Dawno nie ucieszyłem się, gdy skończyłem czytać książkę, a odkładając "Ślepnąć od świateł" z powrotem na półkę poczułem... ulgę. Skuszony głośną promocją serialu no i sporym rabatem w księgarni sięgnąłem po książkę autorstwa Jakuba Żulczyka.

Pierwsze, co mnie uderzyło, to wulgarność. Uważam, że w polskim języku można pięknie bluźnić. Niektórzy mają także ten dar, że wysławiając się w sposób wulgarny sprawiają wrażenie, jakby wręcz mówili wierszem.

Książka Żulczyka była jednak wulgarna, a bluźniący w każdym zdaniu bohaterowie po prostu przeszkadzali w jej odbiorze. Gdy już się przyzwyczaiłem do pojawiających się na każdym kroku wulgaryzmów, to zdałem sobie sprawę, że kompletnie nie trafia do mnie styl pisania autora.

Zdania krótkie, jakby rwane. Do tego autor - w moim odczuciu - silący się na górnolotne i barwne porównania. To po prostu czytało się ciężko. Ale może książka broni się fabułą? Nie, niestety gdyby po przeczytaniu książki ktoś zapytał się mnie o czym było "Ślepnąc od świateł" i żebym streścił ją w kilku zdaniach, to miałbym spory problem. Powiedziałbym jedynie, że "Ślepnąc od świateł" było od dilerze narkotyków "pracującym" w Warszawie...

Gdy po przeczytaniu "Ślepnąc od świateł" zobaczyłem, że to właśnie ta książka Jakuba Żulczyka, ma najwyższą ocenę na LubimyCzytać spośród napisanych przez niego, to stwierdziłem, że prędko po kolejną pozycję tego autora nie sięgnę, zdecydowanie.

Dawno nie ucieszyłem się, gdy skończyłem czytać książkę, a odkładając "Ślepnąć od świateł" z powrotem na półkę poczułem... ulgę. Skuszony głośną promocją serialu no i sporym rabatem w księgarni sięgnąłem po książkę autorstwa Jakuba Żulczyka.

Pierwsze, co mnie uderzyło, to wulgarność. Uważam, że w polskim języku można pięknie bluźnić. Niektórzy mają także ten dar, że...