Rok 885. Między Sasami i Duńczykami panuje kruchy pokój. Uthred strzeże granicy Wessexu na Tamizie. Gdy król Alfred dowiaduje się, że wikingowie pod wodzą dwóch norweskich jarlów zajęli należący do Mercji Londyn, nakazuje Uhtredowi odbić miasto z rąk najeźdźców. Los jednak lubi niespodzianki: wikingowie proponują earlowi, by do nich przystał i nakłonił do tego także swego przybranego brata Ragnara Młodszego. Chcą podbić trzy anglosaskie królestwa. Za zdradę Wessexu oferują Uhtredowi tron Mercji...

Pomimo tego iż jest to już 4 tom z serii to nadal ona wciąga, urzeka i zaskakuje czytelnika.
Zbliżający się do 30stki bohater( jak na tamte czasy był to zacny wiek) wreszcie zaczyna się zachowywać jak powinien mężczyzna w jego wieku. Wydaje mi się, że jego postępowanie jest bardziej przemyślane. Wie, że każdy z jego czynów przyniesie konsekwencje i zaczyna on nad nimi myśleć. Ma rodzinę, więc to ją stawia na pierwszym miejscu. Chociaż Król Alfred wg.mnie nadal miesza.
Odbicie Londynu. O matko i córko. Było fantastyczne napisane. Sceny balistyczne cudowne. Aż przyjemnie się je czytało.


Książkę nadal się czyta przyjemnie. I właśnie będę się zabierać za piąty tom, bo już mam bo w domu.

Rok 885. Między Sasami i Duńczykami panuje kruchy pokój. Uthred strzeże granicy Wessexu na Tamizie. Gdy król Alfred dowiaduje się, że wikingowie pod wodzą dwóch norweskich jarlów zajęli należący do Mercji Londyn, nakazuje Uhtredowi odbić miasto z rąk najeźdźców. Los jednak lubi niespodzianki: wikingowie proponują earlowi, by do nich przystał i nakłonił do tego także swego...