Powieść ta otrzymała hiszpańską nagrodę "Premio Planeta 2017". Niestety po przeczytaniu tej książki, decyzja o przyznaniu tej nagrody jest dla mnie zupełnie niezrozumiała.
Z opisu zamieszczonego na okładce możemy odnieść wrażenie, że jest to pełna niesamowitych przygód książka o poszukiwaniach świętego Graala, czyli coś w stylu powieści Dana Browna. Niestety wrażenie to jest całkowicie chybione. Jest to bowiem chyba najnudniejszą książka, która przeczytałam w ciągu ostatnich 5 lat. Akcja jej toczy się bardzo wolno, nie dzieje się właściwie nic, a kiedy już coś się dzieje, to nie ma w tym logiki ani większego sensu. Książka jest niesamowicie przegadana. Tak jak już mówiłam, nic się w niej nie dzieje, bo bohaterowie w zasadzie tylko rozmawiają, tocząc pomiędzy sobą jakieś filozoficzne i pseudo intelektualne dysputy. Nawiasem mówiąc, bohaterowie są bardzo słabo zarysowani i nie sposób się do nich przywiązać.
Podsumowując, mnie ta książka w ogóle nie wciągnęła i bardzo się męczyłam przy jej czytaniu. Skończyłam ja tylko dlatego, że jestem uparta i jak już zacznę czytać jakąś książkę, to muszę ją skończyć. ;-)

Powieść ta otrzymała hiszpańską nagrodę "Premio Planeta 2017". Niestety po przeczytaniu tej książki, decyzja o przyznaniu tej nagrody jest dla mnie zupełnie niezrozumiała.
Z opisu zamieszczonego na okładce możemy odnieść wrażenie, że jest to pełna niesamowitych przygód książka o poszukiwaniach świętego Graala, czyli coś w stylu powieści Dana Browna. Niestety wrażenie to...

Historia Sierry posiada ogromny potencjał, chociaż wątki o poszukiwaniu świętego Graala od lat wykorzystywane są nie tylko przez twórców literackich na wszelkie możliwe sposoby. Niestety autor nie oferuje w tej kwestii nic oryginalnego. Połowa książki to mozolne próby odkrywania przeszłości i szukania powiązań między twórczością a wyższą egzystencją. Druga połowa to głównie akcja i przygoda oparte na popularnych gatunkowych kliszach.

Niewidzialny płomień to historia ciekawa, choć nie do końca wykorzystująca swój potencjał. Wiele wątków zapoczątkowanych przez Sierrę zostaje urwanych, a finałowe rozstrzygnięcie jest niesatysfakcjonujące. Mimo to podróż z bohaterami stanowi dobrą zabawę, szczególnie gdy lubimy filozoficzne rozważania połączone z tajemnicami z przeszłości.

http://kulturacja.pl/2019/08/javier-sierra-niewidzialny-plomien-recenzja/

Historia Sierry posiada ogromny potencjał, chociaż wątki o poszukiwaniu świętego Graala od lat wykorzystywane są nie tylko przez twórców literackich na wszelkie możliwe sposoby. Niestety autor nie oferuje w tej kwestii nic oryginalnego. Połowa książki to mozolne próby odkrywania przeszłości i szukania powiązań między twórczością a wyższą egzystencją. Druga połowa to głównie...

Nie ukrywam, liczyłam na coś więcej, na książkę ala Dan Brown, tym bardziej, iż znałam wcześniejsze książki Javiera Sierra.
Blurb na okładce intrygujący. Początek książki bardzo dobry. Niestety, ale im dalej w las, z każdym kolejnym rozdziałem zamiast lepiej, albo przynajmniej na tym samym poziomie, jest gorzej.
David Salas, świeżo upieczony wykładowca dublińskiego Trinity College, udaje się do Madrytu, by zdobyć białego kruka – egzemplarz XVII-wiecznego traktatu Primus calamus pióra Juana Caramuela y Lobkowitza. Podróż młodego naukowca okazuje się jednak nie mieć nic wspólnego ze starym wolumenem. Na miejscu wita go Victoria Goodman, słynna autorka powieści sensacyjnych, która zaprasza go na spotkanie tajnej eksperymentalnej akademii literackiej. Uwaga grupy skupia się na średniowiecznym poemacie o Percewalu z Walii, rycerzu poszukującym świętego Graala. Victoria, David i pozostali członkowie stowarzyszenia wyruszają w podróż śladami mitycznego kielicha.
I tyle dobrego. Wędrówka bohaterów śladami tajemniczego Św. Graala jest w rzeczywistości nudnym, ciągnącym się, jak flaki z olejem bełkotem. Mimo szczerych chęci nie ogarnęłam sensu większości wypowiedzi i czynności postaci w książce.
Pierwsza połowa książki po początkowym wręcz zachwycie, nudna. Ledwo przez nią przebrnęłam. Multum wypowiedzi, dyskusji o funkcji sztuki, artysty, nauki, wyższości jednych dzieł nad innymi, samoświadomości bytu, filozofii egzystencji etc. Nuda do entej potęgi.
Druga część książki jest trochę lepsza, chociaż sporo jej brakuje do nie tylko porywającego thrillera, co zapowiada na okładce wydawca, ale nawet do ciekawej książki.
Dlaczego wobec tego nie odłożyłam tej lektury na półkę? Dlaczego doczytałam do końca? Jest coś co trzymało mnie przy Niewidzialnym płomieniu. To opisy uliczek, zaułków, budynków, postaci związanych z teraźniejszością, ale i przeszłością Barcelony, Walencji i Madrytu. Te wstawki, dosyć zręcznie wplecione w nijaką fabułę, ubarwiają książkę, przykuwają uwagę czytelnika, sprawiają, iż ta pozycja ma w ogóle jakiekolwiek plusy.
W tych opisach autor mocno działa na wyobraźnię czytelnika, sprawia, iż chce się przenieść w miejscu i czasie i znaleźć w opisywanym mieście, w danej uliczce, z konkretną osobą.
Dla miłośników Hiszpanii, podróżników te opisy to idealna trasa wędrówki po Hiszpanii.
To i bardzo ładna okładka, to jedyne plusy książki.
Trudno mi jednoznacznie odradzić wam lekturę Niewidzialnego płomienia. Książka zbiera w sieci bardzo różnorodne oceny. Być może komuś z was przypadnie ona do gustu bardziej niż to było w moim przypadku.

Nie ukrywam, liczyłam na coś więcej, na książkę ala Dan Brown, tym bardziej, iż znałam wcześniejsze książki Javiera Sierra.
Blurb na okładce intrygujący. Początek książki bardzo dobry. Niestety, ale im dalej w las, z każdym kolejnym rozdziałem zamiast lepiej, albo przynajmniej na tym samym poziomie, jest gorzej.
David Salas, świeżo upieczony wykładowca dublińskiego...

Średnio wciągająca historia o mistycznym Graalu, przedstawiona jako poszukiwania artystycznego uniesienia.

Fabuła rozpoczyna się intrygująco, przedstawiając głównego antagonistę jako młodego irlandzkiego wykładowcę, który zaraz po obronie dzieła doktorskiego z dziedziny literatury postanawia zamknąć się w bezpiecznych ścianach uniwersytetu. Nieco na siłę wyciąga go z nich jego matka, oferując wycieczkę do Hiszpanii w poszukiwaniu rodzinnych korzeni oraz unikalnej księgi, która ubogaciłaby uniwersyteckie zbiory.

Wszystko to okazuje się tylko przykrywką pod prawdziwy powód wyprawy Davida, którego natychmiast werbuje stara przyjaciółka rodziny, ekscentryczna pisarka i medium. Dołączając do grupy poszukiwaczy zaginionej relikwii, David stara się odszyfrować specyficzną więź ze swoim dziadkiem oraz zweryfikować pisarski mit o otwieraniu się "niewidzialnego płomienia", dającego dostęp do strefy pozazmysłowej.

Na pierwszy rzut oka wszystko prezentuje się ciekawie, jednak pierwsza połowa powieści jest nużąca do bólu, wypełniona symboliczną gadaniną o źródłach twórczości na przestrzeni wieków oraz powinnością artysty względem społeczeństwa i wyższego bytu. Prowadzi to do niczego, a aluzje na temat Graala oraz specjalnych umiejętności antagonisty są tak delikatne, jak dostanie obuchem po twarzy.

Bez wątpienia największym atutem powieści jest osadzenie akcji na ulicach Madrytu oraz Barcelony, z ciekawymi adnotacjami na temat realnych miejsc oraz ich poplątanej historii. Działa to na wyobraźnię i sprawia, że natychmiast chce się rezerwować lot, by zobaczyć to wszystko na własne oczy, mając w głowie nowo poznane fakty. Poza tymi dwoma miastami trafimy także do ukrytych w Pirenejach miasteczek i wsi, które na murach średniowiecznych kościołów ukazują historię Graala w Europie. Ogromny plus za te elementy, dzięki którym jest czym zapełnić listę miejsc do odwiedzenia.

Najgorszym pomysłem okazuje się jednak rozdzielenie grupy poszukiwaczy na trzy pary, które mają relacjonować swoje odkrycia w formie "pojedynków na teksty" (sic!). Pomysł nader idiotyczny, który z zamierzaniu miał urozmaicić, a skutecznie odrealnił całą narrację. O wiele lepiej wyszłoby, gdyby to główny bohater musiał zahaczyć o wszystkie wskazane miejsca, co dodałoby tempa i podniosło stawkę. Szczególnie, że część postaci z grupy poszukiwawczej jest zupełnie niepotrzebna do rozwoju fabuły, a ich los #nikogo.

Ostateczne rozstrzygniecie również jest bardzo niesatysfakcjonujące, gdyż po kluczeniu wśród wskazówek dotyczących Graala jako rzeczywistego przedmiotu, następuje zwrot o 180 stopni i Graal rozpatrywany jest już tylko w kategorii ponadnaturalnej siły sprawczej. Autor dodatkowo zagłębią się w biblijną walkę dobra ze złem, która przeniesiona na dzisiejsze czasy z próbą jej racjonalizacji wywoływała we mnie tylko solidne przewracanie oczami. Na domiar złego, wiele wątków zostaje pozostawionych bez wytłumaczenia, co jasno wskazuje, że na jednej powieści się nie skończy. Ja jednak nie jestem ich ciekawy.

Średnio wciągająca historia o mistycznym Graalu, przedstawiona jako poszukiwania artystycznego uniesienia.

Fabuła rozpoczyna się intrygująco, przedstawiając głównego antagonistę jako młodego irlandzkiego wykładowcę, który zaraz po obronie dzieła doktorskiego z dziedziny literatury postanawia zamknąć się w bezpiecznych ścianach uniwersytetu. Nieco na siłę wyciąga go z nich...