmarli i pozornie rządzi się swoimi, odmiennymi od...

Dotychczas znałam jedynie zbiory opowiadań tego autora, które były na tyle udane, że po "Różową mysz" sięgnęłam w ciemno. Czy było warto? Chyba tak. To była dla mnie jedna z tych książek, które same się czytają. I choć momentami wydawała mi się na siłę udziwniona i przekombinowana, to nie potrafiłam jej odłożyć, dawno nie przeczytałam książki tak szybko. Nie opuszczało mnie w czasie lektury poczucie niedorzeczności całej fabuły i nie mogłam się zdecydować, czy tkwi w tym jakimś głębszy zamysł, ale koniec końców spędziłam dwa długie, przyjemne wieczory z książką, która po prostu dawała przyjemność czytania, bez wysiłku, bez szargania nerwów - coś, co czyta się "po prostu". Moja głowa odpoczęła zanurzając się w tej absurdalnej fantazji, w pewnym momencie przestałam doszukiwać się sensu i tego mi chyba było trzeba.

Dotychczas znałam jedynie zbiory opowiadań tego autora, które były na tyle udane, że po "Różową mysz" sięgnęłam w ciemno. Czy było warto? Chyba tak. To była dla mnie jedna z tych książek, które same się czytają. I choć momentami wydawała mi się na siłę udziwniona i przekombinowana, to nie potrafiłam jej odłożyć, dawno nie przeczytałam książki tak szybko. Nie opuszczało...