Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ależ trafiła mi się książka... Coś niesamowitego od początku do końca. Zdarzyły się opinie, że jest zbyt teatralna. Być może, nie wiem, dla mnie istotne jest jak silne wzbudza we mnie uczucia. "Tirza" emanuje niepokojem, momentami przeraża, wstrząsa. Poszarpała moje emocje tak, że potępienie przeplatało się ze współczuciem. Autor zbudował postać człowieka pozornie szczęśliwego, który osiągnął wymarzony status społeczny, rodzina, dobra praca, dom w najlepszej dzielnicy i przede wszystkim jego ukochana "Słoneczna królewna", córka, którą darzy chorobliwą miłością. Pozornie szczęśliwego... Bolesne straty, które burzą jego uporządkowane życie, powodują, że staje się człowiekiem głęboko nieszczęśliwym, do głębi samotnym, zrozpaczonym i bezradnym. "Im dłużej trwała cisza, tym większy żal odczuwał. Czas nie leczy wszystkich ran, odkrył, czas je rozdrapuje, powoduje zakażenia i stany zapalne. Może śmierć potrafi uśmierzyć ból, czas w tym zawodzi". Samotność i rozpacz powodują, że nasz bohater zaczyna uciekać, chce zniknąć. "Nie ma przyszłości, ale rozpacz nie minęła, jak się spodziewał. To, że do tej pory nie zniknął i że nie wie, w jaki sposób to zrobić, czyni go bezradnym. Nie ma pojęcia, jak rozstać się z własnym życiem". Nie potrafi zapomnieć o życiu, które stracił. " Są ludzie, którzy budzą się rano z myślą: Trzeba znaleźć rozwiązanie tego wszystkiego, nie można dalej tak żyć. Hofmeester jest jednym z nich".