Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Odnajduję tutaj obraz świata z tomu pierwszego, ale widziany przez inne osoby, a nie przez jedyną narratorkę "Opowieści podręcznej". W "Testamentach" odczuwam odmienny sposób przedstawiania rzeczywistości. Nadal jest to wyobrażenie w formie dystopii feministycznej. Najciekawsza jest perspektywa "ciotki" Lidii – dojrzałej kobiety pełniącej rolę "wychowawczyni" młodych dziewcząt (faktycznie będącej funkcjonariuszką totalitarnego reżimu zarządzanego przez mężczyzn). Oceniam ciut wyżej niż pierwszy tom.

Odnajduję tutaj obraz świata z tomu pierwszego, ale widziany przez inne osoby, a nie przez jedyną narratorkę "Opowieści podręcznej". W "Testamentach" odczuwam odmienny sposób przedstawiania rzeczywistości. Nadal jest to wyobrażenie w formie dystopii feministycznej. Najciekawsza jest perspektywa "ciotki" Lidii – dojrzałej kobiety pełniącej rolę "wychowawczyni" młodych...

"Opowieść rozbitka" to zbeletryzowany reportaż, który czyta się jak powieść przygodową (idealną dla chłopców i mężczyzn) i niezwykle szybko. Akcja jest wciągająca, występuje napięcie. Gabriel Garcia Marquez bardzo dobrze zredagował tę historię opartą na fakcie. Dzieło krótkie (książka ma 120 stron) i lepsze niż dwa światowe hity tego autora: "Sto lat samotności" i "Miłość w czasach zarazy".

"Opowieść rozbitka" to zbeletryzowany reportaż, który czyta się jak powieść przygodową (idealną dla chłopców i mężczyzn) i niezwykle szybko. Akcja jest wciągająca, występuje napięcie. Gabriel Garcia Marquez bardzo dobrze zredagował tę historię opartą na fakcie. Dzieło krótkie (książka ma 120 stron) i lepsze niż dwa światowe hity tego autora: "Sto lat samotności" i...

Według mnie jest to obraz dystopii feministycznej. Margaret Atwood jest chyba przewrażliwiona na punkcie płci męskiej. To niemożliwe, by mężczyzni chcieli zredukować rolę kobiet tylko do celów reprodukcyjnych (wszak kilku szaleńców można znaleźć, ale ogromna większość panów pragnie normalnych relacji).

Główna bohaterka, o imieniu Freda, znajduje się jakby w więzieniu o łagodnym rygorze. Jej cierpienie wynika z panującego reżimu w Republice Gilead. Na końcu powieści znajduje się "Komentarz historyczny do opowieści podręcznej" – moim zdaniem jest nietrafiony; jest tak samo fikcyjny jak treść książki.

Z ciekawości zamierzam sięgnąć po tom drugi ("Testamenty" z 2019 roku) tego cyklu o tytule "Opowieść podręcznej". Warsztat pisarski Margaret Atwood jest bardzo dobry – ona jest w stanie stworzyć dzieło na wysokim poziomie. Natomiast ta powieść, czyli "Opowieść podręcznej", nie podoba mi się.

Według mnie jest to obraz dystopii feministycznej. Margaret Atwood jest chyba przewrażliwiona na punkcie płci męskiej. To niemożliwe, by mężczyzni chcieli zredukować rolę kobiet tylko do celów reprodukcyjnych (wszak kilku szaleńców można znaleźć, ale ogromna większość panów pragnie normalnych relacji).

Główna bohaterka, o imieniu Freda, znajduje się jakby w więzieniu o...