Niezwykle sentymentalna podróż po życiu - od młodości, aż po starość. Powieść przejmująca, czasem zasmucająca, ale jakże prawdziwa.

Niezwykle sentymentalna podróż po życiu - od młodości, aż po starość. Powieść przejmująca, czasem zasmucająca, ale jakże prawdziwa.

lubię taki sposób myślenia, mówienia, lubię taką wrażliwość, a zarazem lekką wyniosłość pomieszaną z lękiem i pokorą..., tak przynajmniej odbieram twórczość Pana Myśliwskiego
dla mnie balsam na wszystko top of the top
... i kupiłam miód wrzosowy..

lubię taki sposób myślenia, mówienia, lubię taką wrażliwość, a zarazem lekką wyniosłość pomieszaną z lękiem i pokorą..., tak przynajmniej odbieram twórczość Pana Myśliwskiego
dla mnie balsam na wszystko top of the top
... i kupiłam miód wrzosowy..

Myślałam, że po "Ostatnim rozdaniu" Myśliwski nie napisze już równie dobrej książki. Pomyliłam się. Nie wiem, jak ją określić: "powieść" nie pasuje, nie ma w niej akcji "od - do". Chyba, że od młodości do starości. To książka o czasie, o przemijaniu, mądra i smutna, ale jakimś takim, nie wiem, jak to określić, dobrym smutkiem. "To przedziwne uczucie odkryć, że się jest w wieku swojego ojca czy matki. Człowiek nieomal broni się, żeby nie uwierzyć w to odkrycie. Wydaje mu się, że złamana została naturalna reguła życia, że jest się zawsze młodszym od swoich rodziców i będzie się zawsze młodszym aż do swojej śmierci."

Myślałam, że po "Ostatnim rozdaniu" Myśliwski nie napisze już równie dobrej książki. Pomyliłam się. Nie wiem, jak ją określić: "powieść" nie pasuje, nie ma w niej akcji "od - do". Chyba, że od młodości do starości. To książka o czasie, o przemijaniu, mądra i smutna, ale jakimś takim, nie wiem, jak to określić, dobrym smutkiem. "To przedziwne uczucie odkryć, że się jest w...

Jeju, jak on pisze. Bardzo piękny język, cytaty, bohater jest stary i młody jednocześnie, dużo ponadczasowych mądrości, bezpretensjonalnie, dialogi mistrzowskie, do czytania na spokojnie, głęboko.

Jeju, jak on pisze. Bardzo piękny język, cytaty, bohater jest stary i młody jednocześnie, dużo ponadczasowych mądrości, bezpretensjonalnie, dialogi mistrzowskie, do czytania na spokojnie, głęboko.

O tym, czym jest starość. O młodości, którą wszyscy tracimy. O uciekaniu czasu, wspomnieniach, o naszych myślach i niepokojach. Przecież mieliśmy być zawsze młodzi, beztroscy, szczęśliwi, chronieni przez rodziców... Wielki, niedoceniany, zbyt mało znany pisarz całą swoją twórczość poświęcił ludzkiemu przywiązaniu do życia i zaskoczeniu, jakie ciągle wywołuje szybko nadciągający koniec. A jeszcze wczoraj byliśmy tak radośni, młodzi, otoczeni młodością, tak bardzo wierząc w ciągle lepsze jutro, planując ze szczegółami swoje życie...

O tym, czym jest starość. O młodości, którą wszyscy tracimy. O uciekaniu czasu, wspomnieniach, o naszych myślach i niepokojach. Przecież mieliśmy być zawsze młodzi, beztroscy, szczęśliwi, chronieni przez rodziców... Wielki, niedoceniany, zbyt mało znany pisarz całą swoją twórczość poświęcił ludzkiemu przywiązaniu do życia i zaskoczeniu, jakie ciągle wywołuje szybko...

Ciekawa pozycja, zaiste

Ciekawa pozycja, zaiste

Najnowsza książka niestety nie jest dla mnie zrozumiała. Spotkanie starego i nowego bohatera jest dla mnie trudne, bo ich perspektywy się mieszają przez co odbiór fabuły jest utrudniony

Najnowsza książka niestety nie jest dla mnie zrozumiała. Spotkanie starego i nowego bohatera jest dla mnie trudne, bo ich perspektywy się mieszają przez co odbiór fabuły jest utrudniony

Wiesław Myśliwski traktuje o starości (nie tylko na początku książki),a właściwie postrzegam to jako bunt przeciwko onej. Informacja ważna dla młodszych pokoleń: jest tu przedstawione to, jak czuje się i funkcjonuje starszy człowiek (co mu przeszkadza, utrudnia życie...). Powieść zaczyna się rozważaniami staruszka, który potem doznaje śmiertelnego upadku ze schodów przebiegających przez furtę dominikańską zwaną "uchem igielnym" – jest ona w Sandomierzu (brama i schody pochodzą z XIV wieku i są częścią dawnych fortyfikacji starego miasta, a współcześni turyści chętnie zaglądają w to konkretne miejsce),to bardzo wąska brama. Autor kształci się w Sandomierzu (gimnazjum i potem w liceum),bardzo dobrze zna to miasto. Stąd pomysł na taki tytuł książki – tytuł symboliczny, dotyczący życia. Mnie od razu nasuwa się na myśl fragment przypowieści z Nowego Testamentu Biblii, który wyjaśnia jeden z trudów podejmowania właściwej drogi życia – przejście przez "ucho igielne" dosłownie i w przenośni (bo Jezus używa hiperboli, aby poruszaną kwestię wyolbrzymić, wywrzeć nacisk na słuchaczy),odsyłam do Ewangelii świętego Mateusza (Mt 19,24). To daje przyczynek do zamyślenia się nad swoimi dążeniami i postępowaniem – i chyba taki jest cel autora.

Całą powieść stanowi seria wspomnień, czasem przybranych w formę gawędy. Dużo monologów. Są momenty wydające się nudnym tokiem rozmyślań. Zawiera proste filozoficzne wnioski, a czasem po prostu truizmy (w tekście występuje ich sporo i są umiejętnie wplecione). W ten sposób Wiesław Myśliwski ukazuje społeczeństwo i jego obyczajowość, zwykłe egzystowanie. Styl autora podoba mi się i doceniam to – jest bystrym obserwatorem otaczających go ludzi i umie to przedstawić. Myślę, że znaczenie ma sędziwy już wiek autora – jego doświadczenie życiowe, pamięć zamierzchłych lat. Według mnie ma specyficzny sposób przedstawiania rzeczywistości, oryginalny styl pisania wiążący się z inteligencją twórcy – to składniki dające talent. Lubię opisy polskiego społeczeństwa dokonywane przez polskiego prozaika, który żyje w tym, co czytelnikom przedkłada.

Mam tu do czynienia głównie z okresem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Porządku publicznego pilnuje milicja z której autor naigrywa się oraz ironicznie ujmuje zachowania i publiczne wystąpienia lokalnych delegatów partii komunistycznej (polskiej "władzy ludowej"). U bohaterów powracają echa wojny, wstrząsające wspomnienia niszczące dalszą część życia nie tylko danej jednostki, ale też całej rodziny, tylko dzieciom niepamiętającym wojny najłatwiej jest wyjść z takich traumatycznych sytuacji.

Według mnie, jak książka nagle się zaczyna, tak również niespodziewanie się kończy. Myślę, że wątków może być jeszcze wiele – tak jest skonstruowana ta powieść, bo gdy życie jest długie, to i dużo przygód się w nim zdarza.

Za tę książkę Wiesławowi Myśliwskiemu jest przyznana literacka nagroda miasta stołecznego Warszawy, w kategorii "proza". 12 czerwca 2019 roku na spotkaniu z czytelnikami w Mazowieckim Instytucie Kultury w towarzystwie wygranej powieści "Ucho igielne" autor wyraża ciekawe poglądy mające duży wpływ na jego twórczość. Jego zdaniem pamięć to zdolność do kreowania, a nie pamiętania – to punkt wyjścia (początkowy) dla powieści. Według niego nie ważne jest zdarzenie, lecz język, słowo. Mówi, że pisane przez niego powieści mają swoisty odpowiedni "rytm" – to dlatego tak trudno jest przetłumaczyć jego dzieła na inne języki narodowe. Nie pisze autobiograficznych książek – nie lubi tego. We wszystkich powieściach stosuje narrację w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Uważa, że pisarz nie jest rzemieślnikiem, lecz artystą zależnym od weny, a nie od składanego mu zamówienia. Ciekawostka: potwierdza, że wszystkie przepisy kulinarne występujące w jego książkach są autentyczne, sprawdzone, a w "Uchu igielnym" to między innymi ciasto "topielec" czy nalewka z suszonych śliwek. Stwierdzam, że Wiesław Myśliwski to bardzo interesujący człowiek.

Wiesław Myśliwski traktuje o starości (nie tylko na początku książki),a właściwie postrzegam to jako bunt przeciwko onej. Informacja ważna dla młodszych pokoleń: jest tu przedstawione to, jak czuje się i funkcjonuje starszy człowiek (co mu przeszkadza, utrudnia życie...). Powieść zaczyna się rozważaniami staruszka, który potem doznaje śmiertelnego upadku ze schodów...

Utwór dotyka ,,banalnie trudnych" pojęć. Z jednej strony terminy takie jak: śmierć, młodość, starość są osią rozważań rozprawek szkolnych w szkołach podstawowych, z drugiej mogą być przedmiotem wielogodzinnej polemiki ludzi wybitnie wykształconych. Ukłon w stronę Myśliwskiego za umiejętność stworzenia filozoficznego utworu z fragmentów prostego życia, pozbawionego pompatyczności i niewywołującego sztucznych wzruszeń. Warto zwrócić uwagę na skonstruowanie wielu drugoplanowych postaci, które mimo przejmowania narracji jedynie na kilka stronic, zaznaczają się w pamięci czytelnika.
Czy można traktować powieść Myśliwskiego jako moralizującą? Nie i nie taki był zamiar autora. ,,Kiedy człowiek jest młody, nie wierzy, że będzie stary, a gdy jest stary, nie wierzy, że był młody”- nawet spotkanie narratora samego ze sobą nie jest w stanie sprawić, że przekaże swojej młodszej wersji porady dotyczące przyszłości. Każdy etap ma swoje cechy szczególne i wszelkie sugestie ludzi dojrzałych kierowane do młodzieży nie mają głębszego sensu :) :)

Utwór dotyka ,,banalnie trudnych" pojęć. Z jednej strony terminy takie jak: śmierć, młodość, starość są osią rozważań rozprawek szkolnych w szkołach podstawowych, z drugiej mogą być przedmiotem wielogodzinnej polemiki ludzi wybitnie wykształconych. Ukłon w stronę Myśliwskiego za umiejętność stworzenia filozoficznego utworu z fragmentów prostego życia, pozbawionego...

"Lubimy bajki nie tylko w dzieciństwie. Bajki to odtrutka na trudną nieraz do zniesienia codzienność. Z bajek układamy sobie świat. Ileż to prawd do wierzenia jest bajkami".
"Ucho Igielne" Wiesława Myśliwskiego to książka dla tych, którzy uwielbiają aforyzmy i złote cytaty. Historia opowiada o młodzieńcu, który spotkał na swej drodze starca chodzącego o lasce. Temu się niestety spadło ze schodów przebiegających przez furtę dominikańską zwaną — uchem igielnym. Staruszek umiera, a policja podejrzewa młodziana o zabicie mężczyzn. Tak zaczyna się podróż z głównym bohaterem pełna refleksji i przemyśleń na temat młodości, starości i śmierci. Pozycja dla osób wolących spokojniejsze książki 🙂Da się wyczuć nutkę nostalgii i buntu przeciw starości.
Autor krok po kroku opisuje, jak wykonać zacną nalewkę ze śliwek:) Choćby dla tego warto przeczytać tę pozycję :D

"Lubimy bajki nie tylko w dzieciństwie. Bajki to odtrutka na trudną nieraz do zniesienia codzienność. Z bajek układamy sobie świat. Ileż to prawd do wierzenia jest bajkami".
"Ucho Igielne" Wiesława Myśliwskiego to książka dla tych, którzy uwielbiają aforyzmy i złote cytaty. Historia opowiada o młodzieńcu, który spotkał na swej drodze starca chodzącego o lasce. Temu się ...