Przeczytałem książkę zatytułowaną "Nieśmiertelna piramida", której autorem jest Javier Sierra. Książka dotyczy podbojów Napoleona Bonaparte na Bliskim wschodzie, głównie Egipt i Ziemia Święta. Dla nauki, historii i archeologii, ta ekspansja francuzów z 1799 roku ma niebagatelne znaczenie, bowiem spowodowała wzrost zainteresowania Egiptem. W jakiejś części niewątpliwie miało to charakter typowo łupieżczy, sporo eksponatów trafiło do muzeów w całej Europie i Ameryce. Ale też branżowi naukowcy wzięli się za rozwiązywanie zagadek historycznych, powstała wyodrębniona specjalistyczna nauka zwana Egiptologią. Autor, hiszpański pisarz Javier Sierra, twórca thrillerów, uznał ten motyw w historii i historii nauki za wystarczająco intrygujący, żeby o tym coś ciekawego napisać.

Głównym bohaterem zrobił samego przywódcę tej wyprawy, przyszłego cesarza, Napoleona Bonaparte. Ten zabieg literacki, ma czytelnikowi uzmysłowić, jakie to robiło, widok piramid i wielkości starożytnegp Egiptu wrażenie na samym cesarzu, ale też całej rzeszy francuskich żołnierzy. Jak na dobry thriller przystało jest ram wartka akcja, mieszanina polityki z odkryciami historycznymi dużej wagi. I to niewątpliwie jest bardzo ciekawe dla czytelnika.

Książka niewątpliwie jest ciekawa, autor bardzo ciekawie, interesująco. Można gdybać czy Napoleon miał szansę podążać tropem wielkich poprzedników Aleksandra Wielkiego i Juliusza Cezara. Niewątpliwie to był inny czas w historii, inna była geopolityka, potężna konkurencja innych mocarstw europejskich, a i sama Azja i Afryka nie były zupełnie nieznanymi lądami dla Europejczyka. Świat może nie był tak bliski jak teraz, gdzie informacje pędzą w ekspresowym tempie. Ale jednak nie jest to świat taki daleki od nas jaki my znamy. Napoleon podąża po szlakach bliskiego wschodu i poznaje coraz to nowe tajemnice, a czytelnik ma sporo frajdy z czytania o tej przygodzie. Choć w jakimś sensie motyw jest spoilerowy, bo wiadomo co było, to i tak jest ciekawie, Polecam

Przeczytałem książkę zatytułowaną "Nieśmiertelna piramida", której autorem jest Javier Sierra. Książka dotyczy podbojów Napoleona Bonaparte na Bliskim wschodzie, głównie Egipt i Ziemia Święta. Dla nauki, historii i archeologii, ta ekspansja francuzów z 1799 roku ma niebagatelne znaczenie, bowiem spowodowała wzrost zainteresowania Egiptem. W jakiejś części niewątpliwie miało...

Nie wiadomo o czym ta książka jest. Bardzo dziwna historia z rozczarowójącym końcem. Nota historyczna na końcu była ok, ale poza tym to słaba ta książka. Nie polecam.

Nie wiadomo o czym ta książka jest. Bardzo dziwna historia z rozczarowójącym końcem. Nota historyczna na końcu była ok, ale poza tym to słaba ta książka. Nie polecam.

Tajemnice Egiptu, wciąż niezbadane do końca piramidy, kontrowersyjna postać Napoleona. Teorie spiskowe łączące te wszystkie elementy powinny dać super porywającą historię. Nie wyszło i właściwie to nie wiem o czym ta książka była.

Tajemnice Egiptu, wciąż niezbadane do końca piramidy, kontrowersyjna postać Napoleona. Teorie spiskowe łączące te wszystkie elementy powinny dać super porywającą historię. Nie wyszło i właściwie to nie wiem o czym ta książka była.

Ta książka to po prostu zmarnowany potencjał. Od sposobu narracji i beznadziejnego stylu pisania (albo beznadziejnego tłumacza) po fabułę. Na początku jest ciekawie, ale im dalej, tym gorzej. Końcówka to jeden wielki dramat, gdzie czytelnik nie ma bladego pojęcia, co się dzieje i co tak naprawdę bohaterowie robią. Do samego końca nie wiedziałam, o co tak naprawdę chodziło Buqturowi i dlaczego Nadia im tak bardzo przeszkadzała.
A sam fakt ceremonii i końcówka, która wszystko rozwala tylko dopełnia dzieła zniszczenia, jakim jest ta książka.

Czytanie jej to zmarnowany czas.

Ta książka to po prostu zmarnowany potencjał. Od sposobu narracji i beznadziejnego stylu pisania (albo beznadziejnego tłumacza) po fabułę. Na początku jest ciekawie, ale im dalej, tym gorzej. Końcówka to jeden wielki dramat, gdzie czytelnik nie ma bladego pojęcia, co się dzieje i co tak naprawdę bohaterowie robią. Do samego końca nie wiedziałam, o co tak naprawdę chodziło...

Uwielbiam takie bajki, i jest to całkiem przyjemnie napisane ale daleka jestem od zachwytu. Odwieczna wojna dobra ze złem, światła z ciemnością, życia i śmierci. Egipski sposób widzenia nieśmiertelności, przenikanie się kultur, historii starożytnej z nowożytną. Bardzo ciekawy wątek tzw. wybrańców i pomazańców bożych, liczne analogie pomiędzy religiami odległych, zarówno w czasie, jak i przestrzeni, cywilizacji. Pomysł na uwikłanie w tę historię Napoleona Bonapartego bardzo obiecujący. To wszystko stanowi materiał na monumentalne dzieło, napisane z rozmachem, którego tej książce niestety zabrakło. Wszystko dosłownie liźnięte po wierzchu, takie czytadełko. A szkoda.

Uwielbiam takie bajki, i jest to całkiem przyjemnie napisane ale daleka jestem od zachwytu. Odwieczna wojna dobra ze złem, światła z ciemnością, życia i śmierci. Egipski sposób widzenia nieśmiertelności, przenikanie się kultur, historii starożytnej z nowożytną. Bardzo ciekawy wątek tzw. wybrańców i pomazańców bożych, liczne analogie pomiędzy religiami odległych, zarówno w...

Już od początku książka stylem narracji przypominała mi okropną powieść Christiana Jacqa pt. "Tutanchamon: ostatni sekret". Obie te pozycje łączy potwornie naiwna fabuła i opisy, które mógłby wymyślić gimnazjalista. Nie znoszę jednak przerywać lektury, toteż zmusiłam się, aby dotrwać do końca książki.
Przedstawiona w niej historia tajemniczego epizodu z życia Napoleona z pewnością mogłaby zostać zaprezentowana w o wiele bardziej ciekawy i barwny sposób, jednak cała powieść okazała się niesłychanie nudna i z każdą stroną pragnęłam tylko, aby się to już skończyło.
Z Javierem Sierrą pierwszy raz spotkałam się na łamach "Mistrza z Prado", który okazał się może i nieszczególnie zachwycający, ale w sumie nie najgorszy. Po "Upadłym aniele" moja ocena pisarza nieco spadła, ale "Nieśmiertelna piramida" po prostu przekreśliła go całkowicie w moich oczach. Więcej jego dziełami torturować się nie zamierzam.

Już od początku książka stylem narracji przypominała mi okropną powieść Christiana Jacqa pt. "Tutanchamon: ostatni sekret". Obie te pozycje łączy potwornie naiwna fabuła i opisy, które mógłby wymyślić gimnazjalista. Nie znoszę jednak przerywać lektury, toteż zmusiłam się, aby dotrwać do końca książki.
Przedstawiona w niej historia tajemniczego epizodu z życia Napoleona z...

Moje klimaty, moja tematyka, ale cała historia jest przekombinowana i naciągana. Nie trafiła ani do mojego serca ani do mojego rozumu ;)

Moje klimaty, moja tematyka, ale cała historia jest przekombinowana i naciągana. Nie trafiła ani do mojego serca ani do mojego rozumu ;)

Najbardziej...ezoteryczna, nieprawdopodobna i niejednoznaczna powieść Javiera Sierry...
Właściwie nie wiem, jak mam ją podsumować, jak ocenić. Porywająca, przemyślana w każdym calu, uwodzi czytelnika. A może zwodzi?
Tajemnicza i ciekawa, specyficzny archaiczny język, do którego trzeba się przyzwyczaić. Polecam.

Najbardziej...ezoteryczna, nieprawdopodobna i niejednoznaczna powieść Javiera Sierry...
Właściwie nie wiem, jak mam ją podsumować, jak ocenić. Porywająca, przemyślana w każdym calu, uwodzi czytelnika. A może zwodzi?
Tajemnicza i ciekawa, specyficzny archaiczny język, do którego trzeba się przyzwyczaić. Polecam.