Książka okazała się być lekturą totalnie nie dla mnie. Nawet lubię niespieszne tempo akcji, ale jednak coś dziać się musi. W "Światłach wojny" dzieje się za to niewiele, a praktycznie nic. Czytamy dość chaotyczne wspomnienia z czasów dorastania pewnego mężczyzny tuż po wojnie. Odniosłam wrażenie, że autorowi nie udało się przekazać tego co chciał. Kompletnie nie rozumiem jakie było najważniejsze przesłanie, bo momentami były poruszone wszystkie możliwe tematy. Bohaterowie okazali się dość nijacy, a z pewnością oczekiwałam większej autentyczności od głównych postaci. Całość wypada naprawdę blado, chaotycznie i czasami fragmenty całkowicie się ze sobą nie spinają. Nawet nie poczułam tej charakterystycznej, powojennej aury Londynu. Tak naprawdę przedstawiona historia mogłaby się rozgrywać w jakiejkolwiek linii czasowej i dowolnym miejscu. Tytuł mocno przeciętny i po bijącym haśle z okładki o nominacji do nagrody Bookera, dość rozczarowujący swoją bezbarwnością.

Książka okazała się być lekturą totalnie nie dla mnie. Nawet lubię niespieszne tempo akcji, ale jednak coś dziać się musi. W "Światłach wojny" dzieje się za to niewiele, a praktycznie nic. Czytamy dość chaotyczne wspomnienia z czasów dorastania pewnego mężczyzny tuż po wojnie. Odniosłam wrażenie, że autorowi nie udało się przekazać tego co chciał. Kompletnie nie rozumiem...

zapewne do niej nie wrócę, nie urzekła mnie

zapewne do niej nie wrócę, nie urzekła mnie

Słabiutka ta książka, szkoda na nią czasu

Słabiutka ta książka, szkoda na nią czasu

Sięgnęłam po "Światła wojny" z powodu niezrównanego "Angielskiego pacjenta" ,
którym byłam zachwycona.
No cóż, po lekturze jednak pewien niedosyt, choć styl i sposób prowadzenia narracji uważam za bardzo dobry.

Sięgnęłam po "Światła wojny" z powodu niezrównanego "Angielskiego pacjenta" ,
którym byłam zachwycona.
No cóż, po lekturze jednak pewien niedosyt, choć styl i sposób prowadzenia narracji uważam za bardzo dobry.

„Światła wojny” - Michael Ondaatje, na początku spodobała mi się i byłem ciekawy co będzie dalej i tak można powiedzieć do połowy książki. Im dalej w las tym bardziej historia ta stawała się chaotyczna co sprawiało że trudno było się skupić i tak naprawdę nie było tam postaci z którymi mogłem się polubić. Sama końcówka sentymentalna książki była fajna. Pomysł na fabułę też, ale potem poszło coś nie tak.

„Światła wojny” - Michael Ondaatje, na początku spodobała mi się i byłem ciekawy co będzie dalej i tak można powiedzieć do połowy książki. Im dalej w las tym bardziej historia ta stawała się chaotyczna co sprawiało że trudno było się skupić i tak naprawdę nie było tam postaci z którymi mogłem się polubić. Sama końcówka sentymentalna książki była fajna. Pomysł na fabułę też,...

Dobry pomysł na książkę, ale kiepsko zrealizowany. Dużo niedociągnięć fabularnych, opisowych, dialogowych. Dużo kiczowatych sentencji a'la Coelho. Dużo sztucznych, na siłę dodanych wzruszających fragmentów. To nie jest dobra literatura.

Dobry pomysł na książkę, ale kiepsko zrealizowany. Dużo niedociągnięć fabularnych, opisowych, dialogowych. Dużo kiczowatych sentencji a'la Coelho. Dużo sztucznych, na siłę dodanych wzruszających fragmentów. To nie jest dobra literatura.

Nie wiem skąd te wszystkie zachwyty. Wiele wątków, a żaden należycie nie rozpoczęty. Co gorsza, żaden nie zakończony. Tak do końca nie wiadomo o kim i o czym jest ta książka. Czyta się dobrze i spokojnie, to prawda - ale po co? Nic nie wyniosłam, niczego się nie dowiedziałam ani nie zapamiętam na przyszłość.

Nie wiem skąd te wszystkie zachwyty. Wiele wątków, a żaden należycie nie rozpoczęty. Co gorsza, żaden nie zakończony. Tak do końca nie wiadomo o kim i o czym jest ta książka. Czyta się dobrze i spokojnie, to prawda - ale po co? Nic nie wyniosłam, niczego się nie dowiedziałam ani nie zapamiętam na przyszłość.

Ogromne rozczarowanie. Nie przywiązałam się do żadnej postaci, żadnej nie polubiłam ich losy były dla mnie po prostu obojętne. Cała ta historia w trakcie czytania również wydawała mi się po prostu o niczym. Nie była to historia wojenna, kiepska była to historia o dojrzewaniu i więzach rodzinnych. Była po prostu okropnie nudna.

Ogromne rozczarowanie. Nie przywiązałam się do żadnej postaci, żadnej nie polubiłam ich losy były dla mnie po prostu obojętne. Cała ta historia w trakcie czytania również wydawała mi się po prostu o niczym. Nie była to historia wojenna, kiepska była to historia o dojrzewaniu i więzach rodzinnych. Była po prostu okropnie nudna.

Słaba ksiazka, nudna nadmiernie zmyślona, ten watek tych agentów to tragedia, jedyne co fajne to ten sentymentalny koniec.

Grafomańska, takie pisanie dla pisania, jakby musiał cos napisać bo mu pieniedzy brakło albo juz umierał.

Przeczytałem niedawno "Kiedy byliśmy sierotami" prawie identyczna tematyka ale jakże lepsza książka.

Słaba ksiazka, nudna nadmiernie zmyślona, ten watek tych agentów to tragedia, jedyne co fajne to ten sentymentalny koniec.

Grafomańska, takie pisanie dla pisania, jakby musiał cos napisać bo mu pieniedzy brakło albo juz umierał.

Przeczytałem niedawno "Kiedy byliśmy sierotami" prawie identyczna tematyka ale jakże lepsza książka.

Jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku. Niezwykle hiponotyzująca historia dorastania i poszukiwania prawdy o sobie i swoich najbliższych, a w tle powojenny Londyn - zniszczony nalotami, ale nadal pociągający.

Jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku. Niezwykle hiponotyzująca historia dorastania i poszukiwania prawdy o sobie i swoich najbliższych, a w tle powojenny Londyn - zniszczony nalotami, ale nadal pociągający.