Tę opowieść czyta się jak przykład ostrzegawczy: w jaki sposób nie organizować ekspedycji osadniczych i w jaki sposób nie postępować z nowo odkrytymi lądami oraz istotami rozumnymi. Dosyć często miałem wrażenie, że autor (jako Anglik) ewidentnie gra na nosie Hiszpanom, tak jakby wyżywał się za wszystkie czasy wojen Anglii z Hiszpanią. Właściwie to nie byłbym taki pewny czy wśród Anglików nie znalazłaby się ekspedycja złożona z ludzi o podobnych cechach charakteru (jak u opisywanych w książce bohaterów),gdyby pierwsi wpadli na pomysł kontrolowania szlaków żeglugowych na Pacyfiku. Wygodne usprawiedliwienie szybko by znaleźli, jeżeli nie w imię Boga Jedynego to w imię królowej lub kapitału prywatnego. Wystarczy dowiedzieć się co Anglicy wyprawiali np. w Afryce, Indiach i w Chinach.
Gdyby autor podkreślił, że sposób traktowania nowych przestrzeni życiowych, i zamieszkałych tam istot, zależy przede wszystkim od etyki i od światopoglądu, a nie od narodowości, rasy, płci (i innych szowinizmów),to ta książka byłaby znacznie lepiej wyważona obiektywnie. Oczywiście szowinizmy oddziałują i dążą do wymuszenia określonych zachowań i przyjmowanych poglądów, ale to byłby zbyt prosty i zbyt smutny świat, gdyby wszystkie istoty żywe musiały poddawać się siłom szowinistycznym (kolektywnym lub jednostkowym).

Tę opowieść czyta się jak przykład ostrzegawczy: w jaki sposób nie organizować ekspedycji osadniczych i w jaki sposób nie postępować z nowo odkrytymi lądami oraz istotami rozumnymi. Dosyć często miałem wrażenie, że autor (jako Anglik) ewidentnie gra na nosie Hiszpanom, tak jakby wyżywał się za wszystkie czasy wojen Anglii z Hiszpanią. Właściwie to nie byłbym taki pewny czy...

Interesująca powieść historyczno-marynistyczna. Galeria ciekawych postaci, lekkie podejście do tematu i świetny język to zalety, dzięki którym powieść może spodobać się nie tylko miłośnikom morskich opowieści. Akcja niezbyt skomplikowana - to raczej zbiór obyczajowych scenek motywem przewodnim podróży. Taka powieść drogi, tyle że droga morska a nie lądowa.

Interesująca powieść historyczno-marynistyczna. Galeria ciekawych postaci, lekkie podejście do tematu i świetny język to zalety, dzięki którym powieść może spodobać się nie tylko miłośnikom morskich opowieści. Akcja niezbyt skomplikowana - to raczej zbiór obyczajowych scenek motywem przewodnim podróży. Taka powieść drogi, tyle że droga morska a nie lądowa.

Książka pt. "Wyspy szaleństwa" to interpretacja Roberta Grevesa zdarzeń, które miały miejsce w trakcie wyprawy morskiej, która odbyła się w 1595 roku pod dowództwem Alvara de Mendaña i jego żony, Isabel Barreto. Jej celem były Wyspy Salomona (oficjalnie chrystianizacja mieszkańców, nieoficjalnie zdobycie majątków ziemskich),jednakże niedokładne obliczenia długości geograficznej sprawiły, że statki tygodniami błądziły po oceanie, a załoga była bliska śmierci głodowej. Głód, pragnienie, choroby oraz całe spektrum osobowości nie mogły wróżyć nic dobrego. Czytelnik ma okazję dostrzec prawdziwe oblicze człowieka, nie to ukrywane za maską religijności.

Książka pt. "Wyspy szaleństwa" to interpretacja Roberta Grevesa zdarzeń, które miały miejsce w trakcie wyprawy morskiej, która odbyła się w 1595 roku pod dowództwem Alvara de Mendaña i jego żony, Isabel Barreto. Jej celem były Wyspy Salomona (oficjalnie chrystianizacja mieszkańców, nieoficjalnie zdobycie majątków ziemskich),jednakże niedokładne obliczenia długości...