Książkę Roberta Seethaler'a czytało mi się przyjemnie i z zainteresowaniem, może część treści była zbędna, niemniej ogólnie oddawała klimat czasu i miejsca. Dowiedziałam się z niej kilku nowych rzeczy. Dlatego zdecydowanie nie był to czas stracony.

Zaczyna się ciekawie, bo kolorową okładką z błyszczącymi dachami, nostalgiczną i przywołującą pozytywne wspomnienia.
Najpierw autor zabiera nas do małej miejscowości Salzkammergut na północy Austrii, malowniczej, otulonej górami, otoczonej jeziorem, w której poznajemy głównego bohatera. Wychowywanego przez matkę Franza, dbała o jego dostatek dzięki swojemu kochankowi. Nie miał chłopak żadnych obowiązków, miał za to czas na szkołę i kontemplację przyrody. Ich los się odmienił kiedy pewnej niedzieli późnym latem nadciągnęła burza, której ofiarą stał się ów kochanek matki. Rozpaczała biedaczka nad swoim i syna losem, ale niedługo po tym zdarzeniu wyprawiła Franza do znajomego z dawnych lat mieszkającego w Wiedniu. Jakoś nieobytemu Franzowi udało się szczęśliwie dotrzeć do owego znajomego o imieniu Trsnjek. Ten zaś był właścicielem trafiki, sam zaś z tej racji trafikantem. Franz dostał małą komórkę na zapleczu trafiki a jego zadaniem miało być czytanie gazet i obserwowanie klientów.

Wiedeń okazał się przytłaczający a jednocześnie ciekawy dla Franza, z czasem zaczął poznawać jego różne rejony i oblicza. Zaczął poznawać także uroki życia trafikanta, chłonął wiedzę przekazywaną mu przez mistrza. Ten zaś powtarzał mu, iż bycie trafikantem to "powołanie", to sztuka której szczegółów należy się uczyć, podpatrywać, słuchać i poznawać klientelę. Franz okazał się pojętnym subiektem. Ku jego zaskoczeniu dzięki trafice poznał słynnego profesora Zygmunta Freud'a. Ta znajomość okaże się bardzo ciekawa i pouczająca.

W Wiedniu Franz zacznie dojrzewać, zacznie przyglądać się światu bardziej świadomie, zacznie dostrzegać rzeczy o których do tej pory nie miał pojęcia. W tym mieście przejdzie swoistą przemianę, z chłopca otulonego matczyną opieką w młodego poszukującego młodego mężczyznę, coraz bardziej dojrzałego i "odzianego" w wiadomości o życiu i jego odcieniach.
Poznaje miłość duchową i cielesną, poznaje ból, cierpienie, staje sie też odważny.
Przez cały okres pobytu we Wiedniu matka z synem wymieniają ze sobą kartki pocztowe zawierające krótkie informacje. Matka podpisuje swoje po prostu "mama", on zaś "Twój Franz". Pod koniec książki zachodzi w tym zwyczaju zmiana, pod wiadomością pojawia się podpis "matka", co dla Franza jest oznaką uznania przez matkę jego dojrzałości.

Franz jest naocznym świadkiem a następnie uczestnikiem zachodzących zmian w polityce jego kraju. Faszyzm nadciąga ze wzmożoną siłą. Ta fala uderzy także w trafikę i to na kilka sposobów, będzie ją niszczyć, w końcu pod naporem najcięższej "artylerii" zamieni w pył.

Być może nie sięgnęłabym po tą książkę, gdyby nie obowiązek DKK, ale nie żałuję. To opowieść o świecie minionym, o burzach wywołanych przez najsilniejszych, które jednak udziałem są najsłabszych. To historia panujących relacji międzyludzkich, ich codziennych zwyczajów, uprzejmości, rzetelności. To wspomnienia nostalgiczne, zapomniane, zaginione, dziś niemodne. Urocze były spotkania niewykształconego Franza i profesora Freud'a, wywołujące dyskusje o życiu i jego zawiłościach. To oczywiście dzieje dojrzewania i jego boleści, poszukiwania miłości i bliskości. Wreszcie o agresji w bliskich i dalszych relacjach i środowiskach. O wpływie ideologii na spokojne i ułożone, wydawałoby, się środowisko. To książka o przemijaniu, odchodzeniu spokoju i rodzeniu się nowego porządku.

Książkę Roberta Seethaler'a czytało mi się przyjemnie i z zainteresowaniem, może część treści była zbędna, niemniej ogólnie oddawała klimat czasu i miejsca. Dowiedziałam się z niej kilku nowych rzeczy. Dlatego zdecydowanie nie był to czas stracony.

Zaczyna się ciekawie, bo kolorową okładką z błyszczącymi dachami, nostalgiczną i przywołującą pozytywne wspomnienia.
Najpierw...