Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla mnie to była nowa historia. Nie słyszałem jeszcze o kobiecie, która w Auschwitz - fabryce śmierci - walczyła o życie tych, którzy dopiero na świat przyszli.

Nie ma co tu się rozpisywać, bo to jest jedna z tych pozycji, które trzeba przeczytać. Konieczne jest zdobywanie takiej wiedzy, żeby komuś do głowy nie przyszło naśladownictwo pana z wąsem.

Nina Majewska-Brown opowieść prowadzi do tego w interesujący sposób. Mamy punkt widzenia dwóch różnych narratorek, dzięki czemu nie jest to zwykłe odtworzenie historii wyciągniętej z zapisków i relacji osadzonych.

Książka ma do tego wiele przypisów, które przybliżają i wyjaśniają, jak funkcjonowało Auschwitz. A na koniec możemy przeczytać wiele relacji byłych więźniarek obozu.

"Anioł życia z Auschwitz" to bardzo dobra pozycja. Na początku czytelnik dostaje interesująca i opartą na prawdziwych wydarzeniach opowieść fabularną. Później rzeczową literaturę faktu.

Dla mnie to była nowa historia. Nie słyszałem jeszcze o kobiecie, która w Auschwitz - fabryce śmierci - walczyła o życie tych, którzy dopiero na świat przyszli.

Nie ma co tu się rozpisywać, bo to jest jedna z tych pozycji, które trzeba przeczytać. Konieczne jest zdobywanie takiej wiedzy, ...

Rozwiń

Zwiń

Fajnie się to czyta. Po prostu. Bez większych analiz i interpretacji.

Historia przedstawiona przez Reeve'a to świetna młodzieżówka. Nie znajdziemy tu wielkich problemów filozoficzno-egzystencjalnych. Rozważań o ludzkim bycie. Czy psychologicznie wielowarstwowo złożonych postaci.

To jest po prostu dobra "przygodówka". Chociaż muszę przyznać, że "Cynową Księgę" czytało się najsłabiej z dotychczasowych tomów. Miałem wrażenie, że już trochę znam ten schemat i że autor trzyma się rozwiązań fabularnych, które mu się po prostu sprawdzały.

Nie zmienia to faktu, że zakończenie zachęca czytelnika do sięgnięcia po kolejny tom.

Fajnie się to czyta. Po prostu. Bez większych analiz i interpretacji.

Historia przedstawiona przez Reeve'a to świetna młodzieżówka. Nie znajdziemy tu wielkich problemów filozoficzno-egzystencjalnych. Rozważań o ludzkim bycie. Czy psychologicznie wielowarstwowo złożonych postaci.

To jest...

Rozwiń

Zwiń

Nie tego się spodziewałem, ale rozumiem czemu ta książka powstała.

Garrad Conley wychował się w konserwatywnej (w moim rozumieniu nawet bardzo konserwatywnej) rodzinie. Wielkim ciosem dla jego bliskich jest, więc jego coming out. Jego rodzice uważają, że homoseksualizm to choroba. Co więcej, sam auto uważa, że może się wyleczyć. Trafia na terapię konwersyjną...

Liczyłem, że "Wymazać siebie" będzie reportażem. Zdyskredytuje terapię. Obnaży obłudę religijnych fundamentalistów.

W rzeczywistości to (naprawdę ładne), ale jednak przede wszystkim opisy uczuć Garrarda Conleya. Autor ukazuje, jak odkrywał swoją seksualność. Razem z nim przeżywamy zmagania jakie toczył wewnątrz siebie. Obserwujemy zmieniające się jego relacje z rodziną. Samej terapii jest jednak najmniej, a liczyłem, że będzie kompletnie odwrotnie.

I chociaż "Wymazać siebie" mnie nie porwało i nie będę tej pozycji raczej polecał, to rozumiem, że Garrard Conley taką książkę w ramach terapii i rozliczenia się z samym sobą musiał napisać. Terapia konwersyjna, choć opisana zdawkowo, musi zostawiać w jej uczestnikach blizny, które być może nigdy się nie zagoją.

Nie tego się spodziewałem, ale rozumiem czemu ta książka powstała.

Garrad Conley wychował się w konserwatywnej (w moim rozumieniu nawet bardzo konserwatywnej) rodzinie. Wielkim ciosem dla jego bliskich jest, więc jego coming out. Jego rodzice uważają, że homoseksualizm to choroba. Co wię...

Rozwiń

Zwiń