Początek książki był niezły. Niestety im dalej w las tym było gorzej. W zasadzie w połowie książki się wyłączyłam bo kompletnie nie wiadomo o co chodziło autorce. I jeszcze ten język... miałam wrażenie, że akcja toczyła się w średniowieczu.

Początek książki był niezły. Niestety im dalej w las tym było gorzej. W zasadzie w połowie książki się wyłączyłam bo kompletnie nie wiadomo o co chodziło autorce. I jeszcze ten język... miałam wrażenie, że akcja toczyła się w średniowieczu.

Powieść cegła, zdecydowanie dla wytrwałych. Początek nawet interesujący, później mocno mnie nużyła, nie mogłam się doczekać kiedy ją ukończę. Zaczęło mi się wszystko w niej plątać. Plus za rys historyczny i smaczki obyczajowe/folklorystyczne Sycylii. Dla osób chcących dowiedzieć się czegoś więcej o historii wyspy, polecam zajrzeć do książki.

Powieść cegła, zdecydowanie dla wytrwałych. Początek nawet interesujący, później mocno mnie nużyła, nie mogłam się doczekać kiedy ją ukończę. Zaczęło mi się wszystko w niej plątać. Plus za rys historyczny i smaczki obyczajowe/folklorystyczne Sycylii. Dla osób chcących dowiedzieć się czegoś więcej o historii wyspy, polecam zajrzeć do książki.

Ta książka jest jak "Moda na sukces" - wiele czasu mija, a nic się nie dzieje, a i tak nie wiadomo, o co chodzi. Ta książka dalej mogła sobie leżeć zapomniana i niewydana.

Ta książka jest jak "Moda na sukces" - wiele czasu mija, a nic się nie dzieje, a i tak nie wiadomo, o co chodzi. Ta książka dalej mogła sobie leżeć zapomniana i niewydana.

Książka bardzo nierówna i wstęp doskonale wyjaśnia przyczyny tego zjawiska. Momentami niezwykle wciągająca, barwie i w punkt opisująca zależności społeczno-historyczne, rodzący się nowy sposób funkcjonowania kobiety na przełomie wieków. Momentami natomiast mnogość odwołań do sytuacji politycznej, nurtów filozoficznych, myślicieli i działaczy włoskich z początku XX wieku bardzo utrudnia odbiór.

Książka bardzo nierówna i wstęp doskonale wyjaśnia przyczyny tego zjawiska. Momentami niezwykle wciągająca, barwie i w punkt opisująca zależności społeczno-historyczne, rodzący się nowy sposób funkcjonowania kobiety na przełomie wieków. Momentami natomiast mnogość odwołań do sytuacji politycznej, nurtów filozoficznych, myślicieli i działaczy włoskich z początku XX wieku...

Jedna z niewielu książek, których nie przeczytałam. Spokojnie, jak dla mnie, mogła sobie leżeć w tej skrzyni do końca świata i nikt by na tym nie ucierpiał.

Jedna z niewielu książek, których nie przeczytałam. Spokojnie, jak dla mnie, mogła sobie leżeć w tej skrzyni do końca świata i nikt by na tym nie ucierpiał.

Wciągająca opowieść z historią Włoch w tle. Wojny, faszyzm, komunizm i droga Modesty do radości z życia. Droga do poznania i akceptacji siebie, jak i innych. A także walki, o to co dla niej najważniejsze - wolności wyboru.

Wciągająca opowieść z historią Włoch w tle. Wojny, faszyzm, komunizm i droga Modesty do radości z życia. Droga do poznania i akceptacji siebie, jak i innych. A także walki, o to co dla niej najważniejsze - wolności wyboru.

Nie satysfakcja, nie ekscytacja ale poczucie ogromnego zmęczenia towarzyszyło mi po zakończeniu lektury "Radość życia". Książkę Goliardy Sapienzy czytałam tydzień i choć to opasłe tomisko to nie jego objętość była przyczyną tego wolnego tempa.

Ta powieść kipi od emocji, wielości wątków i postaci. Wymaga od czytelnika maksymalnego skupienia gdyż chwila rozproszenia sprawia że traci się orientację i lekturę trzeba zaczynać od nowa.
To opowieść o kobiecie której życie to barwna księga pełna okrutnych i pięknych historii. Modesta żyje po swojemu: kocha namiętnie nie zważając na konwenanse, wykorzystuje wszystkie "podarki" które zsyła jej los z przysłowiowego Kopciuszka stając się prawdziwą księżna - poważaną i szanowaną przez wszystkich.
"Radość życia" jest powieścią która nie pomija żadnego aspektu życia: w tle jest wielka historia (rodząca się we Włoszech fascynacja faszyzmem),brudna polityka jak i problemy społeczne trawiące współczesnych.
Modesta, w tym tyglu jawi się jako ostoja tego co najważniejsze. A najważniejsza jest miłość, rodzina i dzieci (te własne i te przysposobione) - ich szczęście i wybory życiowe. Bo tak jak bohaterka ceni własną wolność i prawo do życia według swoich reguł, w tym samym duchu wychowuje swoje dzieci.
Śledzimy losy bohaterki od dzieciństwa do schyłku życia. Świat wokół Modesty się zmienia a ona do końca pozostaje wierna sobie - jest bezkompromisowa i zachłanna: spragniona miłości i szukająca w życiu radości.

To naprawdę dobra książka, jednak abstrahując od jej treści czuję po tej lekturze pewien niesmak. Książka opatrzona jest wstępem i posłowiem (łącznie blisko 100 stron). Jest w nich mowa o perypetiach tej powieści która wiele lat przeleżała na dnie szuflady gdyż nikt nie chciał się podjąć jej wydania. Nie brakuje też nawiązań do życiorysu Goliardy Sapienzy - niezwykle barwnego i dramatycznego.
I autorzy tych tekstów usilnie starają się udowodnić czytelnikowi z jak genialnym dziełem miał do czynienia. I jak powinien się zachwycać i bić pokłony przed geniuszem pisarki bo za życia nie doceniono jej należycie.
Nie lubię jak narzuca mi się co mam myśleć i jak odbierać dane dzieło literackie. Za bardzo to nachalne i nie zostawiające przestrzeni na własne emocje.
Nie ukrywam że te dodatkowe 100 stron komentarza zepsuło mi znacząco radość z lektury.

Nie satysfakcja, nie ekscytacja ale poczucie ogromnego zmęczenia towarzyszyło mi po zakończeniu lektury "Radość życia". Książkę Goliardy Sapienzy czytałam tydzień i choć to opasłe tomisko to nie jego objętość była przyczyną tego wolnego tempa.

Ta powieść kipi od emocji, wielości wątków i postaci. Wymaga od czytelnika maksymalnego skupienia gdyż chwila rozproszenia sprawia...

Porażający popis grafomanii. Porażający.

Porażający popis grafomanii. Porażający.

To nie jest łatwa historia! To opowieść wymagająca bardzo otwartego umysłu, dystansu do rzeczywistości, elastyczności i tolerancji. Jestem pewna, że każdy kto przeczyta „Sztukę radości” i zrozumie zawarty w niej przekaz, zafascynuje się wolnością i siłą Modesty. Kobiety dogłębnie przesiąkniętej feminizmem. Kobiety, która nie znała granic, wątpiła we wszystko, wierzyła każdemu…


Recenzja w całości: http://mamao.pl/sztuka-radosci-goliarda-sapienza/

To nie jest łatwa historia! To opowieść wymagająca bardzo otwartego umysłu, dystansu do rzeczywistości, elastyczności i tolerancji. Jestem pewna, że każdy kto przeczyta „Sztukę radości” i zrozumie zawarty w niej przekaz, zafascynuje się wolnością i siłą Modesty. Kobiety dogłębnie przesiąkniętej feminizmem. Kobiety, która nie znała granic, wątpiła we wszystko, wierzyła...

Książka niezwykła i wymagająca! Wciąga od pierwszej kartki, choć z czasem zmuszeni jesteśmy do jej dawkowania, bo pobudza do zastanowienia.. cieszę się, że ją przeczytałam choć feministką nie jestem
Serdecznie polecam 🌺

Książka niezwykła i wymagająca! Wciąga od pierwszej kartki, choć z czasem zmuszeni jesteśmy do jej dawkowania, bo pobudza do zastanowienia.. cieszę się, że ją przeczytałam choć feministką nie jestem
Serdecznie polecam 🌺